(6) Hebe

(6) Hebe
	; Obraz uzyskany przez Very Large Telescope
Odkrywca	Karl Ludwig Hencke
Data odkrycia	1 lipca 1847
Numer kolejny	6
	Charakterystyka orbity (2024-10-17)
Przynależność; obiektu	pas główny
Półoś wielka	2,4260 au
Mimośród	0,2024
Peryhelium	1,9350 au
Aphelium	2,9171 au
Okres obiegu; wokół Słońca	3 lata 284 dni 11 godzin
Średnia prędkość	18,93 km/s
Inklinacja	14,73°
	Charakterystyka fizyczna
Średnica	205×185×170 km
Masa	ok. 1,4 × 1019 kg
Średnia gęstość	ok. 4,1 g/cm3
Okres obrotu	7,2745 h
Albedo	0,268
Jasność absolutna	ok. 5,61m
Typ spektralny	S
Średnia temperatura powierzchni	śred. ~170 K; max. (–4 °C) 269 K
Satelity naturalne	brak potwierdzonych
	Multimedia w Wikimedia Commons

(6) Hebe – szósta w kolejności odkrycia planetoida z pasa planetoid pomiędzy orbitami Marsa i Jowisza.

Odkrycie i nazwa

(6) Hebe została odkryta przez pruskiego astronoma amatora Karla Ludwiga Henckego w dniu 1 lipca 1847 roku w Drezdenku^[1].

Nazwa planetoidy pochodzi od bogini młodości Hebe z mitologii greckiej. Nazwę zaproponował Carl Friedrich Gauss.

Orbita

Orbita planetoidy (6) Hebe jest nachylona pod kątem 14,73° do ekliptyki, a jej mimośród wynosi 0,20. Ciało to krąży w średniej odległości 2,43 au wokół Słońca. Peryhelium orbity znajduje się 1,93 au, a aphelium 2,92 au od Słońca. Na jeden obieg Słońca planetoida ta potrzebuje 3 lat i 284 dni^[1].

Właściwości fizyczne

Jest to ciało, którego wielkość wynosi 205×185×170 km, jest to więc obiekt o nieregularnym kształcie. Albedo Hebe wynosi 0,268, a jej absolutna wielkość gwiazdowa sięga natomiast 5,71^m. Okres obrotu tego ciała określa się na 7 godzin i 16 minut, oś obrotu nachylona jest do płaszczyzny orbity planetoidy pod kątem 42°. Hebe składa się w dużej części ze skał krzemianowych i kompozytów żelazowo-niklowych.

Planetoida ta jest najprawdopodobniej źródłem pochodzenia meteorytów zwanych chondrytami typu H, których przykładem może być meteoryt Pułtusk.

Możliwy księżyc Hebe

5 marca 1977 Hebe zasłoniła gwiazdę Gamma Ceti (jasność 3^m). Podczas obserwacji tego zjawiska Paul Maley znajdujący się o kilkaset kilometrów od głównego pasa zakrycia i śledzący bliską koniunkcję planetoidy z gwiazdą zauważył dodatkowe półsekundowe zakrycie tej gwiazdy, co – zdaniem obserwatorów – świadczyło o posiadaniu przez planetoidę księżyca. Według tej obserwacji obiekt miałby około 20 km średnicy i w momencie zakrycia znajdował się mniej więcej 900 km od planetoidy. Nazwano go roboczo „Jebe”. Nie udało się jednak potwierdzić istnienia tego satelity.

Zobacz też

Przypisy

↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h ⁱ ^j ^k ^l ^m (6) Hebe w bazie Jet Propulsion Laboratory (ang.) [dostęp 2024-12-29]

Bibliografia

(6) Hebe w bazie Jet Propulsion Laboratory (ang.)
(6) Hebe w bazie Minor Planet Center (ang.)

Linki zewnętrzne

Diagram orbity (6) Hebe w bazie Jet Propulsion Laboratory (ang.)

[JPL-1] ↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h ⁱ ^j ^k ^l ^m (6) Hebe w bazie Jet Propulsion Laboratory (ang.) [dostęp 2024-12-29]

[1]