Content-Length: 145945 | pFad | http://pl.wikipedia.org/wiki/#CITEREFDuxburyDuxburySverdrup2002

Wikipedia, wolna encyklopedia Przejdź do zawartości

Wikipedia:Strona główna

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Czy wiesz…

Z nowych i ostatnio rozbudowanych artykułów w Wikipedii:

…w którym parku znajduje się przedstawiona na zdjęciu obok rzeźba?

…co może zrobić ukraińska Furia?

…kto był ostatnią ofiarą Karla Hermanna Franka?

…że U-599 nie ukończył swojego pierwszego rejsu bojowego?

…ilu Podiebradów i Wirtembergów pochowano w kryptach oleśnickiej bazyliki mniejszej?

Wydarzenia

Inwazja Rosji na UkrainęWojna Izraela z Hamasem

Zmarli: Philip ZimbardoLiam PayneAlex SalmondEthel KennedyLeszek MoczulskiRatan TataLeif SegerstamJohan NeeskensA.Q.M. Badruddoza ChowdhuryJerzy Molga

Rocznice

18 października: imieniny obchodzą m.in.: Bratumił, Siemowit i Łukasz
Okrągłe, pięcioletnie rocznice:

Artykuł na medal

Syreny i Odyseuszobraz olejny autorstwa angielskiego artysty Williama Etty’ego. Został po raz pierwszy wystawiony w 1837 roku. Przedstawia scenę z Odysei Homera, w której Odyseusz opiera się zwodzącym pieśniom syren poprzez nakazanie załodze związania go i zatkania sobie uszu, by sami nie słyszeli śpiewu. Podczas gdy tradycyjnie syreny były przedstawiane jako ludzko-zwierzęce chimery, Etty sportretował je jako nagie, młode kobiety, na wyspie zasłanej rozkładającymi się trupami. Po pierwszym wystawieniu obrazu wzbudził on podzielone opinie. Niektórzy krytycy bardzo go podziwiali, podczas gdy inni wyszydzali jako pozbawiony gustu i nieprzyjemny w odbiorze. Prawdopodobnie z powodu nietypowo dużych wymiarów, 442,5 cm na 297 cm, początkowo nie udało się go sprzedać. Później dzieło zostało kupione po okazyjnej cenie przez manchesterskiego kupca Daniela Granta. Grant zmarł niedługo potem, a jego brat podarował Syreny i Odyseusza Royal Manchester Institution. W 2003 roku rozpoczęto prace renowacyjne. W 2010 roku dzieło trafiło na ekspozycję Manchester Art Gallery. Czytaj więcej…

Dobry artykuł

Bandik świnionogiwymarły gatunek ssaka z rodziny bandikowatych, który zamieszkiwał suche i półpustynne stepy Australii. Ciało bandika świnionogiego mierzyło od 23 do 26 centymetrów długości, natomiast ogon miał długość od 10 do 15 centymetrów. Zwierzę osiągało masę ciała około 200 g. Ciało porastał gruby włos. Na grzbiecie miał on kolor brązowopomarańczowy, a na brzusznej stronie ciała szarobiały z odcieniem płowym. Bandik świnionogi należał do wszystkożerców, jednak większą część jego pożywienia stanowiły rośliny. Świadczy o tym analiza zawartości jelit, podobnie jak analizy zębów. Gatunek cieszył się niegdyś szerokim zasięgiem występowania. Ostatnie okazy tego gatunku zaobserwowano w latach 50. XX wieku. Za przyczynę wyginięcia uznaje się drapieżnictwo ze strony lisa rudego oraz kota domowego, sprowadzonych przez człowieka na kontynent. Czytaj więcej…









ApplySandwichStrip

pFad - (p)hone/(F)rame/(a)nonymizer/(d)eclutterfier!      Saves Data!


--- a PPN by Garber Painting Akron. With Image Size Reduction included!

Fetched URL: http://pl.wikipedia.org/wiki/#CITEREFDuxburyDuxburySverdrup2002

Alternative Proxies:

Alternative Proxy

pFad Proxy

pFad v3 Proxy

pFad v4 Proxy