Billy McNeill

Billy McNeill

Biografía
Nacemento	(en) William McNeill 2 de marzo de 1940 Bellshill, Reino Unido
Morte	22 de abril de 2019 (79 anos) Newton Mearns, Reino Unido (en)
Causa da morte	demencia
Educación	Our Lady's High School (en)
Altura	193 cm
Actividade
Ocupación	futbolista, adestrador de fútbol, político
Nacionalidade deportiva	Escocia
Deporte	fútbol
Posición de xogo	Defensa central
Traxectoria   Equipo 1957–1975 Celtic F.C. 486 (22)   Selección nacional 1961–1967 Scottish Football League XI 9 (0) 1961–1972   Escocia 29 (3)   Adestrador – Aston Villa F.C.
Premios
membro da Orde do Imperio Británico

William McNeill, nado en Bellshill o 2 de marzo de 1940, foi un futbolista escocés.

Foi un dos Lisbon Lions, é dicir, un dos compoñentes daquel selecto grupo de xogadores que lograron gaña-la Copa de Europa no 1967 pró Celtic FC. Coñecíaselle tamén nos seus tempos de futboleiro coma Cesar polo feito de que era un dos pouquiños xogadores que daquela posuían un coche de seu, lembrando desta maneira ó actor César Romero que facía a fuxida no seu coche no filme orixinal de Ocean's Eleven.

Este defensa central chegou ó Celtic sendo ben mozo dende un equipo de xuvenís chamado Blantyre Victoria no 1957 para quedar no conxunto católico de por sempre coma xogador ata o seu retiro en 1975 e chegando a ser considerado o capitán máis importante do club en toda a súa historia. Fixo 830 aparicións pró equipo de Celtic Park acadando 35 goles e gañouse 29 internacionalidades pola Selección escocesa de fútbol logrando 3 tantos.

Este xogador difícil de canear prós seus rivais, por mor dos seus 1.85 metros e arredor de 90 quilogramos, tamén foi adestrador. Comezou a súa carreira polos banquiños no Clyde F.C. no 1977 para no mesmo ano ir parar ó Aberdeen F.C. antes de volver á súa casa para servir ó Celtic dende 1978. Tras cinco tempadas en Glasgow foi probar sorte en 1983 a Inglaterra primeiro co Manchester City F.C. e despois co Aston Villa F.C. pero sen demasiado bo pé no seu derradeiro ano ó descender ámbolos dous equipos de categoría na mesma tempada (1986-1987). Volta novamente ó Celtic para comezar a dirixi-lo club no ano do seu centenario e tras catro anos futbolísticos dimite. Púxolle punto derradeiro á súa carreira de adestrador no Hibernian mais xa coma un adestrador interino.

Para rematar habería que salientar que foi premiado coa Orde do Imperio Británico grazas a todo o que este futboleiro supuxo pró Celtic mais tamén pró fútbol británico e co galardón de Futbolista escocés do ano segundo a Asociación de Xornalistas do Fútbol Escocés en 1965.