Pater Raskin, geboren in Stevoort (1892), was ondermeer brancardier en tekenaar van de vijandelijke stellingen tijdens de eerste wereldoorlog, waarbinnen hij contacten kende met koningin Elisabeth. Hij verbleef na de oorlog als missionaris van 1920 tot 1933 in China, waar hij een normaalschool stichtte en er de eerste directeur van was. Dit terwijl hij ook in het ruwe Mongolië een brede missioneringsopdracht opnam, die hij in ons land op verzoek van Scheut verderzette tussen 1934 en 1940. Hij werd bij het begin van de tweede wereldoorlog uitgenodigd in het Kasteel van Wijnendaele te Torhout, waar hij de persoonlijke pastor was van koning Leopold III in de periode van de 18daagse veldtocht. Hij heeft de koning toen moreel ondersteund in deze moeilijke periode voor ons land. Getuige hiervan ook de grote verlichte fotoplaat in de vernieuwde tentoonstellingsruimte van voornoemd kasteel te Torhout. Tijdens de tweede wereldoorlog was hij leider van de verzetsgroep Leopold Vindictive, die informatie over de Duitse stellingen per postduif van West-Vlaanderen via de Noordzee naar Londen voorzag! Deze informatie heeft ervoor gezorgd dat vele U-boten in het Kanaal werden vernietigd. Door verklikking werd de pater in Scheut aangehouden op 1 mei 1942, en na een calvarie via zeven gevangenissen, waar hij uitblonk in de organisatie van activiteiten en misvieringen toe, en z'n veroordeling te Papenburg, werd hij op 18 oktober 1943 te Dortmund onthoofd, wijl hij het Magnificat aanhief. Ook in Dortmund, waar wij al regelmatig te gast waren, is zijn foto nadrukkelijk aanwezig in het regiomuseum centraal in de stad. Z'n asse werd er tot 1945 begraven, en werd daarna overgebracht naar Stevoort, waar hij naast z'n ouders ligt begraven.

In het centrum van Aarschot, waar z'n vader met zijn gezin in 1910 kwam wonen nadat hij tot schoolinspecteur voor het bisdom was aangesteld (na een periode als hoofdonderwijzer in Stevoort), werd op 1 juli 1951 een prachtig levensgroot bronzen standbeeld onthuld (van de hand van de Tongerse beeldhouwer Tony Blickx). Dit standbeeld staat er vandaag nog even prachtig als toen, direct aan de boorden van de Demer, met het gezicht richting Duitsland, de handen geboeid op de rug.