Prijeđi na sadržaj

Cabaret (film)

Izvor: Wikipedija
(Preusmjereno sa stranice Cabaret (1972))
Cabaret
ŽanrMjuzil
RežijaBob Fosse
ProdukcijaCy Feuer
ScenarioKnjiga:
Christopher Isherwood
Predstava:
John van Druten
Mjuzikl:
Joe Masteroff
Scenario:
Jay Allen
UlogeLiza Minnelli
Michael York
Joel Grey
MuzikaJohn Kander
Premijera1972.
JezikEngleski, hebrejski, nemački
Trajanje99 min.
DržavaSjedinjene Američke Države SAD
Kompanija
DistributerAllied Artists
ABS Pictures
Budžet(procena) 6 miliona dolara
Cabaret na Internet Movie Database

Cabaret je filmski mjuzikl iz 1972. u režiji Boba Fossa sa glumčakom ekipom koju čine Liza Minnelli, Michael York i Joel Grey. Radnja filma je smeštena u Berlin u vreme Weimarske republike, 1931. godine, pre dolaska Hitlera na vlast.

Film je zasnovan na mjuziklu Cabaret, Kandera i Ebba, koji je baziran na predstavi I Am a Camera inspirisanom pričama Christophera Isherwooda. Samo je par numera iz mjuzikla uzeto za film, a Kander i Ebb su napisali nove, koje su došle kao zamena. Za razliku od pozorišnog mjuzikla, gde se pesmom izražavaju osećanja, kao i tok same radnje, u filmskoj verziji peva se samo na pozornici i u biergartenu. Osim u sceni u biergartenu, u filmu samo dvoje glavnih junaka pevaju.

Film je dobio Zlatni globus za najbolji igrani film – mjuzikl ili komedija, 1973. godine.

Godine 1995. film je odabran za čuvanje u United States National Film Registry kao "kultuno, istoriski i estetski značajan".

Godine 2006. Američki filmski institut je uvrstio ovaj film na 100 najboljih mjuzikala, sa rednim brojem 5. Naredne godine film se našao na 63. mestu AFI-jeve liste 100 najboljih američkih filmova.

Radnja

[uredi | uredi kod]

Početkom 1930-ih američka pevačica Sally Bowles (Liza Minnelli) nastupa u klubu "Kit Kat" u Berlinu. Njen novi sustanar je Brian Roberts (Michael York), rezervisani britanski intelektualac, koji daje privatne časove engleskog kako bi zaradio pare za život u Berlinu, gde završava svoje studije nemačkog. Sally pokušava da zavede Briana, ali pošto joj ne uspeva, ona sumnja da je gej (Christopher Isherwood, na čijoj polu-autobiografiji se film indirektno bazira, bio je gej i "otišao je u Berlin da traži momke koje će da voli"). Brian kaže da je probao da ima vezu sa ženama, ali da nije uspelo. Njih dvoje postaju prijatelji i Brian postaje uključen u njen boemski život u poslednjim danima Weimarske republike. Kasnije u filmu Brian i Sally postaju ljubavnici i Brian zaključuje da su uzroci prošlih neuspeha bile same žene, a ne on.

Sally postaje prijateljica sa baronom Maximilianom von Heuneom (Helmut Griem), bogatim plejbojem, koji poziva nju i Briana na svoje imanje van grada. U sceni kada njih troje zajedno plešu postaje nejasno koga zapravo Max želi da zavede. Vremenom on gubi interesovanje za njih i ostavlja ih u Berlinu, uprkos zajedničkim planovima. Kada Sally trijumfalno kaže Brianu da je spavla sa Maxom, Brian počinje da se smeje i kaže da je i on spavao sa njim. Posle svađe, koja se završava Brianovim naglim odlaskom, Brian nailazi na grupu nacista koji ga prebijaju. Brian i Sally odlaze u bolnicu, gde Sally otkriva da im je Max ostavio koverat s parama.

Sally saznaje da je trudna, ali ne zna da li je Brian otac, ili je to Max. Brian joj nudi brak i život na Cambridgeu, ali Sally shvata da nikada ne bi mogla da živi takav život i odlazi na abortus. Film se završava Brianovim oslaskom nazad u Englesku, dok Sally nastavlja svoj život u Berlinu.

Druga priča koja se provlači kroz film vezana je za Fritza Wendela (Fritz Wepper), Jevrejina koji se predstavlja kao hrišćanin. On otkriva da je Jevrejin kada se zaljubi u Nataliju Landauer (Marisa Berenson), bogatu Jevrejku sa kojom se, na posletku, ženi. Film ne govori dalje o njihovoj sudbini.

U filmu se, takođe, prikazuje jačanje nacističkog pokreta. Iako se retko eksplicitno prikazuje njihovo prisustvo, njihovo jačanje se može pratiti prema promeni načina ponašanja i stavova ostalih likova. Dok su na početku filma nacisti bili šikanirani, u sceni pri kraju filma se prikazuje kako se obični Nemci priključuju nacističkoj propagandnoj pesmi.

Uloge

[uredi | uredi kod]

Radovi koji su inspirisali mjuzikl

[uredi | uredi kod]

Vanjske veze

[uredi | uredi kod]
Prethodi:
Sunday Bloody Sunday
BAFTA nagrada za najbolji film
1973
Slijedi:
Day for Night


pFad - Phonifier reborn

Pfad - The Proxy pFad of © 2024 Garber Painting. All rights reserved.

Note: This service is not intended for secure transactions such as banking, social media, email, or purchasing. Use at your own risk. We assume no liability whatsoever for broken pages.


Alternative Proxies:

Alternative Proxy

pFad Proxy

pFad v3 Proxy

pFad v4 Proxy