Amidochlorek rtęci(II)
| ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
?u=http://pl.wikipedia.org/wiki/Plik:Quecksilberamidchlorid.svg){kind=small}
| ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Ogólne informacje | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Wzór sumaryczny |
Hg(NH2)Cl | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Masa molowa |
252,07 g/mol | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Wygląd |
biały proszek | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Identyfikacja | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Numer CAS | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| PubChem | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| DrugBank | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Jeżeli nie podano inaczej, dane dotyczą stanu standardowego (25 °C, 1000 hPa) | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
?u=http://pl.wikipedia.org/wiki/Plik:Mercuric-amidochloride-from-xtal-2000-3D-CM-ellipsoids.png)
?u=http://pl.wikipedia.org/wiki/Plik:Hazard_T.svg){kind=small}
?u=http://pl.wikipedia.org/wiki/Plik:Hazard_N.svg){kind=small}
Amidochlorek rtęci(II) – nieorganiczny związek chemiczny, sól rtęci o wzorze Hg(NH2)Cl.
Powstaje m.in. w wyniku reakcji sublimatu z amoniakiem. Ma strukturę jednowymiarowego polimeru (HgNH2)n z przeciwjonami chlorkowymi[3][4]. Łatwo ulega rozkładowi pod wpływem światła i wilgoci.
W środowisku zasadowym przekształca się w zasadę Millona o wzorze [Hg2N]OH•2H2O, a podczas gotowania – w chlorek zasady Millona i chlorek amonu:
- 2 Hg(NH2)Cl → [Hg2N]Cl + NH4Cl
Związek znalazł zastosowanie w lecznictwie. Obecnie jest stosowany głównie w leczeniu niektórych pasożytniczych i gronkowcowych chorób skóry, także niekiedy w grzybicach oraz rzadko w okulistyce. Stosuje się wyłącznie miejscowo najczęściej w postaci maści i past, rzadziej jako zasypka i inne postacie leku. Stężenia terapeutyczne 2–10%. Stężenia w preparatach okulistycznych 0,25–2%. Używany jako surowiec farmaceutyczny w recepturze aptecznej do sporządzania leków galenowych i recepturowych (magistralnych)[5].
Zobacz też
[edytuj | edytuj kod]Inne preparaty rtęci stosowane w medycynie:
- czerwony siarczek rtęci
- maść rtęciowa biała
- merkurochrom
- merkurofilina
- szara maść
- tiomersal
- tlenek rtęci(II)
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b Małgorzata Galus: Tablice chemiczne. Warszawa: Wydawnictwo Adamantan, 2008. ISBN 978-83-7350-105-8.
- ↑ Department of Chemistry, The University of Akron: Mercury ammonium chloride. [dostęp 2012-02-10]. (ang.).
- ↑ Wells, A.F. (1984) Structural Inorganic Chemistry, Oxford: Clarendon Press. ISBN 0-19-855370-6.
- ↑ W.N. Lipscomb, The structure of mercuric amidochloride, HgNH2Cl, „Acta Crystallographica”, 4 (3), 1951, s. 266–268, DOI: 10.1107/s0365110x51000866, ISSN 0365-110X (ang.).
- ↑ Substancje farmaceutyczne Pharma Cosmetic: Rtęciowy aminochlorek. Pharma Cosmetic, 2007. [dostęp 2009-11-22]. (pol.).
