Anna Veith

austriacka narciarka alpejska

Anna Veith z domu Fenninger (ur. 18 czerwca 1989 w Hallein) – austriacka narciarka alpejska, trzykrotna medalistka olimpijska, sześciokrotna medalistka mistrzostw świata, wielokrotna medalistka mistrzostw świata juniorów oraz dwukrotna zdobywczyni Pucharu Świata.

Anna Veith
Ilustracja
Anna Fenninger w 2013
Data i miejsce urodzenia

18 czerwca 1989
Hallein

Klub

Skiklub Hypo Hallein

Wzrost

166 cm

Debiut w PŚ

11.11 2006, Levi
(DNF1 - slalom)

Pierwsze punkty w PŚ

21.01 2007, Cortina d’Ampezzo (16. - gigant)

Pierwsze podium w PŚ

26.01 2009, Cortina d’Ampezzo (2. - super G)

Dorobek medalowy
Reprezentacja  Austria
Igrzyska olimpijskie
złoto Soczi 2014 Supergigant
srebro Soczi 2014 Gigant
srebro Pjongczang 2018 Supergigant
Mistrzostwa świata
złoto Ga-Pa 2011 Supekombinacja
złoto Vail/Beaver Creek 2015 Supergigant
złoto Vail/Beaver Creek 2015 Gigant
srebro Ga-Pa 2011 Drużynowo
srebro Vail/Beaver Creek 2015 Zjazd
brąz Schladming 2013 Gigant
Puchar Świata
Kryształowa Kula
2013/2014
Kryształowa Kula
2014/2015
3. miejsce
2012/2013
Puchar Świata (Zjazd)
2. miejsce
2013/2014
2. miejsce
2014/2015
Puchar Świata (Supergigant)
2. miejsce
2013/2014
2. miejsce
2014/2015
3. miejsce
2011/2012
3. miejsce
2012/2013
3. miejsce
2017/2018
Puchar Świata (Gigant)
Mała Kryształowa Kula
2013/2014
Mała Kryształowa Kula
2014/2015
2. miejsce
2012/2013
Puchar Świata (Superkombinacja)
Mała Kryształowa Kula
2014/2015
Mistrzostwa świata juniorów
złoto Québec 2006 Kombinacja
złoto Québec 2006 Supergigant
złoto Formigal 2008 Kombinacja
złoto Formigal 2008 Gigant
srebro Québec 2006 Zjazd
srebro Formigal 2008 Supergigant
brąz Ga-Pa 2009 Supergigant
Strona internetowa

Kariera

edytuj

Po raz pierwszy na arenie międzynarodowej pojawiła się 8 grudnia 2004 roku w Gosau, gdzie w zawodach FIS Race zajęła 32. miejsce w slalomie gigancie. W 2006 roku wystartowała na mistrzostwach świata juniorów w Quebecu, zdobywając złote medale w supergigancie i kombinacji oraz srebrny w zjeździe. Podobne wyniki osiągnęła podczas mistrzostw świata juniorów w Formigal, gdzie była najlepsza w gigancie i kombinacji oraz druga w supergigancie. Ostatni sukces w tej kategorii wiekowej osiągnęła na MŚJ w Ga-Pa w 2009 roku, gdzie zajęła trzecie miejsce w supergigancie.

W zawodach Pucharu Świata zadebiutowała 11 listopada 2006 roku w Levi, gdzie nie ukończyła pierwszego przejazdu slalomu. Pierwsze pucharowe punkty zdobyła 21 stycznia 2007 roku w Cortinie d’Ampezzo, zajmując szesnaste miejsce w gigancie. Dwa lata później w tej samej miejscowości po raz pierwszy stanęła na podium, zajmując drugie miejsce w supergigancie. Rozdzieliła wtedy Szwedkę Jessicę Lindell-Vikarby i Andreę Dettling ze Szwajcarii. Pierwsze zwycięstwo w zawodach tego cyklu wywalczyła 26 stycznia 2009 roku w Cortinie d'Ampezzo, gdzie była najlepsza w supergigancie. Najlepsze wyniki osiągnęła w sezonie 2013/2014, kiedy zdobyła Kryształową Kulę za zwycięstwo w klasyfikacji generalnej. W tym samym sezonie była też najlepsza w klasyfikacji giganta oraz druga w klasyfikacjach zjazdu i supergiganta. Rok wcześniej była trzecia w klasyfikacji generalnej, ulegając tylko Tinie Maze ze Słowenii i Niemce Marii Höfl-Riesch. Zajęła wtedy także drugie miejsce w gigancie i trzecie w supergigancie. W pierwszej trójce klasyfikacji końcowych znalazła się również w sezonie 2011/2012, kiedy była trzecia w supergigancie.

W 2009 roku wystąpiła na mistrzostwach świata w Val d’Isère, gdzie zajęła między innymi czwarte miejsce w supergigancie. Walkę o medal przegrała tam ze swą rodaczką, Andreą Fischbacher. Rok później startowała w igrzyskach olimpijskich w Vancouver, zajmując 16. miejsce w superkombinacji i supergigancie oraz 25. w zjeździe. Pierwszy medal wśród seniorek wywalczyła na mistrzostwach świata w Ga-Pa w 2011 roku, zwyciężając w superkombinacji. na tych samych mistrzostwach wspólnie z kolegami z reprezentacji zajęła drugie miejsce w zawodach drużynowych. Podczas rozgrywanych dwa lata później mistrzostw świata w Schladming zdobyła brązowy medal w gigancie. W zawodach tych wyprzedziły ją jedynie Francuzka Tessa Worley i Tina Maze. brała również udział w igrzyskach olimpijskich w Soczi w 2014 roku, gdzie zwyciężyła w supergigancie, a w gigancie była druga. Rozdzieliła wtedy na podium Tinę Maze i Niemkę Viktorię Rebensburg. Sezon zakończyła zdobyciem Kryształowej Kuli za zwycięstwo w klasyfikacji generalnej Pucharu Świata jako pierwsza Austriaczka od 2005 roku.

Sezon 2014/2015 był najlepszym w jej dotychczasowej karierze. Obroniła zwycięstwo w klasyfikacji generalnej PŚ a podczas mistrzostw świata w Vail/Beaver Creek zdobyła złote medale w gigancie i supergigancie oraz srebrny w zjeździe.

W październiku 2015 roku, tuż przed rozpoczęciem kolejnego sezonu, doznała kontuzji kolana podczas treningu w Sölden. Zerwała więzadła krzyżowe w prawym kolanie, a także uszkodziła rzepkę. Kontuzja wykluczyła jej udział w zawodach w całym sezonie 2015/2016[1].

Do rywalizacji powróciła 27 grudnia 2016 roku w Semmering, gdzie nie zakwalifikowała się do pierwszego przejazdu giganta. Dzień później zdobyła pierwsze po powrocie punkty, zajmując w tej samej konkurencji 25. miejsce. Miesiąc później, 29 stycznia 2017 roku w Cortinie d’Ampezzo, wywalczyła swoje jedyne podium tego sezonu, kończąc supergiganta na trzeciej pozycji. W lutym 2017 roku wystąpiła na mistrzostwach świata w Sankt Moritz, gdzie zajęła 22. miejsce w gigancie, a supergiganta nie ukończyła.

Starty w sezonie 2017/2018 zaczęła od zajęcia 21. miejsca w zjeździe w Lake Louise. W pierwszej części sezonu jeden raz stanęła na podium, 17 grudnia 2017 roku w Val d’Isère wygrała supergiganta. W lutym 2018 roku wzięła udział w igrzyskach olimpijskich w Pjongczangu, zdobywając srebrny medal w tej samej konkurencji. Uplasowała się tam między Czeszką Ester Ledecką i Tiną Weirather z Liechtensteinu.

W styczniu 2019 podczas treningu giganta w Pozza di Fassa doznała kolejnej kontuzji zerwania więzadeł co wykluczyło ją ze startów do końca sezonu (w tym m.in. Mistrzostw Świata)[2].

23 maja 2020 ogłosiła, że z powodu licznych kontuzji kończy aktywną karierę sportową.

Życie prywatne

edytuj

Od 2009 roku związana ze snowboardzistą Manuelem Veithem. Para pobrała się 16 kwietnia 2016 roku i Anna przyjęła nazwisko męża. Tym samym od sezonu 2016/2017 narciarka startuje pod nowym nazwiskiem.

Osiągnięcia

edytuj
Miejsce Dzień Rok Miejscowość Konkurencja Czas biegu Strata Zwyciężczyni
25. 17 lutego 2010   Whistler Zjazd 1:44,19 +5,76   Lindsey Vonn
16. 18 lutego 2010   Whistler Superkombinacja 2:09,14 +4,13   Maria Riesch
16. 20 lutego 2010   Whistler Supergigant 1:20,14 +2,16   Andrea Fischbacher
8. 10 lutego 2014   Krasnaja Polana Superkombinacja 2:34,62 +1,82   Maria Höfl-Riesch
DNF 12 lutego 2014   Krasnaja Polana Zjazd 1:41,57   Dominique Gisin
  Tina Maze
1.  15 lutego 2014   Krasnaja Polana Supergigant 1:25,52
2.  18 lutego 2014   Krasnaja Polana Gigant 2:36,87 +0,07   Tina Maze
12. 15 lutego 2018   Pjongczang Gigant 2:20,02 +2,08   Mikaela Shiffrin
2.  17 lutego 2018   Pjongczang Supergigant 1:21,11 +0,01   Ester Ledecká
Miejsce Dzień Rok Miejscowość Konkurencja Czas biegu Strata Zwyciężczyni
4. 3 lutego 2009   Val d’Isère Supergigant 1:20,73 +1,28   Lindsey Vonn
7. 6 lutego 2009   Val d’Isère Superkombinacja 2:20,13 +2,56   Kathrin Zettel
DNF1 9 lutego 2009   Val d’Isère Zjazd 1:30,31   Lindsey Vonn
32. 14 lutego 2009   Val d’Isère Slalom 1:51,80   Maria Riesch
5. 8 lutego 2011   Ga-Pa Supergigant 1:23,82 +0,82   Elisabeth Görgl
1.  11 lutego 2011   Ga-Pa Superkombinacja 2:43,23
17. 13 lutego 2011   Ga-Pa Zjazd 1:47,24 +2,36   Elisabeth Görgl
2.  16 lutego 2011   Ga-Pa Drużynowo   Francja
DNF 1 5 lutego 2013   Schladming Supergigant 1:35,39   Tina Maze
DNF 2 8 lutego 2013   Schladming Superkombinacja 2:39,92   Maria Höfl-Riesch
11. 10 lutego 2013   Schladming Zjazd 1:50,00 +1,55   Marion Rolland
3.  14 lutego 2013   Schladming Gigant 2:08,06 +1,18   Tessa Worley
1.  3 lutego 2015   Vail/Beaver Creek Supergigant 1:10,29
2.  6 lutego 2015   Vail/Beaver Creek Zjazd 1:45,89 +0,02   Tina Maze
4. 9 lutego 2015   Vail/Beaver Creek Superkombinacja 2:33,37 +0,89   Tina Maze
1.  12 lutego 2015   Vail/Beaver Creek Gigant 2:19,16
DNF 7 lutego 2017   Sankt Moritz Supergigant 1:32,34 -   Nicole Schmidhofer
22. 16 lutego 2017   Sankt Moritz Gigant 2:05,55 +3,16   Tessa Worley
Miejsce Dzień Rok Miejscowość Konkurencja Czas biegu Strata Zwyciężczyni
2.  3 marca 2006   Québec Zjazd 1:13,51 +0,10   Marianne Abderhalden
4. 4 marca 2006   Québec Slalom 1:37,30 +1,63   Maria Pietilä-Holmner
1.  5 marca 2006   Québec Supergigant 1:10,96 - -
9. 7 marca 2006   Québec Gigant 2:22,43 +2,07   Tina Weirather
1.  7 marca 2006   Québec Kombinacja 24,49 pkt - -
2.  23 lutego 2008   Formigal Supergigant 1:40,19 +0,78   Viktoria Rebensburg
4. 26 lutego 2008   Formigal Zjazd 1:50,13 +1,25   Ilka Štuhec
8. 28 lutego 2008   Formigal Slalom 1:33,85 +2,29   Michaela Kirchgasser
1.  29 lutego 2008   Formigal Gigant 1:42,50 - -
1.  29 lutego 2008   Formigal Kombinacja 30,20 pkt - -
17. 1 marca 2009   Ga-Pa Slalom 1:42,07 +3,47   Denise Feierabend
6. 2 marca 2009   Ga-Pa Gigant 2:45,81 +1,93   Viktoria Rebensburg
3.  3 marca 2009   Ga-Pa Supergigant 1:19,80 +1,11   Viktoria Rebensburg

Miejsca w klasyfikacji generalnej

edytuj

Miejsca na podium

edytuj
Sezon 1. miejsce 2. miejsce 3. miejsce   Razem  
2006/2007 - - - -
2007/2008 - - - -
2008/2009 - 1 - 1
2009/2010 - - - -
2010/2011 - - 2 2
2011/2012 1 3 2 6
2012/2013 3 2 3 8
2013/2014 4 4 3 11
2014/2015 6 8 1 15
2016/2017 - - 1 1
2017/2018 1 1 - 2
Suma 15 19 12 45

Zwycięstwa w zawodach

edytuj
  1.   Lienz – 28 grudnia 2011 (gigant)
  2.   Semmering – 28 grudnia 2012 (gigant)
  3.   Ga-Pa – 3 marca 2013 (supergigant)
  4.   Ofterschwang – 9 marca 2013 (gigant)
  5.   Lienz – 28 grudnia 2013 (gigant)
  6.   Are – 6 marca 2014 (gigant)
  7.   Are – 7 marca 2014 (gigant)
  8.   Lenzerheide – 16 marca 2014 (gigant)
  9.   Sölden – 25 października 2014 (gigant)[3]
  10.   Maribor – 21 lutego 2015 (gigant)
  11.   Bansko – 1 marca 2015 (superkombinacja)
  12.   Bansko – 2 marca 2015 (supergigant)
  13.   Are – 13 marca 2015 (gigant)
  14.   Méribel – 22 marca 2015 (gigant)
  15.   Val d’Isère – 17 grudnia 2017 (supergigant)

Pozostałe miejsca na podium w zawodach

edytuj
  1.   Cortina d’Ampezzo26 stycznia 2009 (supergigant) – 2.miejsce
  2.   Zauchensee8 stycznia 2011 (zjazd) – 3.miejsce
  3.   Cortina d’Ampezzo21 stycznia 2011 (supergigant) – 3.miejsce
  4.   Lake Louise4 grudnia 2011 (supergigant) – 2.miejsce
  5.   Beaver Creek7 grudnia 2011 (supergigant) – 3. miejsce
  6.   Bad Kleinkirchheim8 stycznia 2012 (supergigant) – 3. miejsce
  7.   Ga-Pa5 lutego 2012 (supergigant) – 2. miejsce
  8.   Schladming18 marca 2012 (gigant) – 2. miejsce
  9.   Lake Louise2 grudnia 2012 (supergigant) – 3. miejsce
  10.   Åre19 grudnia 2012 (gigant) – 2. miejsce
  11.   St. Anton12 stycznia 2013 (zjazd) – 3. miejsce
  12.   St. Anton13 stycznia 2013 (supergigant) – 2. miejsce
  13.   Maribor26 stycznia 2013 (gigant) – 3. miejsce
  14.   Beaver Creek30 listopada 2013 (supergigant) – 2. miejsce
  15.   Lake Louise7 grudnia 2013 (zjazd) – 3. miejsce
  16.   Lake Louise8 grudnia 2013 (supergigant) – 3. miejsce
  17.   St. Moritz14 grudnia 2013 (supergigant) – 3. miejsce
  18.   Altenmarkt-Zauchensee11 stycznia 2014 (zjazd) – 2. miejsce
  19.   Crans-Montana2 marca 2014 (zjazd) – 2. miejsce
  20.   Lenzerheide13 marca 2014 (supergigant) – 2. miejsce
  21.   Lake Louise5 grudnia 2014 (zjazd) – 2. miejsce
  22.   Val d’Isère21 grudnia 2014 (supergigant) – 2. miejsce
  23.   Innsbruck28 grudnia 2014 (gigant) – 2. miejsce
  24.   Cortina d’Ampezzo19 stycznia 2011 (supergigant) – 2.miejsce
  25.   St. Moritz24 stycznia 2015 (zjazd) – 2. miejsce
  26.   St. Moritz25 stycznia 2015 (supergigant) – 2. miejsce
  27.   Ga-Pa7 marca 2015 (zjazd) – 2. miejsce
  28.   Ga-Pa8 marca 2015 (supergigant) – 3. miejsce
  29.   Méribel20 marca 2015 (supergigant) – 2. miejsce
  30.   Cortina d’Ampezzo29 stycznia 2017 (supergigant) – 3. miejsce
  31.   Crans-Montana3 marca 2018 (supergigant) – 2. miejsce
  • W sumie (15 zwycięstw, 19 drugich i 12 trzecich miejsc).

Przypisy

edytuj

Bibliografia

edytuj
pFad - Phonifier reborn

Pfad - The Proxy pFad of © 2024 Garber Painting. All rights reserved.

Note: This service is not intended for secure transactions such as banking, social media, email, or purchasing. Use at your own risk. We assume no liability whatsoever for broken pages.


Alternative Proxies:

Alternative Proxy

pFad Proxy

pFad v3 Proxy

pFad v4 Proxy