Paryż – Warszawa bez wizy
Paryż – Warszawa bez wizy – polski film komediowy z 1967 roku w reżyserii Hieronima Przybyła, zrealizowany na podstawie opowiadania Powietrzne awantury Kazimierza Sławińskiego.
| Gatunek | |
|---|---|
| Rok produkcji | |
| Data premiery |
21 listopada 1967 |
| Kraj produkcji | |
| Język |
polski |
| Czas trwania |
92 min |
| Reżyseria | |
| Scenariusz | |
| Główne role | |
| Muzyka | |
| Zdjęcia | |
| Scenografia | |
| Montaż | |
| Wytwórnia | |
| Dystrybucja |
Premiera kinowa odbyła się w ramach podwójnego pokazu z Kwarantanną produkcji WFD[1].
Fabuła
edytujLotnik Stefan Janotta w czasie II wojny światowej walczył w siłach powietrznych, w których wsławił się bohaterstwem i odwagą. Tuż po wojnie otrzymuje zadanie przewiezienia polskiego ambasadora do Paryża. Nad Sekwaną poznaje Elżbietę, polską aktorkę. Bez jego wiedzy, kobieta znajduje się w samolocie Janotty, dzięki pomocy jego kolegów. Niespodziewanie amerykańskie władze lotnicze nakazują Janocie przymusowe lądowanie w zachodnich Niemczech. Janotta, razem z kolegami pilotami z RAF-u, organizuje w nocy brawurową ucieczkę. Cała załoga dotarła do Warszawy. Po kilku latach Elżbieta została żoną Stefana. Teraz Janotta kończy swoją służbę. Nagle otrzymuje propozycję rejsu dyplomatycznego. W samolocie spotyka ambasadora, z którym leciał tuż po wojnie.
Obsada
edytuj- Pola Raksa − Elżbieta
- Mieczysław Kalenik − kapitan Stefan Janotta
- Mieczysław Czechowicz − podporucznik Karol Lenciak
- Jerzy Turek − chorąży Kotwicz
- Marian Łącz − porucznik Henryk Lipiński
- Janusz Bylczyński − porucznik Polanicki
- Maciej Damięcki − lotnik amerykański
- Jerzy Kaczmarek − lotnik amerykański polskiego pochodzenia
- Zygmunt Kęstowicz − Julek, przyjaciel Janotty z RAFu
- Bogumił Kobiela − rodak z Paryża
- Józef Nowak − ambasador
- Wojciech Pokora − „królewski” nawigator
- Igor Śmiałowski − pułkownik Korkozewicz, dowódca wojskowej bazy lotniczej
- Alicja Bobrowska − stewardesa
- Aleksander Dzwonkowski − Kowalik, polski krawiec w Paryżu
- Krystyna Sienkiewicz − radiotelegrafistka Zula
- Ryszard Pracz − konferansjer w polskim lokalu w Paryżu
Produkcja
edytujZdjęcia kręcono w następujących lokacjach: Egipt (piramidy w Gizie, port lotniczy w Kairze), Paryż (wieża Eiffla), Wiedeń (port lotniczy), Warszawa (pl. Powstańców Warszawy, lotnisko na Bemowie)[2].
Przypisy
edytuj- ↑ Idziemy do kina. „Film”. 46, s. 15, 1967-11-12. Warszawa: Wydawnictwa Artystyczne i Filmowe.
- ↑ Paryż – Warszawa bez wizy. Film Polski. [dostęp 2024-10-01]. (pol.).
Linki zewnętrzne
edytuj- Paryż - Warszawa bez wizy w bazie Filmweb
- Paryż - Warszawa bez wizy w bazie filmpolski.pl
- Zdjęcia z filmu Paryż - Warszawa bez wizy w bazie Filmoteki Narodowej „Fototeka”