Rai – Radiotelevisione italiana
| |
| Państwo | |
|---|---|
| Siedziba | |
| Adres |
14 Viale Giuseppe Mazzini |
| Data założenia | |
| Forma prawna |
società per azioni (S.p.A) |
| Prezes |
Marinella Soldi |
| Dyrektor |
Roberto Sergio |
| Udziałowcy |
skarb Państwa Włoch |
| Dane finansowe | |
| Kapitał zakładowy | |
Położenie na mapie Rzymu  | |
Położenie na mapie Włoch  | |
Położenie na mapie Lacjum  | |
 41°55′02,3868″N 12°27′35,3934″E/41,917330 12,459831
| |
| Strona internetowa | |
Rai – Radiotelevisione italiana – włoski publiczny nadawca radiowo-telewizyjny. Rozpoczął działanie w 1954 roku.
Historia
[edytuj | edytuj kod]W lutym 1923 roku wydano dekret królewski nr 1067, który powierzył państwu wyłączne prawo do nadawania transmisji radiowych, które miały być wykonywane za pośrednictwem koncesjonowanych firm, w tym Unione radiofonica italiana z siedzibą w Turynie, Società italiana radio audizioni circolari oraz Società italiana per le radiocomunicazioni circolari, założona we wrześniu 1923 przez Marconi Company. 20 marca 1924 nadawca Radiofono zainstalował stację testową w Centocelle[2]. URI wyemitowało swoją inauguracyjną transmisję – przemówienie Benito Mussoliniego w Teatro Costanzi – 5 października. Regularne programowanie rozpoczęło się następnego wieczoru; o godzinie 21:00 czasu środkowoeuropejskiego Ines Viviani Donarelli po raz pierwszy zaprosiła widzów do śledzenia transmisji radiowej, wypowiadając słowa; „URI, Włoski Związek Radiowy. 1-RO: stacja Rzym. Długość fali 425 m. Wszystkim słuchającym naszych pozdrowień i dobrego wieczoru. Jest godzina 21:00, 6 października 1924. Nadajemy koncert inauguracyjny pierwszej włoskiej stacji radiowej na potrzeby rozpraw radiowych, kwartetu złożonego z Ines Viviani Donarelli, która przemawia do was, Alberto Magalottiego, Amedeo Fortunati i Alessandro Cicognani wykona Haydna z kwartetu „Opera 7”, I i II tempo”[3].
Pierwsze próby uruchomienia stacji telewizyjnych przeprowadzono na terenie Włoch już w 1929 roku, ale dopiero od 1939 roku emitowano nieregularne transmisje telewizyjne. Stacje w Turynie, Rzymie i Mediolanie przeprowadziły relacje z XI wystawy sprzętu radiowego i otwarcia XXI targów Fiera di Milano. Do prac w tej dziedzinie powrócono po wojnie.
W 1951 roku odbył się pierwszy Festiwal Piosenki Włoskiej w San Remo, który odbył się jednak bez medialnego echa z powodu braku zainteresowania mediów[4]. Przełom w organizacji oraz popularności festiwalu w San Remo nastąpił w 1958, kiedy podczas konkursu wystąpił Domenico Modugno, który zaprezentował swój utwór „Nel blu dipinto di blu”, napisany we współpracy z Frankiem Migliaccim[5][6]. Festiwal stanowił inspirację dla Konkursu Piosenki Eurowizji[7].
3 stycznia 1954 roku, o godzinie 11:00, w studio w Turynie, Alberto Manzi, pierwsza włoska spikerka telewizyjna, odczytała na wizji program dnia[8]. Dzięki nadajnikom w Turynie, Mediolanie, Umbrii, Pavii, Genui i Rzymie transmisję obejrzało blisko 36% mieszkańców Włoch. Był to imponujący wynik, gdyż oficjalnych abonentów było tylko 24 000[9]. Stacja Rai otrzymała od rodziny filantropa Antonio Bernocchi zaawansowany technicznie sprzęt telewizyjny, który wykorzystano przeprowadzając 11 września 1949 roku, transmisję z IX targów Triennale di Milano[9]. Szkolenia kadry technicznej, przygotowania logistyczne i programowe oraz testowe programy trwały kolejnych pięć lat.
W 1957 roku po raz pierwszy nadano reklamy – nie były to segmenty dzielące programy, lecz emitowano je w dziesięciominutowym bloku pt. Carosello o godzinie 20:50, a stylistykę tych reklam nakreślały surowe zasadu stylistyki i narracji. Nazwę produktu można było wypowiedzieć tylko na początku i końcu reklamy, a widownia czasem osiągała nawe 20 milionów widzów w momencie peaku[9][10].
Z powodu wysokiego poziomu analfabetyzmu we Włoszech po wojnie, telewizja zdecydowała się zacząć nadawać program pt. Telescuola – kursy stworzone przez prof. Marię Grazię Pugliesi i realizowane wraz z włoskim ministerstwem edukacji, przeznaczone dla dzieci, które z jakiegokolwiek powodu nie mogły uczęszczać do szkoły, aby pomóc uzupełnić im braki; następnie zaczęto nadawać inny program, pt. Non è mai troppo tardi (Nigdy nie jest za późno) przeznaczony dla dorosłych analfabetów; transmisja ta cieszyła się ogromną popularnością, a prowadził ją pedagog Alberto Manzi[9][11][12].
Pod koniec 1961 roku uruchomiono drugi kanał włoskiej telewizji, przeznaczony dla programów alternatywnych, jak i tych, które uzupełniają transmisje pierwszego kanału. Jego inauguracja zbiegła się z kilkoma rocznicami związanymi z I wojną światową, dlatego pierwsze audycje tego kanału im poświęcono[13][14]. Od 1964 w całym kraju prowadzono testy transmisji w kolorze. W maju 1966 roku zorganizowano uroczysty pokaz telewizji kolorowej dla przedstawicieli zarówno zachodniej Europejskiej Unii Nadawców (EBU), jak i wschodniej Międzynarodowej Organizacji Radia i Telewizji (OIRT)[9].
Po uroczystym otwarciu centrum nadawania im. Biagiego Agnesa w rzymskiej dzielnicy Saxa Rubra, to tam właśnie przeprowadzano pierwsze eksperymenty z wysoką rozdzielczością nadawania; były to transmisje z odbywających się we Włoszech Mistrzostw Świata w Piłce Nożnej 1990[9]. W 1991 roku stacja odpowiadała za organizację i emisję 36. Konkursu Piosenki Eurowizji na żywo z Rzymu. Konkurs był szeroko krytykowany z powodu niskiego poziomu organizacji[15], a ekipa produkcyjna miała opóźnienia w przygotowaniach scenografii, kończąc pracę w dniu koncertu finałowego, przez co uczestnicy mieli mało czasu na próby, co doprowadziło do licznych spięć między włoskimi organizatorami a delegacjami uczestniczących państw.
Z okazji obchodów pięćdziesięciolecia telewizji w 2004 roku, wyemitowano wtedy archiwa najpopularniejszych programów powstałych od początku nadawania Rai na wszystkich kanałach telewizyjnych[16][17].
W 2020 roku Rai dysponowała 53 głównymi studiami w Rzymie, Mediolanie, Neapolu i Turynie. Miała 22 oddziałów we Włoszech i 11 zagranicznych. Nadawca zatrudnia blisko 12 000 osób, z czego 7281 w telewizji[9].
Programy telewizyjne i stacje radiowe
[edytuj | edytuj kod]Programy telewizyjne
[edytuj | edytuj kod]Rai posiada 5 głównych kanałów telewizyjnych, numerowanych kolejno, oraz 8 kanałów tematycznych.
| Logo | Nazwa | Data uruchomienia | LCN | Streaming | |||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| DTTV | Tivùsat | Sky | RaiPlay | Rai TV | |||
|
Rai 1 | 3 stycznia 1954 | 501 | 1 | 101 | 
| |
|
Rai 2 | 4 listopada 1961 | 502 | 2 | 102 | ||
|
Rai 3 | 15 grudnia 1979 | 3, 503 | 3 | 103 | ||
|
Rai 4 | 14 lipca 2008 | 21 | 
| |||
|
Rai 5 | 26 listopada 2010 | 23 | ||||
|
Rai Movie | 1 lipca 1999 | 24 | ||||
|
Rai Premium | 31 lipca 2003 | 25 | ||||
|
Rai Gulp | 1 czerwca 2007 | 42 | ||||
|
Rai Yoyo | 1 listopada 2006 | 43 | ||||
|
Rai News 24 | 26 kwietnia 1999 | 48 | ||||
|
Rai Storia | 2 lutego 2009 | 54 | ||||
|
Rai Scuola | 19 października 2009 | 57 | ||||
|
Rai Sport | 1 lutego 1999 | 146 | ||||
Stacje radiowe
[edytuj | edytuj kod]Rai posiada 3 główne stacje radiowe, numerowane kolejno, oraz 9 stacji tematycznych.
| Logo | Nazwa | Data uruchomienia | LCN | Streaming | ||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| DTTV | Tivùsat | Sky | RaiPlay | RaiPlay Sound | Rai TV+ | |||
|
Rai Radio 1 | 6 października 1924 |
|
601 | 8820 |
|
| |
|
Rai Radio 2 | 21 marca 1938 | 602 | 8822 |
| |||
|
Rai Radio 3 | 1 października 1950 | 603 | 8824 |
| |||
|
Rai Gr Parlamento | 5 stycznia 1998 |
|
604 | 8830 | |||
|
Rai Radio 3 Classica | 1 grudnia 1958 | 605 | 8826 | ||||
|
Rai Radio Kids | 12 czerwca 2017 | 606 | 8831 | ||||
|
Rai Radio Live | 24 października 2015 | 607 | 8833 | ||||
|
Rai Radio Tutta Italiana | 1 grudnia 1958 | 630 | 8828 | ||||
|
Rai Radio Techete' | 7 września 2015 | 640 | 8835 | ||||
|
Rai Radio 1 Sport | 14 czerwca 2018 | 641 | 8825 | ||||
|
Rai Radio 2 Indie | 21 czerwca 2018 | 624 | 8829 | ||||
|
Rai Isoradio | 23 grudnia 1989 | 699 | 8834 | ||||
Pakiety
[edytuj | edytuj kod]- Rai Cultura
- Rai TV
- Rai TV+
- Rai Com
- Rai Play
Historia logo
[edytuj | edytuj kod]| Lata | Opis | Logo |
|---|---|---|
| 1954–1983 | Logo przedstawia czarny napis Rai, w czcionce o charakterystycznych kwadratowych kształtach. | 
|
| 1983–1988 | Logo przedstawia niebieski napis Rai, w którym wszystkie litery są połączone ze sobą, pod którym rządowo napisane jest Radio Televisione Italiana | 
|
| 1988–2000 | Logo podobne do tego z lat 1983–1988, kolor napisów Rai oraz Radio Televisione Italiana zmieniono na ciemny niebieski. Drugi z tych napisów został przeniesiony na prawą stronę. Na napisie Rai znalazła się pochylona flaga Włoch. | 
|
| 2000–2010 | Logo przedstawia napis Rai, po prawej stronie którego zlokalizowana symetryczna względem punktu figura, która przypomina motyla. Napis oraz figura są granatowe. | 
|
| 2010–2016 | Jasnoniebieski kwadrat z białym napisem Rai. | 
|
| od 2016 | Logo podobne do tego z lat 2010–2016, kolor kwadratu zmieniono na ciemniejszy odcień niebieskiego. |
|
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Il taglio dei costi salva il bilancio Rai: il 2017 si chiude in utile per 14 milioni - la Repubblica [online], repubblica.it [dostęp 2024-04-25] (wł.).
- ↑ La vera storia della radiodiffusione in Italia - CRONOLOGIA DAL 1919-2000 [online], web.archive.org, 4 marca 2016 [dostęp 2022-04-24] [zarchiwizowane z adresu 2016-03-04].
- ↑ AUDIO la prima trasmissione radio italiana - Cultura & Spettacoli [online], Agenzia ANSA, 4 października 2014 [dostęp 2024-02-29] (wł.).
- ↑ Sanremo 1951, viaggio nella storia del Festival [online], web.archive.org, 13 stycznia 2019 [dostęp 2024-02-29] [zarchiwizowane z adresu 2019-01-13].
- ↑ Volare, Cantare! Wielki hit Domenico Modugno, który nie wygrał Eurowizji! [online], OGAE Polska, 24 lipca 2021 [dostęp 2024-02-29] (pol.).
- ↑ Sky TG24, Sanremo, 65 anni fa trionfava 'Nel blu dipinto di blu': 10 curiosità [online], tg24.sky.it, 23 stycznia 2024 [dostęp 2024-02-29] (wł.).
- ↑ Sanremo - the festival that inspired Eurovision [online], Europejska Unia Nadawców, 8 lutego 2017 [dostęp 2024-02-29] (ang.).
- ↑ Il giorno che la Rai cominciò le trasmissioni in tv [online], Il Post, 3 stycznia 2024 [dostęp 2024-02-29] (wł.).
- ↑ a b c d e f g Małgorzata Dwornik, RAI. Historia włoskiej telewizji dla ciebie i dla wszystkich, „tygodnik Reporterzy.info”, 10 lutego 2020.
- ↑ La storia – Il mito di Carosello [online], carosello.tv [dostęp 2024-02-29].
- ↑ Pietro Bortoluzzi, Telewizyjny język włoski [online], Gazzetta Italia, 25 lutego 2018 [dostęp 2024-02-29] (pol.).
- ↑ "Non è mai troppo tardi": la prima scuola della Rai - Treccani Portale [online], web.archive.org, 1 marca 2014 [dostęp 2024-02-29] [zarchiwizowane z adresu 2014-03-01].
- ↑ Ufficio Stampa Rai [online], web.archive.org, 22 października 2013 [dostęp 2024-02-29] [zarchiwizowane z adresu 2013-10-22].
- ↑ Marco Salaris, È successo in TV - 4 novembre 1961: nasce Rai 2 [online], TvBlog, 4 listopada 2018 [dostęp 2024-02-29] (wł.).
- ↑ Rome 1991 – Eurovision Song Contest [online], Europejska Unia Nadawców [dostęp 2020-07-09] (ang.).
- ↑ Cinquanta il dilemma di Baudo - la Repubblica.it [online], la Reppublica, 2 października 2003 [dostęp 2024-02-29] (wł.).
- ↑ Con Superpippo la storia della tv in bianco e nero - la Repubblica.it [online], la Reppublica, 8 października 2003 [dostęp 2024-02-29] (wł.).
Linki zewnętrzne
[edytuj | edytuj kod]
| Konkursy i festiwale | |
|---|---|
| Członkowie |
|
