Імпатэнцыя
Імпатэнцыя (лац. impotentia — бясьсільле; плоцевая слабасьць) — няздатнасьць да плоцевага чыну найчасьцей (звыш 80%) праз парушэньне выпростваньня чэлеса. Узьнікае праз пашкоджаньне сьпіннога мозга, хваробы насеньнікаў, мазгавога прывеска і падзрочча, пахвінную і машоначную кілу[1].
Чыньнікі
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]Хваробе спрыяюць маларухомы лад жыцьця, плоцевыя заражэньні, піеланэфрыт, гідранэфроз, ужыцьцё алькаголю і працоўная перанапруга[2].
Крыніцы
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]- ^ Іван Дуда. Імпатэнцыя // Беларуская энцыклапедыя ў 18 тамах / Генадзь Пашкоў. — Менск: Беларуская энцыкляпэдыя, 1998. — Т. 7. — С. 210. — 608 с. — 10 000 ас. — ISBN 985-11-0130-3
- ^ Яўген Валошын. Што дапаможа захаваць палавую моц да канца жыцьця // Зьвязда : газэта. — 11 лістапада 2010. — № 221 (26829). — С. 3. — ISSN 1990-763x.
Вонкавыя спасылкі
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу] |
Гэта — накід артыкула па мэдыцыне. Вы можаце дапамагчы Вікіпэдыі, пашырыўшы яго. |