Lingua Sicula

Lingua Sicula^[1] (illa ipsa lingua sicilianu) est sermo Siculorum. Plurimi linguae Siculae locutores etiam Italiane, lingua publica Italiae loquuntur. Lingua Sicula habet propriam grammaticam; inveniuntur variae dialecti.

Distributio

In regionibus colore caeruleo pictis lingua Sicula adhibetur.

Lingua Sicula utuntur circiter 5 000 000 indigenorum Siciliae et insularum satellitum, et circiter 1 000 000 hominum in Apulia (ubi lingua Salentina appellatur) et Calabria. Loquuntur ea et circa 5 000 000 hominum Siculae emigrantium, praecipue in Argentina, Australia, Canada, et Civitatibus Foederatis Americae.

Origo

Paene omnes gentes Mediterraneae et aliae multae per Siciliam transierunt. Ergo, lingua Sicula a fontibus multis deducta est. Parentes huius linguae gravissimae sunt linguae Latina vulgata, Graeca et Italiana; sed et linguae Gothica, Hispanica, Francogallica, Catalana, Langobardica et Arabica omnes Siculae dedere verba et proprietates grammaticae.

Exemplum

Hac tabula Pater noster, oratio primum Graece dicta, in quinque linguas propinquas conversa illustratur.

Sicula	Sicula hesperidis	Calabra	Italiana	Latina	Graece
Patri nostru ca siti nnô celu,	Paba noestru, qui es in ile céle,	Patri nostru ca siti 'nto celu,	Padre Nostro, che sei nei cieli,	Pater noster, qui es in caelis	Πάτερ ἡμῶν ὁ ἐν τοῖς οὐρανοῖς
fussi santificatu lu nomu vostru	santefique seat tuu nóminei	fussi santificatu u nomu vostru	sia santificato il tuo nome.	sanctificetur nomen tuum:	ἁγιασθήτω τὸ ὄνομά σου·
vinissi lu regnu vostru,	bénganos tuu reynu,	Venissi prestu lu regnu vostru,	Venga il tuo regno,	Adveniat regnum tuum.	ἐλθέτω ἡ βασιλεία σου·
fussi faciuta la vostra vuluntati,	fáyatta tuu voluntát	fussi sempri faciùta a Vuluntà Vostra,	sia fatta la tua volontà,	Fiat voluntas tua	ὡγενηθήτω τὸ θέλημά σου,
comu nnô celu d'accussì nnâ terra.	com'en céleu azí en tera.	comu 'ndo celu cusì 'nta terra.	come in cielo, così in terra.	sicut in caelo et in terra	ὡς ἐν οὐρανῷ καὶ ἐπὶ τῆς γῆς·
Ni dati sta jurnata lu panuzzu cutiddianu,	Dónanos oy tuu pana cotidianeu	Ratandìllu sta jurnata u pani quotidianu,	Dacci oggi il nostro pane quotidiano,	Panem nostrum quotidianum da nobis hodie.	τὸν ἄρτον ἡμῶν τὸν ἐπιούσιον δὸς ἡμῖν σήμερον·
e ni pirdunati li nostri piccati,	e perdónanos noestre pecattes,	e pirdunatindi i nostri piccati,	e rimetti a noi i nostri debiti,	Et dimitte nobis debita nostra,	καὶ ἄφες ἡμῖν τὰ ὀφελήματα ἡμῶν,
d'accussì niàvutri li pirdunamu ê nostri dibbitura	com'nosatrus perdonames ils depidors noestre,	cusì comu nui i rimentimu ê nemici nostri,	come noi li rimettiamo ai nostri debitori.	sicut et nos dimittimus debitoribus nostris.	ὡς καὶ ἡμεῖς ἀφίεμεν τοῖς ὀφειλέταις ἡμῶν·
e mancu ni lassati a cascari nnâ tintazzioni	e no nos-lesse in tentazión,	E non 'ndi rassàti mi carimu ntâ tentazzioni,	E non ci indurre in tentazione,	Et ne nos inducas in tentationem;	καὶ μὴ εἰσενέγκῃς ἡμᾶς εἰς πειρασμόν,
ma ni scanzati dû mali.	mas líbranos d'il malavatta.	ma levatindi r'avanzi u mali.	ma liberaci dal male.	sed libera nos a malo.	ἀλλὰ ῥῦσαι ἡμᾶς ἀπὸ τοῦ πονηροῦ.
Amèn.	Amen.	Amen.	Amen.	Amen.	ἀμήν.