Raw Air 2018
Raw Air 2018 – druga edycja turnieju Raw Air, odbywająca się w dniach 9–18 marca 2018 r. na skoczniach w Norwegii w ramach Pucharu Świata w skokach narciarskich. Tytułu bronił Stefan Kraft.
| |||
| Data |
9–18 marca 2018 | ||
|---|---|---|---|
| Miejsce rozpoczęcia | |||
| Miejsce zakończenia | |||
| Organizator | |||
| Liczba konkurencji |
10 | ||
| Liczba zawodników |
77 | ||
| Liczba reprezentacji |
18 | ||
| Zwycięzcy | |||
| I miejsce | |||
| II miejsce | |||
| III miejsce | |||
Do klasyfikacji generalnej turnieju zaliczano wyniki wszystkich serii konkursowych i prologów (serii kwalifikacyjnych do zawodów indywidualnych). Łącznie zaplanowano 4 prologi oraz 4 konkursy indywidualne i 2 drużynowe – impreza składała się łącznie z 16 serii. Zasady przeprowadzania konkursów w ramach Raw Air były takie same, jak podczas innych zawodów Pucharu Świata.
Impreza rozpoczęła się 9 marca 2018 r. kwalifikacjami (prologiem) do pierwszego konkursu indywidualnego w Oslo na skoczni Holmenkollbakken, 10 marca odbył się konkurs drużynowy, a 11 marca konkurs indywidualny. Następnie skoczkowie przenieśli się do Lillehammer, na skocznię Lysgårdsbakken, gdzie w dniach 12–13 marca rozegrano prolog i zawody indywidualne, zaś 14–15 marca rywalizowano w Trondheim na skoczni Granåsen, gdzie również zaplanowano prolog i konkurs indywidualny. Turniej zakończył się na skoczni mamuciej w Vikersund, na której 16 marca rozegrano prolog, dzień później konkurs drużynowy, natomiast ostatniego dnia rywalizacji, 18 marca, zawodnicy wzięli udział w finałowym konkursie indywidualnym.
Triumfatorem drugiej edycji imprezy został Kamil Stoch. Polak w szesnastu skokach zaliczanych do klasyfikacji końcowej, uzyskał notę łączną w wysokości 2590,6 pkt. Drugą i trzecią lokatę zajęli reprezentanci gospodarzy – Robert Johansson (2553,6 pkt) i Andreas Stjernen (2508,3 pkt).
Skocznie
edytujW tabeli podano rekordy skoczni obowiązujące przed rozpoczęciem Raw Air 2018 lub ustanowione w trakcie jego trwania (wyróżnione wytłuszczeniem).
| Zdjęcie | Nazwa skoczni | Miejscowość | K | HS | Rekord skoczni | ||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| odległość | rekordzista | data | |||||
|
Holmenkollbakken |  Oslo
|
K-120 | HS 134 | 141,0 m |  Andreas Kofler
|
05.03.2011 |
|
Lysgårdsbakken | Lillehammer
|
K-123 | HS 138 | 146,0 m |  Simon Ammann
|
05.12.2009 |
|
Granåsen | Trondheim
|
K-124 | HS 140 | 146,0 m[a][1] |  Kamil Stoch
|
15.03.2018 |
|
Vikersundbakken | Vikersund
|
K-200 | HS 240 | 253,5 m | Stefan Kraft
|
18.03.2017 |
Przed turniejem
edytujBezpośrednio przed turniejem odbyły się Zimowe Igrzyska Olimpijskie 2018 w Pjongczangu (Korea Południowa). Złote medale w konkursie indywidualnym zdobyli Andreas Wellinger (skocznia normalna) i Kamil Stoch (skocznia duża), srebrne medale odpowiednio Johann André Forfang i Wellinger, a brązowe medale na obu skoczniach zdobył Robert Johansson[2][3].
Klasyfikacja Pucharu Świata i Pucharu Narodów przed rozpoczęciem turnieju
edytujPrzed rozpoczęciem Raw Air rozegrano 16 konkursów indywidualnych oraz pięć konkursów drużynowych zaliczanych do klasyfikacji Pucharu Świata mężczyzn. Najwięcej zwycięstw w zawodach indywidualnych odniósł lider cyklu Kamil Stoch, który triumfował pięciokrotnie. Trzy konkursy wygrał Richard Freitag, a po jednym konkursie wygrali Junshirō Kobayashi, Jernej Damjan, Andreas Wellinger, Anders Fannemel, Andreas Stjernen, Anže Semenič, Daniel-André Tande i Johann André Forfang[4]. W klasyfikacji generalnej pierwsze miejsce zajmował Stoch z przewagą 127 punktów nad drugim Freitagiem i 195 punktów nad trzecim Wellingerem[5].
Klasyfikacji Pucharu Świata w lotach narciarskich przewodził Andreas Stjernen, który wygrał jedyny rozegrany wcześniej konkurs w lotach (na skoczni Kulm). Drugie miejsce zajmował Daniel-André Tande, a trzecie Simon Ammann[6].
| Miejsce | Zawodnik | Występy[b] | Punkty |
|---|---|---|---|
| 1. | Andreas Stjernen |
1 | 100 |
| 2. | Daniel-André Tande |
1 | 80 |
| 3. | Simon Ammann |
1 | 80 |
| 4. | Robert Johansson |
1 | 50 |
| 5. |  Noriaki Kasai |
1 | 45 |
| 6. |  Peter Prevc |
1 | 40 |
| 7. | Clemens Aigner |
1 | 36 |
| 8. | Anže Semenič |
1 | 32 |
| 9. | Stefan Kraft |
1 | 29 |
| 10. |  Markus Eisenbichler |
1 | 26 |
| 11. | Domen Prevc |
1 | 24 |
| 12. | Michael Hayböck |
1 | 22 |
| 13. |  Čestmír Kožíšek |
1 | 20 |
| 14. | Stefan Hula |
1 | 18 |
| 15. | Andreas Wellinger |
1 | 16 |
| 16. | Anders Fannemel |
1 | 15 |
| 17. | Piotr Żyła |
1 | 14 |
| 18. | Tilen Bartol |
1 | 13 |
| 19. | Manuel Poppinger |
1 | 12 |
| 20. | Stephan Leyhe |
1 | 11 |
| 21. | Kamil Stoch |
1 | 10 |
| 22. | Taku Takeuchi |
1 | 9 |
| 23. | Maciej Kot |
1 | 8 |
| 24. |  Kevin Bickner |
1 | 7 |
| 25. | Halvor Egner Granerud |
1 | 6 |
| 26. |  Władimir Zografski |
1 | 5 |
| 27. | Pius Paschke |
1 | 4 |
| 28. | Ryōyū Kobayashi |
1 | 3 |
| 29. | Jernej Damjan |
1 | 2 |
| 30. | Johann André Forfang |
1 | 1 |
W rozegranych przed Raw Air konkursach drużynowych w ramach Pucharu Świata trzy zwycięstwa odnieśli reprezentanci Norwegii, ponadto po razie wygrali Polacy i Niemcy[4]. W klasyfikacji Pucharu Narodów na pierwszym miejscu plasowała się Norwegia, na drugim Niemcy ze stratą 87 punktów, a na trzecim Polacy ze stratą 589 punktów[5].
Norwegowie zwyciężyli także w rywalizacji drużynowej podczas Igrzysk Olimpijskich w Pjongczangu, wyprzedzając zespoły Niemiec i Polski[7].
| Miejsce | Państwo | Występy[c] | Ind. | Druż. | Razem |
|---|---|---|---|---|---|
| 1. | Norwegia |
21 | 2755 | 1800 | 4555 |
| 2. | Niemcy |
21 | 2818 | 1650 | 4468 |
| 3. | Polska |
21 | 2366 | 1600 | 3966 |
| 4. | Austria |
21 | 1136 | 1300 | 2436 |
| 5. | Słowenia |
21 | 1185 | 900 | 2085 |
| 6. | Japonia |
21 | 782 | 1050 | 1832 |
| 7. |  Szwajcaria |
21 | 302 | 450 | 752 |
| 8. |  Rosja |
21 | 33 | 150 | 183 |
| 9. |  Finlandia |
18 | 19 | 100 | 119 |
| 10. | Czechy |
20 | 45 | 50 | 95 |
| 11. | Stany Zjednoczone |
11 | 41 | 0 | 41 |
| 12. |  Kanada |
8 | 11 | – | 11 |
| 13. |  Włochy |
19 | 7 | 0 | 7 |
| 14. |  Francja |
9 | 6 | – | 6 |
| 15. | Bułgaria |
8 | 5 | – | 5 |
Zasady
edytujKażdy z konkursów indywidualnych w ramach Raw Air poprzedzony został prologiem, rozgrywanym na zasadach analogicznych do serii kwalifikacyjnych w ramach Pucharu Świata (lub Pucharu Świata w lotach w przypadku skoczni w Vikersund). Noty uzyskane w prologach wliczano do klasyfikacji łącznej Raw Air[8].
Zawody indywidualne i drużynowe zostały przeprowadzane na takich samych zasadach, jak pozostałe konkursy w ramach Pucharu Świata. Podobnie jak w przypadku prologów, punkty zdobyte w poszczególnych seriach konkursowych zaliczano na poczet dorobku poszczególnych zawodników w klasyfikacji końcowej Raw Air. Ponadto – w przeciwieństwie do serii kwalifikacyjnych – za każdy z konkursów przyznawano także punkty do klasyfikacji generalnej Pucharu Świata (zawody indywidualne), Pucharu Świata w lotach i Pucharu Narodów (zawody indywidualne i drużynowe)[8].
Skoki oceniano w taki sam sposób, jak podczas pozostałych zawodów Pucharu Świata. Za osiągnięcie odległości równej punktowi konstrukcyjnemu zawodnik otrzymywał 60 punktów na skoczni dużej i 120 punktów na obiekcie do lotów; za każdy metr powyżej tej granicy uzyskiwał dodatkowo 1,8 punktu na skoczni dużej i 1,2 punktu na obiekcie mamucim, zaś za każdy metr poniżej odejmowano mu analogiczną liczbę punktów. Styl skoku i lądowania podlegał ocenie przez pięciu sędziów wybranych przez FIS, którzy mogli przyznać maksymalnie po 20 punktów. Dwóch skrajnych not (najwyższej i najniższej) nie wliczano do noty łącznej zawodnika. Ponadto wpływ na ocenę końcową skoczka miał przelicznik za prędkość i kierunek wiatru oraz za ewentualną zmianę długości najazdu. Jeżeli zawodnik skakał z niższej belki startowej, otrzymywał dodatkowe punkty, jeżeli skakał z wyższej – punkty mu odejmowano. Dodatkowo jeżeli wiatr wiał z przodu skoczni, zawodnik tracił punkty, gdyż dzięki temu zyskiwał lepsze noszenie na nartach, zaś jeżeli wiatr wiał z tyłu skoczni, skoczkowie przysługiwała odpowiednia bonifikata.
| Miejscowość | Współczynnik belki | Współczynnik wiatru przedniego | Współczynnik wiatru tylnego |
|---|---|---|---|
| Oslo[9] | ±7,24 pkt / m | −9,90 pkt / m/s | +11,99 pkt / m/s |
| Lillehammer[10] | ±7,56 pkt / m | −9,90 pkt / m/s | +11,99 pkt / m/s |
| Trondheim[11] | ±7,56 pkt / m | −10,80 pkt / m/s | +13,07 pkt / m/s |
| Vikersund[12] | ±8,64 pkt / m | −14,40 pkt / m/s | +17,28 pkt / m/s |
Program zawodów
edytujOpracowano na podstawie materiałów źródłowych[9][10][11][12][13]:
| Miejscowość | Dzień | Konkurencja | Początek (CET) | Liczba uczestników |
|---|---|---|---|---|
| Oslo | 9 marca | Oficjalny trening | 17:15 | 73 |
| Prolog | 19:30 | 73 | ||
| 10 marca | Seria próbna | 15:45 | 39[14] | |
| Konkurs drużynowy | 17:00 | 10x4 | ||
| 11 marca | Seria próbna | 13:10 | 48[15] | |
| Konkurs indywidualny | 14:20 | 50 | ||
| Lillehammer | 12 marca | Oficjalny trening | 15:00 | 72 |
| Prolog | 17:30 | 72 | ||
| 13 marca | Seria próbna | 16:00 | 49[16] | |
| Konkurs indywidualny | 17:00 | 50 | ||
| Trondheim | 14 marca | Oficjalny trening | 15:30 | 66[17] |
| Prolog | 17:30 | 66 | ||
| 15 marca | Seria próbna | |||
| Konkurs indywidualny | 17:00 | 50 | ||
| Vikersund | 16 marca | Oficjalny trening | 15:00 |
57[18] |
| Prolog | 18:00 |
59 | ||
| 17 marca | Seria próbna | 15:00 | 34[19] | |
| Konkurs drużynowy | 16:15 | 9x4 | ||
| 18 marca | Seria próbna | 15:30 | 39[20] | |
| Konkurs indywidualny | 16:30 | 40 |
Jury
edytujDyrektorem zawodów w ramach Raw Air był jednocześnie dyrektor Pucharu Świata Walter Hofer, a jego asystentem – Borek Sedlák.
Opracowano na podstawie materiałów źródłowych[9][10][11][12][13][21][22][23].
| Miejscowość | Delegat techniczny | Asystent delegata technicznego |
Kierownik zawodów | Kontrola wyposażenia | |
|---|---|---|---|---|---|
| Przed skokiem | Po skoku | ||||
| Oslo | Mika Jukkara
|
Marko Mlakar
|
Svein Granerud
|
Agnieszka Baczkowska
|
Sepp Gratzer
|
| Lillehammer | Sandro Pertile
|
Friedrich Koch
|
Kristian Brenden
|
Morten Solem
| |
| Trondheim | Michael Lais
|
Hroar Stjernen
| |||
| Vikersund | Aljoša Dolhar
|
Thomas Klauser
|
Ole Gunnar Fidjestøl
| ||
| Sędzia | Kraj | Stanowisko na wieży sędziowskiej | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Oslo | Lillehammer | Trondheim | Vikersund | ||||
| Prolog i Ind. | Konkurs drużynowy | Prolog i Ind. | Prolog i Ind. | Prolog i Ind. | Konkurs drużynowy | ||
| Wolfgang Reissner | Austria
|
A | E | B | – | ||
| Nicolari Sebergsen | Norwegia
|
B | D | – | |||
| Peter Weise | Niemcy
|
C | A | E | – | ||
| Marit Nybelius Stub |  Szwecja
|
D | B | A | – | ||
| Rico Parpan | Szwajcaria
|
E | C | D | – | ||
| Knut Borset | Norwegia
|
– | C | – | |||
| Kjersti Haugen Espelid | Norwegia
|
– | A | – | |||
| Michael Schwarz | Niemcy
|
– | B | – | |||
| Yutaka Minemura | Japonia
|
– | C | E | A | ||
| Kazimierz Bafia | Polska
|
– | D | – | |||
| Hermann Gschwentner | Austria
|
– | E | – | |||
| Jarle Solbu | Norwegia
|
– | A | B | |||
| Vaclav Kraml | Czechy
|
– | B | C | |||
| Borut Markosek | Słowenia
|
– | C | D | |||
| Juho Welling | Finlandia
|
– | D | E | |||
Podsumowanie
edytujWyniki (konkursy i prologi)
edytuj
Klasyfikacja generalna Pucharu Świata i Pucharu Narodów po turnieju
edytujNajwięcej punktów Pucharu Świata – 280 – zdobył w trakcie Raw Air 2018 jego triumfator, Kamil Stoch, który dzięki temu zapewnił sobie drugi w karierze triumf w klasyfikacji generalnej Pucharu Świata. Drugie miejsce utrzymał Richard Freitag. Na trzecią pozycję awansował Daniel-André Tande, który wyprzedził Andreasa Wellingera. Liczba zawodników klasyfikowanych zwiększyła się z 65 do 69[25].
Liderem klasyfikacji Pucharu Świata w lotach narciarskich nadal był Andreas Stjernen. Na drugie miejsce dzięki zwycięstwu w konkursie w Vikersund awansował Robert Johansson, a na trzecim miejscu znajdował się kolejny Norweg Daniel-André Tande. Liczba zawodników sklasyfikowanych w Pucharze Świata w lotach wzrosła z 30 do 39.
| Miejsce | Zawodnik | Występy[b] | Punkty |
|---|---|---|---|
| 1. | Andreas Stjernen |
2 | 180 |
| 2. | Robert Johansson |
2 | 150 |
| 3. | Daniel-André Tande |
2 | 140 |
| 4. | Stefan Kraft |
2 | 74 |
| Domen Prevc |
2 | 74 | |
| 6. | Noriaki Kasai |
2 | 71 |
| 7. | Simon Ammann |
2 | 70 |
| 8. | Markus Eisenbichler |
2 | 62 |
| 9. | Peter Prevc |
2 | 58 |
| 10. | Kamil Stoch |
2 | 50 |
| 11. | Clemens Aigner |
1 | 36 |
| Piotr Żyła |
2 | 36 | |
| 13. | Tilen Bartol |
2 | 33 |
| 14. | Richard Freitag |
1 | 32 |
| Stefan Hula |
2 | 32 | |
| Anže Semenič |
1 | 32 | |
| 17. | Johann André Forfang |
2 | 30 |
| Halvor Egner Granerud |
2 | 30 | |
| 19. | Anders Fannemel |
2 | 28 |
| Michael Hayböck |
2 | 28 | |
| 21. | Stephan Leyhe |
2 | 27 |
| 22. | Čestmír Kožíšek |
1 | 20 |
| 23. | Andreas Wellinger |
2 | 16 |
| 24. | Dawid Kubacki |
2 | 15 |
| 25. | Ryōyū Kobayashi |
2 | 12 |
| Dienis Korniłow |
1 | 12 | |
| Manuel Poppinger |
1 | 12 | |
| 28. | Yukiya Satō |
1 | 11 |
| 29. | Jernej Damjan |
2 | 9 |
| Taku Takeuchi |
1 | 9 | |
| 31. | Kevin Bickner |
2 | 8 |
| Junshirō Kobayashi |
2 | 8 | |
| Maciej Kot |
2 | 8 | |
| 34. | Alex Insam |
2 | 5 |
| Władimir Zografski |
2 | 5 | |
| 36. | Pius Paschke |
2 | 4 |
| Jakub Wolny |
2 | 4 | |
| 38. | Nejc Dežman |
1 | 3 |
| 39. | Manuel Fettner |
1 | 2 |
Prowadzenie w Pucharze Narodów utrzymała reprezentacja Norwegii, która zwyciężyła w obu rozgrywanych w ramach Raw Air konkursach drużynowych. Powiększyła ona swoją przewagę nad drugą w klasyfikacji reprezentacją Niemiec z 87 pkt. do 890 pkt. Trzecie miejsce nadal zajmowała reprezentacja Polski, która zmniejszyła stratę do Niemców z 502 pkt. do 169 pkt.
| Miejsce | Państwo | Występy[c] | Ind. | Druż. | Razem |
|---|---|---|---|---|---|
| 1. | Norwegia |
27 | 3717 | 2600 | 6317 |
| 2. | Niemcy |
27 | 3277 | 2150 | 5427 |
| 3. | Polska |
27 | 2958 | 2300 | 5258 |
| 4. | Austria |
27 | 1524 | 1800 | 3324 |
| 5. | Słowenia |
27 | 1407 | 1350 | 2757 |
| 6. | Japonia |
27 | 926 | 1400 | 2326 |
| 7. | Szwajcaria |
27 | 351 | 600 | 951 |
| 8. | Rosja |
27 | 46 | 300 | 346 |
| 9. | Finlandia |
20 | 19 | 100 | 119 |
| 10. | Czechy |
23 | 45 | 50 | 95 |
| 11. | Stany Zjednoczone |
15 | 47 | 0 | 47 |
| 12. | Kanada |
11 | 31 | – | 31 |
| 13. | Bułgaria |
12 | 15 | – | 15 |
| 14. | Francja |
12 | 12 | – | 12 |
| Włochy |
25 | 12 | 0 | 12 |
Uwagi
edytuj- ↑ W serii treningowej dalej skoczył Markus Eisenbichler (148,5 m), ale jego wynik nie może być uznany za oficjalny rekord, gdyż nie była to seria oceniana.
- ↑ a b c d Brane są pod uwagę wyłącznie występy w konkursie głównym.
- ↑ a b Suma liczby konkursów drużynowych z udziałem danej reprezentacji oraz zawodów indywidualnych (głównych), w których wystąpił co najmniej jeden przedstawiciel danego państwa.
- ↑ Seria treningowa została przerwana i anulowana po skokach 41 zawodników ze względu na silny wiatr.
Przypisy
edytuj- ↑ a b PŚ Trondheim 148,5 m Eisenbichlera. Seria próbna przerwana i odwołana. skokinarciarskie.pl. [dostęp 2018-03-15]. (pol.).
- ↑ 10.02.2018 – Pjongczang (Korea Pd.) K-98. skokinarciarskie.pl. [dostęp 2018-03-09]. (pol.).
- ↑ 17.02.2018 – Pjongczang (Korea Pd.) K-125. skokinarciarskie.pl. [dostęp 2018-03-09]. (pol.).
- ↑ a b Puchar Świata 2017/2018. skokinarciarskie.pl. [dostęp 2018-03-09]. (pol.).
- ↑ a b c d Puchar Świata 2017/2018. Klasyfikacja po konkursie: 04.03.2018, Lahti K-116. skokinarciarskie.pl. [dostęp 2018-03-09]. (pol.).
- ↑ a b Puchar Świata w lotach 2017/2018.Klasyfikacja po konkursie: 13.01.2018, Tauplitz/Bad Mitterndorf K-200. skokinarciarskie.pl. [dostęp 2018-03-09]. (pol.).
- ↑ 19.02.2018 – Pjongczang (Korea Pd.) K-125. skokinarciarskie.pl. [dostęp 2018-03-09]. (pol.).
- ↑ a b O turnieju Raw Air. skokinarciarskie.pl. [dostęp 2018-03-09]. (pol.).
- ↑ a b c 24th World Cup Competition Oslo (NOR) Large Hill Individual Results Qualification. medias2.fis-ski.com. [dostęp 2018-03-09]. (ang.).
- ↑ a b c 25th World Cup Competition Lillehammer (NOR) Large Hill Individual Results Qualification. media.fis-ski.com. [dostęp 2018-03-12]. (ang.).
- ↑ a b c 26th World Cup Competition Trondheim (NOR) Large Hill Individual Results Qualification. media.fis-ski.com. [dostęp 2018-03-14]. (ang.).
- ↑ a b c 28th World Cup Competition Vikersund (NOR) Flying Hill Individual Results Qualification. media.fis-ski.com. [dostęp 2018-03-16]. (ang.).
- ↑ a b Raw Air Invitation. media.fis-ski.com. [dostęp 2018-03-09]. (ang.).
- ↑ 23rd World Cup Competition Oslo (NOR) Large Hill Team Results Trial Round. media.fis-ski.com. [dostęp 2018-03-10]. (ang.).
- ↑ 24th World Cup Competition Oslo (NOR) Large Hill Individual Results Trial Round. media.fis-ski.com. [dostęp 2018-03-11]. (ang.).
- ↑ 25th World Cup Competition Lillehammer (NOR) Large Hill Individual Results Trial Round. media.fis-ski.com. [dostęp 2018-03-13]. (ang.).
- ↑ 26th World Cup Competition Trondheim (NOR) Large Hill Individual Results Official Training. media.fis-ski.com. [dostęp 2018-03-14]. (ang.).
- ↑ 27th World Cup Competition Vikersund (NOR) Flying Hill Team Results Trial Round. media.fis-ski.com. [dostęp 2018-03-17]. (ang.).
- ↑ 28th World Cup Competition Vikersund (NOR) Flying Hill Individual Results Official Training. media.fis-ski.com. [dostęp 2018-03-16]. (ang.).
- ↑ 28th World Cup Competition Vikersund (NOR) Flying Hill Individual Results Trial Round. media.fis-ski.com. [dostęp 2018-03-18]. (ang.).
- ↑ 23rd World Cup Competition Oslo (NOR) Large Hill Team Official Results. media.fis-ski.com. [dostęp 2018-03-10]. (ang.).
- ↑ 24th World Cup Competition Oslo (NOR) Large Hill Individual Official Results. media.fis-ski.com. [dostęp 2018-03-11]. (ang.).
- ↑ 27th World Cup Competition Vikersund (NOR) Flying Hill Team Official Results. media.fis-ski.com. [dostęp 2018-03-17]. (ang.).
- ↑ RAW AIR TOURNAMENT STANDINGS. media.fis-ski.com. [dostęp 2018-03-15]. (ang.).
- ↑ World Cup Standings. media.fis-ski.com. [dostęp 2018-03-18]. (ang.).