Ivan Ljubičić
Ivan Ljubičić (ur. 19 marca 1979 w Banja Luce) – chorwacki tenisista i trener tenisa, zdobywca Pucharu Davisa, brązowy medalista olimpijski z Aten (2004) w grze podwójnej, półfinalista wielkoszlemowego French Open.
| ||||||||||
| Państwo | ||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Data i miejsce urodzenia |
19 marca 1979 | |||||||||
| Wzrost |
193 cm | |||||||||
| Gra |
praworęczny, jednoręczny bekhend | |||||||||
| Status profesjonalny |
1998 | |||||||||
| Zakończenie kariery |
15 kwietnia 2012 | |||||||||
| Gra pojedyncza | ||||||||||
| Wygrane turnieje |
10 | |||||||||
| Najwyżej w rankingu |
3 (1 maja 2006) | |||||||||
| Australian Open |
QF (2006) | |||||||||
| Roland Garros |
SF (2006) | |||||||||
| Wimbledon |
3R (2006, 2007, 2011) | |||||||||
| US Open |
3R (2005, 2007) | |||||||||
| Gra podwójna | ||||||||||
| Wygrane turnieje |
0 | |||||||||
| Najwyżej w rankingu |
70 (16 maja 2005) | |||||||||
| Australian Open |
QF (2010) | |||||||||
| Roland Garros |
3R (2004, 2006) | |||||||||
| Wimbledon |
1R (2005–2007) | |||||||||
| US Open |
QF (2003, 2009) | |||||||||
| Dorobek medalowy | ||||||||||
| ||||||||||
W zawodowym Tourze zadebiutował w 1997 roku, podczas turnieju w Zagrzebiu, gdzie przegrał w pierwszej rundzie 7:6(5), 3:6, 0:6 z Davidem Prinosilem. Od tego czasu rozegrał ponad 700 zawodowych spotkań w grze pojedynczej i ponad 200 w grze podwójnej.
Ljubičić zwyciężył w 10 turniejach ATP World Tour w grze pojedynczej, a jego największy sukces to wygrana w 2010 roku w imprezie rangi ATP World Tour Masters 1000 rozgrywanej w Indian Wells. Oprócz tego Chorwat przegrał finał 14 turniejów (w tym 3 turniejów ATP World Tour Masters 1000).
W reprezentacji grał od 1998 roku, kiedy pierwszy raz wystąpił w Pucharze Davisa. Łącznie rozegrał 36 spotkań w grze pojedynczej oraz 19 w grze podwójnej[1]. Wchodził także w skład reprezentacji, która w 2005 roku zdobyła to trofeum. W 2004 roku, w parze z Mariem Ančiciem zdobył brązowy medal na igrzyskach olimpijskich w Atenach, pokonując w meczu o 3. miejsce 7:6(4), 4:6, 16:14 Hinduski debel Mahesh Bhupathi–Leander Paes.
Najwyższą pozycję w rankingu singlistów, trzecią, zajmował w maju 2006 roku.
15 kwietnia 2012 roku Chorwat zakończył zawodową karierę[2].
Życie prywatne
edytujIvan Ljubičić jest synem Marko i Hazirii. Ma również starszego brata, Vladana[3][4]. W wieku 13 lat, w 1992 roku Ljubičić przeniósł się z nękanych wojną Bałkanów, trafiając przez Belgrad, Lublanę i Opatiję do Rijeki[3]. W 1993 roku przeprowadził się do włoskiego Moncalieri, gdzie rozwijał swoje zdolności tenisowe[5]. Od 18 roku życia Chorwat mieszka w Monte Carlo. Dnia 8 listopada 2004 poślubił Aidę, która towarzyszyła mu w każdym z rozgrywanych turniejów. Cztery lata po ślubie, w czwartkowy ranek 6 listopada 2008 roku urodził się im syn, Leonardo, natomiast 29 listopada 2011 roku na świat przyszła córka, Zara[6][7]. Ljubičić jest blisko zaprzyjaźniony ze swoim wieloletnim trenerem, Riccardem Piattim oraz innym chorwackim tenisistą, Mario Ančiciem.
Ljubičić pełnił również ważną rolę w ówczesnym stowarzyszeniu tenisistów; między 2004 a 2006 był wiceprzewodniczącym rady zawodników ATP, natomiast w latach 2006-2008 był przewodniczącym stowarzyszenia[8]. W sierpniu 2008 roku chorwacki tenisista został wybrany przedstawicielem graczy ATP, jednak w styczniu 2009 zrezygnował z tej funkcji na rzecz rodziny i kariery tenisowej[9].
Kariera tenisowa
edytujLata juniorskie
edytujWystępy w gronie juniorów Ljubičić zaczął w kwietniu 1994 roku w Umagu. Pierwszy wygrany turniej w tej kategorii tenisowej Chorwata miał miejsce w maju 1996 roku we Włoszech w zawodach Prato International Junior Tournament. W lipcu tego samego roku tenisista chorwacki doszedł do finału młodzieżowego Wimbledonu, gdzie przegrał jednak decydujący o tytule pojedynek z Uładzimirem Wałczkou 6:3, 2:6, 3:6[8]. Drugi triumf w cyklu juniorów Ljubičić wywalczył w grudniu na Florydzie w zawodach Eddie Herr International Junior Tournament, po zwycięstwie w finale nad Arnaudem Di Pasqualem.
Rok 1997 był końcowym Chorwata w gronie młodzieżowców. W styczniu awansował do półfinału Australian Open, a po raz ostatni zagrał w Roland Garrosie, pokonany w ćwierćfinale przez Luisa Hornę.
Najwyżej w klasyfikacji rankingowej juniorów Ljubičić był na 11. miejscu wraz z zakończeniem sezonu 1996. Rozegrał w cyklu młodzieżowym łącznie 97 meczów, z których 68 wygrał[10].
Sezony 1997–2000
edytujDebiut Ljubičicia w zawodowym cyklu tenisistów miał miejsce w styczniu 1997 roku podczas rozgrywek ITF Futures w Zagrzebiu. Chorwat poniósł jednak porażkę w I rundzie z Davidem Prinosilem. W swoim drugim profesjonalnym starcie, podczas zawodów kategorii ATP Challenger Tour w Zagrzebiu, Ljubičić awansował do finału, w którym przegrał 1:6, 2:6 z Alberto Berasateguiem. W połowie sierpnia zadebiutował w zawodach rangi ATP World Tour, w Waszyngtonie, gdzie odpadł z Marzio Martellim.
W 1998 roku Chorwat najlepsze rezultaty osiągnął podczas zawodów ATP Challenger Tour w Warszawie i Edynburgu, dochodząc do ćwierćfinałów oraz w tym samym sezonie, w połowie lutego, Ljubičić otrzymał powołanie do reprezentacji Chorwacji na mecz Pucharu Davisa przeciwko Finlandii. Ljubičić przegrał oba swoje singlowe pojedynki, z Villem Liukko i Tuomasem Ketolą, a także został pokonany w deblowym spotkaniu wspólnie z Sašą Hiršzonem przez tych samych zawodników. We wrześniu chorwacki tenisista wystąpił w rundzie z Norwegią, zakończoną zwycięstwem tenisistów z Bałkanów. Ljubičić pokonał Jana Froda Andersena i Christiana Ruuda oraz zwyciężył w deblowym spotkaniu z tymi samymi tenisistami w parze z Lovro Zovkiem.
Pierwsze turniejowe zwycięstwa Ljubičić zaczął odnosić w 1999 roku. W lutym wygrał dwa turnieje ITF Futures w Zagrzebiu, natomiast w marcu zatriumfował w imprezie z cyklu ATP Challenger Tour w Besançon, po pokonaniu w finale 6:4, 6:2 Lionela Rouxa. W kwietniu Chorwat po raz pierwszy wystartował w imprezie kategorii ATP Masters Series, na ziemnych kortach w Monte Carlo, dochodząc do III rundy, po wcześniejszym wyeliminowaniu Andrija Medwediewa i Jewgienija Kafielnikowa, jednych z czołowych tenisistów tych lat[11]. Pojedynek o ćwierćfinał turnieju przegrał z Félixem Mantillą. W połowie czerwca, w parze z Lovro Zovkiem, Ljubičić wygrał pierwszy w grze podwójnej turniej ATP Challenger Tour, podczas rywalizacji w Zagrzebiu. W sierpniu Ljubičić awansował do pierwszego w karierze półfinału zawodów ATP World Tour, w Umagu, gdzie odpadł po porażce z Magnusem Normanem, natomiast we wrześniu zadebiutował w rozgrywkach wielkoszlemowych, na kortach US Open w Nowym Jorku. W I rundzie wyeliminował Jeffa Morrisona, jednak w II rundzie odpadł z Johnem van Lottumem. Wraz z rozpoczęciem się zawodów w Nowym Jorku, Ljubičić po raz pierwszy w karierze awansował do czołowej setki rankingu światowego, na 100. miejsce, a sezon ukończył na 77. pozycji[12].
Na początku sezonu 2000 Ljubičić doszedł do półfinału imprezy w Sydney, po wcześniejszym zwycięstwie m.in. z Maratem Safinem i Toddem Martinem. W spotkaniu o awans do finału chorwacki tenisista uległ Jasonowi Stoltenbergowi. Następnie Chorwat po raz pierwszy zagrał w Australian Open, jednak został pokonany w I rundzie przez Jamesa Sekulova. W lutym osiągnął ćwierćfinał rozgrywek w Marsylii, odpadając z Rogerem Federerem, a w maju debiutował na Roland Garrossie w Paryżu. Pojedynek I rundy zakończył się porażką Ljubičicia z Jewgienijem Kafielnikowem. Również w I rundzie Chorwat przegrał na Wimbledonie, z kolei w połowie lipca dotarł do półfinału w Båstad, ponosząc porażkę z Magnusem Normanem. W lipcu, podczas imprezy w Umagu, osiągnął pierwszy finał turnieju ATP World Tour w grze podwójnej. Razem z Zovkiem przegrali jednak finałowy pojedynek 1:6, 6:7(2) z Álexem Lópezem Morónem i Albertem Portasem[13]. Na przełomie sierpnia i września Chorwat wystartował w US Open, gdzie nie sprostał w I rundzie Thomasowi Johanssonowi. Drugi deblowy finał Ljubičić osiągnął w listopadzie, w Lyonie, gdzie wraz z Jackiem Waitem zostali pokonani 6:1, 6:7(2), 7:6(7) przez Paula Haarhuisa oraz Sandona Stolle'a[13]. Rok Ljubičić ukończył na 91. miejscu w zestawieniu ATP singlistów, stając się tym samym najwyżej sklasyfikowanym Chorwatem na koniec sezonu[12][14].
Sezon 2001
edytujPierwszy start Chorwata w sezonie miał miejsce w Adelaide, gdzie uległ w ćwierćfinale Nicolásowi Massú. Z kolei podczas Australian Open odpadł w I rundzie z Sébastienem Grosjeanem. W lutym Ljubičić awansował do ćwierćfinału w Rotterdamie, a w marcu po raz pierwszy w karierze doszedł do ćwierćfinału turnieju z cyklu ATP Masters Series, na betonowych kortach w Miami, po wygranych z Magnusem Normanem i Carlosem Moyą. W meczu o awans do półfinału chorwacki tenisista nie sprostał późniejszemu zwycięzcy turnieju, Andre Agassiemu[15]. W kwietniu Ljubičić zagrał w Pucharze Davisa przeciwko Austrii, odnosząc zwycięstwo singlowe ze Stefanem Koubkiem oraz deblowe z parą Julian Knowle-Jürgen Melzer. Partnerem deblowym Ljubičicia był Goran Ivanišević, a zespół chorwacki przeszedł do dalszej fazy turnieju wygrywając rywalizację 4:1.
Na nawierzchni ziemnej, w maju Ljubičić doszedł do ćwierćfinału w Sankt Pölten, ponosząc porażkę z Michalem Tabarą. W paryskim Roland Garrosie Chorwat przegrał w I rundzie z Marcosem Ondruską. Na trawiastych kortach Wimbledonu również odpadł w I rundzie, tym razem z Rainerem Schüttlerem.
W lipcu chorwacki tenisista wystartował najpierw w Gstaad, awansując do ćwierćfinału, w którym uległ Àleksowi Corretji oraz w Umagu, gdzie powtórzył ten sam wynik. Podczas turnieju w Umagu Ljubičić osiągnął ponadto finał gry podwójnej, w parze z Lovro Zovkiem. Chorwacka para przegrała pojedynek o mistrzowski tytuł z duetem Sergio Roitman-Andrés Schneiter[16].
Podczas US Open Series Chorwat na początku sierpnia doszedł po raz drugi do ćwierćfinału zawodów Masters Series, w Cincinnati. Po drodze wyeliminował m.in. Carlosa Moyę i Hiszama Araziego[17]. Spotkanie o dalszą rundę przegrał z Lleytonem Hewittem. Na US Open Ljubičić w I rundzie pokonał Martina Damma, a w II rundzie uległ Maratowi Safinowi. Pod koniec września Chorwat wystartował w Pucharze Davisa przeciwko Włochom, w barażach o awans do grupy światowej. W swoim spotkaniu singlowym pokonał Federico Luzziego, a w pojedynku deblowym w parze z Goranem Ivaniševiciem wygrał z parą Giorgio Galimberti-Mosé Navarra. Dzięki temu triumfowi Chorwacja awansowała do najwyższej klasy rozgrywek.
Jesienią Ljubičić, na początku października, zagrał w Grenoble w ramach zawodów ATP Challenger Tour, dochodząc do finału, w którym przegrał z Johanem Settergrenem. W tym samym miesiącu chorwacki tenisista zagrał w Lyonie, gdzie wygrał swój pierwszy turniej kategorii ATP World Tour w grze pojedynczej. Po drodze wyeliminował m.in. w I rundzie lidera rankingu, Gustavo Kuertena oraz w półfinale Marata Safina, przeciwko któremu obronił piłkę meczową[18]. W finale wynikiem 6:3, 6:2 Ljubičić pokonał Junusa al-Ajnawiego[19].
Rok 2001 Chorwat zakończył na 37. pozycji w zestawieniu ATP[12].
Sezony 2002–2003
edytujSezon Ljubičić zainaugurował występem w Adelaide, dochodząc do ćwierćfinału, w którym uległ Hiszamowi Araziemu. Na Australian Open Chorwat dotarł do III rundy, ponosząc porażkę z Wayne'em Ferreirą. W lutym Ljubičić zagrał w pojedynku I rundy Pucharu Davisa z Niemcami, który zakończył się końcowym triumfem Chorwatów 4:1. Ljubičić najpierw przegrał z Rainerem Schüttlerem, następnie pokonał Nicolasa Kiefera, a w deblu razem z Goranem Ivaniševiciem wygrali rywalizację z Michaelem Kohlmannem i Davidem Prinosilem. W tym samym miesiącu Chorwat awansował do półfinału turnieju w Rotterdamie, po zwycięstwie m.in. z Jewgienijem Kafielnikowem, jednak w meczu o awans do finału nie sprostał Timowi Henmanowi[20]. Kolejny w sezonie ćwierćfinał tenisista z Chorwacji osiągnął w Dubaju, ponosząc porażkę z Fabrice'em Santoro. Na początku kwietnia reprezentacja Chorwacji odpadła w rundzie ćwierćfinałowej Pucharu Davisa z Argentyną. Ljubičić rozegrał trzy spotkania, jedno zakończone zwycięstwem w singlu, przeciwko Juanowi Ignacio Cheli oraz wygrał mecz deblowy, partnerując Ivaniševiciowi przeciwko Lucasowi Arnoldowi Kerowi i Guillermo Cañasowi. Jedyną porażkę Ljubičić doznał z Gastónem Gaudio.
Podczas wielkoszlemowego Rolanda Garrosa Chorwat został wyeliminowany w I rundzie przez Fernando Vicente, a na Wimbledonie doszedł do II rundy po wygranej z Ramónem Delgado. Pojedynek o dalszą rundę przegrał z Wayne'em Ferreirą. W lipcu Ljubičić awansował do półfinału rozgrywek w Gstaad, gdzie po raz kolejny w sezonie nie sprostał Gastónowi Gaudio[21]. Następnie Chorwat zagrał w Umagu, w ćwierćfinale przegrywając ze Željko Krajanem. We wrześniu Ljubičić osiągnął II rundę na US Open, eliminując Fabrice'a Santoro, a odpadając ze Sjengiem Schalkenem. Do końca sezonu Chorwat dotarł jeszcze do ćwierćfinału turnieju w Taszkencie, a rok zakończył na 49. miejscu w rankingu światowym[12].
W 2003 roku, na początku sezonu chorwacki tenisista wystartował w Australian Open, ponosząc porażkę w I rundzie z Vadimem Kutsenko. Następnie Ljubičić zagrał w Mediolanie, osiągając półfinał, w którym uległ Martinowi Verkerkowi[22]. Na początku lutego Ljubičić poprowadził zespół chorwacki do zwycięstwa I rundzie Pucharu Davisa ze Stanami Zjednoczonymi. W grze pojedynczej Chorwat wygrał z Jamesem Blakiem i Mardym Fishem. Ci sami tenisiści przegrali również zmagania deblowe z Ljubičiciem i Ivaniševiciem. W lutym, podczas turnieju w Dubaju, tenisista chorwacki doszedł do półfinału. Spotkanie o awans do finału zakończyło się porażką Ljubičicia z Rogerem Federerem. Na początku kwietnia Chorwacja zmierzyła się z Hiszpanią w ćwierćfinale Pucharu Davisa. Rywalizacja pomiędzy oboma zespołami zakończyła się triumfem Hiszpanów 5:0. Ljubičić uległ najpierw Carlosowi Moyi, następnie Albertowi Coscie, a w deblu parze Albert Costa-Àlex Corretja. Partnerem deblowym Ljubičicia w tym spotkaniu był Lovro Zovko.
Podczas turnieju ATP Masters Series w Rzymie, rozgrywanego na kortach ziemnych, Chorwat dotarł do ćwierćfinału, przegrywając z Félixem Mantillą, późniejszym mistrzem rozgrywek. Na kortach Rolanda Garrosa Ljubičić awansował do III rundy, po wygranych z Karolem Kučerą i Jamesem Blakiem. Mecz o dalszą rundę przegrał z Jiřím Novákiem. Podczas Wimbledonu, Chorwat najpierw wyeliminował Taylora Denta, a następnie nie sprostał Maksowi Mirnemu. Ten sam wynik Ljubičić osiągnął na US Open, gdzie pokonał go Andy Roddick. Jesienią chorwacki tenisista awansował do dwóch półfinałów, w Bangkoku, gdzie odpadł po porażce z Juanem Carlosem Ferrero oraz Bazylei, przegrywając z Guillermo Corią. Sezon 2003 Ljubičić ukończył na 42. pozycji w klasyfikacji ATP[12].
Sezon 2004
edytujSezon 2004 Chorwat rozpoczął od startu w Ad-Dausze, gdzie osiągnął drugi w karierze finał singlowy rangi ATP World Tour. Po drodze pokonał m.in. Sébastiena Grosjeana i Tima Henmana[23]. Finałowy pojedynek zakończył się przegraną Ljubičicia 3:6, 6:7(4) z Nicolasem Escudé[24]. Na turnieju Australian Open Ljubičić został wyeliminowany w II rundzie przez Gustavo Kuertena. Na początku lutego tenisista chorwacki wystąpił w pojedynku Pucharu Davisa przeciwko Francji. Ljubičić zagrał w dwóch singlowych spotkaniach, odnosząc zwycięstwo z Thierrym Ascionem, a następnie ponosząc porażkę z Arnaudem Clémentem. Rywalizację wygrali 4:1 ostatecznie Francuzi, awansując tym samym ćwierćfinału zawodów. W następnym miesiącu Chorwat osiągnął ćwierćfinał w Dubaju, odpadając z Feliciano Lópezem.
Na kortach ziemnych, w maju, Ljubičić doszedł po raz pierwszy w karierze do półfinału imprezy kategorii ATP Masters Series, a dokonał tego w Hamburgu. Mecz z Guillermo Corią o awans do finałowej rundy Ljubičić przegrał w trzech setach. Podczas Rolanda Garrosa Chorwat uległ w II rundzie Stefanowi Koubkowi, na Wimbledonie w I rundzie Wayne'owi Ferreirze.
W połowie lipca Chorwat wystartował w Indianapolis, dochodząc do półfinału, w którym zmierzył się z Andym Roddickiem. Pojedynek zakończył się porażką Ljubičicia 6:1, 6:7(10), 6:7(3), który w drugim secie nie wykorzystał trzech piłek meczowych[25]. W następnym miesiącu tenisista chorwacki wziął udział w igrzyskach olimpijskich w Atenach. W grze pojedynczej dotarł do III rundy, z kolei w grze podwójnej zdobył wspólnie z Mario Ančiciem brązowy medal, po wcześniejszym wyeliminowaniu m.in. francuskiej pary, Michaëla Llodry i Fabrice'a Santoro. Spotkanie o awans do finału Chorwaci przegrali z Fernando Gonzálezem i Nicolásem Massú, jednak w meczu o brązowy medal pokonali Hindusów Mahesha Bhupathiego oraz Leandera Paesa 7:6(5), 4:6, 16:14, w pojedynku który trwał ponad cztery godziny[26].
Przed rozpoczęciem się nowojorskiego US Open, Ljubičić po raz pierwszy awansował do czołowej dwudziestkipiątki rankingu światowego. Na kortach US Open przegrał jednak w I rundzie z Lee Hyungiem-taikiem. Pod koniec września Chorwat miał decydujący wkład w utrzymaniu się Chorwacji w grupie światowej Pucharu Davisa poprzez wygranie singlowej rywalizacji z Gilles'em Elseneerem oraz deblowej razem z Ančiciem z parą Dick Norman-Kristof Vliegen[27]. W październiku Ljubičić osiągnął po raz drugi półfinał zawodów ATP Masters Series, w Madrycie, gdzie przegrał z Davidem Nalbandianem. Tego samego miesiąca Chorwat ponadto awansował do finału gry podwójnej w Metzu. Partnerując Urosowi Vico Ljubičić przegrał decydujący o tytule mecz z Arnaudem Clémentem i Nicolasem Mahutem.
Rok 2004 Chorwat zakończył będąc na 22. miejscu w klasyfikacji singlistów[12].
Sezon 2005
edytujRok 2005, podobnie jak poprzedni, Ljubičić zainaugurował od turnieju w Ad-Dausze, awansując do finału, po wcześniejszym wyeliminowaniu m.in. Rafaela Nadala. Roger Federer, finałowy rywal Chorwata wygrał jednak pojedynek 6:3, 6:1, sięgając zarazem to tytuł[28]. Podczas Australian Open tenisista chorwacki odpadł w II rundzie, pokonany przez Markosa Pagdatisa. W lutym Ljubičić osiągnął najpierw półfinał w Mediolanie, a następnie awansował po raz drugi w sezonie do finału rozgrywek ATP World Tour, w Marsylii, gdzie uległ w finale Joachimowi Johanssonowi[29]. Tuż po zakończeniu imprezy w Marsylii Chorwat wystartował w Rotterdamie, docierając do kolejnego w sezonie finału. Mecz o tytuł rozegrał z Federerem, z którym ponownie przegrał, tym razem wynikiem 7:5, 5:7, 6:7(5). Pomimo tej porażki, Ljubičić był jedynym rywalem Szwajcara, który zdołał przełamać jego serwis oraz wygrać seta[30]. W Dubaju Ljubičić doszedł do trzeciego z rzędu finału, w którym ponownie zmierzył się z Federerem, przegrywając 1:6, 7:6(6), 3:6[31].
Na początku marca Chorwacja, przy współudziale Ljubičicia wyeliminowała reprezentację Stanów Zjednoczonych z Pucharu Davisa, zespołu, który był faworytem rywalizacji, i który w 2004 roku doszedł do finału[32]. Ljubičić wygrał wszystkie swoje spotkania, singlowe z Andree Agassim oraz Andym Roddickiem, a także deblowe, pokonując razem z Mario Ančiciem Boba i Mike'a Bryanów. Zarówno Agassi, Roddick oraz Bryanowie byli notowani wówczas na czołowych pozycjach na listach singlowych i deblowych.
Podczas rywalizacji na kortach ziemnych, Ljubičić, na tydzień przed rozpoczęciem paryskiego Roland Garros wziął udział w zawodach ATP Challenger Tour rozgrywanych w Zagrzebiu. Turniej zakończył się triumfem Chorwata, który pokonał w finale Jana Minářa. Na Rolandzie Garrosie tenisista chorwacki odpadł już w I rundzie, po porażce z Mariano Puertą. Również na I rundzie Ljubičić zakończył swój start na Wimbledonie przegrywając z Jürgenem Melzerem.
W połowie lipca, podczas Pucharu Davisa, Chorwacja wyeliminowała Rumunię 4:1. Ljubičić rozegrał trzy zwycięskie pojedynki, z Victorem Hănescu i Andreiem Pavelem oraz deblowy w parze z Ančiciem przeciwko duetowi Andrei Pavel-Gabriel Trifu. Pod koniec września Chorwaci pokonali 3:2 reprezentację Rosji, a wszystkie dla drużyny punkty zdobył Ljubičić. Najpierw wygrał konfrontację z Michaiłem Jużnym, następnie mecz gry podwójnej razem Ančiciem z deblem Igor Andriejew-Dmitrij Tursunow i na koniec pokonał Nikołaja Dawydienkę[33]. Dzięki tym zwycięstwom Chorwacja osiągnęła pierwszy w historii finał Pucharu Davisa. W międzyczasie tenisista chorwacki zagrał na US Open, gdzie dotarł do III rundy.
Jesienią Chorwat wygrał swój drugi singlowy tytuł rangi ATP World Tour, a dokonał tego w Metzu, po zwycięstwie w finale 7:6(7), 6:0 z Gaëlem Monfilsem[34]. Po tych zawodach Ljubičić odniósł kolejny triumf, podczas turnieju w Wiedniu. W całej imprezie nie stracił seta, natomiast w finałowym spotkaniu pokonał 6:2, 6:4, 7:6(5) Juana Carlosa Ferrero[35]. W swoim następnym starcie, w Madrycie, Ljubičić awansował po raz pierwszy do finału zawodów ATP Masters Series. Finałowy pojedynek Chorwat przegrał w pięciu setach 6:3, 6:2, 3:6, 4:6, 6:7(3) z Rafaelem Nadalem[36]. Na początku listopada tenisista chorwacki ponownie osiągnął finał imprezy kategorii ATP Masters Series, w Paryżu, po wcześniejszym wyeliminowaniu Andy'ego Roddicka, jednak w finałowym meczu uległ Tomášowi Berdychowi[37]. W tym samym miesiącu Ljubičić wystartował w turnieju Tennis Masters Cup, w którym gra ośmiu najlepszych tenisistów z całego sezonu. Chorwat odpadł z rywalizacji w fazie grupowej, wygrywając z Guillermo Corią, a następnie przegrywając z Rogerem Federerem i Davidem Nalbandianem.
W grudniu Chorwacja prowadzona przez Ljubičicia zmierzyła się ze Słowacją w finale Pucharu Davisa. Tenisiści z Bałkanów triumfowali w rywalizacji 3:2. Ljubičić otworzył wynik konfrontacji pokonując Karola Kučerę, a następnie wygrał razem z Ančiciem zmagania deblowe z Dominikiem Hrbatým i Michalem Mertiňákiem. Mimo singlowej porażki Ljubičicia z Hrbatým Chorwacja zapewniła sobie historyczny tytuł po wygranej Ančicia z Mertiňákiem[38]. W całej edycji turnieju Ljubičić zagrał we wszystkich dwunastu meczach, wygrywając jedenaście – najwięcej od czasów Johna McEnroe, który w 1982 roku nie przegrał ani jednego pojedynku[14].
Tego roku Ljubičić na przełomie października i listopada awansował jako drugi chorwacki tenisista do czołowej dziesiątki rankingu światowego (10. miejsce), natomiast zakończył go na 9. pozycji[12][14]. W całym sezonie zagrał w ośmiu finałach, z czego sześć miało miejsce w hali.
Sezon 2006
edytujW 2006 roku Ljubičić wystartował najpierw w Ćennaju. Turniej zakończył się końcowym triumfem Chorwata, który po pokonaniu w finale Carlosa Moyi zwyciężył po raz czwarty w imprezie ATP World Tour. Podczas Australian Open tenisista chorwacki osiągnął po raz pierwszy w karierze ćwierćfinał rozgrywek wielkoszlemowych[14]. Dokonał tego po wcześniejszym wyeliminowaniu m.in. mistrza turnieju z 2002 roku, Thomasa Johanssona. Spotkanie o awans do półfinału Chorwat przegrał w pięciu setach z Markosem Pagdatisem. Od razu po zakończeniu zawodów w Australii Ljubičić zagrał w Zagrzebiu, osiągając finał, w którym pokonał Stefana Koubka[39]. Następnie Ljubičić awansował wraz z reprezentacją Chorwacji do ćwierćfinału Pucharu Davisa po wygranej z Austrią. Ljubičić zwyciężył w singlowej rywalizacji z Koubkiem oraz deblowej razem Mario Ančiciem z parą Julian Knowle-Jürgen Melzer.
W lutym Chorwat doszedł do ćwierćfinału w Marsylii, gdzie nie sprostał Ančiciowi. W następnym miesiącu Ljubičić dotarł do ćwierćfinału w Indian Wells, po wcześniejszym pokonaniu Ančicia. Pojedynek o awans do półfinału Chorwat przegrał z Rogerem Federerem. Po tych zawodach Ljubičić osiągnął pierwszy finał na ziemiach USA, w imprezie ATP Masters Series w Miami[14]. Wyeliminował po drodze m.in. Davida Nalbandiana, jednak w finale ponownie nie sprostał Federerowi, przegrywając po trzech tie-breakach 6:7(5), 6:7(4), 6:7(6)[40]. W kwietniu Chorwacja odpadła z Pucharu Davisa po przegranej rundzie 2:3 z Argentyną, mimo że Ljubičić zdobył dla drużyny oba punkty.
Okres gry na kortach ziemnych tenisista chorwacki rozpoczął od startu w Monte Carlo, dochodząc do ćwierćfinału, w którym uległ Fernando Gonzálezowi. Tydzień po zakończeniu imprezy w Monte Carlo, dnia 14 sierpnia Ljubičić został sklasyfikowany na najwyższym miejscu w swojej karierze, na 3. pozycji[12]. Tę lokatę Chorwat zajmował łącznie przez 10 tygodni[12]. W maju Ljubičić reprezentował swój kraj w Drużynowym pucharze świata. Bałkański zespół zwyciężył w całej rywalizacji po raz pierwszy w historii, a pokonali w finale drużynę Niemiec. Ivo Karlović wygrał najpierw z Alexanderem Waskem, a Ljubičić z Nicolasem Kieferem zapewniając mistrzostwo Chorwatom[41]. Na kortach Rolanda Garrosa dotarł do półfinału, w którym został wyeliminowany przez Rafaela Nadala[14].
Na Wimbledonie Ljubičić osiągnął III rundę, pokonany w pięciosetowym pojedynku przez Dmitrija Tursunowa. Potem Chorwat osiągnął ćwierćfinał w Gstaad i, w sierpniu, w Cincinnati. Na kortach US Open Chorwat odpadł w I rundzie z Feliciano Lópezem.
Jesienią Ljubičić doszedł do ćwierćfinału w Pekinie, przegrywając z Lee Hyungiem-taikiem. Następnie wystąpił w Bangkoku, docierając do finału, w którym uległ z Jamesowi Blake'owi[42]. Następnie Ljubičić obronił tytuł wywalczony z 2005 roku w Wiedniu. W całym turnieju Chorwat w żadnym meczu nie został przełamany, a w finale pokonał Fernando Gonzáleza[14][43]. Na koniec sezonu Chorwat po raz drugi zakwalifikował się do turnieju Tennis Masters Cup. W grupie zmierzył się odpowiednio z Andym Roddickiem, Davidem Nalbandianem oraz Rogerem Federerem. Ljubičić spotkania z Roddickiem i Federerem przegrał, natomiast wygrał z Nalbandianem.
Sezon tenisista chorwacki zakończył na 5. miejscu w rankingu ATP[12].
Sezon 2007
edytujSezon 2007 Ljubičić rozpoczął od zwycięstwa w Ad-Dausze, gdzie w finale pokonał Andy'ego Murraya[44]. Na Australian Open Chorwat odpadł w I rundzie po porażce z Mardym Fishem. Na początku lutego Ljubičić dotarł do finału w Zagrzebiu, lecz uległ w nim Markosowi Pagdatisowi[45]. W tym samym miesiącu Ljubičić zagrał w I rundzie Pucharu Davisa przeciw Niemcom. Chorwaci przegrali rywalizację 2:3, a Ljubičić zdobył dla zespołu punkt po wygranej z Benjaminem Beckerem. Po zakończeniu rywalizacji z Niemcami, Ljubičić zrezygnował z dalszej gry dla kadry narodowej[46]. Podczas zawodów w Rotterdamie tenisista chorwacki doszedł do kolejnego finału, w którym jednak nie sprostał Michaiłowi Jużnemu. W marcu Chorwat wystartował w Indian Wells, awansując do ćwierćfinału, pokonany przez Andy'ego Roddicka, natomiast w Miami osiągnął półfinał, odpadając z Guillermo Cañasem.
Pod koniec maja, podczas Rolanda Garrosa, Ljubičić doszedł do III rundy wyeliminowany przez Filippo Volandriego. W czerwcu, w 's-Hertogenbosch, Ljubičić osiągnął po raz pierwszy finał na kortach trawiastych. W pojedynku o tytuł pokonał sklasyfikowanego w piątej setce rankingu Petera Wesselsa[47]. Na Wimbledonie Chorwat awansował do III rundy, pokonany przez Paula-Henriego Mathieu. Ten sam wynik powtórzył podczas US Open, wyeliminowany w pięciu setach przez Juana Ignacio Chelę.
W połowie października, w Pekinie, Ljubičić doszedł do półfinału, po wygranej m.in. z Markosem Pagdatisem. Następnie tenisista z Chorwacji zagrał w Wiedniu. W pojedynku II rundy przeciwko Mardy'emu Fishowi Ljubičić stracił po raz pierwszy seta na kortach w stolicy Austrii, natomiast w ćwierćfinale przegrał z Andreasem Seppim, który przerwał zarazem Chorwatowi serię jedenastu spotkań bez porażki w Wiedniu[48][49]. Ostatni w sezonie ćwierćfinał Ljubičić osiągnął w Lyonie, ponosząc porażkę z Alejandro Fallą.
2007 rok Chorwat zakończył na 18. miejscu w klasyfikacji singlowej ATP[12].
Sezon 2008
edytuj
Ljubičić sezon 2008 zaczął od zawodów w Ad-Dausze, dochodząc do półfinału, w którym został wyeliminowany przez Stanislasa Wawrinkę. Z turnieju Australian Open Chorwat odpadł w I rundzie, pokonany przez Robina Haase. W połowie lutego Ljubičić wygrał turniej ATP Challenger Tour w East London, gdzie w finale pokonał Stefana Koubka[50]. Na początku marca Chorwat dotarł do finału w Zagrzebiu. Spotkanie finałowe przegrał z będącym wówczas na 209. miejscu w rankingu, Serhijem Stachowskim[51].
W połowie maja, na ziemnych kortach w Pörtschach, tenisista chorwacki doszedł do półfinału, po wcześniejszym wyeliminowaniu w ćwierćfinale Daniela Gimeno-Travera, przeciwko któremu obronił pięć piłek meczowych[52]. Pojedynek o awans do finału Ljubičić przegrał z Juanem Mónaco. Podczas Rolanda Garrosa Chorwat osiągnął IV rundę, eliminując m.in. Nikołaja Dawydienkę. W meczu o ćwierćfinał uległ Gaëlowi Monfilsowi. Na Wimbledonie Ljubičić poniósł porażkę w I rundzie z Jürgenem Melzerem.
W Umagu, w połowie lipca, Ljubičić doznał kontuzji pleców, która wykluczyła go z gry na dwa i pół miesiąca, w tym także z US Open[14]. Na korty Chorwat powrócił pod koniec września w Metzu, jednak odpadł w I rundzie z Victorem Hănescu.
Rok Chorwat zakończył na 44. pozycji w zestawieniu ATP[12].
Sezon 2009
edytujRok 2009 Ljubičić rozpoczął od startu w Australian Open, przegrywając w II rundzie z Jo-Wilfriedem Tsongą. W połowie marca Chorwat dotarł do ćwierćfinału zawodów w Indian Wells. Po drodze pokonał m.in. Gilles'a Simona, natomiast odpadł z Andym Murrayem.
W następnym miesiącu, na ziemnych kortach w Monte Carlo, Ljubičić doszedł do ćwierćfinału, po wcześniejszej wygranej m.in. z Juanem Martínem del Potro. Spotkanie o awans do dalszej rundy zakończyło się porażką Chorwata z Rafaelem Nadalem. Następnie bałkański tenisista zagrał w Madrycie osiągając kolejny w sezonie ćwierćfinał. Ljubičić wygrał w tym turnieju z dwoma zawodnikami z pierwszej dziesiątki rankingu, z Jo-Wilfriedem Tsongą i Gilles'em Simonem, a odpadł z Novakiem Đokoviciem. Podczas Rolanda Garrosa Chorwat nie sprostał w I rundzie Juanowi Carlosowi Ferrero.
W czerwcu, w trakcie trwania zawodów w Eastbourne, Ljubičić awansował do ćwierćfinału, w którym zmierzył się z Fabrice'em Santoro. Pojedynek zakończył się kreczem Chorwata w drugim secie przy stanie 6:3, 2:4, z powodu kontuzji kostki. Uraz ten nie pozwolił ponadto Ljubičiciowi zagrać na Wimbledonie[53]. Niespełna półtora miesiąca później, w połowie lipca, Chorwat wystąpił w Umagu, gdzie doszedł do ćwierćfinału. Na kortach US Open został pokonany w I rundzie przez Novaka Đokovicia.
Jesienią, na początku października, Ljubičić osiągnął ćwierćfinał w Pekinie, wyeliminowany przez Robina Söderlinga. W Szanghaju Chorwat osiągnął po zwycięstwach z Fernandem Verdasco i Gaëlem Monfilsem ćwierćfinał, w którym rywalizował z Rafaelem Nadalem. Nadal wygrał jednak pojedynek poprzez krecz Ljubičicia po zakończeniu drugiego seta. Powodem poddania spotkania przez Chorwata była kontuzja biodra[14]. Na początku listopada, po ponad dwóch latach, tenisista chorwacki odniósł dziewiąty turniejowy triumf, w Lyonie. W całej imprezie Ljubičić stracił jednego seta, w meczu II rundy z Nicolasem Kieferem, a finałowe spotkanie wygrał 7:5, 6:3 z Michaëlem Llodrą[54].
Rok 2009 Ljubičić ukończył na 24. miejscu w rankingu singlistów[12].
Sezon 2010
edytujSezon Chorwat zaczął od startu w Australian Open, docierając do III rundy, w której poniósł porażkę z Ivo Karloviciem. Pod koniec lutego Ljubičić osiągnął ćwierćfinał w Dubaju, po wcześniejszym wyeliminowaniu m.in. Jo-Wilfrieda Tsongi. Spotkanie o awans do półfinału przegrał z Novakiem Đokoviciem. W połowie marca tenisista chorwacki odniósł swój największy sukces w karierze wygrywając turniej kategorii ATP World Tour Masters 1000 w Indian Wells. Po drodze pokonał m.in. Novaka Đokovicia, Rafaela Nadala oraz w finale wynikiem 7:6(3), 7:6(5) Andy'ego Roddicka[55].
Na kortach ziemnych Chorwat osiągnął podczas zawodów w Madrycie i Rzymie III rundę. Ten sam wynik powtórzył w Rolandzie Garrosie, gdzie odpadł z Thomazem Belluccim. Na Wimbledonie Ljubičić przegrał w I rundzie z Michałem Przysiężnym.
Na początku lipca, po blisko trzech latach przerwy, Ljubičić powrócił do reprezentacji Chorwacji na rundę ćwierćfinałową Pucharu Davisa przeciwko Serbii[56]. Swój singlowy pojedynek przegrał z Novakiem Đokoviciem. w tym samym miesiącu Chorwat awansował do ćwierćfinału w Umagu przegrywając z Potito Starace. Na US Open Ljubičić uległ w I rundzie Ryanowi Harrisonowi.
Jesienią, w październiku, tenisista chorwacki doszedł najpierw do półfinału w Pekinie, po wygranej m.in. z Andym Murrayem. W spotkaniu o finał nie sprostał Davidowi Ferrerowi. Kolejny półfinał Chorwat osiągnął w Sztokholmie, gdzie odpadł po porażce z Rogerem Federerem. Do drugiego w sezonie finału Ljubičić awansował w Montpellier. Pokonując w ćwierćfinale imprezy Jarkko Nieminena, Chorwat wygrał 400. singlowy mecz w swojej karierze[57]. Pojedynek o zwycięstwo w finale przegrał z Gaëlem Monfilsem[58].
Rok Ljubičić zakończył na 17. miejscu w zestawieniu ATP[12].
Sezon 2011
edytuj
Rok 2011 Ljubičić zainaugurował od turnieju Australian Open, gdzie doszedł do III rundy, ponosząc porażkę z Nicolásem Almagro. Następnie Chorwat awansował do ćwierćfinału w Zagrzebiu, odpadając z rywalizacji z Ivanem Dodigiem. Na początku lutego Ljubičić dotarł do półfinału zawodów w Rotterdamie. Pojedynek o finał przegrał jednak z Jo-Wilfriedem Tsongą.
Pierwszy w sezonie turniej na nawierzchni ziemnej Chorwat rozegrał w Monte Carlo, osiągając ćwierćfinał. Ljubičić wyeliminował po drodze m.in. Jo-Wilfrieda Tsongę oraz Tomáša Berdycha, natomiast w spotkaniu o awans do dalszej rundy nie sprostał Rafaelowi Nadalowi. Pod koniec maja, podczas Rolanda Garrosa doszedł do IV rundy, przegrywając po raz kolejny w sezonie z Nadalem. Na trawiastych kortach Wimbledonu Ljubičić uległ w III rundzie Andy'emu Murrayowi.
Z cyklu turniejów wchodzących w skład US Open Series Chorwat wycofał się z powodów osobistych. Powrócił na US Open, gdzie doszedł do II rundy, w której przegrał z Davidem Nalbandianem. We wrześniu Ljubičić awansował do finału w Metzu. Pojedynek o tytuł zakończył się porażką Chorwata z Jo-Wilfriedem Tsongą[59]. W swoim kolejnym starcie, w Pekinie, tenisista chorwacki osiągnął półfinał, w którym odpadł z Marinem Čiliciem.
Na koniec roku Ljubičić zajmował 30. pozycję w rankingu ATP[12].
Sezon 2012
edytujPierwszy turniej z udziałem Chorwata miał miejsce podczas Australian Open, gdzie odpadł w I rundzie z Lukášem Lacko w pięciu setach. Pod koniec lutego Ljubičić awansował do ćwierćfinału w Marsylii, ponosząc porażkę z Janko Tipsareviciem. Chorwat nie brał udziału w turniejach ATP World Tour Masters 1000 w Indian Wells oraz Miami. Dnia 15 kwietnia 2012 roku, Ljubičić po przegranej 0:6, 3:6 w I rundzie turnieju w Monte Carlo z Ivanem Dodigiem, oficjalnie zakończył karierę tenisową[2].
Styl gry
edytuj
Ljubičić jest zawodnikiem wysokim i mocno zbudowanym, dzięki czemu jedną z jego najsilniejszych stron jest potężny serwis, regularnie przekraczający 210 km/h (osiągający czasami nawet 230 km/h), na którym opiera grę we własnych gemach serwisowych[60]. Na ogół nie osiąga on wysokiej procentowości trafiania pierwszym podaniem, jednak Chorwat dysponuje także dobrym drugim serwisem[61]. Ljubičić gra głównie zza linii końcowej, sporadycznie atakując przy siatce. W czasie wymian najczęściej stara się on uzyskać przewagę pozycyjną i następnie skończyć punkt mocnym zagraniem po linii[62]. Ljubičić pewnie operuje zarówno forehandem, jak i klasycznym, jednoręcznym backhandem, i z obu stron potrafi zagrywać piłki kończące, jednak za lepszy uważany jest jego backhand[63]. Styl reprezentowany przez Chorwata najlepiej pasuje do szybkich nawierzchni, na których odnosi największe sukcesy (zwłaszcza na kortach halowych).
Finały w turniejach ATP World Tour
edytujGra pojedyncza (10–14)
edytuj
|
| |||||||||||||
| Końcowy wynik | Nr | Data | Turniej | Nawierzchnia | Przeciwnik | Wynik finału |
| Zwycięzca | 1. | 14 października 2001 | Lyon | Dywanowa (hala) |  Junus al-Ajnawi
|
6:3, 6:2 |
| Finalista | 1. | 10 stycznia 2004 | Ad-Dauha | Twarda |  Nicolas Escudé
|
3:6, 6:7(4) |
| Finalista | 2. | 8 stycznia 2005 | Ad-Dauha | Twarda |  Roger Federer
|
3:6, 1:6 |
| Finalista | 3. | 13 lutego 2005 | Marsylia | Twarda (hala) |  Joachim Johansson
|
5:7, 4:6 |
| Finalista | 4. | 20 lutego 2005 | Rotterdam | Twarda (hala) | Roger Federer
|
7:5, 5:7, 6:7(5) |
| Finalista | 5. | 27 lutego 2005 | Dubaj | Twarda | Roger Federer
|
1:6, 7:6(6), 3:6 |
| Zwycięzca | 2. | 9 października 2005 | Metz | Twarda (hala) | Gaël Monfils
|
7:6(7), 6:0 |
| Zwycięzca | 3. | 16 października 2005 | Wiedeń | Twarda (hala) |  Juan Carlos Ferrero
|
6:2, 6:4, 7:6(7) |
| Finalista | 6. | 23 października 2005 | Madryt | Twarda (hala) | Rafael Nadal
|
6:3, 6:2, 3:6, 4:6, 6:7(3) |
| Finalista | 7. | 6 listopada 2005 | Paryż | Dywanowa (hala) |  Tomáš Berdych
|
3:6, 4:6, 6:3, 6:4, 4:6 |
| Zwycięzca | 4. | 8 stycznia 2006 | Ćennaj | Twarda | Carlos Moyá
|
7:6(6), 6:2 |
| Zwycięzca | 5. | 5 lutego 2006 | Zagrzeb | Dywanowa (hala) |  Stefan Koubek
|
6:3, 6:4 |
| Finalista | 8. | 2 kwietnia 2006 | Miami | Twarda | Roger Federer
|
6:7(5), 6:7(4), 6:7(6) |
| Finalista | 9. | 1 października 2006 | Bangkok | Twarda (hala) |  James Blake
|
1:6, 3:6 |
| Zwycięzca | 6. | 15 października 2006 | Wiedeń | Twarda (hala) |  Fernando González
|
6:3, 6:4, 7:5 |
| Zwycięzca | 7. | 6 stycznia 2007 | Ad-Dauha | Twarda |  Andy Murray
|
6:4, 6:4 |
| Finalista | 10. | 4 lutego 2007 | Zagrzeb | Dywanowa (hala) |  Markos Pagdatis
|
6:7(4), 6:4, 4:6 |
| Finalista | 11. | 24 lutego 2007 | Rotterdam | Twarda (hala) |  Michaił Jużny
|
2:6, 4:6 |
| Zwycięzca | 8. | 23 czerwca 2007 | 's-Hertogenbosch | Trawiasta |  Peter Wessels
|
7:6(5), 4:6, 7:6(4) |
| Finalista | 12. | 1 marca 2008 | Zagrzeb | Twarda (hala) |  Serhij Stachowski
|
5:7, 2:6 |
| Zwycięzca | 9. | 1 listopada 2009 | Lyon | Twarda (hala) | Michaël Llodra
|
7:5, 6:3 |
| Zwycięzca | 10. | 21 marca 2010 | Indian Wells | Twarda | Andy Roddick
|
7:6(3), 7:6(5) |
| Finalista | 13. | 1 listopada 2010 | Montpellier | Twarda (hala) | Gaël Monfils
|
2:6, 7:5, 1:6 |
| Finalista | 14. | 25 września 2011 | Metz | Twarda (hala) | Jo-Wilfried Tsonga
|
3:6, 7:6(4), 3:6 |
Gra podwójna (0–4)
edytuj
|
| |||||||||||||
| Końcowy wynik | Nr | Data | Turniej | Nawierzchnia | Partner | Przeciwnicy w finale | Wynik finału |
| Finalista | 1. | 23 lipca 2000 | Umag | Ceglana |  Lovro Zovko
|
Álex López Morón Albert Portas
|
1:6, 6:7 |
| Finalista | 2. | 12 listopada 2000 | Lyon | Dywanowa (hala) | Jack Waite
|
Paul Haarhuis Sandon Stolle
|
1:6, 7:6(2), 6:7(7) |
| Finalista | 3. | 22 lipca 2001 | Umag | Ceglana | Lovro Zovko
|
 Sergio Roitman Andrés Schneiter
|
2:6, 5:7 |
| Finalista | 4. | 17 października 2004 | Metz | Twarda (hala) |  Uros Vico
|
Arnaud Clément Nicolas Mahut
|
2:6, 6:7(8) |
Osiągnięcia w turniejach Wielkiego Szlema i ATP World Tour Masters 1000 (gra pojedyncza)
edytuj| Turniej | 1998 | 1999 | 2000 | 2001 | 2002 | 2003 | 2004 | 2005 | 2006 | 2007 | 2008 | 2009 | 2010 | 2011 | 2012 | Wygrane turnieje | Bilans w turnieju |
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Wielki Szlem | |||||||||||||||||
| Australian Open | – | – | 1R | 1R | 3R | 1R | 2R | 2R | QF | 1R | 1R | 2R | 3R | 3R | 1R | 0 / 13 | 13–13 |
| French Open | – | – | 1R | 1R | 1R | 3R | 2R | 1R | SF | 3R | 4R | 1R | 3R | 4R | – | 0 / 12 | 18–12 |
| Wimbledon | – | – | 1R | 1R | 2R | 2R | 1R | 1R | 3R | 3R | 1R | – | 1R | 3R | – | 0 / 11 | 8–11 |
| US Open | – | 2R | 1R | 2R | 2R | 2R | 1R | 3R | 1R | 3R | – | 1R | 1R | 2R | – | 0 / 12 | 9–12 |
| Wygrane turnieje | – | 0 / 1 | 0 / 4 | 0 / 4 | 0 / 4 | 0 / 4 | 0 / 4 | 0 / 4 | 0 / 4 | 0 / 4 | 0 / 3 | 0 / 3 | 0 / 4 | 0 / 4 | 0 / 1 | 0 / 48 | N/A |
| Bilans spotkań | – | 1–1 | 0–4 | 1–4 | 4–4 | 4–4 | 2–4 | 3–4 | 11–4 | 6-4 | 3–3 | 1–3 | 4–4 | 8–4 | 0–1 | N/A | 48–48 |
| ATP World Tour Finals | |||||||||||||||||
| ATP World Tour Finals | – | – | – | – | – | – | – | RR | RR | – | – | – | – | – | – | 0 / 2 | 2–4 |
| ATP World Tour Masters 1000 | |||||||||||||||||
| Indian Wells | – | – | – | – | 2R | – | 1R | 4R | QF | QF | 4R | QF | W | 2R | – | 1 / 9 | 20–8 |
| Miami | – | – | 1R | QF | 2R | 1R | 3R | 4R | F | SF | 2R | 1R | 2R | 1R | – | 0 /12 | 17–12 |
| Monte Carlo | – | 3R | – | 1R | 1R | 3R | 3R | 1R | QF | 3R | 2R | QF | 3R | QF | 1R | 0 / 13 | 18–13 |
| Madryt | – | – | – | – | 3R | 1R | SF | F | 2R | 2R | – | QF | – | 1R | – | 0 / 8 | 13–8 |
| Rzym | – | – | – | 1R | 3R | QF | 2R | 3R | 1R | 2R | 1R | – | 3R | 2R | – | 0 / 10 | 11–10 |
| Montreal/Toronto | – | – | – | 2R | 1R | 1R | 2R | 1R | 3R | 1R | – | – | – | – | – | 0 / 7 | 4–7 |
| Cincinnati | – | 2R | – | QF | 2R | 2R | 2R | 1R | QF | 2R | – | 2R | 1R | – | – | 0 / 10 | 12–10 |
| Szanghaj | Nie ATP Masters Series | QF | 2R | 1R | – | 0 / 3 | 4–3 | ||||||||||
| Paryż | – | – | – | 2R | 2R | – | 2R | F | – | 2R | 2R | 2R | 2R | – | – | 0 / 8 | 9–8 |
| Hamburg | – | – | – | – | 1R | 1R | SF | 2R | 2R | 3R | 2R | NMS | 0 / 7 | 8–7 | |||
| Wygrane turnieje | – | 0 / 2 | 0 / 1 | 0 / 6 | 0 / 9 | 0 / 7 | 0 / 9 | 0 / 9 | 0 / 8 | 0 / 9 | 0 / 6 | 0 / 7 | 1 / 7 | 0 / 6 | 0 / 1 | 1 / 87 | N/A |
| Bilans spotkań | – | 3–2 | 0–1 | 9–6 | 6–9 | 6–7 | 16–9 | 15–9 | 17–8 | 10–9 | 5–6 | 15–7 | 10–6 | 4–6 | 0–1 | N/A | 116–86 |
| Ranking na koniec sezonu | |||||||||||||||||
| 293 | 77 | 91 | 37 | 49 | 42 | 22 | 9 | 5 | 18 | 44 | 24 | 17 | 30 | – | N/A | ||
Legenda
W, wygrał turniej
F, przegrał w finale
SF, przegrał w półfinale
QF, przegrał w ćwierćfinale
4R, 3R, 2R, 1R, RR przegrał w IV, III, II, I rundzie lub fazie grupowej
RR, odpadł w fazie grupowej
–, nie startował w turnieju głównym
Kariera trenerska i menadżerska
edytujW marcu 2013 został menadżerem Tomáša Berdycha[64].
W czerwcu 2013 Ljubičić podjął pracę jako trener Milosa Raonicia[65]. Ich współpraca zakończyła się z końcem sezonu 2015[66]. Na koniec sezonu 2015 Chorwat został zatrudniony jako drugi szkoleniowiec Rogera Federera, obok Severina Lüthi'ego[66][67].
Przypisy
edytuj- ↑ Ivan Ljubicic – Profile. daviscup.com. [dostęp 2011-10-06]. (ang.).
- ↑ a b Robert Pałuba: ATP Monte Carlo: Ostatni mecz Ljubicicia, Chorwat zakończył karierę. sportowefakty.wp.pl, 15 kwietnia 2012. [dostęp 2017-04-24]. (pol.).
- ↑ a b Neven Crvenkovic: Ivan Ljubicic’s long journey from refugee to tennis stardom: “You simply have to carry on”. unhcr.org, 2006-02-09. [dostęp 2021-07-06]. (ang.).
- ↑ From refugee to rising star with a real hunger. smh.com.au, 2002-08-31. [dostęp 2021-07-06]. (ang.).
- ↑ Ivan Ljubicic | Bio | ATP World Tour | Tennis, „ATP World Tour” [dostęp 2018-05-15] (ang.).
- ↑ Croatia’s Ivan Ljubicic Becomes Father. dalje.com, 6 listopada 2008. [dostęp 2011-10-05]. [zarchiwizowane z tego adresu (31 marca 2016)]. (ang.).
- ↑ Ljubicic becomes father again. tennisworldusa.org, 29 listopada 2011. [dostęp 2011-12-08]. (ang.).
- ↑ a b Ivan Ljubicic – Personal. atpworldtour.com. [dostęp 2011-10-05]. (ang.).
- ↑ Grant Clark: Ljubicic Wants Federer on ATP Board After Quitting. bloomberg.com, 21 stycznia 2009. [dostęp 2011-10-05]. (ang.).
- ↑ Ivan Ljubicic – Player's Details. itftennis.com. [dostęp 2012-06-18]. (ang.).
- ↑ My Masters 1000: Ivan Ljubicic. [w:] ATP Staff [on-line]. atpworldtour.com, 18 marca 2017. [dostęp 2017-04-24]. (ang.).
- ↑ a b c d e f g h i j k l m n o Ivan Ljubicic – South African Airways ATP Rankings History. atpworldtour.com. [dostęp 2011-10-06]. (ang.).
- ↑ a b Ivan Ljubicic – 2000 Doubles Activity. atpworldtour.com. [dostęp 2011-10-06]. (ang.).
- ↑ a b c d e f g h i Ivan Ljubicic – Career Highlights. atpworldtour.com. [dostęp 2011-10-06]. (ang.).
- ↑ Agassi sets up Rafter clash. bbc.co.uk, 30 marca 2001. [dostęp 2011-10-06]. (ang.).
- ↑ Ivan Ljubicic – 2001 Doubles Activity. atpworldtour.com. [dostęp 2011-10-06]. (ang.).
- ↑ Michael Perry: Old and new in Master Tennis quarterfinals. enquirer.com, 10 sierpnia 2001. [dostęp 2011-10-06]. (ang.).
- ↑ Ljubicic ousts Safin. bbc.co.uk, 13 października 2001. [dostęp 2011-10-06]. (ang.).
- ↑ Ljubicic takes first career title. bbc.co.uk, 14 października 2001. [dostęp 2011-10-06]. (ang.).
- ↑ Henman eases into Rotterdam final. bbc.co.uk, 23 lutego 2002. [dostęp 2011-10-06]. (ang.).
- ↑ Corretja, Gaudio reach Swiss Open final. amarillo.com, 14 lipca 2002. [dostęp 2011-10-06]. (ang.).
- ↑ Kafelnikov sets up Verkerk clash. bbc.co.uk, 1 lutego 2003. [dostęp 2011-10-06]. (ang.).
- ↑ Paul Short: Henman fails the tie-break test as Ljubicic stands tall. independent.co.uk, 10 stycznia 2004. [dostęp 2011-10-08]. (ang.).
- ↑ Escude wins Qatar title. usatoday.com, 10 stycznia 2004. [dostęp 2011-10-08]. (ang.).
- ↑ Roddick Deflects 3 Match Points to Reach ATP Indianapolis Final. tennis-x.com, 25 lipca 2004. [dostęp 2011-10-08]. (ang.).
- ↑ BBC SPORT | Olympics 2004 | Tennis | Massu and Fish reach final [online], news.bbc.co.uk, 20 sierpnia 2004 [dostęp 2017-06-07].
- ↑ Matti Huuhtanen: Davis Cup: Croatia 3, Belgium 0 in World Group playoffs. accessmylibrary.com, 25 września 2004. [dostęp 2011-10-08]. (ang.).
- ↑ Federer confirms Doha dominance. bbc.co.uk, 8 stycznia 2005. [dostęp 2011-10-08]. (ang.).
- ↑ Johansson wins in Marseille. rediff.com, 14 lutego 2005. [dostęp 2011-10-08]. (ang.).
- ↑ Federer wins title in Rotterdam. bbc.co.uk, 20 lutego 2005. [dostęp 2011-10-08]. (ang.).
- ↑ Federer outlasts Ljubicic in Dubai Tennis final. usatoday.com, 27 lutego 2005. [dostęp 2011-10-08]. (ang.).
- ↑ Croatia Stuns U.S. as Ljubicic Beats Roddick. tennis-x.com, 7 marca 2005. [dostęp 2011-10-08]. (ang.).
- ↑ Ljubicic, Hrbaty put Croatia, Slovakia in Davis Cup final. peopledaily.com.cn, 26 września 2005. [dostęp 2011-10-08]. (ang.).
- ↑ Eric Salliot: Ljubicic ends four-year title drought. rediff.com, 10 października 2005. [dostęp 2011-10-08]. (ang.).
- ↑ Ljubicic wins Vienna title. theage.com.au, 16 października 2005. [dostęp 2011-10-08]. (ang.).
- ↑ Nadal hits back for Madrid title. bbc.co.uk, 23 października 2005. [dostęp 2011-10-08]. (ang.).
- ↑ Berdych wins Paris Masters. dailytimes.com.pk, 7 listopada 2005. [dostęp 2011-10-08]. (ang.).
- ↑ Croatia win first Davis Cup title. bbc.co.uk, 4 grudnia 2005. [dostęp 2011-10-08]. (ang.).
- ↑ Top seed Ljubicic wins title at Zagreb Indoors. usatoday.com, 5 lutego 2006. [dostęp 2011-10-09]. (ang.).
- ↑ Federer completes Masters double. bbc.co.uk, 2 kwietnia 2006. [dostęp 2011-10-09]. (ang.).
- ↑ Croatia wins World Team Cup final. usatoday.com, 27 maja 2006. [dostęp 2011-10-09]. (ang.).
- ↑ Hard-serving Ljubicic faces Blake in Bangkok final. dnaindia.com, 30 września 2006. [dostęp 2011-10-09]. (ang.).
- ↑ Ljubicic beats Gonzalez, defends Vienna title. espn.go.com, 15 października 2006. [dostęp 2011-10-09]. (ang.).
- ↑ Murray denied title by Ljubicic. bbc.co.uk, 6 stycznia 2007. [dostęp 2011-10-09]. (ang.).
- ↑ Baghdatis beats Ljubicic in Zagreb final. chinadaily.com, 5 lutego 2007. [dostęp 2011-10-09]. (ang.).
- ↑ Ljubicic to quit Croatia's Davis Cup team. chinadaily.com, 12 lutego 2007. [dostęp 2011-10-11]. (ang.).
- ↑ Ljubicic beats home hope Wessels. bbc.co.uk, 23 czerwca 2007. [dostęp 2011-10-09]. (ang.).
- ↑ Eric Willemsen, Defending champion Ljubicic beats Fish at BA-CA Tennis Trophy – USATODAY.com [online], usatoday30.usatoday.com, 10 października 2007 [dostęp 2017-06-07].
- ↑ Seppi ends Ljubicic's Vienna hat-trick bid. ontennis.com, 12 października 2007. [dostęp 2011-10-11]. (ang.).
- ↑ Ivan Ljubicic – 2008 Singles Activity. atpworldtour.com. [dostęp 2017-04-24]. (ang.).
- ↑ 'Lucky loser' Stakhovsky wins at Zagreb. usatoday.com, 1 marca 2008. [dostęp 2011-10-12]. (ang.).
- ↑ Davydenko, Ljubicic, Monaco, Kunitsyn reach semifinals. espn.go.com, 22 maja 2008. [dostęp 2011-10-12]. (ang.).
- ↑ Ljubicic withdraws from Wimbledon with ankle injury. china.org.cn, 23 czerwca 2009. [dostęp 2011-10-22]. (ang.).
- ↑ Eric Salliot: Ljubicic wins first title in two years in Lyon. reuters.com, 1 listopada 2009. [dostęp 2011-10-22]. (ang.).
- ↑ Ivan Ljubicic beats Andy Roddick to claim first ATP Masters title at Indian Wells. telegraph.co.uk, 22 marca 2010. [dostęp 2011-11-16]. (ang.).
- ↑ Dušan Stojanović: Ljubicic and Djokovic to open Davis Cup tie. usatoday.com, 8 lipca 2010. [dostęp 2011-11-16]. (ang.).
- ↑ Ljubicic Wins 400th Match; Tsonga Sets All-French SF With Monfils. atpworldtour.com, 29 października 2010. [dostęp 2011-11-16]. (ang.).
- ↑ Monfils captures Montpellier home triumph, „ABC News”, 1 listopada 2010 [dostęp 2018-08-01] (ang.).
- ↑ Tsonga Boosts Finals Qualification Chances With Metz Title. atpworldtour.com, 25 września 2011. [dostęp 2011-11-16]. (ang.).
- ↑ Nima Naderi: Ivan Ljubicic: Big Serves and Big Smiles. bleacherreport.com, 22 marca 2010. [dostęp 2011-10-04]. (ang.).
- ↑ Greg Rusedski: Wimbledon 2011: Rusedski on Murray – Ljubicic. bbc.co.uk, 23 czerwca 2011. [dostęp 2011-10-04]. (ang.).
- ↑ Brad Gilbert: Ivan Ljubicic Strategy Lessons. passionfortennis.com. [dostęp 2011-10-04]. (ang.).
- ↑ Steve Tignor: Sheer Cussedness. tennis.com, 24 października 2005. [dostęp 2011-10-04]. [zarchiwizowane z tego adresu (19 stycznia 2012)]. (ang.).
- ↑ ATP – Tomas Berydch hires Ivan Ljubicic as manager. [w:] News [on-line]. tennisworldusa.org, 5 marca 2013. [dostęp 2017-01-10]. (ang.).
- ↑ The Canadian Press: Milos Raonic's new tennis coach is Ivan Ljubicic. [w:] News [on-line]. cbc.ca, 7 czerwca 2013. [dostęp 2017-01-10]. (ang.).
- ↑ a b Olivia Stacey: Ivan Ljubicic, Roger Federer’s Coach: 5 Fast Facts You Need to Know. [w:] News [on-line]. heavy.com, 1 lipca 2016. [dostęp 2017-01-10]. (ang.).
- ↑ Mark Hodgkinson: Roger Federer-Edberg split: New coach Ljubicic has remarkable tale to tell. [w:] News [on-line]. espn.com, 9 grudnia 2015. [dostęp 2017-01-10]. (ang.).
Bibliografia
edytuj- Profil na stronie ATP [online], Association of Tennis Professionals [dostęp 2014-09-25] (ang.).
- Profil na stronie ITF [online], International Tennis Federation [dostęp 2014-09-25] (ang.).
- Profil na stronie Pucharu Davisa [online], Davis Cup [dostęp 2014-09-25] (ang.).
Linki zewnętrzne
edytuj- Ivan Ljubičić Biography and Olympic Results. Sports-Reference.com. [dostęp 2011-10-05]. [zarchiwizowane z tego adresu (7 stycznia 2011)]. (ang.).