Ocet
Encyklopedia PWN
ocet
wodny roztwór kwasu octowego, przeznaczony do celów spoż., otrzymywany przez fermentację octową lub przez rozcieńczenie stężonego kwasu octowego.
[łac. acetum],
w produkcji octu zbiornik o pojemności kilku tys. litrów, zwykle ze stali kwasoodpornej, w którym metodą octowej fermentacji wgłębnej (w całej objętości roztworu), z rozcieńczonego alkoholu etylowego wytwarza się ocet o stężeniu 12–13%;
w przemyśle octowym urządzenie do wytwarzania octu z alkoholu etylowego przez fermentację za pomocą bakterii octowych;
octowy kwas, kwas etanowy, kwas metanokarboksylowy, CH3COOH,
związek organiczny, alifatyczny kwas karboksylowy;
wyselekcjonowane barwniki org., naturalne i syntetyczne, dopuszczone do barwienia środków spoż.;
chemia
nauka przyrodnicza zajmująca się budową, właściwościami substancji, ich jakościowymi i ilościowymi przemianami, warunkami, w których te przemiany zachodzą i efektami energetycznymi oraz zjawiskami, głównie elektrycznymi, które im towarzyszą.
[gr. chēmeía ‘magia’],
Słownik języka polskiego
Znaleziono w książkach Grupy PWN
Trwa wyszukiwanie... 
