تنگه کوک
تنگهٔ کوک (به انگلیسی: Cook Strait) تنگهٔ باریکی است[۱] که جزیره‌های شمالی و جنوبی نیوزیلند موسوم به نورث آیلند و ساوث آیلند را از یکدیگر جدا ساخته[۱][۲] و گستره‌ای از شمال غربی دریای تاسمان تا جنوب شرقی اقیانوس آرام را دربر می‌گیرد.[۲]
عرض این تنگه در باریکترین بخش خود پیرامون ۲۳ کیلومتر و متوسط عمق آن ۱۲۸ متر است.[۲] صخره‌های شیب‌دار، سواحل دو طرف این تنگه را در برگرفته‌اند. طوفان‌های شدید و جریان‌های سهمگین خطراتی جدی برای دریانوردان در این مسیر هستند و مسافرت از ولینگتون واقع در جزیرهٔ شمالی به بلنهایم واقع در جزیرهٔ جنوبی بیشتر با استفاده از هواپیما و کشتی‌های قطاربر صورت می‌گیرد.[۲]
آبل تاسمان، دریانورد هلندی در سال ۱۶۴۲ وارد انتهای غربی این تنگه شد و گمان برد که به یک خلیج کوچک رسیده است.[۲] اما در سال ۱۷۷۰ جیمز کوک، دریانورد انگلیسی آن را مورد کاوش قرار داد و تنگه بودنش مشخص شد.[۲][۱]
