มัคคุเทศก์
ภาษาไทย
[แก้ไข]รากศัพท์
[แก้ไข]มัคคะ + อุเทศ + ก (“ผู้, ผู้ทำ”)
การออกเสียง
[แก้ไข]| การแบ่งพยางค์ | มัก-คุ-เทด | |
| การแผลงเป็น อักษรโรมัน | ไพบูลย์พับบลิชชิง | mák-kú-têet |
| ราชบัณฑิตยสภา | mak-khu-thet | |
| (มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย) | /mak̚˦˥.kʰu˦˥.tʰeːt̚˥˩/(สัมผัส) | |
คำนาม
[แก้ไข]มัคคุเทศก์ (คำลักษณนาม คน)