Імбрычак
Імбры́чак, і́мбрык — невялічкая кухонная прылада для запарваньня гарбаты ці іншых напояў у гарачай вадзе. Звычайна імбрычкі маюць зьверху адтуліну з накрыўкай, празь якую засыпаецца гарбата і заліваецца вада; ручку дзеля трыманьня рукой; і рыльца, адкуль наліваюць запараную гарбату. У некаторых выпадках унутры імбрычка можа зьмяшчацца сітца, каб працэжваць лісьце гарбаты пры наліваньні.
Мінуўшчына
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]
Імбрычкі ўпершыню зьявіліся ў Кітаі за часам дынастыі Юань і атрымалі шырокае распаўсюджаньне за дынастыяй Мін[1]. Яны былі меншыя за сучасныя адпаведнікі, паколькі прызначаліся для аднае асобы — кітайцы пілі гарбату непасрэдна зь іхняга рыльца.
З канца XVII стагодзьдзя парцалянавыя імбрычкі разам з гарбатай трапілі з Кітаю ў Эўропу. Піцьцё гарбаты стала прывілеяй найвышэйшых саслоўяў, бо ў Эўропе парцаляна не выраблялася. У 1708 року Эрэнфрыд Вальтэр фон Чырнгаўс заснаваў у Дрэздэне першую парцалянавую фабрыку[2].
Крыніцы
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]- ^ Kuei-Hsiang Lo. The Stonewares of Yixing: From the Ming Period to the Present Day. — Hong Kong University Press. — P. 18. — ISBN 978-962-209-112-2
- ^ Janet Gleeson. The Arcanum, an accurate historic novel on the greed, obsession, murder and betrayal that led to the creation of Meissen porcelain. — London: Bantam Books, 1998.