Kazimierz Abgarowicz
Kazimierz Feliks Józef Abgarowicz (ur. 30 maja 1888 we Lwowie, zm. 17 maja 1968 w Poznaniu) – polski filolog klasyczny, nauczyciel i tłumacz.
| Data i miejsce urodzenia |
30 maja 1888 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
17 maja 1968 |
| wykładowca nauk filologicznych | |
| Specjalność: filologia klasyczna | |
| Alma Mater | |
| Nauczyciel akademicki | |
| Uczelnia | |
Życiorys
edytujŻycie prywatne
edytujUrodził się 30 maja 1888 w rodzinie Józefa, urzędnika tamtejszego Wydziału Krajowego oraz Marii Rozalii z domu Woińska[1]. Miał siostrę Zofię Marię (ur. 1884)[2] i zmarłego tuż po urodzeniu brata Józefa (ur. i zm. 1887)[3]. Był od 1916 żonaty z Kazimierą Kadyi i miał syna Zbigniewa[1], taternika[4].
Wykształcenie i praca zawodowa
edytujUczęszczał do V gimnazjum we Lwowie[5]. We Lwowie w 1906 złożył egzamin dojrzałości, a następnie w latach 1906–1911 studiował filologię klasyczną oraz język polski. Później pracował do 1914 jako nauczyciel we lwowskich gimnazjach, a od 1914 do 1919 w Zakopanem w prywatnym gimnazjum[1]. W Poznaniu został powołany do gimnazjum Marii Magdaleny, w którym uczył w latach 1919–1939 języków: greckiego, łacińskiego, polskiego oraz historii starożytnej. W 1939 został przez Niemców wysiedlony, więc zamieszkał u rodziny w Krakowie, gdzie pod pseudonimem „Ambroży” brał w latach 1940–1945 czynny udział w tajnym nauczaniu[1]. Powrócił do Poznania i uczył tam ponownie w gimnazjum Marii Magdaleny w latach 1945–1948 oraz Marcina Kasprzaka w latach 1948–1949. Lektor języka łacińskiego na Uniwersytecie Poznańskim w latach 1949–1952[1]. Pochowany na cmentarzu parafialnym Górczyn[6].
Dorobek naukowy
edytujZajmował się poza działalnością dydaktyczną tłumaczeniem. Przełożył na język polski niemal całe rodzime piśmiennictwo łacińskie X–XIV w. Ponadto już w 1947 ukazała się w jego tłumaczeniu Tomasza Morusa „Utopia”, a w 1967 pierwszy polski przekład Obowiązków duchownych św. Ambrożego z Mediolanu[1]. Był również członkiem zespołu redakcyjnego opracowującego pierwszy w Polsce naukowy „Słownik grecko-polski” (pod red. Z. Abramowiczówny, t. 1-4, 1958-1965), jak również autorem skryptu „Język łaciński dla lektoratów” (1952). Wiele jego tłumaczeń pozostało w maszynopisach[1].
Przypisy
edytuj- ↑ a b c d e f g Gąsiorowski i Topolski (red.) 1981 ↓, s. 17.
- ↑ Akt chrztu nr 197 [dostęp: 13 VI 2017 r.]
- ↑ Akt zgonu nr 10 [dostęp: 13 VI 2017 r.]
- ↑ Potomkowie Abgara Sułtanowicza [dostęp: 12 VI 2017 r.]
- ↑ W 1899 uczęszczał do klasy IA, zob. Sprawozdanie Dyrekcyi C.K. Gimnazyum V we Lwowie za rok 1899, Lwów 1899, s. 92.
- ↑ Położenie grobu: kwatera IIL, miejsce 41 [dostęp: 12 VI 2017 r.]
Bibliografia
edytuj- Antoni Gąsiorowski, Jerzy Topolski (red.): Wielkopolski Słownik Biograficzny. Warszawa-Poznań: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1981, s. 17. ISBN 83-01-02722-3.