วัตถุระเบิด

รูปสัญลักษณ์สากลสำหรับสารระเบิด

วัตถุระเบิด (อังกฤษ: explosive material) เป็นสารเคมีที่ทำปฏิกิริยาได้ซึ่งมีพลังงานศักย์มาก ซึ่งหากสารชนิดดังกล่าวถูกปล่อยออกมาโดยฉับพลันอาจทำให้เกิดการระเบิด (explosion) ได้ โดยมักจะเกิดแสง ความร้อน เสียง และความดันตามมาด้วย

ประจุการระเบิด (explosive charge) คือปริมาณของวัตถุระเบิดที่วัดได้ ซึ่งอาจมีส่วนผสมเพียงอย่างเดียวหรือหลายอย่าง

พลังงานศักย์ที่อยู่ในวัตถุระเบิดอาจเป็นได้หลายอย่าง เช่น

• พลังงานเคมี เช่น ไนโตรกลีเซอรีน ฝุ่นละออง
• แก๊สความดันสูง เช่น ถังแก๊ส สเปรย์ละอองลอย
• พลังงานนิวเคลียร์ เช่นในธาตุยูเรเนียม-235 และพลูโทเนียม-239 ซึ่งมีไอโซโทปแบบฟิสไซล์

ชนิดของวัตถุระเบิดต่างๆ อาจแบ่งได้ตามส่วนประกอบ อำนาจของการระเบิด และวัตถุประสงค์ในการใช้งาน โดยแบ่งตามอำนาจของการระเบิดได้ดังนี้

• ระเบิดอำนาจต่ำ (low explosives) โดยทั่วไปแล้วปฏิกิริยาการระเบิดวัตถุระเบิดประเภทนี้ จะเป็นการลุกไหม้ (deflagration) ทำให้เกิดความร้อนและความดันแก๊ส โดยที่คลื่นกระแทก (shock wave) ที่เกิดจากการระเบิด มีความเร็วในการแล่นผ่านตัววัตถุระเบิดเอง น้อยกว่า 1000 เมตรต่อวินาที
• ระเบิดอำนาจสูง (high explosives) โดยทั่วไปแล้วปฏิกิริยาการระเบิดวัตถุระเบิดประเภทนี้ จะเป็นการระเบิดรุนแรง (detonation) ทำให้เกิดพลังงานที่เกิดความดันแก๊ส และคลื่นกระแทก (shock wave) ที่สูงมาก โดยที่คลื่นกระแทก (shock wave) มีความเร็วในการแล่นผ่านตัววัตถุระเบิดเอง มากกว่า 1000 เมตรต่อวินาที