Przejdź do zawartości

Władimir Murawjow

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Władimir Murawjow
Владимир Муравьёв
Data i miejsce urodzenia

30 września 1959
Karaganda

Obywatelstwo

178 cm

Dorobek medalowy
Reprezentacja  ZSRR
Igrzyska olimpijskie
złoto Moskwa 1980 lekkoatletyka
(sztafeta 4 × 100 m)
złoto Seul 1988 lekkoatletyka
(sztafeta 4 × 100 m)
Mistrzostwa świata
srebro Rzym 1987 sztafeta 4 × 100 m
brąz Helsinki 1983 sztafeta 4 × 100 m
Mistrzostwa Europy
złoto Stuttgart 1986 sztafeta 4 × 100 m
Halowe mistrzostwa Europy
srebro Grenoble 1981 bieg na 50 m
Uniwersjada
srebro Bukareszt 1981 sztafeta 4 × 100 m
brąz Edmonton 1983 sztafeta 4 × 100 m
Odznaczenia
Zasłużony Mistrz Sportu ZSRR

Władimir Pawłowicz Murawjow (ros. Владимир Павлович Муравьёв; ur. 30 września 1959 w Karagandzie[1]) – kazachski lekkoatleta startujący w barwach Związku Radzieckiego, sprinter, dwukrotny mistrz olimpijski i mistrz Europy.

Rozpoczął międzynarodową karierę na igrzyskach olimpijskich w 1980 w Moskwie, na których zdobył złoty medal w sztafecie 4 × 100 metrów (skład sztafety: Murawjow, Nikołaj Sidorow, Aleksandr Aksinin, Andriej Prokofjew). W biegu na 100 metrów zajął 6. miejsce w finale[1].

Na halowych mistrzostwach Europy w 1981 w Grenoble Murawjow zdobył srebrny medal w biegu na 50 metrów, przegrywając tylko z Marianem Woroninem, a wyprzedzając swego kolegę z reprezentacji ZSRR Andrieja Szlapnikowa[2]. Zdobył srebrny medal w sztafecie 4 × 100 metrów na uniwersjadzie w 1981 w Bukareszcie[3]. Zajął 4. miejsce w tej konkurencji na zawodach pucharu świata w 1981 w Rzymie[4]. Odpadł w półfinale biegu na 200 metrów na halowych mistrzostwach Europy w 1982 w Mediolanie[5]. Na mistrzostwach Europy w 1982 w Atenach zajął 7. miejsce w biegu na 200 metrów, a w biegu na 100 metrów odpadł w półfinale. Radziecka sztafeta 4 × 100 metrów zdobyła złoty medal, ale bez Murawjowa w składzie[6].

Podczas pierwszych mistrzostw świata w 1983 w Helsinkach był członkiem sztafety 4 × 100 metrów, która zdobyła brązowy medal (biegli w niej Prokofjew, Sidorow, Murawjow i Wiktor Bryzhin). Startował również w biegu na 200 metrów, ale odpadł w półfinale[7]. Zdobył brązowy medal w sztafecie 4 × 100 metrów na uniwersjadzie w 1983 w Edmonton[3].

Radziecki bojkot uniemożliwił mu start na igrzyskach olimpijskich w 1984 w Los Angeles. Na zawodach Przyjaźń-84 w Moskwie zwyciężył w biegu na 200 metrów i w sztafecie 4 × 100 metrów. Zajął 2. miejsce w biegu na 100 metrów w finale pucharu Europy w 1985 w Moskwie[8] oraz 6. miejsce w biegu na 200 metrów i 3. miejsce w sztafecie 4 × 100 metróww pucharze świata w Canberze[9].

Na mistrzostwach Europy w 1986 w Stuttgarcie odpadł w półfinale biegu na 100 metrów, ale był w składzie zwycięskiej sztafety 4 × 100 metrów (Aleksandr Jewgienjew, Nikołaj Juszmanow, Murawjow i Bryzhin), która czasem 38,29 s ustanowiła rekord mistrzostw[10].

Na mistrzostwach świata w 1987 w Rzymie odpadł w ćwierćfinale biegu na 100 metrów, ale zdobył srebrny medal w sztafecie 4 × 100 metróww (biegli w niej Jewgienjew, Bryzhin, Murawjow i Władimir Kryłow)[11]. Jej wynik (38,02 s) był nowym rekordem Europy[12].

Na igrzyskach olimpijskich w 1988 w Seulu wystąpił tylko w sztafecie 4 × 100 metróww, która po zgubieniu pałeczki przez sztafetę USA zdobyła w finale złoty medal (w składzie Bryzhin, Kryłow, Murawjow i Witalij Sawin)[1].

Murawjow był mistrzem ZSRR w biegu na 200 metrów w 1983 i w biegu na 100 metrów w 1985 i 1987[13], a także halowym mistrzem w biegu na 100 metrów w 1979 i w biegu na 60 metrów w 1981[14].

Rekordy życiowe

[edytuj | edytuj kod]

Rekordy życiowe Murawjowa[15]:

  • bieg na 100 metrów – 10,20 s (9 lipca 1986, Moskwa)
  • bieg na 200 metrów – 20,34 s (18 sierpnia 1984, Moskwa)

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b c Vladimir Muravyov [online], olympedia.org [dostęp 2021-05-15] (ang.).
  2. European Athletics Indoor Championships – Glasgow 2019, Statistics Handbook [online], European Athletics, s. 463 [dostęp 2021-05-15] [zarchiwizowane z adresu 2020-11-03] (ang.).
  3. a b Королева спорта на Всемирных универсиадах 1959– 2011 гг. [online], docme.su, 2013, s. 67 [dostęp 2021-05-15] (ros.).
  4. 1st IAAF/VTB Bank Continental Cup IAAF Statistics Handbook Split 2010 [online], IAAF, s. 53 [dostęp 2021-05-15] [zarchiwizowane z adresu 2012-10-26] (ang.).
  5. European Athletics Indoor Championships – Glasgow 2019, Statistics Handbook [online], European Athletics, s. 468 [dostęp 2021-05-15] [zarchiwizowane z adresu 2020-11-03] (ang.).
  6. Berlin 2018 Leichtathletik – EM Statistics Handbook [online], European Athletics, s. 561–562, 565–566 [dostęp 2021-05-05] [zarchiwizowane z adresu 2019-09-14] (ang.).
  7. IAAF World Athletics Championships Doha 2019 Statistics Handbook [online], World Athletics, s. 97, 225–226 [dostęp 2021-05-15] (ang.).
  8. European Cup A Final and Super League (Men) [online], GBRAthletics [dostęp 2021-05-15] (ang.).
  9. 1st IAAF/VTB Bank Continental Cup IAAF Statistics Handbook Split 2010 [online], IAAF, s. 25, 54 [dostęp 2021-05-15] [zarchiwizowane z adresu 2012-10-26] (ang.).
  10. Berlin 2018 Leichtathletik – EM Statistics Handbook [online], European Athletics, s. 569, 573 [dostęp 2021-05-05] [zarchiwizowane z adresu 2019-09-14] (ang.).
  11. IAAF World Athletics Championships Doha 2019 Statistics Handbook [online], World Athletics, s. 88, 226 [dostęp 2021-05-15] (ang.).
  12. José María García, Progresión de los Récords de Europa al Aire Libre Progression of the European Outdoor Records (cerrado a / as at 31.10.2016) [online], rfea.es, s. 36 [dostęp 2021-05-15] (hiszp. • ang.).
  13. Soviet Championships [online], GBRAthletics [dostęp 2021-05-15] (ang.).
  14. Soviet Indoor Championships [online], GBRAthletics [dostęp 2021-05-15] (ang.).
  15. Vladimir Muravyov w bazie World Athletics (ang.) [dostęp 2021-05-15].

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]
pFad - Phonifier reborn

Pfad - The Proxy pFad of © 2024 Garber Painting. All rights reserved.

Note: This service is not intended for secure transactions such as banking, social media, email, or purchasing. Use at your own risk. We assume no liability whatsoever for broken pages.


Alternative Proxies:

Alternative Proxy

pFad Proxy

pFad v3 Proxy

pFad v4 Proxy