Рационализам
 | Оваа статија можеби бара дополнително внимание за да ги исполни стандардите за квалитет на Википедија. Ве молиме подобрете ја оваа статија ако можете. |
Во епистемологијата и во најширока смисла, рационализaм е „секое гледиште кое се повикува на разумот како извор на знаењето.“ [1] Во техничка смисла, тоа е метод или теорија „во која критериумот за вистината не е сетилен туку интелектуален и дедуктивен“.[2] Разни степени на примена на овој метод водат кон различни рационалистички гледишта, од умерените дека „разумот има предимство пред другите начини за стекнување на знаењата“, до радикалните позиции дека „разумот е единствен пат до знаењето“.
Во Западната филозофска традиција, рационализмот започнал во Стара Грција со елеатиците, питагорејците и Платон, чии теории за самодоволноста на разумот станале лајтмотив за неоплатонизмот и идеализмот.
Попознати претставници на рационализмот се Сократ, Платон, Рене Декарт, Готфрид Лајбниц и Имануел Кант.
Наводи
[уреди | уреди извор]Надворешни врски
[уреди | уреди извор]- Markie, Peter (2004), "Rationalism vs. Empiricism", Stanford Encyclopedia of Philosophy, Edward N. Zalta (ed.),
- John F. Hurst (1867), History of Rationalism Embracing a Survey of the Present State of Protestant Theology
 | Оваа статија од областа на филозофијата е никулец. Можете да помогнете со тоа што ќе ја проширите. |
| ||||||||||||||||||||||||||