Marañón

Marañón

Rzeka Marañón w peruwiańskich Andach
Kontynent	Ameryka Południowa
Państwo	Peru
Rzeka
Długość	1600 km
Źródło
Wysokość	ok. 5800 m n.p.m.
Ujście
Recypient	Amazonka
Mapa
- dorzecze Marañón
brak współrzędnych

Marañón (hiszp. Río Marañón) – południowoamerykańska rzeka o długości około 1600 kilometrów. Wypływa 160 km na północny wschód od Limy, w Peru, płynie początkowo w kierunku północno-zachodnim, żłobiąc głębokie doliny w pasmach Andów, następnie dokonuje gwałtownego skrętu w kierunku północno-wschodnim, przebijając się przez pasma górskie, by od porohów Pongo de Manseriche płynąć przez obszary równinne. Po połączeniu z Ukajali Marañón przybiera nazwę Amazonki.

Pełna raf i wodospadów, niezwykle wartka Marañón nigdy nie została wykorzystana dla celów transportu rzecznego. W miejscu, gdzie dokonuje swego gwałtownego skrętu i gdzie styka się z rzeką Chinchipe, wypływającą z południowego Ekwadoru, strome zbocza górskie zawężają dolinę Marañón, tworząc wąski kanion zwany pongo o długości ponad 50 km, gdzie, pomijając liczne wiry, znajduje się nie mniej niż 35 wodospadów, w tym trzy potężne katarakty tuż przy ujściu rzeki Imasa (lub Chunchunga). Od tego miejsca rzeka zaczyna płynąć wolniej, pokonując zaledwie kilka mniejszych pongos. Tereny te zamieszkują Indianie z plemienia Aguaruna.

Ostatnim kanionem na Marañón jest Pongo de Manseriche mający 4,8 km długości, a znajdujący się tuż powyżej ujścia rzeki Santiago, w pobliżu dawnej misji katolickiej w Borja. Przez ten ostatni kanion rzeka płynie z szybkością 19 kilometrów na godzinę.

Teraz teren staje się równinny, a na rzece pojawia się wiele mielizn i wysp, zaś brzegi porasta zwarta dżungla zwana przez miejscowych selva baja, zamieszkana przez plemię indiańskie Urarina.

W końcowym stadium swego biegu Marañón łączy się z nurtem rzeki Ukajali i od tego miejsca przyjmuje nazwę Amazonki.

Główne dopływy

• Crisnejas
• Chamayo
• Chinchipe
• Cenepa
• Santiago
• Moroña
• Pastaza
• Huallaga
• Tigre
• Utcubamba

Zobacz też

• rzeki Ameryki Południowej