Sojusz Lewicy Demokratycznej – Unia Pracy

Sojusz Lewicy Demokratycznej – Unia Pracy (SLD-UP) – koalicja istniejąca od 17 grudnia 2000 do 2005 i ponownie w latach 2009–2015 (w różnych formach i z krótką przerwą w 2013, która nie dotyczyła wyborów). W latach 2001–2005 była koalicją rządową (do 2003 wraz z Polskim Stronnictwem Ludowymkoalicja SLD-PSL-UP).

Logo koalicji SLD-UP w eurowyborach w 2014
Lider SLD w latach 1999–2004 i 2011–2016 Leszek Miller
Lider UP w latach 1998–2004 Marek Pol
Lider SLD w 2004 Krzysztof Janik
Liderka UP w latach 2004–2005 Izabela Jaruga-Nowacka
Lider SLD w latach 2008–2011 Grzegorz Napieralski
Lider UP od 2006 Waldemar Witkowski

Lata 2000–2005

edytuj

Wybory parlamentarne w 2001 i rząd Leszka Millera

edytuj

Umowę koalicyjną 17 grudnia 2000 zawarły[1]:

Koalicja ta wygrała wybory parlamentarne we wrześniu 2001, zdobywając 41,04% głosów i 216 mandatów poselskich oraz 75 mandatów senatorskich[2]. W Sejmie SLD i UP utworzyły osobne kluby. Klub SLD liczył na początku kadencji 200 posłów, a klub Unii Pracy 16 posłów; w klubie SLD zasiadali początkowo też obaj wybrani w wyborach przedstawiciele PLD (Roman Jagieliński oraz Wojciech Domaradzki), a także przedstawiciel KPEiR (Tomasz Mamiński) i przedstawiciel SD (Jan Klimek). W Senacie natomiast wspólny klub (SLD-UP „Lewica Razem”) przetrwał do końca kadencji (na końcu kadencji liczył 58 senatorów).

W latach 2001–2004 oba ugrupowania (do 2003 wraz z PSL), tworzyły rząd Leszka Millera. Członkowie SLD objęli większość resortów, natomiast jedynym przedstawicielem UP w składzie Rady Ministrów był przewodniczący partii Marek Pol, który obejmował tekę wicepremiera i ministra infrastruktury.

Wybory samorządowe w 2002

edytuj

Koalicja SLD-UP kontynuowana była podczas wyborów samorządowych w 2002. Uzyskała w nich 24,65% głosów w wyborach do sejmików wojewódzkich, co dało jej łącznie 189 mandatów (najwięcej spośród wszystkich komitetów).

Wybory do Parlamentu Europejskiego w 2004

edytuj

W wyborach do Parlamentu Europejskiego w 2004 (w których KPEiR i PLD utworzyły osobny komitet, a członkowie SD startowali z list centroprawicowego NKWW), koalicja SLD-UP uzyskała 9,35% głosów, zajmując 5. miejsce. Dało jej to 5 mandatów w Europarlamencie. Otrzymali je:

Wszyscy europarlamentarzyści wybrani z listy SLD-UP zostali członkami Partii Europejskich Socjalistów.

Dalsza współpraca SLD i UP

edytuj

Współpraca w ramach LiD i Lewicy

edytuj

SLD i UP na pewien okres zawiesiły współpracę (Unia Pracy w wyborach parlamentarnych w 2005 startowała z list Socjaldemokracji Polskiej), jednak w 2006 SLD i UP wraz z SDPL i Partią Demokratyczną powołały koalicję Lewica i Demokraci. Po jej rozwiązaniu w 2008 SLD i UP utrzymały współpracę (w ramach projektu Lewica).

2009–2015 i okresy późniejszej współpracy

edytuj

W 2009, przed wyborami do Parlamentu Europejskiego, koalicja SLD-UP została reaktywowana. 25 lutego partie te podpisały porozumienie wyborcze, a ponad miesiąc później zarejestrowały Koalicyjny Komitet Wyborczy Sojusz Lewicy Demokratycznej – Unia Pracy. Z listy komitetu startowało także trzech kandydatów Krajowej Partii Emerytów i Rencistów.

Komitet uzyskał w wyborach 908 765 głosów (12,34%), zajmując 3. miejsce i uzyskując 7 mandatów w PE, które otrzymali:

Eurodeputowani wybrani z list SLD-UP przystąpili do nowo powołanej grupy Postępowy Sojusz Socjalistów i Demokratów w Parlamencie Europejskim.

W wyborach samorządowych w 2010 i w wyborach parlamentarnych w 2011 SLD powoływał własny komitet, jednak UP była jedną z partii, które startowały z jego list (w 2010 szef UP uzyskał mandat w sejmiku wielkopolskim; w 2011 członkowie UP nie uzyskali mandatów parlamentarnych, jednak członkini UP objęła mandat w sejmiku łódzkim – tamtejszy klub radnych przyjął wówczas nazwę SLD-UP).

Od lutego do czerwca 2013 UP brała udział w tworzeniu konkurencyjnego wobec SLD projektu Europa Plus (wraz z Ruchem Palikota, Racją PL, SDPL i Unią Lewicy), jednak ostatecznie zdecydowała się na dalszą współpracę z Sojuszem Lewicy Demokratycznej, z którym 3 października tego samego roku zawarła umowę koalicyjną.

Koalicyjny komitet SLD-UP został ponownie powołany w wyborach do Parlamentu Europejskiego w 2014, jednak na jego listach znalazło się jedynie 4 członków UP. Koalicja uzyskała w wyborach 667 319 głosów (9,44%, w tym 0,87 pkt proc. dla UP), zajmując 3. miejsce i uzyskując 5 mandatów w PE, które otrzymali:

Eurodeputowani wybrani z list SLD-UP przystąpili do tej samej grupy, co w poprzedniej kadencji.

Na wybory samorządowe w 2014 SLD i UP, wraz z KPEiR, powołały koalicyjny komitet SLD Lewica Razem (związały się z nim w różnych miejscach kraju także inne ugrupowania). Przewodniczący UP Waldemar Witkowski uzyskał reelekcję do sejmiku wielkopolskiego, którego został wiceprzewodniczącym.

11 stycznia 2015 Unia Pracy zerwała koalicję z SLD[3] (przy czym w sejmiku wielkopolskim do końca kadencji w 2018 pozostał wspólny klub radnych SLD-UP[4]). W wyborach parlamentarnych w październiku 2015 obie partie wystartowały jednak – wraz z Twoim Ruchem, Partią Zieloni i Polską Partią Socjalistyczną – w ramach komitetu Zjednoczona Lewica, który nie osiągnął progu dla koalicji i nie uzyskał mandatów w parlamencie (koalicja ZL, ani współpraca tworzących ją partii, nie była po wyborach kontynuowana). Przed wyborami samorządowymi w 2018 reaktywowano skupioną wokół SLD koalicję SLD Lewica Razem, a UP ponownie weszła w jej skład (w sejmikach jedyne mandaty dla komitetu przypadły SLD). Jednak w wyborach do Parlamentu Europejskiego w 2019 (pierwszych eurowyborach, w których nie powołano komitetu SLD-UP) obie partie wystartowały z różnych komitetów – SLD współtworzył Koalicję Europejską, a UP koalicję Lewica Razem. Pomimo początkowych planów latem 2019 wejścia UP w skupiony wokół SLD projekt Lewica, partia ta zrezygnowała wówczas z uczestnictwa w tym sojuszu. Ponowną współpracę ze środowiskiem dawnej partii SLD nawiązała w lutym 2023, podpisując porozumienie z Nową Lewicą (partią współtworzoną w 2021 przez SLD, w której SLD stał się frakcją), partią Lewica Razem (która odeszła z tej koalicji w październiku 2024) i PPS.

Przypisy

edytuj
pFad - Phonifier reborn

Pfad - The Proxy pFad of © 2024 Garber Painting. All rights reserved.

Note: This service is not intended for secure transactions such as banking, social media, email, or purchasing. Use at your own risk. We assume no liability whatsoever for broken pages.


Alternative Proxies:

Alternative Proxy

pFad Proxy

pFad v3 Proxy

pFad v4 Proxy