54 Gwardyjska Brygada Pancerna

54 Gwardyjska Brygada Pancerna
54-я гвардейская танковая бригада
	Historia
Państwo	ZSRR
Sformowanie	1943
Rozformowanie	1945
	Tradycje
Rodowód	88 Brygada Pancerna
	Dowódcy
Pierwszy	płk Iwan Siergiejew
Ostatni	płk Iwan Czugunkow
	Działania zbrojne
	II wojna światowa operacja wiślańsko-odrzańska; operacja berlińska;
	Organizacja
Rodzaj sił zbrojnych	Armia Czerwona
Rodzaj wojsk	wojska pancerne
Podległość	7 Gwardyjski Korpus Pancerny
	Odznaczenia
	, , ,

54 Gwardyjska Brygada Pancerna (ros. 54-я гвардейская танковая бригада) – jednostka pancerna Armii Czerwonej z okresu II wojny światowej, uczestniczyła w walkach przeciw wojskom niemieckim m.in. na ziemiach polskich.

54 Gwardyjska Brygada Pancerna została utworzona rozkazem z 26 lipca 1943, przez przemianowanie 88 Brygady Pancernej. Jej szlak bojowy w walce z niemieckim najeźdzcą prowadził m.in. przez Lwów, Osiek, Opatów, Jędrzejów, Częstochowę i Berlin a zakończony został w rejonie Pragi w Czechach^[1]. Po zdobyciu Częstochowy płk Piotr Jurczenko pełniący funkcję zastępcy dowódcy 54 GwBPanc. został mianowany pierwszym komendantem wojennym miasta^[2].

Za wzorowe wykonanie zadań w walkach z niemieckim najeźdzcą w czasie wyzwolenia miast: Starokonstantynów, Izjasław, Szumsk, Jampol i Ostropol, 19 marca 1944 54 Gwardyjska Brygada Pancerna została odznaczona Orderem Czerwonego Sztandaru. Kolejne odznaczenie którym był Order Bohdana Chmielnickiego II klasy otrzymała 10 sierpnia 1944 za zdobycie Lwowa. Orderem Lenina została odznaczona 19 lutego 1945 za okazane męstwo i odwagę przy zdobyciu Częstochowy, Przedborza i Radomska. Ostatnie odznaczenie w postaci Orderu Suworowa II klasy otrzymała 4 czerwca 1945 za zdobycie stolicy III Rzeszy Berlina^[3].

Dowództwo brygady

Dowódcy:

płk Iwan Siergiejew^[a] (26.07.1943 - 14.10.1943),
płk Nikita Moskalczuk (14.10.1943 - 30.10.1943),
gen. mjr Wiktor Lebiediew^[b] (01.11.1943 - 03.01.1944)
płk Stiepan Ugriumow (10.01.1944 - 11.08.1944),
płk Piotr Jurczenko (11.08.1944 - 18.08.1944),
płk Stiepan Ugriumow (18.08.1944 - 05.09.1944),
płk Iwan Czugunkow (01.09.1944 - 08.07.1945)^[4].

Szefowie sztabu:

mjr Aleksiej Kabanow (15.08.1943 - 14.06.1944),
ppłk Borys Woronin^[c] (25.06.1944 - 20.07.1944),
ppłk Nikolaj Sobolew^[d] (11.08.1944 - 22.01.1945),
mjr Jewgienij Jurasow^[e] (07.02.1945 - 10.06.1945)^[5].

Struktura organizacyjna

1 batalion czołgów,
2 batalion czołgów,
3 batalion czołgów.
zmotoryzowany batalion piechoty (Моторизованный батальон автоматчиков)^[6].

Uwagi

↑ W dniu 14 października 1943 został ciężko ranny.
↑ W dniu 3 stycznia 1944 został ciężko ranny.
↑ W dniu 20 lipca 1944 został ranny.
↑ W dniu 22 stycznia 1945 poległ w czasie walk.
↑ W dniu 17 kwietnia 1945 został ciężko ranny.

Przypisy

↑ Память народа::Подлинные документы о Второй Мировой войне [online], pamyat-naroda.ru [dostęp 2024-09-05] .
↑ Dolata i Jurga 1977 ↓, s. 92.
↑ 54-я гвардейская танковая бригада. [dostęp 2024-09-05].
↑ 54-я гвардейская танковая бригада. [dostęp 2024-09-05].
↑ 54-я гвардейская танковая бригада. [dostęp 2024-09-05].
↑ 54-я гвардейская танковая бригада. [dostęp 2024-09-05].

Bibliografia

Bolesław Dolata, Tadeusz Jurga: Walki zbrojne na ziemiach polskich 1939-1945. Warszawa: 1977.

[4] W dniu 14 października 1943 został ciężko ranny.

[5] W dniu 3 stycznia 1944 został ciężko ranny.

[7] W dniu 20 lipca 1944 został ranny.

[8] W dniu 22 stycznia 1945 poległ w czasie walk.

[9] W dniu 17 kwietnia 1945 został ciężko ranny.

[1] Память народа::Подлинные документы о Второй Мировой войне [online], pamyat-naroda.ru [dostęp 2024-09-05] .

[CITEREFDolataJurga197792-2] Dolata i Jurga 1977 ↓, s. 92.

[3] 54-я гвардейская танковая бригада. [dostęp 2024-09-05].

[6] 54-я гвардейская танковая бригада. [dostęp 2024-09-05].

[10] 54-я гвардейская танковая бригада. [dostęp 2024-09-05].

[11] 54-я гвардейская танковая бригада. [dostęp 2024-09-05].

[1]

[2]

[3]

[a]

[b]

[4]

[c]

[d]

[e]

[5]

[6]