Wacław Łepkowicz
Wacław Łepkowicz (ur. 23 września 1895 w Śmiglu, zm. 22 lipca 1920) – powstaniec wielkopolski, plutonowy Wojska Polskiego, kawaler Orderu Virtuti Militari.
Plutonowy | |
Data i miejsce urodzenia | |
---|---|
Data śmierci | |
Przebieg służby | |
Lata służby | |
Siły zbrojne | |
Formacja | |
Jednostki | |
Główne wojny i bitwy |
I wojna światowa, |
Odznaczenia | |
Życiorys
edytujBył synem Juliana i Moniki z Kaczmarków, miał wykształcenie gimnazjalne. W sierpniu 1914 wcielony do armii niemieckiej, walczył na froncie zachodnim. W połowie 1918 wrócił do Śmigla. W styczniu 1919 zaciągnął się do formowanego oddziału powstańczego – grupy „Leszno”. Dowodził plutonem.
Podczas wojny polsko-bolszewickiej walczył w szeregach 60 pułku piechoty Wielkopolskiej. 22 lipca 1920 poległ podczas odwrotu nad Szczarą. Pośmiertnie nadano mu Krzyż Srebrny Orderu Wojskowego Virtuti Militari[1].
Ordery i odznaczenia
edytuj- Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari (nr 1151)
Przypisy
edytuj- ↑ Dekret Wodza Naczelnego L. 2977 z 13 maja 1921 r. Dziennik Personalny z 1921 r. Nr 21, poz. 826
Bibliografia
edytuj- Piotr Bauer, Łepkowicz Wacław, w: Kawalerowie Virtuti Militari 1792–1945. Słownik biograficzny, tom II: 1914–1921, część I (redakcja naukowa Bogusław Polak), zeszyt próbny, Koszalin 1991, s. 91