Pojezierze Dobiegniewskie
Pojezierze Dobiegniewskie (314.62) – mezoregion fizycznogeograficzny w północno-zachodniej Polsce, zaliczany ze względu na typ mezoregionów do wysoczyzn młodoglacjalnych przeważnie z jeziorami w regionie nizin i obniżeń, przechodzący od północy w Pojezierze Choszczeńskie, od wschodu w Równinę Drawską, od południa w Kotlinę Gorzowską i od zachodu w Równinę Gorzowską[1].
| |
| Prowincja | |
|---|---|
| Podprowincja | |
| Makroregion | |
| Mezoregion |
Pojezierze Dobiegniewskie |
| Zajmowane jednostki administracyjne |
|
Obejmuje obszar około 580 km². W południowej części mezoregionu rozciąga się pasmo moren czołowych subfazy krajeńskiej zlodowacenia północnopolskiego, z najwyższej położonym punktem na wysokości 118 m n.p.m.[2]
Na Pojezierzu Dobiegniewskim położonych jest około 100 jezior o powierzchni powyżej 1 ha. Największym jest jezioro Osiek o powierzchni około 5 km². W granicach mezoregionu utworzono rezerwaty przyrody, m.in. „Łasko” i „Źródlisko Skrzypowe”[2].
Na obszarze pojezierza są dwa miasta – Dobiegniew i Strzelce Krajeńskie[2].
Przypisy
edytuj- ↑ Jerzy Kondracki, Andrzej Richling. Regiony fizycznogeograficzne, skala 1:1 500 000. Warszawa: Główny Geodeta Kraju, 1994.
- ↑ a b c Jerzy Kondracki: Geografia regionalna Polski. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2014, s. 80. ISBN 978-83-01-16022-7.