Formule 1 in 1966

17e Formule 1-seizoen (1966)
	Volgende: 1967 Vorige: 1965
	Jack Brabham werd kampioen in zijn eigen auto
Algemene informatie
Races	9
Coureurs	32
Constructeurs	15
Verdedigend; kampioen	Jim Clark (coureurs); Lotus (constructeurs)
Eindstand coureurs
1e plaats	Jack Brabham 42 ; (3e titel)
2e plaats	John Surtees 28
3e plaats	Jochen Rindt 22
Eindstand constructeurs
1e plaats	Brabham 42 ; (1e titel)
2e plaats	Ferrari 31
3e plaats	Cooper 30
Portaal	Autosport

Het Formule 1-seizoen 1966 was het 17de FIA Formula One World Championship seizoen. Het begon op 22 mei en eindigde op 23 oktober na negen races.

Jack Brabham werd voor de derde keer wereldkampioen, voor het eerst in zijn eigen wagen. In het seizoen 1966 werden voor het eerst de 3-liter motoren geïntroduceerd. Enkel Ferrari en Brabham waren terdege voorbereid en hadden een 3-liter motor bij de eerste race. Later in het seizoen introduceerde ook BRM een nieuwe H16 3-liter motor maar deze flopte.

De film Grand Prix werd dit seizoen opgenomen.

Kalender

GP nr.	Ronde	Grand Prix	Circuit	Plaats	Datum
142	1	GP van Monaco	Circuit de Monaco	Monte Carlo	22 mei
143	2	GP van België	Circuit de Spa-Francorchamps	Stavelot	12 juni
144	3	GP van Frankrijk	Circuit de Reims-Gueux	Reims	3 juli
145	4	GP van Groot-Brittannië	Brands Hatch	West Kingsdown	16 juli
146	5	GP van Nederland	Circuit Park Zandvoort	Zandvoort	24 juli
147	6	GP van Duitsland	Nürburgring Nordschleife	Nürburg	7 augustus
148	7	GP van Italië	Autodromo Nazionale Monza	Monza	4 september
149	8	GP van de Verenigde Staten	Watkins Glen International	Watkins Glen (New York)	2 oktober
150	9	GP van Mexico	Magdalena Mixhuca Circuit	Mexico-Stad	23 oktober

Resultaten en klassement

Grands Prix

Ronde	Grand Prix	Poleposition	Snelste ronde	Winnende coureur	Winnende constructeur	Banden	Verslag
1	GP van Monaco	Jim Clark	Lorenzo Bandini	Jackie Stewart	BRM	D	Verslag
2	GP van België	John Surtees	John Surtees	John Surtees	Ferrari	D	Verslag
3	GP van Frankrijk	Lorenzo Bandini	Lorenzo Bandini	Jack Brabham	Brabham-Repco	G	Verslag
4	GP van Groot-Brittannië	Jack Brabham	Jack Brabham	Jack Brabham	Brabham-Repco	G	Verslag
5	GP van Nederland	Jack Brabham	Denny Hulme	Jack Brabham	Brabham-Repco	G	Verslag
6	GP van Duitsland	Jim Clark	John Surtees	Jack Brabham	Brabham-Repco	G	Verslag
7	GP van Italië	Mike Parkes	Ludovico Scarfiotti	Ludovico Scarfiotti	Ferrari	F	Verslag
8	GP van de Verenigde Staten	Jack Brabham	John Surtees	Jim Clark	Lotus-BRM	F	Verslag
9	GP van Mexico	John Surtees	Richie Ginther	John Surtees	Cooper-Maserati	D	Verslag

Puntentelling

Punten worden toegekend aan de top zes geklasseerde coureurs.

Positie	1e	2e	3e	4e	5e	6e
Punten	9	6	4	3	2	1

Klassement bij de coureurs

De vijf beste resultaten telden mee voor de eindstand, resultaten die tussen haakjes staan telden daarom niet mee voor het kampioenschap. Bij "Punten" staan de getelde kampioenschapspunten gevolgd door de totaal behaalde punten tussen haakjes.

Pos.	Coureur	MON	BEL	FRA	GBR	NED	DUI	ITA	VST	MEX	Punten
1	Jack Brabham	DNF	(4)	1	1^P_S	1^P	1	DNF	DNF^P	2	42 (45)
2	John Surtees	DNF	1^P_S	DNF	DNF	DNF	2^S	DNF	3^S	1^P	28
3	Jochen Rindt	DNF	2	4	(5)	DNF	3	4	2	DNF	22 (24)
4	Denny Hulme	DNF	DNF	3	2	DNF^S	DNF	3	DNF	3	18
5	Graham Hill	3	DNF	DNF	3	2	4	DNF	DNF	DNF	17
6	Jim Clark	DNF^P	DNF	DNS	4	3	DNF^P	DNF	1	DNF	16
7	Jackie Stewart	1	DNF		DNF	4	5	DNF	DNF	DNF	14
8	Mike Parkes			2		DNF	DNF	2^P			12
9	Lorenzo Bandini	2^S	3	NC^P_S		6	6	DNF	DNF		12
10	Ludovico Scarfiotti						DNF	1^S			9
11	Richie Ginther	DNF	5					DNF	DNF	4^S	5
12	Dan Gurney		NC	5	DNF	DNF	7	DNF	DNF	5	4
13	Mike Spence	DNF	DNF	DNF	DNF	5	DNF	5	DNF	DNS	4
14	Bob Bondurant	4	DNF		9		DNF	7	DSQ	DNF	3
15	Jo Siffert	DNF	DNF	DNF	NC	DNF		DNF	4	DNF	3
16	Bruce McLaren	DNF	DNS		6	DNS			5	DNF	3
17	Peter Arundell		DNS	DNF	DNF	DNF	8	8	6	7	1
18	Jo Bonnier	NC	DNF	NC	DNF	7	DNF	DNF	NC	6	1
19	Bob Anderson	DNF		7	NC	DNF	DNF	6			1
20	John Taylor			6	8	8	DNF				1
21	Chris Irwin				7						0
22	Ronnie Bucknum								DNF	8	0
23	Chris Amon			8				DNQ			0
24	Guy Ligier	NC	NC	NC	10	9	DNS				0
25	Giacomo Russo							9			0
26	Chris Lawrence				11		DNF				0
—	Giancarlo Baghetti							NC			0
—	Pedro Rodriguez			DNF			DNF¹		DNF	DNF	0
—	Innes Ireland								DNF	DNF	0
—	Trevor Taylor				DNF						0
—	Moisés Solana									DNF	0
—	Phil Hill	DNS	DNF					DNQ			0
—	Vic Wilson		DNS								0
Coureurs die geen recht op Formula 1-punten hadden omdat ze met Formule 2-wagens deelnamen
—	Jean-Pierre Beltoise						8
—	Hubert Hahne						9
—	Jo Schlesser						10
—	Hans Herrmann						11
—	Piers Courage						DNF
—	Alan Rees						DNF
—	Kurt Ahrens Jr.						DNF
—	Jacky Ickx						DNF
—	Silvio Moser						DNS
—	Gerhard Mitter						DNS
Pos.	Coureur	MON	BEL	FRA	GBR	NED	DUI	ITA	VST	MEX	Punten

Resultaat
Winnaar
Tweede plaats
Derde plaats
Gefinisht (punten behaald)
Gefinisht (geen punten behaald)
Niet geklasseerd (NC)
Uitgevallen (DNF)
Niet gekwalificeerd (DNQ)
Gediskwalificeerd (DSQ)
Niet gestart (DNS)
Gewond (INJ)
Uitgesloten (EX)
Teruggetrokken (WD)
Niet deelgenomen (blanco cel)
^P Pole position
^S Snelste ronde

¹ Formule 2-wagen

Klassement bij de constructeurs

Alleen de beste resultaat per constructeur per race telt mee voor het kampioenschap.