Przejdź do zawartości

Anna Veith

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
(Przekierowano z Anna Fenninger)
Anna Veith
Ilustracja
Anna Fenninger w 2013
Data i miejsce urodzenia

18 czerwca 1989
Hallein

Klub

Skiklub Hypo Hallein

Wzrost

166 cm

Debiut w PŚ

11.11 2006, Levi
(DNF1 - slalom)

Pierwsze punkty w PŚ

21.01 2007, Cortina d’Ampezzo (16. - gigant)

Pierwsze podium w PŚ

26.01 2009, Cortina d’Ampezzo (2. - super G)

Dorobek medalowy
Reprezentacja  Austria
Igrzyska olimpijskie
złoto Soczi 2014 Supergigant
srebro Soczi 2014 Gigant
srebro Pjongczang 2018 Supergigant
Mistrzostwa świata
złoto Ga-Pa 2011 Supekombinacja
złoto Vail/Beaver Creek 2015 Supergigant
złoto Vail/Beaver Creek 2015 Gigant
srebro Ga-Pa 2011 Drużynowo
srebro Vail/Beaver Creek 2015 Zjazd
brąz Schladming 2013 Gigant
Puchar Świata
Kryształowa Kula
2013/2014
Kryształowa Kula
2014/2015
3. miejsce
2012/2013
Puchar Świata (Zjazd)
2. miejsce
2013/2014
2. miejsce
2014/2015
Puchar Świata (Supergigant)
2. miejsce
2013/2014
2. miejsce
2014/2015
3. miejsce
2011/2012
3. miejsce
2012/2013
3. miejsce
2017/2018
Puchar Świata (Gigant)
Mała Kryształowa Kula
2013/2014
Mała Kryształowa Kula
2014/2015
2. miejsce
2012/2013
Puchar Świata (Superkombinacja)
Mała Kryształowa Kula
2014/2015
Mistrzostwa świata juniorów
złoto Québec 2006 Kombinacja
złoto Québec 2006 Supergigant
złoto Formigal 2008 Kombinacja
złoto Formigal 2008 Gigant
srebro Québec 2006 Zjazd
srebro Formigal 2008 Supergigant
brąz Ga-Pa 2009 Supergigant
Strona internetowa

Anna Veith z domu Fenninger (ur. 18 czerwca 1989 w Hallein) – austriacka narciarka alpejska, trzykrotna medalistka olimpijska, sześciokrotna medalistka mistrzostw świata, wielokrotna medalistka mistrzostw świata juniorów oraz dwukrotna zdobywczyni Pucharu Świata.

Kariera

[edytuj | edytuj kod]

Po raz pierwszy na arenie międzynarodowej pojawiła się 8 grudnia 2004 roku w Gosau, gdzie w zawodach FIS Race zajęła 32. miejsce w slalomie gigancie. W 2006 roku wystartowała na mistrzostwach świata juniorów w Quebecu, zdobywając złote medale w supergigancie i kombinacji oraz srebrny w zjeździe. Podobne wyniki osiągnęła podczas mistrzostw świata juniorów w Formigal, gdzie była najlepsza w gigancie i kombinacji oraz druga w supergigancie. Ostatni sukces w tej kategorii wiekowej osiągnęła na MŚJ w Ga-Pa w 2009 roku, gdzie zajęła trzecie miejsce w supergigancie.

W zawodach Pucharu Świata zadebiutowała 11 listopada 2006 roku w Levi, gdzie nie ukończyła pierwszego przejazdu slalomu. Pierwsze pucharowe punkty zdobyła 21 stycznia 2007 roku w Cortinie d’Ampezzo, zajmując szesnaste miejsce w gigancie. Dwa lata później w tej samej miejscowości po raz pierwszy stanęła na podium, zajmując drugie miejsce w supergigancie. Rozdzieliła wtedy Szwedkę Jessicę Lindell-Vikarby i Andreę Dettling ze Szwajcarii. Pierwsze zwycięstwo w zawodach tego cyklu wywalczyła 26 stycznia 2009 roku w Cortinie d'Ampezzo, gdzie była najlepsza w supergigancie. Najlepsze wyniki osiągnęła w sezonie 2013/2014, kiedy zdobyła Kryształową Kulę za zwycięstwo w klasyfikacji generalnej. W tym samym sezonie była też najlepsza w klasyfikacji giganta oraz druga w klasyfikacjach zjazdu i supergiganta. Rok wcześniej była trzecia w klasyfikacji generalnej, ulegając tylko Tinie Maze ze Słowenii i Niemce Marii Höfl-Riesch. Zajęła wtedy także drugie miejsce w gigancie i trzecie w supergigancie. W pierwszej trójce klasyfikacji końcowych znalazła się również w sezonie 2011/2012, kiedy była trzecia w supergigancie.

W 2009 roku wystąpiła na mistrzostwach świata w Val d’Isère, gdzie zajęła między innymi czwarte miejsce w supergigancie. Walkę o medal przegrała tam ze swą rodaczką, Andreą Fischbacher. Rok później startowała w igrzyskach olimpijskich w Vancouver, zajmując 16. miejsce w superkombinacji i supergigancie oraz 25. w zjeździe. Pierwszy medal wśród seniorek wywalczyła na mistrzostwach świata w Ga-Pa w 2011 roku, zwyciężając w superkombinacji. na tych samych mistrzostwach wspólnie z kolegami z reprezentacji zajęła drugie miejsce w zawodach drużynowych. Podczas rozgrywanych dwa lata później mistrzostw świata w Schladming zdobyła brązowy medal w gigancie. W zawodach tych wyprzedziły ją jedynie Francuzka Tessa Worley i Tina Maze. brała również udział w igrzyskach olimpijskich w Soczi w 2014 roku, gdzie zwyciężyła w supergigancie, a w gigancie była druga. Rozdzieliła wtedy na podium Tinę Maze i Niemkę Viktorię Rebensburg. Sezon zakończyła zdobyciem Kryształowej Kuli za zwycięstwo w klasyfikacji generalnej Pucharu Świata jako pierwsza Austriaczka od 2005 roku.

Sezon 2014/2015 był najlepszym w jej dotychczasowej karierze. Obroniła zwycięstwo w klasyfikacji generalnej PŚ a podczas mistrzostw świata w Vail/Beaver Creek zdobyła złote medale w gigancie i supergigancie oraz srebrny w zjeździe.

W październiku 2015 roku, tuż przed rozpoczęciem kolejnego sezonu, doznała kontuzji kolana podczas treningu w Sölden. Zerwała więzadła krzyżowe w prawym kolanie, a także uszkodziła rzepkę. Kontuzja wykluczyła jej udział w zawodach w całym sezonie 2015/2016[1].

Do rywalizacji powróciła 27 grudnia 2016 roku w Semmering, gdzie nie zakwalifikowała się do pierwszego przejazdu giganta. Dzień później zdobyła pierwsze po powrocie punkty, zajmując w tej samej konkurencji 25. miejsce. Miesiąc później, 29 stycznia 2017 roku w Cortinie d’Ampezzo, wywalczyła swoje jedyne podium tego sezonu, kończąc supergiganta na trzeciej pozycji. W lutym 2017 roku wystąpiła na mistrzostwach świata w Sankt Moritz, gdzie zajęła 22. miejsce w gigancie, a supergiganta nie ukończyła.

Starty w sezonie 2017/2018 zaczęła od zajęcia 21. miejsca w zjeździe w Lake Louise. W pierwszej części sezonu jeden raz stanęła na podium, 17 grudnia 2017 roku w Val d’Isère wygrała supergiganta. W lutym 2018 roku wzięła udział w igrzyskach olimpijskich w Pjongczangu, zdobywając srebrny medal w tej samej konkurencji. Uplasowała się tam między Czeszką Ester Ledecką i Tiną Weirather z Liechtensteinu.

W styczniu 2019 podczas treningu giganta w Pozza di Fassa doznała kolejnej kontuzji zerwania więzadeł co wykluczyło ją ze startów do końca sezonu (w tym m.in. Mistrzostw Świata)[2].

23 maja 2020 ogłosiła, że z powodu licznych kontuzji kończy aktywną karierę sportową.

Życie prywatne

[edytuj | edytuj kod]

Od 2009 roku związana ze snowboardzistą Manuelem Veithem. Para pobrała się 16 kwietnia 2016 roku i Anna przyjęła nazwisko męża. Tym samym od sezonu 2016/2017 narciarka startuje pod nowym nazwiskiem.

Osiągnięcia

[edytuj | edytuj kod]
Miejsce Dzień Rok Miejscowość Konkurencja Czas biegu Strata Zwyciężczyni
25. 17 lutego 2010 Kanada Whistler Zjazd 1:44,19 +5,76 Stany Zjednoczone Lindsey Vonn
16. 18 lutego 2010 Kanada Whistler Superkombinacja 2:09,14 +4,13 Niemcy Maria Riesch
16. 20 lutego 2010 Kanada Whistler Supergigant 1:20,14 +2,16 Austria Andrea Fischbacher
8. 10 lutego 2014 Rosja Krasnaja Polana Superkombinacja 2:34,62 +1,82 Niemcy Maria Höfl-Riesch
DNF 12 lutego 2014 Rosja Krasnaja Polana Zjazd 1:41,57 Szwajcaria Dominique Gisin
Słowenia Tina Maze
1. 15 lutego 2014 Rosja Krasnaja Polana Supergigant 1:25,52
2. 18 lutego 2014 Rosja Krasnaja Polana Gigant 2:36,87 +0,07 Słowenia Tina Maze
12. 15 lutego 2018 Korea Południowa Pjongczang Gigant 2:20,02 +2,08 Stany Zjednoczone Mikaela Shiffrin
2. 17 lutego 2018 Korea Południowa Pjongczang Supergigant 1:21,11 +0,01 Czechy Ester Ledecká
Miejsce Dzień Rok Miejscowość Konkurencja Czas biegu Strata Zwyciężczyni
4. 3 lutego 2009 Francja Val d’Isère Supergigant 1:20,73 +1,28 Stany Zjednoczone Lindsey Vonn
7. 6 lutego 2009 Francja Val d’Isère Superkombinacja 2:20,13 +2,56 Austria Kathrin Zettel
DNF1 9 lutego 2009 Francja Val d’Isère Zjazd 1:30,31 Stany Zjednoczone Lindsey Vonn
32. 14 lutego 2009 Francja Val d’Isère Slalom 1:51,80 Niemcy Maria Riesch
5. 8 lutego 2011 Niemcy Ga-Pa Supergigant 1:23,82 +0,82 Austria Elisabeth Görgl
1. 11 lutego 2011 Niemcy Ga-Pa Superkombinacja 2:43,23
17. 13 lutego 2011 Niemcy Ga-Pa Zjazd 1:47,24 +2,36 Austria Elisabeth Görgl
2. 16 lutego 2011 Niemcy Ga-Pa Drużynowo  Francja
DNF 1 5 lutego 2013 Austria Schladming Supergigant 1:35,39 Słowenia Tina Maze
DNF 2 8 lutego 2013 Austria Schladming Superkombinacja 2:39,92 Niemcy Maria Höfl-Riesch
11. 10 lutego 2013 Austria Schladming Zjazd 1:50,00 +1,55 Francja Marion Rolland
3. 14 lutego 2013 Austria Schladming Gigant 2:08,06 +1,18 Francja Tessa Worley
1. 3 lutego 2015 Stany Zjednoczone Vail/Beaver Creek Supergigant 1:10,29
2. 6 lutego 2015 Stany Zjednoczone Vail/Beaver Creek Zjazd 1:45,89 +0,02 Słowenia Tina Maze
4. 9 lutego 2015 Stany Zjednoczone Vail/Beaver Creek Superkombinacja 2:33,37 +0,89 Słowenia Tina Maze
1. 12 lutego 2015 Stany Zjednoczone Vail/Beaver Creek Gigant 2:19,16
DNF 7 lutego 2017 Szwajcaria Sankt Moritz Supergigant 1:32,34 - Austria Nicole Schmidhofer
22. 16 lutego 2017 Szwajcaria Sankt Moritz Gigant 2:05,55 +3,16 Francja Tessa Worley
Miejsce Dzień Rok Miejscowość Konkurencja Czas biegu Strata Zwyciężczyni
2. 3 marca 2006 Kanada Québec Zjazd 1:13,51 +0,10 Szwajcaria Marianne Abderhalden
4. 4 marca 2006 Kanada Québec Slalom 1:37,30 +1,63 Szwecja Maria Pietilä-Holmner
1. 5 marca 2006 Kanada Québec Supergigant 1:10,96 - -
9. 7 marca 2006 Kanada Québec Gigant 2:22,43 +2,07 Liechtenstein Tina Weirather
1. 7 marca 2006 Kanada Québec Kombinacja 24,49 pkt - -
2. 23 lutego 2008 Hiszpania Formigal Supergigant 1:40,19 +0,78 Niemcy Viktoria Rebensburg
4. 26 lutego 2008 Hiszpania Formigal Zjazd 1:50,13 +1,25 Słowenia Ilka Štuhec
8. 28 lutego 2008 Hiszpania Formigal Slalom 1:33,85 +2,29 Austria Michaela Kirchgasser
1. 29 lutego 2008 Hiszpania Formigal Gigant 1:42,50 - -
1. 29 lutego 2008 Hiszpania Formigal Kombinacja 30,20 pkt - -
17. 1 marca 2009 Niemcy Ga-Pa Slalom 1:42,07 +3,47 Szwajcaria Denise Feierabend
6. 2 marca 2009 Niemcy Ga-Pa Gigant 2:45,81 +1,93 Niemcy Viktoria Rebensburg
3. 3 marca 2009 Niemcy Ga-Pa Supergigant 1:19,80 +1,11 Niemcy Viktoria Rebensburg

Miejsca w klasyfikacji generalnej

[edytuj | edytuj kod]

Miejsca na podium

[edytuj | edytuj kod]
Sezon 1. miejsce 2. miejsce 3. miejsce   Razem  
2006/2007 - - - -
2007/2008 - - - -
2008/2009 - 1 - 1
2009/2010 - - - -
2010/2011 - - 2 2
2011/2012 1 3 2 6
2012/2013 3 2 3 8
2013/2014 4 4 3 11
2014/2015 6 8 1 15
2016/2017 - - 1 1
2017/2018 1 1 - 2
Suma 15 19 12 45

Zwycięstwa w zawodach

[edytuj | edytuj kod]
  1. Austria Lienz – 28 grudnia 2011 (gigant)
  2. Austria Semmering – 28 grudnia 2012 (gigant)
  3. Niemcy Ga-Pa – 3 marca 2013 (supergigant)
  4. Niemcy Ofterschwang – 9 marca 2013 (gigant)
  5. Austria Lienz – 28 grudnia 2013 (gigant)
  6. Szwecja Are – 6 marca 2014 (gigant)
  7. Szwecja Are – 7 marca 2014 (gigant)
  8. Szwajcaria Lenzerheide – 16 marca 2014 (gigant)
  9. Austria Sölden – 25 października 2014 (gigant)[3]
  10. Słowenia Maribor – 21 lutego 2015 (gigant)
  11. Bułgaria Bansko – 1 marca 2015 (superkombinacja)
  12. Bułgaria Bansko – 2 marca 2015 (supergigant)
  13. Szwecja Are – 13 marca 2015 (gigant)
  14. Francja Méribel – 22 marca 2015 (gigant)
  15. Francja Val d’Isère – 17 grudnia 2017 (supergigant)

Pozostałe miejsca na podium w zawodach

[edytuj | edytuj kod]
  1. Włochy Cortina d’Ampezzo26 stycznia 2009 (supergigant) – 2.miejsce
  2. Austria Zauchensee8 stycznia 2011 (zjazd) – 3.miejsce
  3. Włochy Cortina d’Ampezzo21 stycznia 2011 (supergigant) – 3.miejsce
  4. Kanada Lake Louise4 grudnia 2011 (supergigant) – 2.miejsce
  5. Stany Zjednoczone Beaver Creek7 grudnia 2011 (supergigant) – 3. miejsce
  6. Austria Bad Kleinkirchheim8 stycznia 2012 (supergigant) – 3. miejsce
  7. Niemcy Ga-Pa5 lutego 2012 (supergigant) – 2. miejsce
  8. Austria Schladming18 marca 2012 (gigant) – 2. miejsce
  9. Kanada Lake Louise2 grudnia 2012 (supergigant) – 3. miejsce
  10. Szwecja Åre19 grudnia 2012 (gigant) – 2. miejsce
  11. Austria St. Anton12 stycznia 2013 (zjazd) – 3. miejsce
  12. Austria St. Anton13 stycznia 2013 (supergigant) – 2. miejsce
  13. Słowenia Maribor26 stycznia 2013 (gigant) – 3. miejsce
  14. Stany Zjednoczone Beaver Creek30 listopada 2013 (supergigant) – 2. miejsce
  15. Kanada Lake Louise7 grudnia 2013 (zjazd) – 3. miejsce
  16. Kanada Lake Louise8 grudnia 2013 (supergigant) – 3. miejsce
  17. Szwajcaria St. Moritz14 grudnia 2013 (supergigant) – 3. miejsce
  18. Austria Altenmarkt-Zauchensee11 stycznia 2014 (zjazd) – 2. miejsce
  19. Szwajcaria Crans-Montana2 marca 2014 (zjazd) – 2. miejsce
  20. Szwajcaria Lenzerheide13 marca 2014 (supergigant) – 2. miejsce
  21. Kanada Lake Louise5 grudnia 2014 (zjazd) – 2. miejsce
  22. Francja Val d’Isère21 grudnia 2014 (supergigant) – 2. miejsce
  23. Austria Innsbruck28 grudnia 2014 (gigant) – 2. miejsce
  24. Włochy Cortina d’Ampezzo19 stycznia 2011 (supergigant) – 2.miejsce
  25. Szwajcaria St. Moritz24 stycznia 2015 (zjazd) – 2. miejsce
  26. Szwajcaria St. Moritz25 stycznia 2015 (supergigant) – 2. miejsce
  27. Niemcy Ga-Pa7 marca 2015 (zjazd) – 2. miejsce
  28. Niemcy Ga-Pa8 marca 2015 (supergigant) – 3. miejsce
  29. Francja Méribel20 marca 2015 (supergigant) – 2. miejsce
  30. Włochy Cortina d’Ampezzo29 stycznia 2017 (supergigant) – 3. miejsce
  31. Szwajcaria Crans-Montana3 marca 2018 (supergigant) – 2. miejsce
  • W sumie (15 zwycięstw, 19 drugich i 12 trzecich miejsc).

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
pFad - Phonifier reborn

Pfad - The Proxy pFad of © 2024 Garber Painting. All rights reserved.

Note: This service is not intended for secure transactions such as banking, social media, email, or purchasing. Use at your own risk. We assume no liability whatsoever for broken pages.


Alternative Proxies:

Alternative Proxy

pFad Proxy

pFad v3 Proxy

pFad v4 Proxy