Bitwa pod Magierowem: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja nieprzejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
Mołdawia i Wołoszczyzna |
Nie podano opisu zmian Znaczniki: VisualEditor Z urządzenia mobilnego Z wersji mobilnej (przeglądarkowej) |
||
| (Nie pokazano 34 wersji utworzonych przez 22 użytkowników) | |||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
{{ |
{{Wojna infobox |
||
| |
|nazwa = Bitwa pod Magierowem |
||
| |
|epoka = nowożytność |
||
|konflikt = [[II wojna północna]]<br>[[potop szwedzki]] |
|konflikt = [[II wojna północna]]<br />[[potop szwedzki]] |
||
|grafika = Stefan |
|grafika = Matthisen Stefan Czarniecki 01.jpg |
||
|opis |
|opis grafiki = Stefan Czarniecki pobił armię Rakoczego pod Magierowem |
||
| |
|czas = [[11 lipca]] [[1657]] |
||
|miejsce = [[Magierów ( |
|miejsce = [[Magierów (obwód lwowski)|Magierów]] na północ od [[Lwów|Lwowa]] |
||
| ⚫ | |||
| ⚫ | |||
|przyczyna = próba opanowania basenu [[Morze Bałtyckie|Morza Bałtyckiego]] przez Szwedów |
|przyczyna = próba opanowania basenu [[Morze Bałtyckie|Morza Bałtyckiego]] przez Szwedów |
||
| ⚫ | |||
| ⚫ | |||
|strona1 |
|strona1 = [[Rzeczpospolita Obojga Narodów|Rzeczpospolita]]<br />[[Chanat Krymski|Tatarzy]] |
||
|strona2 |
|strona2 = [[Siedmiogród]]<br /> [[Kozacy zaporoscy|Kozacy]]<br /> [[Wołoszczyzna]]<br /> [[Mołdawia (kraina historyczna)|Mołdawia]] |
||
|dowódca1 = [[Stefan Czarniecki]] |
|dowódca1 = [[Stefan Czarniecki]] |
||
|dowódca2 = [[Jerzy II Rakoczy]] |
|dowódca2 = [[Jerzy II Rakoczy]]<br/> [[Anton Żdanowycz]] |
||
|siły1 = 10 000 jazdy |
|siły1 = 10 000 jazdy |
||
|siły2 = nieznane<ref>w styczniu armia siedmiogrodzka liczyła 25 tys. żołnierzy, w lutym dołączyło do niej 10 tys. Zaporożców, następnie 2500 zostawiono w Krakowie - zatem zakładając straty i dezercje od marca do lipca w ilości kilku tysięcy żołnierzy, armia Rakoczego pod Magierowem mogła mieć 25-30 tys. żołnierzy</ref> |
|siły2 = nieznane<ref>w styczniu armia siedmiogrodzka liczyła 25 tys. żołnierzy, w lutym dołączyło do niej 10 tys. Zaporożców, następnie 2500 zostawiono w Krakowie - zatem zakładając straty i dezercje od marca do lipca w ilości kilku tysięcy żołnierzy, armia Rakoczego pod Magierowem mogła mieć 25-30 tys. żołnierzy</ref> |
||
|straty1 = nieznane |
|straty1 = nieznane |
||
|straty2 = nieznane |
|straty2 = nieznane |
||
|kod mapy = |
|||
|współrzędne = |
|||
|commons = |
|||
}} |
}} |
||
| ⚫ | |||
| ⚫ | |||
'''Bitwa pod Magierowem''' miała miejsce [[11 lipca]] [[1657]] roku podczas [[II wojna północna|drugiej wojny północnej]]. |
'''Bitwa pod Magierowem''' miała miejsce [[11 lipca]] [[1657]] roku podczas [[II wojna północna|drugiej wojny północnej]]. |
||
==Wstęp== |
== Wstęp == |
||
W końcu stycznia 1657 roku od południa wpadła w granice [[Korona Królestwa Polskiego|Polski]] potężna armia [[Siedmiogród|siedmiogrodzka]] dowodzona osobiście przez księcia Siedmiogrodu [[Jerzy II Rakoczy|Jerzego Rakoczego]]. W drugiej połowie lutego armia Rakoczego, która liczyła 25 000 żołnierzy, połączyła się z armią [[Kozacy zaporoscy|kozacką]] [[ |
W końcu stycznia 1657 roku od południa wpadła w granice [[Korona Królestwa Polskiego|Polski]] potężna armia [[Siedmiogród|siedmiogrodzka]] dowodzona osobiście przez księcia Siedmiogrodu [[Jerzy II Rakoczy|Jerzego Rakoczego]]. W drugiej połowie lutego armia Rakoczego, która liczyła 25 000 żołnierzy, połączyła się z armią [[Kozacy zaporoscy|kozacką]] [[Anton Żdanowycz|Antona Żdanowycza]] liczącą 10 000 żołnierzy. W marcu Rakoczy wzmocnił dowodzoną przez generała [[Paul Würtz|Pawła Wirtza]] [[Szwecja|szwedzką]] załogę [[Kraków|Krakowa]] siłą 2500 żołnierzy<ref>{{Cytuj | url=http://www.polityka.pl/archive/do/registry/secure/showArticle?id=3352542 | tytuł=Archiwum tygodnika POLITYKA<!-- Tytuł wygenerowany przez bota --> | opublikowany=www.polityka.pl | data dostępu=2017-11-22}}</ref>, a w kwietniu spotkał się z królem Szwecji [[Karol X Gustaw|Karolem Gustawem]], by w maju zdobyć [[Brześć|Brześć Litewski]]. Z trudnej sytuacji wybawiła [[I Rzeczpospolita|Rzeczpospolitą]] [[Dania]], która wykorzystując zaangażowanie Karola Gustawa w Polsce zaatakowała w czerwcu Szwecję. Wspólnie ze [[Gustaw Otto Stenbock|Stenbockiem]] Rakoczy przez cztery dni okupował w czerwcu [[Warszawa|Warszawę]], jednak dni powodzenia dobiegały końca. Stenbock [[22 czerwca]] zostawił sprzymierzeńców i na rozkaz swego króla ruszył do [[Dania|Danii]]. Osamotnieni Siedmiogrodzianie i Kozacy, nie widząc szans na zwycięstwo, postanowili wycofać się do granicy węgierskiej. |
||
[[Jan Kazimierz]] chcąc nie dopuścić, by armia Rakoczego bezpiecznie opuściła polskie granice, wezwał idącego za Stenbockiem [[Stefan Czarniecki|Stefana Czarnieckiego]] do [[Częstochowa|Częstochowy]]. Tam Czarniecki połączył się z |
[[Jan II Kazimierz Waza|Jan Kazimierz]] chcąc nie dopuścić, by armia Rakoczego bezpiecznie opuściła polskie granice, wezwał idącego za Stenbockiem [[Stefan Czarniecki|Stefana Czarnieckiego]] do [[Częstochowa|Częstochowy]]. Tam Czarniecki połączył się z jazdą [[Wielkie Księstwo Litewskie|litewską]] [[Aleksander Hilary Połubiński|Aleksandra Hilarego Połubińskiego]] oraz z grupą [[Chanat Krymski|Tatarów]], zwiększając swe siły do 10 000 żołnierzy. Na naradzie w [[Łańcut|Łańcucie]] 7-8 lipca postanowiono, że Czarniecki ruszy bezpośrednio za Rakoczym, a [[Jerzy Sebastian Lubomirski|Lubomirski]] z [[Stanisław Rewera Potocki|Potockim zagrodzą]] Siedmiogrodzianom i Kozakom drogę do granicy siedmiogrodzkiej. |
||
==Bitwa== |
== Bitwa == |
||
Czarniecki ruszył za Rakoczym natychmiast po łańcuckiej naradzie i rozpoczął typową dla siebie wojnę szarpaną. Atakował wroga od tyłu, z boków i z frontu, niszczył jego tabory i rozbijał podjazdy. W końcu [[11 lipca]] dopadł wojska Rakoczego pod [[Magierów ( |
Czarniecki ruszył za Rakoczym natychmiast po łańcuckiej naradzie i rozpoczął typową dla siebie wojnę szarpaną. Atakował wroga od tyłu, z boków i z frontu, niszczył jego tabory i rozbijał podjazdy. W końcu [[11 lipca]] dopadł wojska Rakoczego pod [[Magierów (obwód lwowski)|Magierowem]] leżącym na północ od [[Lwów|Lwowa]]. Na początku przednia straż Czarnieckiego rozproszyła grupę maruderów, jednak gdy żołnierze zajęli się rabunkiem taboru, nadciągnął na czele tylnej straży Rakoczy i przepędził polskich żołnierzy. Wkrótce jednak nadszedł Czarniecki z głównymi siłami i z marszu uderzył na wroga. Jego błyskawiczny atak zepchnął wojska Rakoczego w kierunku [[Żółkiew|Żółkwi]], doprowadzając w końcu do całkowitego rozbicia tylnej straży nieprzyjaciela. Wojska Czarnieckiego zdobyły wiele dział i blisko 2000 wozów z łupami zagarniętymi na terenie Polski. |
||
==Po bitwie== |
== Po bitwie == |
||
Następnego dnia wojska Czarnieckiego dopadły nieprzyjaciela podczas przeprawy przez bagniste rozlewiska [[Pełtew|Pełtwi]], wpędzając znaczną część sił Rakoczego na bagna. Na skutek tej akcji potopiło się wielu Węgrów. Wkrótce Czarniecki wraz z hetmanami zmusili Rakoczego do kapitulacji [[Bitwa pod Czarnym Ostrowem|pod Czarnym Ostrowem]]. |
Następnego dnia wojska Czarnieckiego dopadły nieprzyjaciela podczas przeprawy przez bagniste rozlewiska [[Pełtew|Pełtwi]], wpędzając znaczną część sił Rakoczego na bagna. Na skutek tej akcji potopiło się wielu Węgrów. Wkrótce Czarniecki wraz z hetmanami zmusili Rakoczego do kapitulacji [[Bitwa pod Czarnym Ostrowem|pod Czarnym Ostrowem]]. |
||
== Przypisy == |
|||
{{Przypisy}} |
{{Przypisy}} |
||
== |
== Bibliografia == |
||
*[[Leszek Podhorodecki]], ''Rapier i koncerz'', Warszawa 1985, ISBN |
* [[Leszek Podhorodecki]], ''Rapier i koncerz'', Warszawa 1985, {{ISBN|83-05-11452-X}}, str. 341-343 |
||
| ⚫ | |||
| ⚫ | |||
{{SORTUJ:Magierów}} |
|||
[[Kategoria:Bitwy |
[[Kategoria:Bitwy potopu szwedzkiego]] |
||
[[Kategoria:Bitwy w |
[[Kategoria:Bitwy w 1657]] |
||
[[Kategoria:Bitwy w historii |
[[Kategoria:Bitwy w historii Chanatu Krymskiego]] |
||
[[Kategoria:Bitwy w historii |
[[Kategoria:Bitwy w historii Litwy]] |
||
[[Kategoria:Bitwy w historii |
[[Kategoria:Bitwy w historii Polski]] |
||
[[Kategoria:Bitwy |
[[Kategoria:Bitwy w historii Węgier]] |
||
Aktualna wersja na dzień 12:06, 19 lis 2023
| II wojna północna potop szwedzki | |||
 Stefan Czarniecki pobił armię Rakoczego pod Magierowem | |||
| Czas | |||
|---|---|---|---|
| Miejsce | |||
| Przyczyna |
próba opanowania basenu Morza Bałtyckiego przez Szwedów | ||
| Wynik |
zwycięstwo polsko-tatarskie | ||
| Strony konfliktu | |||
| |||
| Dowódcy | |||
| |||
| Siły | |||
| |||
| Straty | |||
| |||
Bitwa pod Magierowem miała miejsce 11 lipca 1657 roku podczas drugiej wojny północnej.
Wstęp
[edytuj | edytuj kod]W końcu stycznia 1657 roku od południa wpadła w granice Polski potężna armia siedmiogrodzka dowodzona osobiście przez księcia Siedmiogrodu Jerzego Rakoczego. W drugiej połowie lutego armia Rakoczego, która liczyła 25 000 żołnierzy, połączyła się z armią kozacką Antona Żdanowycza liczącą 10 000 żołnierzy. W marcu Rakoczy wzmocnił dowodzoną przez generała Pawła Wirtza szwedzką załogę Krakowa siłą 2500 żołnierzy[2], a w kwietniu spotkał się z królem Szwecji Karolem Gustawem, by w maju zdobyć Brześć Litewski. Z trudnej sytuacji wybawiła Rzeczpospolitą Dania, która wykorzystując zaangażowanie Karola Gustawa w Polsce zaatakowała w czerwcu Szwecję. Wspólnie ze Stenbockiem Rakoczy przez cztery dni okupował w czerwcu Warszawę, jednak dni powodzenia dobiegały końca. Stenbock 22 czerwca zostawił sprzymierzeńców i na rozkaz swego króla ruszył do Danii. Osamotnieni Siedmiogrodzianie i Kozacy, nie widząc szans na zwycięstwo, postanowili wycofać się do granicy węgierskiej.
Jan Kazimierz chcąc nie dopuścić, by armia Rakoczego bezpiecznie opuściła polskie granice, wezwał idącego za Stenbockiem Stefana Czarnieckiego do Częstochowy. Tam Czarniecki połączył się z jazdą litewską Aleksandra Hilarego Połubińskiego oraz z grupą Tatarów, zwiększając swe siły do 10 000 żołnierzy. Na naradzie w Łańcucie 7-8 lipca postanowiono, że Czarniecki ruszy bezpośrednio za Rakoczym, a Lubomirski z Potockim zagrodzą Siedmiogrodzianom i Kozakom drogę do granicy siedmiogrodzkiej.
Bitwa
[edytuj | edytuj kod]Czarniecki ruszył za Rakoczym natychmiast po łańcuckiej naradzie i rozpoczął typową dla siebie wojnę szarpaną. Atakował wroga od tyłu, z boków i z frontu, niszczył jego tabory i rozbijał podjazdy. W końcu 11 lipca dopadł wojska Rakoczego pod Magierowem leżącym na północ od Lwowa. Na początku przednia straż Czarnieckiego rozproszyła grupę maruderów, jednak gdy żołnierze zajęli się rabunkiem taboru, nadciągnął na czele tylnej straży Rakoczy i przepędził polskich żołnierzy. Wkrótce jednak nadszedł Czarniecki z głównymi siłami i z marszu uderzył na wroga. Jego błyskawiczny atak zepchnął wojska Rakoczego w kierunku Żółkwi, doprowadzając w końcu do całkowitego rozbicia tylnej straży nieprzyjaciela. Wojska Czarnieckiego zdobyły wiele dział i blisko 2000 wozów z łupami zagarniętymi na terenie Polski.
Po bitwie
[edytuj | edytuj kod]Następnego dnia wojska Czarnieckiego dopadły nieprzyjaciela podczas przeprawy przez bagniste rozlewiska Pełtwi, wpędzając znaczną część sił Rakoczego na bagna. Na skutek tej akcji potopiło się wielu Węgrów. Wkrótce Czarniecki wraz z hetmanami zmusili Rakoczego do kapitulacji pod Czarnym Ostrowem.
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ w styczniu armia siedmiogrodzka liczyła 25 tys. żołnierzy, w lutym dołączyło do niej 10 tys. Zaporożców, następnie 2500 zostawiono w Krakowie - zatem zakładając straty i dezercje od marca do lipca w ilości kilku tysięcy żołnierzy, armia Rakoczego pod Magierowem mogła mieć 25-30 tys. żołnierzy
- ↑ Archiwum tygodnika POLITYKA [online], www.polityka.pl [dostęp 2017-11-22].
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Leszek Podhorodecki, Rapier i koncerz, Warszawa 1985, ISBN 83-05-11452-X, str. 341-343