Henryk II de Bourbon-Condé
Henryk II de Bourbon-Condé[1], fr. Henri II de Bourbon[2] (ur. 1 września 1588 w Saint-Jean-d’Angély, zm. 26 grudnia 1646 w Paryżu) – książę de Condé, diuk d’Enghien, de Châteauroux, de Montmorency, d’Albret i de Bellagarde[3], był pierwszym księciem krwi. Nazywano go "Książę Pan" (Monsieur le Prince)[4].
| |
| |
| |
| Książę Condé | |
| Okres | |
|---|---|
| Poprzednik | |
| Następca | |
| Książę Enghien | |
| Okres | |
| Następca | |
| Dane biograficzne | |
| Dynastia | |
| Data i miejsce urodzenia | |
| Data i miejsce śmierci | |
| Ojciec | |
| Matka |
Charlotta de La Trémoille |
| Żona | |
| Dzieci |
Anna Genowefa de Bourbon-Condé |
| Odznaczenia | |
| |
Był jedynym synem Henryka I, księcia de Condé, i Charlotty de La Trémoille. Nie znał swoich rodziców, ponieważ jego ojciec zmarł niedługo po jego narodzinach, a jego matka została uwięziona, oskarżona o udział w spisku na życie swojego męża[5]. Edukacją Henryka II zajmował się król Francji – Henryk IV, krewny Kondeusza. Do czasu urodzenia Ludwika XIII, Henryk II był pierwszy w kolejności do sukcesji po Henryku IV. Na emigracji w rozsiewał plotki o nieprawym pochodzeniu następcy tronu[6]
W 1609 Kondeusz poślubił piękną Karolinę Małgorzatę de Montmorency, i miał z nią troje dzieci:
- Annę Genowefa (1619–1679), żonę Henryka (II) Orleańskiego, księcia de Loungueville,
- Ludwika II, księcia de Condé, zwanego Wielkim Kondeuszem (1621–1686),
- Armanda, księcia de Conti (1629–1666).
W latach 1616–1620 Henryk II razem z małżonką był więziony na rozkaz regentki – Marii Medycejskiej i za zgodą małoletniego króla – Ludwika XIII. W więzieniu, w Vincennes, gdzie na świat przyszła ich córka – Anna Genowefa[7]. Brat jego żony Henri II de Montmorency również dopuścił się zdrady, za co został w 1632 roku skazany i stracony przez sąd królewski. Kondeusz wraz z małżonką odziedziczył dobra i tytuł księcia de Montmorency.
Przypisy
edytuj- ↑ Magdziarz 2013 ↓, s. 33.
- ↑ Magdziarz 2013 ↓, s. 257.
- ↑ Dussieux 1872, s. 158.
- ↑ Magdziarz 2013 ↓, s. 33, 257.
- ↑ Skrzypietz 2015, s. 280-281.
- ↑ Skrzypietz 2015, s. 281.
- ↑ Skrzypietz 2015, s. 281-282
Bibliografia
edytuj- Louis Dussieux, Généalogie de la maison de Bourbon de 1256 à 1871, Paryż 1872.
- Wojciech Stanisław Magdziarz: Anna Austriacka. Warszawa: Państwowy Instytut Wydawniczy, 2013. ISBN 978-83-06-03354-0.
- Aleksandra Skrzypietz, "Poślubię kardynała..." - Małżeństwo Armanda księcia Conti i Anny Marii Martinozzi, "Studia Europaea Gnesnensia", nr 11 (2015), ss. 279-299.