Ζαν Φρουασάρ
| Ζαν Φρουασάρ | |
|---|---|
 | |
| Γενικές πληροφορίες | |
| Όνομα στη μητρική γλώσσα | Jean Froissart (Γαλλικά) |
| Γέννηση | 1337 (περίπου)[1][2][3] Βαλανσιέν[4] |
| Θάνατος | 1410 (περίπου)[5] Σιμαί[4] |
| Εθνικότητα | Γάλλος |
| Χώρα πολιτογράφησης | Γαλλία |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Ομιλούμενες γλώσσες | Παλαιά Γαλλικά[6] |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | χρονικογράφος ιστορικός Κανονικός (κληρικός) ποιητής συγγραφέας[7] εραλδιστής[8] |
| Αξιοσημείωτο έργο | Froissart's Chronicles Le paradis d'amour L'espinette amoureuse La prison amoureuse L'orloge amoureus Lais amoureus Meliador Ballades Virelays Chants royaux Rondeaux Pastourelles Serventois La court de may Le debat dou cheval et dou levrier La plaidoirie de la rose et de la violette Le dit de la marguerite Le dit dou florin Le dit dou bleu chevalier Le joli buisson de jonece Le joli mois de mai Le temple d'Honneur Historical poem |
 Σχετικά πολυμέσα | |
Ο Ζαν Φρουασάρ (γαλλικά: Jean Froissart ή Jehan Froissart) (περ. 1337, Βαλανσιέν - περ. 1410) ήταν Γάλλος αυλικός ποιητής και χρονικογράφος. Είναι ένας από τους σημαντικότερους χρονικογράφους της μεσαιωνικής περιόδου. Για αιώνες, τα Χρονικά του Φρουασάρ αναγνωρίστηκαν ως η κύρια έκφραση του ιπποτικού και αυλικού ιδεώδους της εποχής στην Αγγλία και τη Γαλλία τον 14ο αιώνα. Η ιστορία του είναι επίσης μία από τις σημαντικότερες πηγές για το πρώτο μισό του Εκατονταετούς πολέμου.[9]
Βιογραφία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Πολύ λίγα είναι γνωστά για τη ζωή του Φρουασάρ και αυτά προέρχονται κυρίως από τα χρονικά και τα ποιήματά του καθώς και από αρχειακές πηγές που τον αναφέρουν στην υπηρεσία διαφόρων αριστοκρατών. Ο Φρουασάρ γεννήθηκε στη Βαλανσιέν, στην παλαιά κομητεία του Αινώ, που βρίσκονταν στη δυτική άκρη της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας και συνόρευε με τη Γαλλία. Οι παλαιότεροι μελετητές αναφέρουν ότι ο πατέρας του ήταν ζωγράφος οικοσήμων, αλλά στην πραγματικότητα υπάρχουν λίγα στοιχεία για αυτό.
Άρχισε να εργάζεται ως έμπορος, αλλά σύντομα στράφηκε προς την ιεροσύνη για την οποία τον προόριζε ο πατέρας του. Έλαβε τη θρησκευτική εκπαίδευση που προορίζονταν για τους κληρικούς.[10]
Μορφωμένος κληρικός, ο νεαρός άνδρας προτιμούσε την κοινωνική ζωή. Σε ηλικία 24 ετών, έγινε ποιητής και εισήλθε στην υπηρεσία της Φιλίππης του Αινώ, συζύγου του Εδουάρδου Γ' της Αγγλίας, ως επίσημος ιστορικός.
Στην Αυλή της Φιλίππης παρέμεινε μέχρι το θάνατο της βασίλισσας το 1369 και τα απομνημονεύματα αυτής της εποχής, μεταξύ 1361 και 1369, μαζί με αφηγήσεις άλλων γεγονότων που είχε παρακολουθήσει αποτελούν το πρώτο βιβλίο των Χρονικών του.
Ταξίδεψε στην Αγγλία, τη Σκωτία, την Ουαλία, τη Γαλλία, τη Φλάνδρα και την Ισπανία, συλλέγοντας την πρώτη ύλη για τα Χρονικά του. Παραστάθηκε επίσης στο Μιλάνο στον γάμο του Λάιονελ της Αμβέρσας, γιου της Φιλίππης, με την κόρη του Γκαλεάτσο Β΄ Βισκόντι. Σ' αυτό το γάμο είχαν παραστεί και δύο άλλοι συγγραφείς της εποχής, ο Τζόφρι Σώσερ και ο Πετράρχης.
Μετά τη δημοσίευση του πρώτου βιβλίου των Χρονικών του και μετά τον θάνατο της Φιλίππης, πέρασε στην υπηρεσία του Βεγκέσλαου Α΄ του Λουξεμβούργου και της συζύγου του Ιωάννας δούκισσα της Βραβάντης, και στη συνέχεια στην υπηρεσία του Γκυ Β΄ του Μπλουά με τον οποίο διέμεινε στη βασιλική αυλή των Βαλουά (1384-1386). Επίσης διετέλεσε στην υπηρεσία του Αλβέρτου Α΄ της Βαυαρίας και του Γουλιέλμου Β΄ της Βαυαρίας, γεγονός που του επέτρεπε να συνεχίσει την εργασία για τα Χρονικά. [11]Για ανταμοιβή του έλαβε την εκκλησιαστική πρόσοδο στο χωριό Εστίν και στη συνέχεια τοποθετήθηκε ιερέας στο Σιμαί (σήμερα πόλη του Βελγίου), με αμοιβές ικανοποιητικές που του επέτρεψαν να συνεχίσει τα ταξίδια του, που του παρείχαν υλικό για το έργο του.
Το 1395, επέστρεψε για λίγους μήνες στην Αγγλία, αλλά φαίνεται απογοητευμένος από τις αλλαγές που βλέπει ως το τέλος της ιπποσύνης. Παρόλο που κατά τη διάρκεια της ζωής του απέκτησε μεγάλη φήμη, οι συνθήκες της ζωής των τελευταίων χρόνων του, όπως και η ημερομηνία και οι συνθήκες του θανάτου του παραμένουν άγνωστες.[12]
Το έργο του
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Επισημαίνοντας την ανδρεία των ιπποτών των προστατών του, ο Φρουασάρ παρουσιάζει τα γεγονότα άλλοτε από την αγγλική και άλλοτε από τη γαλλική σκοπιά. Η ποιότητα όμως του συγγραφέα εξισορροπεί τις αδυναμίες του ιστορικού. Το έργο του εμπνέεται σε μεγάλο βαθμό από το έργο ενός άλλου χρονικογράφου, του Ζαν λε Μπελ, αλλά βασίζεται επίσης σε προσωπικές αναμνήσεις και πολυάριθμες μαρτυρίες, εχέγγυο μιας κάποιας αμεροληψίας. Χρησιμοποίησε την προνομιούχο θέση του παίρνοντας πληροφορίες από σημαντικά πρόσωπα και παριστάμενος σε σημαντικά γεγονότα. Σε πολλά σημεία παραθέτει ακριβείς διαλόγους, επιτρέποντας στον αναγνώστη να αντλήσει μόνος του συμπεράσματα. Η γραφή του Φρουασάρ είναι εναλλακτικά άμεση και δυναμική όταν περιγράφει σκηνές μάχης ή πολύχρωμη και λαμπερή όταν περιγράφει την πολυτελή ζωή των πριγκιπικών Αυλών.[13]
Στο έργο του περιέγραψε με ακρίβεια γάμους, κηδείες και τις μεγάλες μάχες της περιόδου 1325-1400 σε 4 βιβλία. Κατέγραψε με ακρίβεια διαλόγους και όλα τα γεγονότα που γνώριζε, έδωσε όμως έμφαση στη λαμπρότητα των αυλικών τελετών και των ιπποτικών παραδόσεων, παραβλέποντας τις αιτίες των γεγονότων και τη δυστυχία των θυμάτων.[14]
Έγραψε επίσης αλληγορική ποίηση. Στο έργο του Το ερωτευμένο ρολόι παρομοίαζε την καρδιά με ένα ρολόι και περιέγραψε τη λειτουργία του εκκρεμούς [15]έγραψε επίσης μια ιπποτική μυθιστορία με τίτλο Μελιαντόρ καθώς και μπαλάντες και ροντώ.
Υστεροφημία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Πολύ περισσότερο από την ποίησή του, ο Φρουασάρ οφείλει τη δόξα του στα μνημειώδη Χρονικά του, έργο το οποίο θεωρείται από τις σημαντικότερες πηγές για τον φεουδαλικό Μεσαίωνα,[14] τα οποία διατηρούνται σε περισσότερα από 100 εικονογραφημένα με μινιατούρες χειρόγραφα. Ένα αντίγραφο με την πιο πλούσια εικονογράφηση είναι το χειρόγραφο Gruuthuse.
Παραπομπές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ 1,0 1,1 Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά) Gemeinsame Normdatei. 118536370. Ανακτήθηκε στις 13 Οκτωβρίου 2015.
- ↑ 2,0 2,1 Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) καθιερωμένοι όροι της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. 11903661f. Ανακτήθηκε στις 10 Οκτωβρίου 2015.
- ↑ 3,0 3,1 Digital Library for Dutch Literature: (Ολλανδικά) Digital Library for Dutch Literature. froi002. Ανακτήθηκε στις 9 Οκτωβρίου 2017.
- ↑ 4,0 4,1 Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά) Gemeinsame Normdatei. Ανακτήθηκε στις 25 Ιουνίου 2015.
- ↑ Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: «BnF catalogue général» (Γαλλικά) Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας. Παρίσι.
- ↑ Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) καθιερωμένοι όροι της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. data
.bnf .fr /ark: /12148 /cb11903661f. Ανακτήθηκε στις 10 Οκτωβρίου 2015. - ↑ «Library of the World's Best Literature». Library of the World's Best Literature. 1897.
- ↑ Ανακτήθηκε στις 24 Ιουνίου 2019.
- ↑ . «britannica.com».
- ↑ Bernard Guenée,Du Guesclin et Froissart. La fabrication de la renommée , Tallandier, 2008, 237 p.
- ↑ . «jean_froissart».
- ↑ . «biography.yourdictionary.com/jean-froissart».
- ↑ Luce Pietri, Le Monde et son histoire, Paris, Editions Bordas et Robert Laffont, 1971, p. 185 La fin du Moyen Age
- ↑ 14,0 14,1 Πάπυρος Λαρούς Μπριτάννικα, τομ. 60, σελ. 180
- ↑ . «larousse.fr». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 3 Μαρτίου 2016.
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- Πολυμέσα σχετικά με το θέμα Jean Froissart στο Wikimedia Commons