Wikipedia

Marita Kramer

austriacka skoczkini narciarska

Sara Marita Kramer (ur. 25 października 2001 w Apeldoorn[2]) – holenderska skoczkini narciarska reprezentująca Austrię. Medalistka mistrzostw świata juniorów. Zdobywczyni Pucharu Świata w sezonie 2021/2022, trzecia zawodniczka klasyfikacji generalnej w sezonie 2020/2021. Zwyciężczyni klasyfikacji generalnej Letniego Pucharu Kontynentalnego 2019. Medalistka mistrzostw Austrii.

Marita Kramer
Ilustracja
Marita Kramer (2017)
Data i miejsce urodzenia

25 października 2001
Apeldoorn

Klub

SK Saalfelden[1]

Debiut w PŚ indywidualnie

4 lutego 2017 w Hinzenbach (29. miejsce)

Debiut w PŚ drużynowo

18 stycznia 2020 w Zaō (1. miejsce)

Pierwsze punkty w PŚ

4 lutego 2017 w Hinzenbach (29. miejsce)

Pierwsze podium w PŚ

11 stycznia 2020 w Sapporo (1. miejsce)

Pierwsze zwycięstwo w PŚ

11 stycznia 2020 w Sapporo

Dorobek medalowy
Reprezentacja  Austria
Mistrzostwa świata
złoto Oberstdorf 2021 norm. druż.
brąz Oberstdorf 2021 druż. miesz.
Mistrzostwa świata juniorów
złoto Oberwiesenthal 2020 indywidualnie
złoto Oberwiesenthal 2020 drużynowo
złoto Oberwiesenthal 2020 druż. miesz.
brąz Lahti 2019 drużynowo
Igrzyska europejskie
złoto Zakopane 2023 druż. miesz.
brąz Zakopane 2023 normalna
Inne nagrody
Puchar Świata
Kryształowa Kula
2021/2022
3. miejsce
2020/2021
Russian Tour Blue Bird
złoto 1. miejsce
2021
Turniej Sylwestrowy
złoto 1. miejsce
2021/2022
Korona Alp
srebro 2. miejsce
2021/2022
Letnie Grand Prix
srebro 2. miejsce
2020
brąz 3. miejsce
2021
Letni Puchar Kontynentalny
złoto 1. miejsce
2019
Multimedia w Wikimedia Commons
Strona internetowa

Przebieg kariery

edytuj

Skoki narciarskie zaczęła uprawiać w czwartej klasie szkoły podstawowej, tuż po tym jak wzięła udział w szkolnych zawodach w skokach na nartach alpejskich rozgrywanych w Uttenhofen[3].

W sierpniu 2015 roku rozpoczęła starty w cyklu Alpen Cup, zajmując dwukrotnie lokaty w drugiej dziesiątce zawodów w Klingenthal. W czołowej „dziesiątce” konkursu tej rangi po raz pierwszy uplasowała się rok później w Pöhli, gdzie była 10. i 7. We wrześniu 2016 roku w Einsiedeln zadebiutowała w FIS Cupie, dwukrotnie zajmując miejsca w czołowej „dziesiątce” (5. i 10. pozycja). Tydzień później w Lillehammer, w ramach letniej edycji cyklu po raz pierwszy wystąpiła w konkursie Pucharu Kontynentalnego, zajmując 34. miejsce. Pierwsze punkty zawodów tej rangi, już w ramach zimowej edycji cyklu, zdobyła 17 grudnia 2016 r. w Notodden, gdzie była 27[4].

4 lutego 2017 roku w ramach rywalizacji w Hinzenbach, w swoim debiucie w Pucharze Świata, zajęła 29. pozycję, zdobywając pierwsze w karierze punkty w konkursie tego cyklu. W sezonie 2016/2017 w zawodach najwyższej rangi wystąpiła jeszcze trzykrotnie (raz w Hinzenbach i dwukrotnie w Ljubnie), jednak nie punktowała, za każdym razem plasując się w czwartej dziesiątce[4]. W marcu 2017 roku zdobyła dwa złote medale OPA Games w Hinterzarten, triumfując zarówno w rywalizacji indywidualnej, jak i drużynowej[5].

W sezonie 2017/2018 brała udział tylko w zawodach niższej rangi. Zimą trzykrotnie plasowała się w czołowej „dziesiątce” Pucharu Kontynentalnego (dwa razy w Notodden i raz w Planicy), 16 grudnia 2017 r. w Notodden po raz pierwszy stając na podium zawodów tej rangi (była trzecia). W lutym 2018 w Kanderstegu wzięła udział w mistrzostwach świata juniorów – w konkursie indywidualnym była 26., a w drużynowym 7. Tydzień później dwukrotnie stanęła na podium konkursów FIS Cupu w Rastbüchl (3. i 2. miejsce)[4].

W sierpniu 2018 roku dwukrotnie odpadła w kwalifikacjach do konkursów Letniej Grand Prix we Frenštácie[5]. W październiku 2018 roku w Predazzo dwukrotnie stanęła na podium Alpen Cup, w pierwszym konkursie zajmując 3. miejsce, a w drugim odnosząc swój pierwszy triumf w zawodach tego cyklu. W sezonie 2018/2019 sześciokrotnie przystępowała do rywalizacji w Pucharze Świata, jednak ani razu nie punktowała – raz odpadła w kwalifikacjach, a pięć razy plasowała się w czwartej dziesiątce. W styczniu 2019 r. w Lahti wzięła udział w mistrzostwach świata juniorów – indywidualnie była 11., a w konkursach drużynowych zdobyła brązowy medal (konkurs kobiet) i zajęła 4. lokatę (mikst). W lutym 2019 dwukrotnie zajęła drugie miejsce w konkursach Pucharu Kontynentalnego w Brotterode[4].

W lipcu 2019 roku zadebiutowała w konkursie głównym Letniej Grand Prix, plasując się w Hinterzarten na 33. lokacie. W sierpniu i wrześniu 2019 cztery razy stawała na podium Letniego Pucharu Kontynentalnego – w Szczyrku dwukrotnie wygrała, a w Stams dwa razy była druga[4]. Dzięki tym wynikom triumfowała w klasyfikacji generalnej Letniego Pucharu Kontynentalnego 2019[6]. Od początku sezonu 2019/2020 plasuje się w czołówce Pucharu Świata – w grudniu 2019 w Lillehammer znacznie poprawiła swój najlepszy wynik w tym cyklu, dwukrotnie zajmując lokaty w czołowej „dziesiątce” (10. i 9. miejsce)[4], a 11 stycznia 2020 odniosła pierwsze w karierze zwycięstwo w zawodach Pucharu Świata, triumfując w Sapporo[6]. 18 stycznia 2020 w Zaō zadebiutowała w konkursie drużynowym Pucharu Świata, odnosząc z reprezentacją Austrii zwycięstwo[4]. Ze względu na chorobę po powrocie z Japonii opuściła konkursy w Râșnovie[7]. Do rywalizacji powróciła w Oberstdorfie, gdzie po raz drugi stanęła na podium konkursu indywidualnego, zajmując w niedzielnych zmaganiach 3. lokatę[4].

Kramer jest medalistką mistrzostw Austrii – w październiku 2019 w Tschagguns zdobyła brązowy medal w konkursie indywidualnym na skoczni normalnej[8].

Oprócz skoków narciarskich jako juniorka trenowała również kombinację norweską – w swojej karierze dwukrotnie stawała na podium zawodów Alpen Cup w tej dyscyplinie sportu[9].

Życie prywatne

edytuj

Kramer urodziła się w holenderskim Apeldoorn. Jej rodzice mocno interesowali się sportami zimowymi. Wraz z rodziną w 2008 roku przeprowadziła się do Austrii, gdzie jej ojciec Ronald otworzył hotel z restauracją i naleśnikarnią w miejscowości Maria Alm. Po przeprowadzce do Austrii, u jej matki Anneke zdiagnozowano raka piersi, w wyniku którego wkrótce później zmarła[10].

Kramer ma trójkę rodzeństwa – dwóch braci, Thomasa i Tima oraz siostrę Femke[10], która jest biathlonistką[1], a początkowo także trenowała skoki narciarskie[10].

Oprócz obywatelstwa Austrii, którą reprezentuje na arenie międzynarodowej, Marita Kramer posiada również obywatelstwo Holandii[11]. W 2017 otrzymała od holenderskiego związku ofertę występów w barwach Holandii – choć odmówiła, nie wykluczyła możliwości startów w barwach kraju swego urodzenia w przyszłości[10].

Kramer jest absolwentką gimnazjum sportowego w Stams, które ukończyła w 2019 roku[3].

Mistrzostwa świata

edytuj
Miejsce Dzień Rok Miejscowość Skocznia Punkt K HS Konkurs Skok 1 Skok 2 Nota Strata Zwyciężczyni
4. 25 lutego 2021   Oberstdorf Schattenbergschanze K-95 HS-106 indywid. 109,0 m 98,0 m 275,2 pkt 4,4 pkt Ema Klinec
1.  26 lutego 2021   Oberstdorf Schattenbergschanze K-95 HS-106 druż.[a] 102,5 m 104,0 m 959,3 pkt (269,8 pkt) –
3.  28 lutego 2021   Oberstdorf Schattenbergschanze K-95 HS-106 druż. miesz.[b] 105,5 m 103,0 m 986,5 pkt (260,2 pkt) 14,3 pkt Niemcy
4. 3 marca 2021   Oberstdorf Schattenbergschanze K-120 HS-137 indywid. 126,5 m 127,5 m 281,9 pkt 14,7 pkt Maren Lundby
23. 23 lutego 2023   Planica Srednja skakalnica K-95 HS-102 indywid. 92,0 m 93,0 m 209,3 pkt 39,8 pkt Katharina Althaus
12. 1 marca 2023   Planica Bloudkova velikanka K-125 HS-138 indywid. 126,5 m 122,5 m 223,8 pkt 40,4 pkt Alexandria Loutitt

Mistrzostwa świata juniorów

edytuj
Miejsce Dzień Rok Miejscowość Skocznia Punkt K HS Konkurs Skok 1 Skok 2 Nota Strata Zwyciężczyni
26. 2 lutego 2018   Kandersteg Lötschberg-Schanze K-95 HS-106 indywid. 78,5 m 84,0 m 162,4 pkt 100,2 pkt Nika Križnar
7. 3 lutego 2018   Kandersteg Lötschberg-Schanze K-95 HS-106 druż.[c] 74,5 m 79,5 m 494,4 pkt (107,5 pkt) 238,7 pkt Słowenia
11. 24 stycznia 2019   Lahti Salpausselkä K-90 HS-100 indywid. 87,5 m 86,5 m 222,7 pkt 30,4 pkt Anna Szpyniowa
3.  26 stycznia 2019   Lahti Salpausselkä K-90 HS-100 druż.[d] 86,0 m 89,0 m 831,6 pkt (210,7 pkt) 80,6 pkt Rosja
4. 27 stycznia 2019   Lahti Salpausselkä K-90 HS-100 druż. miesz.[e] 89,0 m 88,5 m 945,1 pkt (228,5 pkt) 39,3 pkt Rosja
1.  5 marca 2020   Oberwiesenthal Fichtelbergschanzen K-95 HS-105 indywid. 99,0 m 101,0 m 238,9 pkt –
1.  7 marca 2020   Oberwiesenthal Fichtelbergschanzen K-95 HS-105 druż.[f] 96,0 m 102,5 m 800,7 pkt (226,4 pkt) –
1.  8 marca 2020   Oberwiesenthal Fichtelbergschanzen K-95 HS-105 druż. miesz.[g] 97,5 m 98,5 m 1023,3 pkt (254,1 pkt) –

Igrzyska europejskie

edytuj
Miejsce Dzień Rok Miejscowość Skocznia Punkt K HS Konkurs Skok 1 Skok 2 Nota Strata Zwyciężczyni
3.  27 czerwca 2023   Zakopane[h] Średnia Krokiew K-95 HS-105 indywid. 100,0 m 93,5 m 242,6 pkt 20,0 pkt Jacqueline Seifriedsberger
1.  29 czerwca 2023   Zakopane[h] Średnia Krokiew K-95 HS-105 druż. miesz.[i] 98,0 m 96,5 m 939,3 pkt (217,1 pkt) –
8. 30 czerwca 2023   Zakopane[h] Wielka Krokiew K-125 HS-140 indywid. 129,0 m 124,0 m 222,1 pkt 55,3 pkt Nika Križnar

Puchar Świata

edytuj

Miejsca w klasyfikacji generalnej

edytuj
Sezon Miejsce[12]
2016/2017 59.
2019/2020 9.
2020/2021 3.
2021/2022 1.
2022/2023 15.
2023/2024 15.

Zwycięstwa w konkursach indywidualnych Pucharu Świata chronologicznie

edytuj
Źródło[4][5]
Lp. Dzień Rok Miejscowość Skocznia Punkt K HS Skok 1 Skok 2 Nota
1. 11 stycznia 2020   Sapporo Ōkurayama K-123 HS-137 131,0 m 135,0 m 279,6 pkt
2. 18 grudnia 2020   Ramsau Mattensprunganlage K-90 HS-98 94,0 m 96,0 m 253,6 pkt
3. 30 stycznia 2021   Titisee-Neustadt Hochfirstschanze K-125 HS-142 131,5 m 135,0 m 257,7 pkt
4. 31 stycznia 2021   Titisee-Neustadt Hochfirstschanze K-125 HS-142 137,5 m 135,0 m 265,7 pkt
5. 20 marca 2021   Niżny Tagił Aist K-90 HS-97 96,5 m 96,0 m 232,1 pkt
6. 21 marca 2021   Niżny Tagił Aist K-90 HS-97 97,5 m 94,5 m 243,1 pkt
7. 26 marca 2021   Czajkowskij Snieżynka K-95 HS-106 99,5 m 100,0 m 258,1 pkt
8. 28 marca 2021   Czajkowskij Snieżynka K-125 HS-140 146,5 m – 136,1 pkt
9. 26 listopada 2021   Niżny Tagił Aist K-90 HS-97 104,5 m 96,0 m 253,5 pkt
10. 5 grudnia 2021   Lillehammer Lysgårdsbakken K-123 HS-140 138,0 m 134,5 m 268,9 pkt
11. 10 grudnia 2021   Klingenthal Vogtland Arena K-125 HS-140 133,0 m 124,5 m 247,9 pkt
12. 11 grudnia 2021   Klingenthal Vogtland Arena K-125 HS-140 137,0 m 134,0 m 260,3 pkt
13. 17 grudnia 2021   Ramsau Mattensprunganlage K-90 HS-98 92,0 m 90,0 m 261,0 pkt
14. 29 stycznia 2022   Willingen Mühlenkopfschanze K-130 HS-147 123,5 m – 80,2 pkt
15. 3 marca 2022   Lillehammer Lysgårdsbakken K-123 HS-140 136,0 m 125,5 m 299,9 pkt

Miejsca na podium w konkursach indywidualnych Pucharu Świata chronologicznie

edytuj
Źródło[4][5]
Lp. Dzień Rok Miejscowość Skocznia Punkt K HS Skok 1 Skok 2 Nota Lok. Strata Zwyciężczyni
1. 11 stycznia 2020   Sapporo Ōkurayama K-123 HS-137 131,0 m 135,0 m 279,6 pkt 1. –
2. 2 lutego 2020   Oberstdorf Schattenbergschanze K-120 HS-137 125,0 m 137,0 m 269,8 pkt 3. 17,8 pkt Chiara Hölzl
3. 18 grudnia 2020   Ramsau Mattensprunganlage K-90 HS-98 94,0 m 96,0 m 253,6 pkt 1. –
4. 24 stycznia 2021   Ljubno Logarska dolina K-85 HS-94 84,5 m 88,5 m 238,1 pkt 3. 6,1 pkt Eirin Maria Kvandal
5. 30 stycznia 2021   Titisee-Neustadt Hochfirstschanze K-125 HS-142 131,5 m 135,0 m 257,7 pkt 1. –
6. 31 stycznia 2021   Titisee-Neustadt Hochfirstschanze K-125 HS-142 137,5 m 135,0 m 265,7 pkt 1. –
7. 20 marca 2021   Niżny Tagił Aist K-90 HS-97 96,5 m 96,0 m 232,1 pkt 1. –
8. 21 marca 2021   Niżny Tagił Aist K-90 HS-97 97,5 m 94,5 m 243,1 pkt 1. –
9. 27 marca 2021   Czajkowskij Snieżynka K-95 HS-106 99,5 m 100,0 m 259,1 pkt 1. –
10. 28 marca 2021   Czajkowskij Snieżynka K-125 HS-140 146,5 m – 136,1 pkt 1. –
11. 26 listopada 2021   Niżny Tagił Aist K-90 HS-97 104,5 m 96,0 m 253,5 pkt 1. –
12. 4 grudnia 2021   Lillehammer Lysgårdsbakken K-90 HS-98 95,0 m 95,5 m 273,2 pkt 2. 4,9 pkt Katharina Althaus
13. 5 grudnia 2021   Lillehammer Lysgårdsbakken K-123 HS-140 138,0 m 134,5 m 268,9 pkt 1. –
14. 10 grudnia 2021   Klingenthal Vogtland Arena K-125 HS-140 133,0 m 124,5 m 247,9 pkt 1. –
15. 11 grudnia 2021   Klingenthal Vogtland Arena K-125 HS-140 137,0 m 134,0 m 260,3 pkt 1. –
16. 17 grudnia 2021   Ramsau Mattensprunganlage K-90 HS-98 92,0 m 90,0 m 261,0 pkt 1. –
17. 31 grudnia 2021   Ljubno Logarska dolina K-85 HS-94 94,0 m 89,0 m 259,9 pkt 2. 3,8 pkt Nika Križnar
18. 1 stycznia 2022   Ljubno Logarska dolina K-85 HS-94 91,5 m 89,5 m 259,5 pkt 3. 7,3 pkt Sara Takanashi
19. 29 stycznia 2022   Willingen Mühlenkopfschanze K-130 HS-147 123,5 m – 80,2 pkt 1. –
20. 27 lutego 2022   Hinzenbach Aigner-Schanze K-85 HS-90 80,0 m 91,5 m 215,1 pkt 2. 20,2 pkt Nika Križnar
21. 3 marca 2022   Lillehammer Lysgårdsbakken K-123 HS-140 136,0 m 125,5 m 299,9 pkt 1. –
22. 5 listopada 2022   Wisła im. Adama Małysza K-120 HS-134 121,5 m 125,0 m 244,2 pkt 2. 7,3 pkt Silje Opseth
23. 3 grudnia 2022   Lillehammer Lysgårdsbakken K-90 HS-98 93,0 m 97,0 m 242,3 pkt 3. 17,8 pkt Katharina Althaus

Zwycięstwa w konkursach drużynowych Pucharu Świata chronologicznie

edytuj
Źródło[4][5]
Lp. Dzień Rok Miejscowość Skocznia Punkt K HS Skład Skok 1 Skok 2 Nota
1. 18 stycznia 2020   Zaō Yamagata K-95 HS-102 [j] 92,5 m 87,0 m 889,4 pkt (211,0 pkt)
2. 28 marca 2021   Czajkowskij Snieżynka K-95 HS-102 [k] 98,0 m – 373,7 pkt (112,0 pkt)
3. 25 lutego 2022   Hinzenbach Aigner-Schanze K-85 HS-90 [l] 87,5 m 87,0 m 819,0 pkt (221,2 pkt)

Miejsca na podium w konkursach drużynowych Pucharu Świata chronologicznie

edytuj
Źródło[4][5]
Lp. Dzień Rok Miejscowość Skocznia Punkt K HS Skład Skok 1 Skok 2 Nota Lok. Strata Zwyciężczynie
1. 18 stycznia 2020   Zaō Yamagata K-95 HS-102 [j] 92,5 m 87,0 m 889,4 pkt (211,0 pkt) 1. –
2. 23 stycznia 2021   Ljubno Logarska dolina K-85 HS-94 [m] 91,5 m 92,0 m 1028,9 pkt (278,4 pkt) 3. 35,9 pkt Słowenia
3. 28 marca 2021   Czajkowskij Snieżynka K-95 HS-102 [k] 98,0 m – 373,7 pkt (112,0 pkt) 1. –
4. 28 stycznia 2022   Willingen Mühlenkopfschanze K-130 HS-147 [n] 144,5 m 137,0 m 779,5 pkt (253,6 pkt) 3. 83,1 pkt Słowenia
5. 25 lutego 2022   Hinzenbach Aigner-Schanze K-85 HS-90 [l] 87,5 m 87,0 m 819,0 pkt (221,2 pkt) 1. –
6. 4 marca 2022   Oslo Holmenkollbakken K-120 HS-134 [o] 114,0 m 119,0 m 867,7 pkt (199,8 pkt) 2. 75,2 pkt Słowenia

Miejsca w poszczególnych konkursach Pucharu Świata

edytuj

stan na 6 stycznia 2025

Źródło[4][5]
Sezon 2016/2017
                                      punkty
- - - - - - - - - - - - 29 34 40 38 - - - 2
Sezon 2018/2019
                                                punkty
- - - 38 35 - - - - - - q 38 38 40 - - - - - - - - - 0
Sezon 2019/2020
                                punkty
10 9 15 1 8 4 7 - - 6 3 19 11 4 - - 475
Sezon 2020/2021
                          punkty
1 3 1 1 4 dq 4 - - 1 1 1 1 860
Sezon 2021/2022
                                      punkty
1 4 2 1 1 1 1 2 3 1 - 5 2 4 1 7 5 6 4 1316
Sezon 2022/2023
                                                    punkty
2 6 3 7 16 5 9 18 16 12 dq 16 9 - - - - - - - - 24 20 21 13 8 479
Sezon 2023/2024
                                                punkty
6 9 5 10 8 9 33 9 11 13 21 - - 5 7 16 12 17 20 15 13 23 - 10 497
Sezon 2024/2025
                                                  punkty
16 23 28 q 25 24 q - - 39
Legenda
1 2 3 4-10 11-30 poniżej 30

 dq  – dyskwalifikacja  q  – dyskwalifikacja w kwalifikacjach
 q  – zawodniczka nie zakwalifikowała się  -  – zawodniczka nie wystartowała

Raw Air

edytuj

Miejsca w klasyfikacji generalnej

edytuj
Sezon Miejsce[12]
2022 4.
2023 19.
2024 18.

Russian Tour Blue Bird

edytuj

Miejsca w klasyfikacji generalnej

edytuj
Sezon Miejsce[5]
2021 1.

Turniej Sylwestrowy

edytuj

Miejsca w klasyfikacji generalnej

edytuj
Sezon Miejsce[5]
2021/2022 1.
2022/2023 10.

Korona Alp

edytuj

Miejsca w klasyfikacji generalnej

edytuj
Sezon Miejsce[5]
2021/2022 2.

Turniej Dwóch Nocy

edytuj

Miejsca w klasyfikacji generalnej

edytuj
Sezon Miejsce[5]
2023/2024 5.
2024/2025 29.

Letnie Grand Prix

edytuj

Miejsca w klasyfikacji generalnej

edytuj
Sezon Miejsce[13]
2020 2.
2021 3.
2022 7.
2023 27.

Zwycięstwa w konkursach indywidualnych LGP chronologicznie

edytuj
Lp. Dzień Rok Miejscowość Skocznia Punkt K HS Skok 1 Skok 2 Nota
1. 2 października 2021   Klingenthal Vogtland Arena K-125 HS-140 128,0 m 141,5 m 255,7 pkt

Miejsca na podium w konkursach indywidualnych LGP chronologicznie

edytuj
Lp. Dzień Rok Miejscowość Skocznia Punkt K HS Skok 1 Skok 2 Nota Lok. Strata Zwyciężczyni
1. 15 sierpnia 2020   Frenštát Areal Horečky K-95 HS-106 95,0 m 93,0 m 191,2 pkt 2. 30,7 pkt Nika Križnar
2. 18 lipca 2021   Wisła im. Adama Małysza K-120 HS-134 131,0 m 128,0 m 234,1 pkt 3. 11,6 pkt Urša Bogataj
3. 6 sierpnia 2021   Courchevel Tremplin du Praz K-125 HS-135 124,0 m 122,0 m 211,5 pkt 2. 2,4 pkt Urša Bogataj
4. 2 października 2021   Klingenthal Vogtland Arena K-125 HS-140 128,0 m 141,5 m 255,7 pkt 1. –
5. 23 lipca 2022   Wisła im. Adama Małysza K-120 HS-134 119,0 m 118,0 m 242,4 pkt 2. 0,1 pkt Urša Bogataj

Miejsca w poszczególnych konkursach LGP

edytuj

stan po zakończeniu LGP 2024

Źródło[4][5]
2018
          punkty
- - q q - 0
2019
      punkty
33 - - 0
2020
  punkty
2 80
2021
              punkty
8 3 2 - - - 1 272
2022
          punkty
2 5 - - q 125
2023
              punkty
- - - - - - 4 50
Legenda
1 2 3 4-10 11-30 poniżej 30

 dq  – dyskwalifikacja
 q  – dyskwalifikacja w kwalifikacjach
 q  – zawodniczka nie zakwalifikowała się
 -  – zawodniczka nie wystartowała

Puchar Kontynentalny

edytuj

Miejsca w klasyfikacji generalnej

edytuj
Sezon Miejsce[14]
2016/2017 30.
2017/2018 7.
2018/2019 11.

Miejsca na podium w konkursach indywidualnych Pucharu Kontynentalnego chronologicznie

edytuj
Lp. Dzień Rok Miejscowość Skocznia Punkt K HS Skok 1 Skok 2 Nota Lok. Strata Zwyciężczyni
1. 16 grudnia 2017   Notodden Tveitanbakken K-90 HS-100 90,0 m 93,0 m 225,0 pkt 3. 2,5 pkt Aleksandra Barancewa
2. 23 lutego 2019   Brotterode Inselbergschanze K-105 HS-117 104,5 m 104,5 m 216,6 pkt 2. 6,3 pkt Pauline Heßler
3. 24 lutego 2019   Brotterode Inselbergschanze K-105 HS-117 107,0 m 108,0 m 238,8 pkt 2. 5,8 pkt Katra Komar

Miejsca w poszczególnych konkursach Pucharu Kontynentalnego

edytuj

stan po zakończeniu sezonu 2023/2024

Źródło[4][5]
Sezon 2016/2017
    punkty
33 27 4
Sezon 2017/2018
            punkty
6 3 9 12 - - 151
Sezon 2018/2019
            punkty
- - - - 2 2 160
Legenda
1 2 3 4-10 11-30 poniżej 30

 dq  – dyskwalifikacja
 -  – zawodniczka nie wystartowała

Letni Puchar Kontynentalny

edytuj

Miejsca w klasyfikacji generalnej

edytuj
Sezon Miejsce[14]
2018 9.
2019 1.

Zwycięstwa w konkursach indywidualnych Letniego Pucharu Kontynentalnego chronologicznie

edytuj
Lp. Dzień Rok Miejscowość Skocznia Punkt K HS Skok 1 Skok 2 Nota
1. 8 sierpnia 2019   Szczyrk Skalite K-95 HS-104 101,0 m 102,0 m 235,8 pkt
2. 9 sierpnia 2019   Szczyrk Skalite K-95 HS-104 104,0 m 95,5 m 240,1 pkt

Miejsca na podium w konkursach indywidualnych Letniego Pucharu Kontynentalnego chronologicznie

edytuj
Lp. Dzień Rok Miejscowość Skocznia Punkt K HS Skok 1 Skok 2 Nota Lok. Strata Zwyciężczyni
1. 8 sierpnia 2019   Szczyrk Skalite K-95 HS-104 101,0 m 102,0 m 235,8 pkt 1. –
2. 9 sierpnia 2019   Szczyrk Skalite K-95 HS-104 104,0 m 95,5 m 240,1 pkt 1. –
3. 21 września 2019   Stams Brunnentalschanzen K-105 HS-115 104,5 m 108,0 m 249,7 pkt 2. 3,8 pkt Eva Pinkelnig
4. 22 września 2019   Stams Brunnentalschanzen K-105 HS-115 110,0 m 110,0 m 242,2 pkt 2. 0,5 pkt Ema Klinec

Miejsca w poszczególnych konkursach Letniego Pucharu Kontynentalnego

edytuj
Źródło[4][5]
2016
      punkty
- - 34 0
2018
    punkty
9 11 53
2019
              punkty
- - 1 1 - 2 2 360
Legenda
1 2 3 4-10 11-30 poniżej 30

 dq  – dyskwalifikacja
 -  – zawodniczka nie wystartowała

FIS Cup

edytuj

Miejsca w klasyfikacji generalnej

edytuj
Sezon Miejsce[15]
2016/2017 33.
2017/2018 9.
2018/2019 39.

Miejsca na podium w konkursach indywidualnych FIS Cupu chronologicznie

edytuj
Lp. Dzień Rok Miejscowość Skocznia Punkt K HS Skok 1 Skok 2 Nota Lok. Strata Zwyciężczyni
1. 10 lutego 2018   Rastbüchl Baptist-Kitzlinger-Schanze K-74 HS-78 76,5 m 79,0 m 229,0 pkt 3. 13,8 pkt Agnes Reisch
2. 11 lutego 2018   Rastbüchl Baptist-Kitzlinger-Schanze K-74 HS-78 79,5 m 74,5 m 226,7 pkt 2. 7,3 pkt Agnes Reisch

Miejsca w poszczególnych konkursach FIS Cupu

edytuj
Źródło[4][5]
Sezon 2016/2017
                      punkty
- - - - 5 10 - - - - 25 77
Sezon 2017/2018
                          punkty
21 17 dq 22 - - - - 3 2 12 21 - 205
Sezon 2018/2019
                        punkty
38 20 6 9 - - - - - - - - 80
Legenda
1 2 3 4-10 11-30 poniżej 30

 dq  – dyskwalifikacja
 -  – zawodniczka nie wystartowała

Uwagi

edytuj
  1. ↑ Skład zespołu: Chiara Hölzl, Daniela Iraschko-Stolz, Marita Kramer i Sophie Sorschag
  2. ↑ Skład zespołu: Michael Hayböck, Daniela Iraschko-Stolz, Stefan Kraft i Marita Kramer
  3. ↑ Skład zespołu: Lisa Eder, Marita Kramer, Sophie Mair i Claudia Purker
  4. ↑ Skład zespołu: Lisa Eder, Lisa Hirner, Marita Kramer i Claudia Purker
  5. ↑ Skład zespołu: Lisa Eder, David Haagen, Marita Kramer i Maximilian Lienher
  6. ↑ Skład zespołu: Lisa Eder, Marita Kramer, Vanessa Moharitsch i Julia Mühlbacher
  7. ↑ Skład zespołu: Lisa Eder, Marita Kramer, Peter Resinger i Marco Wörgötter
  8. ↑ a b c Gospodarzem Igrzysk Europejskich 2023 był Kraków, jednak konkursy skoków narciarskich rozegrano w Zakopanem.
  9. ↑ Skład zespołu: Marita Kramer, Jan Hörl, Jacqueline Seifriedsberger i Daniel Tschofenig
  10. ↑ a b Skład zespołu: Daniela Iraschko-Stolz, Marita Kramer, Chiara Hölzl i Eva Pinkelnig
  11. ↑ a b Skład zespołu: Daniela Iraschko-Stolz, Sophie Sorschag, Chiara Hölzl i Marita Kramer
  12. ↑ a b Skład zespołu: Chiara Kreuzer, Jacqueline Seifriedsberger, Lisa Eder i Marita Kramer
  13. ↑ Skład zespołu: Daniela Iraschko-Stolz, Lisa Eder, Chiara Hölzl i Marita Kramer
  14. ↑ Skład zespołu: Eva Pinkelnig, Daniel Huber, Marita Kramer i Stefan Kraft
  15. ↑ Skład zespołu: Chiara Kreuzer, Manuel Fettner, Marita Kramer i Stefan Kraft

Przypisy

edytuj
  1. ↑ a b Sprunglauf Weltcup Hinzenbach 04.02.17 - Weltcupdebüt für die junge Athletin vom SK Saalfelden. schiklubsaalfelden.com. [dostęp 2017-03-05]. (niem.).
  2. ↑ Kramer, Marita. berkutschi.com. [dostęp 2024-11-26].
  3. ↑ a b Sara Marita Kramer will heuer hoch hinaus. meinbezirk.at, 2019-11-28. [dostęp 2020-01-11]. (niem.).
  4. ↑ a b c d e f g h i j k l m n o p q KRAMER Marita - Athlete Information. fis-ski.com. [dostęp 2024-11-26]. (ang.).
  5. ↑ a b c d e f g h i j k l m n o Adam Kwieciński: KRAMER Marita 2001.10.25 AUT. wyniki-skoki.hostingasp.pl. [dostęp 2024-11-26].
  6. ↑ a b Dominik Formela: PŚ Pań w Sapporo: Sukces Kramer, historyczny wynik Rajdy. skijumping.pl, 2020-01-11. [dostęp 2020-01-11].
  7. ↑ Luis Holuch: Chiara Hölzl gewinnt Quali in Rasnov. skispringen.com, 2020-01-24. [dostęp 2020-02-09]. (niem.).
  8. ↑ Pierwsza część mistrzostw Austrii dla Pinkelnig i Hayboecka. skijumping.pl, 2019-10-19. [dostęp 2020-01-11].
  9. ↑ KRAMER Marita - Athlete Information (Nordic Combined). fis-ski.com. [dostęp 2020-01-11]. (ang.).
  10. ↑ a b c d Walter van Zoeren: ‘AustrianDutchSisters’ Sara en Femke zijn Nederlandse hoop op een olympische medaille tijdens de Winterspelen. tubantia.nl, 2019-11-20. [dostęp 2020-01-11]. (niderl.).
  11. ↑ Sara Marita Kramer. saraenfemke.eu. [dostęp 2017-03-05]. [zarchiwizowane z tego adresu]. (ang.).
  12. ↑ a b KRAMER Marita - Athlete Information; World Cup Standings. fis-ski.com. [dostęp 2024-03-17]. (ang.).
  13. ↑ KRAMER Marita - Athlete Information; Grand Prix Standings. fis-ski.com. [dostęp 2023-10-08]. (ang.).
  14. ↑ a b KRAMER Marita - Athlete Information; Continental Cup. fis-ski.com. [dostęp 2024-03-08]. (ang.).
  15. ↑ KRAMER Marita - Athlete Information; FIS Cup. fis-ski.com. [dostęp 2024-03-08]. (ang.).

Bibliografia

edytuj
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Marita_Kramer&oldid=75725280”
pFad - Phonifier reborn

Pfad - The Proxy pFad of © 2024 Garber Painting. All rights reserved.

Note: This service is not intended for secure transactions such as banking, social media, email, or purchasing. Use at your own risk. We assume no liability whatsoever for broken pages.


Alternative Proxies:

Alternative Proxy

pFad Proxy

pFad v3 Proxy

pFad v4 Proxy