Kipiel
Kipiel – zjawisko łamania się fal na płyciznach lub przy wybrzeżu, także strefa, w której dochodzi do łamania fal. Zachodzi w morzu lub jeziorze.
W hydromorfologii rzek kipielą określa się typ nurtu. Kipiel to nurt turbulentny, w którym grzbiety fal załamują się, tworząc pianę i zjawisko „białej wody”. Typowa jest dla potoków górskich o dużym spadku podłużnym koryta i kamienistym podłożu. Występuje na odcinkach tworzących rafy i kaskady[1].
Zobacz też
edytujPrzypisy
edytuj- ↑ Krzysztof Szoszkiewicz, Szymon Jusik, Mariusz Adynkiewicz-Piragas, Daniel Gebler, Krzysztof Achtenberg, Artur Radecki-Pawlik, Tomasz Okruszko, Marek Giełczewski, Karol Pietruczuk, Marcin Przesmycki, Przemysław Nawrocki: Podręcznik oceny wód płynących w oparciu o Hydromorfologiczny Indeks Rzeczny. Warszawa: Główny Inspektorat Ochrony Środowiska, 2017, s. 67, 83–84, seria: Biblioteka Monitoringu Środowiska. ISBN 978-83-61227-89-2.
Bibliografia
edytuj- Wojciech Jaroszewski, Leszek Marks, Andrzej Radomski, Słownik geologii dynamicznej, Warszawa: Wydawnictwa Geologiczne, 1985, ISBN 83-220-0196-7, OCLC 830183626.