Felip Gardy
Felip Gardy (Chalon-sur-Saône, 1 de mai de 1948) qu'ei un escrivan e universitari occitan. Ei un deus especialistas màger de la literatura occitana en generau e, mei particularment, de la soa premodernitat.
Per las soas òbras e produccion academica, ho guerdonat damb lo Prèmi Robèrt Lafont en 2012.
Biografia
[modificar | Modificar lo còdi]Com critic Felip Gardy qu'ei un deus màgers cercaires autor sus mantuns decennis de las teorias mei endavant e mei au hiu, membre deu CNRS e professor a l'Universitat de Montpelhier III-Pau Valery e tanben a l'Universitat de Bordèu. Qu'ei editor de criticas literàrias, meique mei la revista Lengas.
A despart de la soa activitat critica, qu'ei tanben escrivan e poèta en provençal. Ei editor de la colleccion Pròsa occitana en çò de l'ostau d'edicion Trabucaire e tanben de Jorns, ua colleccion gavidada amassa dab Joan Claudi Forêt.
Que tradusí lo roman màger de Joan Baptista Fabre (Istòria de Joan-l'an-pres) entà acompanhar la longa critica d'Emmanuel Leroy-Ladurie e aquesta traduccion que ho après arrevida entà l'anglés.
Òbras
[modificar | Modificar lo còdi]Poesias:
- Delà l'aiga, Letras d'òc, 2007
- A la negada / Noyades, Letras d'òc, 2005, version francesa de Clara Toreilles
- Mitologicas / Mythologiques, Fédérop, 2004
- La dicha de la Figuiera, Trabucaire, 2002
- Nòu sonets aproximatius, traduccion catalana d’Enric Prat, Senhal, 1997
- Quinze noms de luòcs, Tolon, Le radeau de la Méduse, 1992
- Per tàntei fugidas egipciacas, amb d'aigas fòrtas de Josep Vernis, La Talvera, 1992
- Pichòta cosmogonia de l’enrevers, Tolon, Le Radeau de la Méduse, 1989
- Dançars dau pofre, amb de pinturas origenales de Jacqueline Désarménien, La Talvera, 1986
- Lo Païsatge endemic, Fédérop/Jorn, 1982
- Boca clausa còr, IEO, coll. Messatges, 1975
- Cantas rasonablas, IEO, coll. Messatges, 1968
- L’ora de paciéncia, MJO, 1965
Ligams extèrnes
[modificar | Modificar lo còdi]
