Соёлын өв
Соёлын өв бол өнгөрсөн үеийнхний бүтээсэн биет болон биет бус соёл бөгөөд олон жилийн цаг хугацааны шалгуурыг даван туулж, үнэ цэнтэй, хүндэтгэлтэй зүйл болгон хойч үедээ өвлүүлэн үлдээсэн соёлын зүйл юм.
Соёлын өвийн объект нь хадгалалтын байдлаас үл хамааран газар, байгууламж (бүтээл), цогцолбор (чуулга), тэдгээрийн эд анги, холбогдох нутаг дэвсгэр, бусад байгалийн, байгалийн антропоген болон хүний гараар бүтсэн объект юм. Антропологи, археологи, гоо зүй, угсаатны зүй, түүх, шинжлэх ухаан, урлагийн үүднээс цаг хугацааны туршид үнэ цэнийг хадгалж, жинхэнэ байдлаа хадгалсан байдаг.
Соёлын өвийг хадгалахад чиглэсэн үйл ажиллагаа
[засварлах | кодоор засварлах]Соёлын өвийн дурсгалт газруудын жинхэнэ байдлыг хадгалахын тулд тэдгээрийн төрх байдалд бага зэрэг засвар хийх хэд хэдэн төрлийн үйл ажиллагаа бий.
Сэргээн босголт - соёлын өвийн объектын биет байдлыг бэхжүүлэх (хадгалах), хамгийн онцлог шинж чанарыг илрүүлэх, алдагдсан, гэмтсэн элементүүдийг сэргээх, тэдгээрийн жинхэнэ байдлыг хадгалах арга хэмжээ.
Нөхөн сэргээлт (дахин үнэлгээ) - соёлын өвийн объектын соёлын болон үйл ажиллагааны шинж чанарыг сэргээж, ашиглахад тохиромжтой байдалд хүргэх цогц арга хэмжээ.
Музейд хадгалах - соёлын өвийн дурсгалт зүйлийг аялал жуулчлалын зориулалтаар ашиглах боломжтой болгох арга хэмжээ.
Монгол дахь соёлын өв
[засварлах | кодоор засварлах]Соёлын өвийг эрэн сурвалжлах, бүртгэх, судалж шинжлэх, зэрэглэл тогтоох, үнэлэх, хадгалах, хамгаалах, сэргээн засварлах, сэргээн уламжлуулах, өвлүүлэх, өмчлөх, эзэмших, ашиглах, сурталчлахтай холбогдсон харилцааг зохицуулах зорилгоор "Соёлын өвийг хамгаалах тухай" хуулийг 2014 онд шинэчлэн найруулсан юм.