Alright! Since I wont be able to post my new blog at my blogspot, Ill post it here then. hahaha.

. I promised myself not to post another post until my birthday isnt over. I shouldnt have done that. I putted my essay today there thats why I have to edit my wish list just to organize it in order. My wish list must always come first. Hahaha. Thats my rule. I shouldnt break it. Aw. Oh no. okay.. So Im gonna tell you a story about me today that really made me so weak when I was on my way to tiaong city, my hometown. Hahaha.xD its not a city, im just kidding. Here is how the story goes: 9 in the morning, I decided to drop by at the lyceum just to submit my essay. Yes. I spent P130 just for that essay. See? That essay didnt help me at all. That thing just gave me headache and pocket-ache. We dont have our blank ink in our house, mom said not to use the blue ink because shes gonna use it. Thats why I prefer to print it somewhere else near the lyceum o that it wont be easily tarnished. My plan goes well. But my plan was changed, I told myself to go online and post it to my blogspot and tumblr.. Due to the full roomed costumers, I wasnt able to.. So, I told myself Ill be going to Robinsons Lipa and do my thing out there. I didnt suppose to use our house internet because Im so excited to post it as early as I could. I dont know why. Hahaha. Back at my school, I submitted my paper and texted my professor that I already put my essay at her shelf. After that, I also checked the schedule of our training. Yes! Im a player. Hahaha. Im a table tennis player and will represent our department. Lefties are good especially in ball games. 60% of the reigning players in all fields of sports are lefties, that thing made me really proud, so far. On my way to Lipa, my stomach was really aching. I am so hungry. I even dont know why, I ate my breakfast because mom told me so, but unfortunately, I wasnt able to finish those because it feels like Im going to explode so I decided to give it to my dadah. Before going online, I ate first at Reyes Barbecue; my lunch was good at all. Its my first time to eat and try their dishes out there. After eating I looked for less people internet shop inside because there are so many students there this day! Jeez. Maybe because Alakim is coming and will do his tricks out there. Hes my crush. Hahaha. Hes so cute and I do love butterflies so much! okkaaayy. So Im online. I used my USB, my P2000.00 worth 2GB flash drive and do copy-paste of my essay and post it in my blog. Its my dream USB. I love that USB so much. Its expensive because it has its own system and it cant be penetrated by virus. Awesome! Right? My time is almost over so I decided to go to the cashier and pay for the time I used. Because one of my classmates asked me to buy a pen for her, I was hurriedly gone downstairs to buy it for her. I did what she said. The time passes by, I lost my patience. I decided to go home because its already 3:30 in the afternoon that time, mom will get angry with me when night comes and Im not yet home. On my way to tiaong, I remember my USB. Whhhaaaaatttt?!!! And that weakened me. I left it! Darn! I almost cried at the jeepney. Some of the important files of my father were there because its a USB that cant absorb virus, so that his files are so protected. I want to cry. I want to scream. I dont know what to do. Its too expensive for me to lose it. I dont know how Im going to tell it to my mom. My heart beats so fast. Its not ordinary, of course. Im so careless. I should have waited to be home and do it here; in that case, I wont be able to leave it there. This time, Im really praying, hoping, and wishing that they will keep it and no one would get interest into it. No. Please not my USB. I have so many important files out there. So this time, Im kinda feeling well now. Im not losing my hope. I know God will keep it because He knows that there are lots of important things out there. T_T. Ill be back there by Monday, I wish they have a lost and found thing so that my lost USB will be found and will be back to its owner.

My day was so bad. I wanted to go to sleep now. Good night. The only good thing that happened connected to that incident; my mom didnt get angry with me. HAHAHA. Im happy for that. take care!

Ika-tatlo ng oktubre Isang balik tanaw. Hindi ko alam kung bakit ganito ang nararamdaman ako. Ewan ko ba. Hindi ko alam kung dapat ba ako maging masaya dahil araw ko ito, o dapat ba ako malungkot dahil alam ko na kahit kailan ay hindi na makukumpleto at sasaya pa ang araw ko. KKK. -Kainis. Kasura. Kaiyamot.

Title: OY. To whom it may concern. I only have a pen and a paper for my feelings. sa ganitong paraan ko lang nailalabas ang totoong saloobin ko. >.< wag ka sana magalit. :) Im certainly sure that youll be reading this one. sabi mo kasi e binabasa mo blogs ko.. HAHA. I actually told myself na hindi na kita isasali sa mga pabasa at mga sulatin ko pero hindi ko naman mapigilan sarili ko dahil kung alam mo lang ay unit-unti mo nang pinapasok at kinakalikot ang buhay ko. paano ko ba to sisimulan? BAHALA na. simple lang ang point ko dito.. nahihirapan kasi ako na alam ko na ganyan ka. ewan ko ba. para kasing may something na connected ako sayo. Hindi ko naman hinihiling na maging parte din ako ng buhay mo, masaya na ako na kahit pangalan at birthday ko ay alam mo.. ang hirap kasi na nakikita kitang malungkot o kapag nalalaman ko na malungkot ka.. hindi ako sanay na ganun ka e.. dahil palagi kita nakikitang masaya at nakangiti.. pero siguro kailangan ko na rin sanayin sarili ko.. siguro nga hindi pangmatagalan ang saya ni miss masaya. may isang tao sa buhay ko na tuwing umiiyak sya e naiiyak din ako- classmate ko nung high school. pero ngayon, parang dalawa na. HAHA. pero hindi pa naman ako naiiyak kasi hindi pa naman kita nakikitang umiyak sa personal.. pero sa situation mo ngayon, hindi ko alam kung bakit affected din ako sa nararamdaman mo.. hindi ko maisip kung bakit parang nalulungkot din ako.. mas gusto ko na nakikita kitang masaya.. mas bagay naman yun sayo e. pasensya na talaga kung pakielamera ako ha.. di ko mapigilan e. kung minsan talaga e makulit at magtanong lang ang alam ko.. naiinis ako sa sarili ko dahil alam kong wala naman akong magagawa.. sino ba naman ako para sayo? kahit naman na pilitin kita maging masaya ay alam ko din namang hindi ka parin magiging masaya.. siguro nga ay wala talaga akong kwenta pagdating sa mga problema ng iba. umaasa ako na sana ay makita at mapansin mo naman yung iba na totoo sayo.. na sana ay hindi ka lang naka-focus sa mga taong hndi totoo na nakapaligid sayo. alam ko naman na kaya mo sila e.. alam kong malalagpasan mo rin yun.. at alam ko rin na hindi yun magiging reason para umalis ka at para bumigay ka na.. pano nalang ang pangarap mo? para saan pa ang mga taong nagmamahal at nagpapahalaga sayo kung hahayaan mo nalang na matalo ka ng mga taong sumisira sayo? pano nalang ako? :) sagutin mo naman ang mga tanong ko..

hindi ko alam kung mababasa mo nga ba to.. kung kailan at kung saan.. at sorry kung ikaw nanaman ang bida sa sulatin kong ito.. susubukan ko naman na last na ito. :) wala na akong pakielam sa laro at laban natin.. alam ko na maaapektuhan yun, manalo man tayo ay siguro nga ay mgaling tayo at talagang tinulungan tayo ng Diyos.. pero kung matalo man tayo, alam ko na magiging isa sa mga dahilan ng pagkatalo natin to. Pero ayos lang. wala na akong pakielam sa kung anong mangyayari.. ang gusto ko lang mapangyari ay kahit papano ay mag-enjoy ka sa pagsalo ng bola. Yun lang ang hihi;ingin ko.. n asana kapag kasama mo ako, wag na yung problema ang iisipin mo.. wala namang perfect na tao. Were perfectly unperfect.. lahat naman tayo ay iba-iba ang ugali, pero hindi ikaw yung kailangan na mag-adjust para lang tanggapin ka nila at hindi mo kailangan baguhin o peke-in yung sarili mo para lang na makisama at maka-close sila. Life is sometimes unfair, kailangan lang natin matutunan kung pano sumabay sa daloy ng buhay. :) masaya na ako kung makikita kitang masaya pag nag-kita tayo. BOOST. :) p.s. *minsan lang kasi kita tawagin sa pangalan mo, kalimitan talaga ay OY. Bastusan e, noh? xD pero OY din naman kasi tawag mo saken minsan e. kaya bastusan talaga. HAHA. :) fighting. ^_^V

Alam mo yung PUTOT? oo. tama.. siguro kahit ang mga high school friends ko ay matatawa at magugulat kung ibabalita ko yun sa kanila. Kahit naman ako ay hindi rin ganun ang inaasahan.. pero ok rin naman pala sa feeling na maging ganun ung kalagayan mo.. sa laro ng buhay ko, dalawa lang ang gust ko. Maalin man sa first o second place.. pero, tama lang siguro na sa tanan ng buhay ko ay makaranas ako ng pagkatalo at mapunta sa huli. Ika nga, sa isang pila,

IMPERFECT PERSON, PERFECT RELATION Normal lang sa buhay natin na may mahalin tayong ka-opposite ng ating kasarian. Nagiging hindi ito normal kung ang iyong papatulan ay kapwa mo babae o lalaki. HAHAHA. agree naman, dba? Sa panahon natin ngayon, dumadami na ng dumadami ang populasyon. Anong konek? Simple lang. Dahil marami sa atin ngayon ang nabubuntis ng maaga. Marami sa atin ng nakakapag-asawa ng wala pa sa tamang oras. At ang pinakamalala, marami sa atin ang nabibiktima ng maling pag-ibig. May mga pagkakataon na nagkamali tayo sa pinili nating tao na ating mamahali at maraming dahilan kung bakit ito nangyayari. Ito ay ang mga sumusunod:

1. wala ka pa sa tamang edad. Pero ano nga ba ang tamang edad para pumasok ka sa isang relasyon? Simple lang. kapag naintindihan mo na ang mga bagay na hindi mo maintindihan at kapag natutunan mo nang tanggapin ang mga bagay na hindi mo kayang tanggapin. In other words, kapag MATURE ENOUGH ka na. 2. hindi mo ginamit/ginagamit ang utak mo. Alam mo ban a mas madaming alam ang utak kaysa sa puso? Oo, totoo na ang nakakadama ng lahat ay ang ating puso, pero hindi sa lahat ng pagkakataon ay tama ang ating puso dahil halos sa lahat ng pagkakataon, BOBO ang puso. TOTOO yun. Bakit ba kasi hindi mo muna kunsultahin si utak? Handang makinig ang utak sa puso, pero hindi tama na ang puso ang magdesisyon na gumawa ng hakbang. Gawain yun ni UTAK. Ito ay isa rin sa mga dahilan kung bakit ang daming lovers na nauuwi lang sa WALA ang kanilang relasyon. 3. excited sa pag-ibig. Naku. Isa pa ito. Oo, masarap sa pakiramdam ang alam mo na may nagmamahal sayo, pero may tamang panahon para ditto. Kung ako sayo, pag-aaral muna ang aasikasuhin ko. Dahil aanhin mo ba ang pag-ibig kung sira naman ang kinabukasan mo? HAHAHA. Nakakarelate ka ba? ISA ka bas a kanila? Eto pa. madami rin dahil kung bakit madaming babae ang madaling mahulog sa isang lalaki. Dahil babae ako, alam ko ang iba sa mga ito. Ito ay mga sumusunod. 1. Ang isang babae ay madaling nahuhulog sa isang lalaking SWEET. Tama ba ako? Tingin ko marami ang sasangayon sa akin dito. MADAMING babae ang madaling madala sa mga ganitong paraan ng mga lalaki. KAKAUNTI nalang sa mundong ibabaw ang TOTOO sa kanila. Tandaan mo, HINDI PORKET SWEET SIYA SAYO AY IBIG SABIHIN AY MAHAL KA NA NITO. 2. Ang isang babae na MALUNGKOT ay madaling mahulog sa unang lalaking MAGCOCOMFORT. I do agree with this. HAHAHA. Kahit na todo deny ka na hindi mo sya gusto, ang totoo naman mahal mo na sya dahil sa bawat problema mo, sya ayng iyong karamay. Kaya itong si babae, akala nya na kahit hanggang dulo, maasahan nya si lalaki. HINDI lahat ng lalaki ay kumakapit sa babae. May mga panahon na sadyang mapaghanap sila at mapaglaro kaya siguradong iiwan at iiwan ka nya. 3. Ang isang babae ay madaling mahulog sa isang lalaki na palaging katext at katawagan. KAHIT na itanggi mo na hindi mo sya magugustuhan, IMPOSIBLE parin na mangyari un. Ang isang babae lalo na kung TANGA madaling mahulog sa isang lalaki na magaling mgbitaw ng magagaan at msarap sa pakiramdam na words. USO yun sa TEXT. Wag kang papaloko teh. 4. Ang isang babae ay madaling mahulog sa isang lalaking GWAPO na kunwari SERYOSO. Sumasabay din to sa panahon. Haha. Madaming kaso na ang nangyari under nito. Haha. Tama, db? Gwapo nga si lalaki, pero chickboy naman, hahayaan mo ba ang sarili mo na mapasali sa mga koleksyon na na kanyang nagging mga babae? Mag-isip ka muna. Wag kang kire. xD 5. Ang isang babae ay madaling mahulog sa isang lalaking KABARKADA o palaging KASAMA. eto yung mga taong kunwari walang kasama sa pagsimba kaya yayayain si lalaki para samahan sya. Dahil laging kasama si lalaki, ayun, nahulog ang loob ni babae at gusto na palaging kasama si lalaki, Normal lang to sa mga kabataan ngayon. Pero para sa akin, HINDI rin ito tama at HINDI rin ito sukatan para kayong dalawa ay magmahalan.

Madami pang dahilan kung bakit tayo nahuhulog sa MALING tao, sa MALING oras, at sa MALING pagkakataon. Kung ako sayo. MAG-IISIP muna ako. Hindi dahil puro utak ang pinapairal ko, kundi alam ko sa sarili ko na dapat akong mag-ingat. KAPAG ang isang lalaki ay kakagaling lamang sa isang BROKEN HEARTED series of events, madali itong mahulog sa isang babae. Oo, pansin ko ito sa karamihan ng lalaki. Ito ay dahil nais nilang mawala yung sakit na nararamdaman nila sa pamamagitan ng paghahanap ng mahal sa iba na hindi nila nakuha mula sa minamahal nila. Kung ikaw ay babae at nahulog ka sa ganitong klase ng LALAKI, may tawag sayo. OO, ALAM MO KUNG ANO YUN. Hindi ako expert sa love. Madami lang talaga akong naeencounter pagdating sa ganyan. Wan ko ba kung bakit. Parang may SUPER Brain na nga ako e. Pero gaya ng sinabi ko, stick to one ako. HAHA. Handa akong maghintay para sa tamang oras. Handa akong umintindi ng lahat, lalo na sa mga magulang ko. Mas alam nila ang tama atdapat sa buhay ko kesa sa sarili ko. BATA pa ako para sa isang seryosong relasyon, pag-aaral muna ang inaatupag namin, lalo na SIYA. Haha. Dahil alam ko naman na ipagkakaloob sa akin ng DIYOS ang lalaking tinutukoy ko. OO, IKAW nga ho. :) ************************************************************************************* Title: Echoes of Love pakinggan mo ang sigaw at tinig ng damdamin.. sulating may akda ni Mimsu

Prologue Balikan ko man ang nakaraan, wala pa rin magbabago.. Luhat sakit lamang ang maidudulot sa akin nito.. Ako ba ang nagkamali? O ang puso kong pumili? Pero ano nga ba ang dapat gamitin pagdating sa pagmamahal? Ang utak o ang puso kong uhaw? Ilang taon na rin ang lumilipas.. hanggang ngayon ay sariwa pa sa aking mga ala-ala ang pinagsamahan at mga pinagtalunan namin.. Mga problemang sabay naming nailagpasan.. mga oras na kamiy magkahawak ng kamay. Bawat Segundo at minuto na tanging bawat isa lang sa amin an gaming iniisip at inaalala.. Ano ba ang saysay ng buhay kung ang taong gusto mong kasama habang ikay nabubuhay ay iniwan ka na mag-isa at walang kasama? Tanging mga luha na lamang ang natitira sa buong katauhan ko. Pero kahit ang mga luhang ito, hindi maibababalik ang taong minamahal ko Nagmamakaawa akong bumalik ka na gagawin ko ang lahat para lamang maitama ang lahat ng pagkakamali.. gaagwin ko ang lahat mapasaya ka lamang muli.. Pakinggan mo naman ang sigaw at tinig ng aking damdamin..

CHAPTER 1 CONVERSATION part 1 We are flying back to manila. What? Dad?! Are you serious? Yes Leigh, we have to fly back as soon as possible. Si daddy talaga. Nakakainis. Hindi ko sya maintindihan minsan, minsan pabago-bago ang desisyon nya at magbabago yun kung kelan halos fix na ang lahat. Ang labo talaga. Pero, anyway, sanay na ako. Hes a dad full of changed decisions. Duh. But, Dad? What pushed you to go back? I thought well be living here for the rest of our lives? Didnt we talk about it? Right? I changed my mind and its none of your business Leigh. Go and pack your things up. none of my business? Ayos ah. Parang hindi ako anak. Ano to? Negosyo nanaman? Minsan, naiinis na talaga ako sa tatay ko. It seems like parang walang kwentang anak lang ako sa mga paningin nya na kapag sinabi nya na aalis kami, hala sige, sunod lang si ineng. Kahit na solo anak lang ako, hindi ko parin ramdam sa buong katauhan ko na minsan sa 17 years na existence ko ay minahal ako ng tatay ko. Sigh. Drama ko. Dad, I dont wanna go back. Wala na ako masabi. Pero ayoko na talaga bumalik. I know Ill be happier here. Kapag bumalik lang ako, for sure, I know, masasaktan pa rin ako. Whether you like it or not, you dont have any options and choices but to go back with me. Your mom is waiting there for us, you know that. Right? Oh I forgot. Nasa pinas kasi nanay ko. Actually, Half-american at half-pinoy ako. Masarap naman sa Pilipinas pero hindi ko parin maisip kung no yung bagay na nagpapalayo ng loob ko dito. My mother loves me more than my father. Wow. Astig? Iba talaga ang daddies. Mommies are more showy than daddies e. I think that I really dont have any further choices anymore. Okay. Business minded daddy ko, so I have a feeling na about his or our business ang usapan dito. Sobrang halaga ng business nay un sa kanya dahil it was founded by his great great great father. Astig diba? Thats why its really a pleasure for him to handle and become the CEO of the business among his siblings. Hotels yun. Take note, HOTEL not MOTEL. Hahaha! Pero seriously, when I was a child, inaasar ako ng classmates ko na madami daw kaming MOTELS and Im too tired and sick of it na ipaliwanag paulit-ulit that hotel is a lot differ from motels. Tss. 3-hour later..

(Leighs room) Tamang soundtrip to. Soundtrip nalang muna hanggang makatulog. Hahah! I still have to adjust with the time and schedule, syempre, lahat ng andito ay kabaligtaran ng nasa pinas. Pero dito ako lumaki sa California, then, we transferred to manila for 7 years and within that span, I learned how to speak in tagalog and I can say that I can fluently speak on it. Pero parang mas nasanay na ako sa Pinas kaya medyo nahihirapan na ako ngayon ditto sa states. Haay. May mas gugulo pa ba sa buhay ko? Leigh! Are you ready? I went downstairs. 3 story bahay namin kasama na ang attic. Sosyaaaal. dad? Ready for what? didnt I told you that were flying back to manila? what the? But you didnt tell me that well be flying NOW! Sanay na ako sa ganitong conversation with my dad. At sa tingin ko, kung sa ganitong conversation nakabatay ang closeness ng anak sa ama, marahil ay super close na ako sa tatay ko. But sadly, it was not. I already told you a while ago. I said as soon as possible and this time is the most possible time. So hurry up and get your things. Gusto ko sana magreklamo, kaso baka maging source pa yun ng pagtatalo namin, pero hindi ba pagtatalo na itong ginaggawa namin? Haay.. sana si mommy nalang yung palaging kasama ko. Tss. Bakit ba kasi may discrimination palagi ang mga Americans sa Filipinos? That isnt fair. Haay. Dibale na nga, at least Ill be able to see my mom. Mahabang byahe to. Nagsisimula palang ako mag-adopt sa bagong environment, magbabago nanaman. Kainis. Wala naman magawa dito sa plane, no, this is a private plane. Syempre kami ang may ari. Kaya kung may gusto kaming puntahan, easy lang. sakay lang sa eroplano namin, and then, daraaaan! Ok na. ang saya ng buhay db?. Si daddy, sobrang busy sa mga files nya. Sabi na nga ba at business related nanaman to e. haaay. Everytime I look at him may isang tao akong naaalala. Eto nanaman ako. Ano bang masama alalahanin ang past? Ok lang naman yun, diba? As long as you wont stay and live in the past e. pero seriously, oo, totoo, siya parin ang naiisip ko pag tumitingin ako sa daddy ko. Halos magkatulad kasi sila. Seryoso palagi. Parang wala nang bukas kaya todo gawa na ngayon.. kaya nga kung minsan, wala na silang oras sa mga taong nasa paligid na nagmamahal sa kanila. Ang saklap diba? Thats why I hate that guy and hes no longer a spacer in my heart, even in my life. Sige. Teka. Tulog muna ako.. tama na ang kaiisip, alam kong mawawala lang ako sa mood pag yung lalaking yun nanaman ang iisipin ko. Sigh. Pero naisip ko at naitanong ko sa sarili ko, bakit parang may something parin ako para sa kanya? Ang tanong lang dun e, ano nga ba yung something na yun? Ang gulo! Bahala na nga. Tulog nalang muna ako. :*

Conversation part 2 Oh my! Where am I? Nagulat talaga ako. Hala. Nasan ako? Tss. Bakit parang wala akong maalala? Ay, hindi pala. Oo. Tama, ang huli kong naaalala ay nakatulog ako mula sa napakahabang byahe namin. Ano ba yan, bakit nagging makakalimutin na ako ngayon? Leigh, your mom called me; she said that you better stay with her for a while. I have so much to do, Im sorry Leigh. Wowww. Eto ako- O.O totoo ba to? O nananaginip ako? Ang galing! Nagsorry ang tatay ko! Hahaha! Teka. Anong date ngayon? Ilalagay ko to sa diary ko. Hm? Teka, ano nanaman bang style to ni daddy? Tss. Kunwari mabait? Ayos ah. Sige, tingnan lang natin kung hanggang kelan mo kaya maging mabait saakin. Hahaha! Our driver is already there to pick you up. Hurry, your mom has something to tell you once you get there. Sasabihin? Ano yun? Bakit hindi nalang ikaw ang magsabi? Kinakabahan tuloy ako. Pero may dapat ba akong ikaba? Tsss. Nasisiraan na ata si Leigh. Haaay. Bahala na nga. Kinakausap ko nanaman sarili ko. Oo, normal lang to saken kahit sinasabi nung iba ay hindi daw. Ano bang pakielam nila? HAHAHA. >.< Kailangan ko na magmadali, mageelevator nalang ako para mas mabilis. Accidentally, sa pagmamadali ko, may nadanggil akong lalaki. Pero sa pagmamadali ko, hindi na ako nakahingi ng sorry at hindi ko na rin nakita yung mukha nya kasi napatungo sya. Araaaay koo. Ano ba to. Puro kamalasan na ata nangyayari sa buhay ko. Nawala sa isip ko yung lalaking nadanggil ko. Kasalanan ko ba madanggil yun? Siguro nga oo, pero alam niya naman na padating ako, dapat nakaiwas sya.. quits lang siguro. On my way to Moms house, I saw a familiar person. Uy. Teka, nakasilip kasi ako sa bintana.. kilala ko yun ah. Nakatalikod sya, pero parang kahit likod nya ay kilala ko. Tapos biglang nagsalita yung driver namin, Mam, si aldred po. Nakita nyo po ba? Ha? Si Aldred bay un? Aldred? Oh no. (Question: who in the world is Aldred?) Leigh! uy! Fritz! Na-adjust ba ang pasko? Summer palang di ba? Bakit nandito ka na?

Sa Christmas pa dapat ang balik namin ni Daddy from the states, kaso hindi ko alam sa kanya kung bakit nga ba napaaga. oo nga e. I dunno. You know him naman, once he made a decision, its final. si tito talaga. Meet Fritz, Fritzie Soriano. Shes my cousin from my Moms side. Same age lang kami, pero parang mas matured pa sya mag-isip kesa sa akin. Close kaming magpinsan. Parang kapatid na nga e.. baby! Mommy! Im not baby anymore! Haha. but youre still my one and only baby.. I miss you darling.. I miss you more. madami ako kailangan sabihin at ipaliwanag sayo, pumasok na muna tayo sa loob.. Tumango nalang kaming dalawa ni Fritz.. Ano kaya yung sasabihin? Wala akong ka-id-idea.. Pagkapasok namin sa bahay, umupo na kami sa sala at binuksan ko naman ang TV habang abala si mommy sa paghahanda ng miryenda.. Leigh.. Yes? kamusta na kayo? Kamusta? Nino naman? ni ano.. sino pa nga ba? ah.. hindi ko alam.. Hindi mo alam? Ano kaya yun? oo nga e.. ikaw ba, alam mo? Haha. ewan ko sayo.. bahala na nga kayo.. haha. Hindi ko talaga alam kung ano isasagot ko kay Fritz dahil hindi ko naman talaga alam ang kalagayan namin.. bakit ba kasi palagi nalang sinigit sa usapan yun? Kainis. nakita ko siya kanina..

talaga? Saan? Nagkausap ba kayo? Hindi noh! Umaandar yung kotse, paano ko sya makakausap? Alam mo pinsan, itigil mo na nga yang pagpapakipot mo ha.. Alam naman nating lahat na mahal mo pa si Aldred e.. bakit ba pinipilit mo yung sarili mo na lumayo sa kanya? Hindi naman kasi ganun yun e.. Hindi mo naman kasi naiintindihan.. Sabi nga nila, kung nakatadhana kayo para sa isat isa, kahit ilang unos sa buhay, kahit ilang dagat pa ang languyin, kahit ilang tao pa ang dumaan sa buhay namin, magkakatagpo at magkakatagpo parin ang mga landas namin. Speechless ako. (Fritz) Sige.. since buhay mo naman yan, wala akong choice kundi ang pakinggan ka lang.. Naputol na ang usapan namin.. Ayoko na muna pag-usapan si Aldred. Hindi ko alam kung dapat ba ako mainis o matuwa pag naaalala ko yung taong yun.. pero, inaamin ko.. kung minsan, iniisip ko sya.. teka, araw-araw ata. Ilang minute palang ang pamamalagi ko dito sa bahay, pero bakit parang tinatamad na ako? Kainis.. miryenda na muna.. I know youre tired from your trip.. kaya, mas maganda siguro kung mag u-unwind ka muna.. why dont you try to invite or go out with your friends? Uy! Oo nga pala! Kinuha ko ang cellphone ko at nag-browse ako ng mga natirang contacts ng mga high school friends at college friends ko. Nice! Tara! Gusto ko sila makita! Seryoso ka ba Leigh? HAHAHA.. Oo naman Fritz.. Sasama ka ba? Ako pa! Minsan lang naman to e.. pati, baka ito na yung huling pagkikita namin kasi sigurado ako na anytime, anywhere, pag sinabi ni daddy na babalik na kami ng states, I dont have anymore reason to stay, kaya, lets go na! Nagpahatid kami sa driver ko sa Trinoma, wala ibang place na maisip magkita-kita e.. pati nung high school at nitong college e halos araw-araw na kaming tumatambay dun kaya dun na namin naisipan magkita-kita..

Halos 1 month din kami hindi nagkita-kita ng mga kabarkada ko, hindi naman ganun katagal, pero ang alam kasi nila ay matagal pa ang balik ko, kaya for sure, magugulat sila kung bakit andito nanaman ako sa pinas. Haha. Around 3pm- habang naglalakad kami papasok sa entrance ng mall.. Fritz, umamin ka nga sa akin, bakit parang kinakabahan ako sa sasabihin ni mommy? Do you have any idea about it? Ha? Bakit ka naman kakabahan? Pati, sa akin ka pa nagtanong.. e alam mo naman si tita, kapag seryosong bagay yan, kay mommy nya yun sasabihin, hindi sa akin. yun na nga kasi yun Fritz e.. andun na tayo, wala ba nasasabi sayo ang mommy mo? Sorry Leigh ha, pero wala e. Hayaan mo nay un, theres nothing to worry about kung ano man yun.. Kunsabagay.. Ayun na sila oh! Meet Andrea, Sophie and his brother Kent, Callie, and Simon.. (Kent) Leigh! Long time no see! Kailan ka pa dito? (Sophie) Hoy Kent, ano bang klaseng tanong yan? Magkapatid si Kent and Sophie. Sabi ng parents nila, Kambal sila.. Pero, hindi kami maniwala dahil hindi naman sila magkamukha.. sa mata lang siguro dahil singkit parehas ang mata nila.. haha. Pero, kung makikita mo sila, parang younger brother lang si Kent.. By the way, parehas sila ng course na tine-take... magkakaparehas naman kaming lahat e, BSBiology sa UA&P.. (University of Asia and the Pacific) eto nanaman itong magkapatid na ito oh.. away nanaman.. haha! Its alright Sophie.. We just arrived early in the morning, kent. Kent Smiled. (Andrea) Oh.. So, anong meron? Akala ko ba e matatagalan ka pa bago bumalik? alam mo, parehas kayo ni Fritz.. HAHA! Ganyan na ganyan rin ang tanong nya sa akin pagdating na pagdating ko.. HAHA! Mamaya na ang explanations.. lets eat! Yellow Cab. Parang walang pinagbago.. Magugulo parin kaming pito. Haha. They are my super friends, my super help in time of trouble.. kumain muna kami, hindi pa rin kasi kami kumakain ng maayos ni Fritz, ito namang sina Callie, galing sa school at inayos ang papers nila for the third year. (Callie) Leigh, san ka magtutuloy ng college mo?

problema ko pa nga yun e. sabi ni Daddy, may maganda daw na science university sa states, but I havent check it pa, puro science courses at medical courses ang ino-offer nila, kaya pwede ko siguro ituloy ang nasimulan ko dun.. for sure naman maganda dun e, pati narinig ko na yung university nay un before.. (Simon) ah. Malaking adjustments nanaman siguro yan.. hehe. Oo nga Simon e, ang hirap ng ganito.. kainis kasi si daddy e.. (Andrea) Sus.. e gusto mo rin naman talaga umalis na dito sa pinas dahil dyan sa boyfriend mo e! Napatawa si Fritz. (Fritz) Hahahaha! Sakto Andrea! You got it! (Andrea) Ako pa! we all know naman kung ano nangyari sa inyo e. haha.. Nagsisimula nanaman silang mang-asar.. (Callie) alam mo Leigh, there are lot of guys out there! Hindi mo naman kailangan iwasan na forever yung lalaking yun e. andyan pa si Kent oh, hinihintay ka.. haha! Hahaha! Tumigil na nga kayo.. bakit ba palagi nyo nalang pinagkakaisahan ang love life ko? Hindi naman yun ang reason e, ang daddy ko. (Kent) Oo nga naman.. wala na yun kay Leigh, diba? (with smiling face), pero, whatever your fathers decision is, andito lang kami para sayo. Thank you kent. (Simon) aba, teka, mag-seven na pala.. lagot ako! Susunduin ko pa si Carmela.. mauna na ako sa inyo guys ha! Pasensya na.. Leigh, thank you sa treat out. Haha. Nabusog ako.. Simon, andrea, callie, fritz, kent, kayo na ang bahala kay Leigh. Haha. Una na ako. Salamat! Ingat kayo! Girlfriend ni Simon si Carmela. Si Simon ay anak ng CEO ng Toyota cars, inc. mayaman sila, kung minsan nga, binigyan nya ng kotse ang girlfriend nya na si Carmela. Si Carmela naman, sa UPm pumapasok, maganda naman, kaso, ayaw nung parents ni Carmela kay Simon dahil masyado daw mayabang at matapobre si Simon. (Sophie) Ibang klase talaga si Simon, kahit ayaw sa kanya nung mga magulang, go pa rin! Haha. Hindi katulad nung isa dyan.. Ako nanaman? Ha? Alam nyo, minsan na nga lang tayo magkikita-kita, ginaganito nyo pa ako. Haha. Tumagal pa ng kaunti ang kwentuhan namin.. Sari-sari ang pinaguusapan at pinagkwekwentuhan namin.. around 8:30pm, we decided to go home na dahil baka hinahanap na kami ni Mommy..

(Kent) Leigh, andyan ba driver nyo? (Fritz) teka, tatawagan ko na.. (Kent) Fritz, wag na. hatid ko na kayo.. (Leigh) Nakakahiya naman sa inyo ni Sophie, kent. Pagod rin siguro kayo, pwede naman namin tawagan yung driver namin e. and right away, andito na agad yun.. wag na.. (Kent) Minsan lang naman to e. Okay lang naman kay Sophie e, diba? Sabay tumingin kay Sophie para pumayag si Sophie.. (Sophie) Ok lang sa akin.

(Kent) See? Wala na kami magawa ni Fritz, wala naman sigurong masamang mangyayari kung magpapahatid kami e. Well, I think we dont have any options. Sige na, tara na. (Kent) Lets go then. Sa likod kami ni Fritz nakaupo. Si kent yung nag-ddrive at katabi nya naman si Sophie. Music Jamming habang nasa byahe. Pero napapansin kong panay ang tingin sa akin Kent via the mirror. (Kent) Hoy, Leigh, baka matunaw yang salamin ng bintana ko ha. Super lalim ata yang iniisip mo at super nalatulala ka na.. Napansin pala ako ni Kent. Ha? Grabe naman. Hindi naman siguro, hehe. Okay lang ako, may iniisip lang. Wala to. Ilang minuto pa, nakarating na kami sa subdivision na tinitirahan namin. Hinatid kami ni Kent hanggang sa loob, at sa mismong tapat ng gate namin. (Fritz) Why dont you guys come inside? (Sophie) Naku Fritz, gustuhin ko man at lalo na nitong kapatid ko, pero we have to go home na e. May lakad kasi ang buong family tomorrow. Alam mo naman ang Reyes Clan, kailangan buong pamilya talaga. Hehe. (Kent) Yep. Kaya, next time nalang siguro. (Leigh) Sayang naman. SIge, Thank you sa paghatid ha. Ingat kayo.

(Kent) Good night. Umalis na sila kaya pumasok na kami sa loob dahil mag-10 pm na rin pala. Masaya ang araw ko ngayon, sana hanggang bukas.

CHAPTER 3- The Revelation. Mukhang pagod na pagod kayo ah.. Yea, mommy.. pero masaya naman.. kumain na po ba kayo? Oo.. kumain na ako, kayo ni Fritz? Teka, sasabihin ko muna kay yaya na ipaghanda na kayo.. No tita.. okay na kami.. busog na po kami. Kumain na po kami sa labas.. Ah.. good! Sige.. magpahinga na muna kayo.. dito ka na muna matulog Fritz, sasabihin ko nalang sa Mommy mo na masyado nang gabi para bumalik ka pa sa inyo.. Mommy, kahit hindi nyo ipagpaalam yang si Fritz, alam ko na dito parin yan tutulog.. ipipilit nyan ang gusto nya. Hahaha.. alam mo naman na minsan lang kami magkasama e. diba Fritz? hahaha! Shes right tita.. I know mom will understand me. Pumasok na kami ni Fritz sa loob ng kwarto. Pagod na rin kasi, pati baka bukas e baka umalis na ulit kami ni daddy at baka bumalik na ulit kami sa states.. Leigh, tawag ka ng mommy mo, mag-uusap na ata kayo.. Oo nga pala.. sige, susunod na kamo ako. Ano kaya ang sasabihin saken? baka naman kung ano nanaman ito. Haay. Bahala na nga. Pero bakit ba parang kinakabahan ako? Tss. Humarap muna ako sa salamin at nagsuklay ng konti sabay ngumiti. kaya ko to Anak, sana naman maintindihan mo kami sa desisyon naming. Wait. Teka, namin? Edi ibig sabihin, madami silang nagdecide? Ill try to understand it mom. Pero, ano po ba talaga yun? Maghihiwalay na kami ng Dad mo. Bumalik kayo dito sa Pilipinas dahil naaprubahan na ang annulment case naming ng daddy mo. Its been a long time since we decided this. Im too sorry for--. Teka lang, tama ba ang narinig ko? Maghihiwalay na kayo? What the hell is going on?

Gusto ko na halos umiyak, halos pasigaw na akong nagsasalita sa harap ng nanay ko. Hindi ko man gustuhin yun pero hindi ko mapigilan. Hindi ko alam kung galit ako.. hindi ko maintindihan ang nararamdaman ko at mararamdaman ko sa mga sasabihin pa ng nanay ko. Ang sakit sakit. Masaya naman kami noon, pero bakit kailangan humantong sa ganito? Bakit pa? Paano nalang ako? Hindi bat ang kahahantungan ko nito ay anak sa labas na lamang? Leigh, let me explain it to you. Makinig ka kasi ng mabuti.. Im listening mom! Hindi ko lang maintindihan kung bakit kailangan pa mangyari to?! Bakit hindi nyo agad sinabi sa akin? Dahil, dahil.. hindi pwede, hindi maari.. Hindi pwede? Darn it. E ako ang anak nyo, Ma. Wala ba akong karapatan malaman yun? Ganun na ba talaga yun? Sasabihin nyo lang sa akin kung kelan patapos na ang proseso? Ma, ano ba talaga ang problema nyo ni daddy? Wala na ba talaga tayo magagawa? Ginusto nyo rin ba to? Ma, at ang pinakamalaking tanong, Paano nalang ako? Tumahimik lang bigla. Nakikta ko mula sa mga mata ng aking ina ang mga luhang naguunahang pumatak sa kanyang mga pisngi. Hindi ko matandaan ang sinabi ko. May nasabi ba akong masama para ikasama ng loob ni mommy? Teka, hindi ko yata kayang makitang umiiyak si mommy.. ayoko, naguguluhan na ako sa mga pangyayari. Dahil pagod na pagod na rin ako sa daddy mo! Ayoko na! Sobrang nahihirapan na ako.. sobra na akong nasasaktan.. Naaawa ako sa mommy ko. Kung may pinaka kawawa pala sa aming tatlo, hindi ako yun. Kundi ang mommy ko. Sinasalo nya lahat ng init ng ulo ng daddy ko, tinitiis nya yun para sa akin alam ko.. Umiiyak parin si mommy. Huminto na ako sa pagwawala at pag-iyak ko. Gusto kong icomfort si mommy pero parang hindi ko magawa. Kinuha ko nalang yung panyo ko at niyapos ko sya. Ma, tama na. Naiintindihan ko na ngayon. Naiintindihan ko na kung bakit sa tuwing babalik tayo sa states ay aywa mo nang sumama. Naiintindihan ko na.. Patawarin mo ako ma. Kung ano man po ang maging desisyon nyo ni daddy, pipilitin ko parin intindihin kahit na ano pa ang mangyari.. Leigh, may ta--Hindi na natapos ni Fritz yung sasabihin nya dahil nakita nya si Mommy na umiiyak. Agad syang lumapit kay mommy. (Fritz) Tita, everything will be fine. If crying is the best thing for you to do just to ease the pain, so let it be. Iiyak mo lang tita. Kaya mo yan tita, all of us are here for you, were all here for you.. Medyo kumalma na si Mommy. Pero hindi ko parin alam kung magiging Masaya na ba ako o malulungkot pa rin dahil sa bilis ng mga pangyayari.. Kinuha ni Fritz ng tubig si Mommy. Nakatingin lang ako na parang tulala kay Mommy. Bakit nga ba kailangan pang umabot ang lahat sa ganito?

Tita, I think its better for you to rest. Tama na tita ang lahat ng nangyari today. We still have another day to face, right? You need to rest, otherwise magkakawringkles ka nanaman nyan.. Ngumiti ng bahagya si Mommy, mukhang effective ang ginagawa ni fritz. Inalalayan kong tumayo si Mommy, medyo nanghihina kasi sya dahil sa sobrang daming luhang iniyak nya. Hinatid ko na sya sa kanyang kwarto. Mom, I just want you to know that whatever circumstances youre going through, Ill always remain by your side until everything is fine and well like the way you wanted it to be, I love you. Ang drama ko na ata. Umalis na ako bigla kasi baka mapaiyak nanaman ako e. Pumunta muna ako sa kusina para uminom ng tubig. Pero bigla akong tinawag ni Fritz. Hindi nagging maganda ang buong araw ko. Siguro kailangan ko muna ng time para makapag-isip kung tama ba itong ginagawa nila Mommy. Kailangan ko na rin sigurong magpahinga muna. Leigh.. Kanina pa may tumatawag sayo.. Ha? As in kanina pa? Oo, mukhang mahalaga nga e. Kasi talagang paulit-ulit tumatawag. E bakit hindi mo inabot sakin? Baka si Daddy na yun. Hello? Nag-uusap at nagiiyakan kayo ng mommy mo, paano naman kaya ako sisingit nun? Pati, may number ka naman ng daddy mo, diba? Its very unusual naman ata na makigamit pa sya ng ibang phone just to contact you. Sabagay. Sino kaya yun? Playing: Runaway by The Corrs. (Ringtone) Ayun, teka. Wait lang Fritz ha. Lumayo ako ng konti para kunwari medyo private. Hello? Leigh.. Hello? Yes? Sino to? Lei--- Ano ba? Sino ka ba? Its me, Ald Ha? I cant hear you. Im sorry.

Pinatay ko na yung phone ko. Parang nanloloko lang kasi e. Pati ang ingay nung place kaya hindi ko sya mainitindihan. Parang medyo lasing din ata. E ano ba sinabi sayo? Wala nga e. Pero Fritz, nakakapagtaka lang.. Para kasing tinatawag nya yung name ko e, kaso hindi lang masyadong maayos yung pagkakasabi.. Talaga? Baka kakilala mo yan? Teka, text ko sina Kent, baka barkada lang natin yan. Sig (Ringing: Runaway) Hindi ko na natapos yung sasabihin ko dapat kay Fritz nang biglang tumunog ulit ang cp ko. Hello? Sino ka po ba? Alam mo, I dont have time for jokes and have some fooling around thing. Could you please me who the hell you are?! Ako to.. Si Aldred. Natigilan ako. Parang biglang huminto ang pagikot ng mundo ko. Nagulat ako. Pero, bakit sya tumatawag? Aldred? Napatingin sakin si Fritz. Oo Leigh.. Asan ka ba? Nasa bar ka ba? Hindi, kanina lang.. Leche naman oh. E bakit ka ba tumatawag? Gusto ko kasi marinig ang boses mo e.. Ngayong narinig mo na, okay na ba? Sige n---- Saglit lang Leigh! (Umiiyak) Hindi ko na kasi talaga kaya e.. Ibababa ko na dapat yung phone ko. Napaisip ako.. Umiiyak ata sya. Pero bakit affected ako? Ano bang sinasabi mo? Tumigil ka na. Umuwi ka na sa inyo dahil for sure nag-aalala na ang parents mo sayo. Hindi Leigh, wala na akong pakielam sa kanila.. Gusto kita makita.. andito ako sa labas ng bahay nyo. Labasin mo naman ako.

Ha? Hindi ako naninniwala. Wala ka nang reason para pumunta pa dito. Matagala na tayong tapos. Ayaw na kitang makita. Kaya tigilan mo na yang pagiinarte mo! Leigh, please. (Umiiyak) Paniwalaan mo naman ako kahit ngayon lang.. Leigh, I love you, I still love you, and I will always love you.. Alam kong mahal mo parin ako.. Kaya Leigh, parang awa mo na (umiiyak), gusto talaga kitang makita, kahit saglit lang.. Kahit silip lang.. Natahimik ako. Wala na ako masabi. Totoo ba itong naririnig ko? Nananaginip ata ako. Hindi. Teka, niloko nya na akong minsan, hindi na ako pwedeng magpaloko pa. Pero bakit parang sobrang affected ako sa kanya? Nagaalala ako, paano kung nasa labas nga sya? Paano kung may mangyari sa kanya? Anong gagawin ko? Hindi, hindi ako lalabas. Hindi ako aalis dito hanngat hindi pa kita nakikita.. Dito lang ako.. Kahit abutin ako ng bukas o nang isa pang bukas, hindi parin ako aalis dito. Leche naman. Umuwi ka na! Hindi ako lalabas para makipagkita at makita ka. Ano ba iniisip mo? Tingin mo ba magpapaloko akong muli sayo? Leighhh--- Pinatay ko na ang cp ko. Bahala kang manigas dyan. Nakakainis. Nakatingin lang sa akin si Fritz. (Fritz) Pupusta ako, lalabas ka parin. Shut up. Hindi ako lalabas para sa gagong yun. Naman? Sure ka? Oo, sigurado ako. Pumasok na kaming dalawa sa kwarto para magpahinga. Malalim na rin kasi ang gabi. Pero hindi ko parin mapigilan ang hindi pagtingin sa phone ko. Ano ba to? Patulugin nyo naman ako! Hindi ako makatulog. Parang gising na gising pa ang utak ko. Parang buhay na buhay pa ang buong kalamnan ko. Halos wala akong nararamdamang pagkaantok. Tulog na tulog na si Fritz samantalang gising na gising pa ako. Around 2 am na, kailangan ko na talagang matulog. Haay. Pauli-ulit na tumatakbo sa utak ko ang mga salitang binitiwan ni aldred. Paulit-ulit. Naririndi na ako. Ayoko na! Pagod na ako. Ayoko nang umasa. Iniwan nya na akong minsan kaya sa pagkakataon ngayon, ako naman ang mang-iiwan.. Pero, paano kung nasa labas pa rin sya? Arggh. Bakit kasi pumunta punta pa ang lalaking yun dito. Nakakainis na talaga. Ilang saglit lang, hindi ko na natiis pa. Tumayo na ako sa kama ko at sumilip sa bintana. Kinuha ko yung jacket ko at dahan-dahang lumabas sa kwarto. Kinakabahan ako sa kung anong pwedeng mangyari. Hindi ko alam kung tama ba itong ginagawa ko. Pero hindi ko na kasi talaga matiis na hindi lumabas. Oo, inaamin ko, siguro nga mahal ko pa din sya. Pero mas nangingibabaw ang sakit kesa sa pagmamahal na nararamdaman ko para sa kanya. Lalabas ako hindi para sa kanya, lalabas ako para tapusin ang kung ano mang namamagitan pa sa amin.

Aldred. Tumingin sya. Mapula ang mga mata nya at nakasandal sya sa kotse nya. Unti-unti syang tumayo at lumapit sa akin. Leigh, sabi na nga ba at lalabas ka.. Tahimik lang ako. Gusto ko lang marinig ang mga sasabihin nya. Leigh, patawarin mo ako.. Unit-unting tumutulo ang mga luha sa mata ko. Hindi ko alam kung maniniwala ba ako sa sasabihin nya o baka niloloko nya nanaman ako tulad ng ginawa nya noon. Kung ano man yung nangyari noon, pwede bang kalimutan na natin yun at magsimula ulit? Leigh, alam ko na mali ako dahil sinunod ko ang gusto ng mga magulang ko at hindi ang puso ko.. pero Leigh, maniwala ka, ikaw lang talaga ang mahal ko.. Ikaw lang.. Hindi Aldred. Tama ang ginawa mo. Tama lang na sinunod mo ang mga magulang mo. Itigil mo na ito aldred. Tama na. Ayoko na ng gulo. Maayos na ang buhay ko.. Maayos na rin ang buhay mo.. Kaya wag na sana nati--- Niyapos nya ako bigla kaya hindi ko na natapos ang sasabihin ko. Wag Leigh.. Wag mo sabihin yan Leigh.. Alam ko, alam ko na kahit konti ay may puwang parin ako dyan sa pusot buhay mo.. Leigh, please. Umiiyak sya, umiiyak na rin ako. Ngayon ko lang sya nakita na ganito. Na parang kahit sino ang makakita sa kanya ay maaawa. Aldred, hayaan mo muna akong makapag-isip.

Unti-unti akong kumalag sa pagkakayapos nya. Nakatungo lang sya. Nang makakalag ako sa pagkakayapos nya, unti-unti syang lumakad palayo mula sa akin at sumakay na sa kotse na.

Chapter 4 Tanghali na akong nagising, medyo pumugto ang mata ko dahil na rin siguro sa walang sawa kong pagiyak kagabi. Oras na siguro para tumayo at kumain, gutom na gutom na talaga ako. Leigh, ano nangyari sa mata mo?

Ha?, eto ba? Wala to. Dahil siguro to nung umiyak ako dahil sa sinabi ni mommy. Hindi ko masabi kay Fritz na umiyak ako kagabi dahil sa mga sinabi ni Aldred dahil nga lumabas ako ng bahay para Makita at pauwiin na sya.. Sigurado kasing lolokohin nya nanaman ako o kaya naman e papagalitan nya ako. Ah. Siguro nga. Ano, sama ka ba saken? Saan naman? Punta ako school, mag-aayos ng requirements at mag-eenroll na rin. Since hindi ka naman ata babalik pa sa states, bakit hindi mo muna ituloy ang pag-aaral mo dito sa pinas? Ah, ganun ba? Teka, tanong ko muna si Mommy Ok. Pinuntahan ko si Mommy sa kwarto nya pero walang tao, wala si mommy sa kwarto nila ni daddy. Yaya, wheres mom? Naku ineng, maagang umalis e.. Ganun po ba? Sige po, salamat. Dahil wala naman si mommy, naisipan ko nang sumama kay fritz pagpunta sa university. Wala naman sigurong masama kung mag-enroll pa rin ako dito sa pinas dahil mukhang matatagalan pa bago kami makabalik sa states at kung bumalik man na agad kami, pwede pa rin naman i-cancel ang enrolment. Leigh, gising na, andito na ta---. Fritz Hindi ko namalayan na nakatulog pala ako. Dahil na rin siguro sa sunod unod na pagod at pressure, tapos napuyat rin ako kaiiyak kagabi. Tumango lang ako kay fritz at nag-ayos ng konti pagkatapos ay bumaba na kami ng kotse nya. Balita ko may bago raw tayong classmate ngayong year na ito.-Fritz Talaga? Kanino mo naman narinig yan?-Leigh Sabi kasi ni Andrea, alam mo naming malakas ang radar nun, hehe. Fritz Ah, si andrea talaga. Lalaki ba daw o babae?-Leigh Lalaki nga daw e, tapos anak mayaman talaga, dati kasi e nagho-home study lang sya sa amerika pero dahil may family business daw na dapat asikasuhin dito sa pinas e lumipat muna pansamantala dito.Fritz

Alam mo talaga ang kwento?-Leigh Natatawa lang ako kasi talagang inalam pa ni andrea at nitong pinsan ko kung sino yung transferee. Haha. Hours passed, natapos na naming ang mga requirements at nakapag-enroll na rin kami for the school year 2012-2013.. Konting oras at taon nalang ay makakagraduate na din kami. Bago kami umuwi, dumaan muna kami sa isang mall sa alabang. Bumili kasi si fritz ng ilang school items tapos dun na din kami kumain. Habang kumakain kami, naalala ko sina moomy at daddy. Tinawagan ko si mommy para kamustahin sa kalagayan niya. (Phone number dialled- ringing) Hello?- Mom Ma, how are you? Hi baby, Im fine and doing good. Pasensya na kung maalis akong umalis sa bahay ha, kailangan ko kasing pumunta sa mga lola mo para ipaalam ang tungkol sa amin ng daddy mo.-Mom Its okay Ma. Ahm, would you mind if I go and talk with dad? Biglang sumingit si Fritz, Hoy! Ano ka ba? Pupuntahan mo daddy mo? Oo naman, masama ba? Tatay ko naman siya ah, may gusto lang akong itanong. Balik sa phone, Ma, okay lang po ba? Yes baby, okay lang.-Mom Thank you Ma, ingat ka diyan ha, see you later. I love you! (End of call) Tara na. Sabi ko kay fritz, napa-buntong hininga naman siya. Halos 1 hour yung naibyahe naming kahit malapit lang naman yung office ni daddy dahil sa sobrang traffic dahil pa-hapon na rin. Nang makarating kami sa hotel na pagmamay-ari ng pamilya namin, sinalubong agad kami ni Fritz ng concierge. Good day Ms. Leigh. What brought yo here? Concierge Thank you. I would like to see my dad. This way Maam.- Concierge

Kilala naman ako dito kaya naging madali ang paghahanap ko kay dad. Umakyat kami sa pinaka-taas na floor, 89th floor ata yun. Hi Dad. Leigh, how are you? Nasabi nya yun ng hindi tumitingin sa akin. May inaasikaso kasi siya sa computer nya. Kainis, konting oras lang naman yung kailangan ko mula sa kanya, desperado na nga talaga ako sa ama. Dad, pwede bang tigilan mo muna yang ginagawa mo? Medyo painis kong sinabi. Tumunghay naman siya at sinarado ang laptop nya at inalok akong umupo sa sofa. Tumayo siya at lumapit sa tapat namin ni fritz at umupo na rin. Akala ko hindi nya ako pagbibigyan, buti nalang nasa huwisyo ang ama ko ngayon. Okay, so whats your agenda here?- Dad Dad, what pushed you to end up with this situation? I dont get you. Tell me straight.- Dad Dad! About you and mom! Paano na ako dad? Iiwan mo nalang ako kay mommy? Tapos hindi mo na ba gagampanan yung tungkulin mo sa akin bilang ama? Leigh, calm down. I did everything for our relationship but it doesnt work anymore! Im tired and sick of it that I cant even concentrate on my job! Leigh, this is a very confidential matter about me and your mom, its a problem between us. Wag ka na makigulo pa.- Dad Dad? How can say those? So ganun nalang yun? Iiwan mo na nga talaga kami? Ha? Hindi mo alam kung gaano kahirap para kay mommy ang ganitong klaseng problema, she cries every night! She cant even eat too much, and she doesnt talk most of the time. Is that what you want? Do you think its easy for my part? Tingin mo ba e ganun ganun nalang din yun sa akin? Of coure not! Hindi ko rin naman ginusto ito e. Pero wala na talaga, wala na yung spark between us. I love your mom so much pero she always give me reasons para itigil ko na yung love ko para sa kanya. Dad I though your love is endless. I thought your love for her is deep and strong. Pero hanggang ditto lang pala yon. Wala kang sinabi sa ibang lalaki. Nag laki ng pride mo dad. Ang taas-taas kaya halos hindi mo na kami makita sa baba. Mali ang akala ko sayo, sana hindi nalang ikaw ang nagging tatay ko. Leigh! Bakit mo ba sinasabi yan? fritz Tara na fritz, wala akong mapapala sa isang ama na hindi marunong ipaglabang ang mahal niya.-Leigh Shut up! Wala kanga lam sa nararamdaman ko. Get out!- Dad

Aalis talaga ako.- Leigh

For blogspot. Dear YOU, Hi. How are you now? Are you feeling well? Even if you wont mind asking me, Im a bit okay. So, hows your study? Do you get high grades? Yea, Im doing better this time. By the way, someone told me that you lost your senses... Did they say it right? Why are you not telling me? Or, are they the one lying at me for they know what and how I truly feel for you? Is it true? You lost your sense of sight for you cannot see me anymore. You cant see my presence beside you. You cant see my efforts when Im with you. You cant see my tears as they fall behind my cheeks everytime youre not around. Or maybe theyre right, youre eyes are really not meant to look at me... maybe, not only for me.. Is it true? You lost your sense of hearing for you cannot hear my voice calling your name. You cant hear my heart pounding and beating everytime we have our conversation. You cant hear anymore the loud echoes of my heart as it breaks into pieces...You cant hear anymore the tears dropping and coming out from my eyes.. You cant hear my words saying that my love is only for you You cant hear my whisper as they gently call you Is it true? You lost your sense of touch. You lost your capability to feel. You cannot feel my sincere and intimate love for you. You cannot feel the way I worry and care for you. You cannot feel my eagerness to see you everyday You cannot feel me, day by day.

Is it true? Im looking forward for your response. I dont want myself to believe those simply because I cant. If those are true, my heart will be torn not just in two but maybe in three. My life will be shattered, and maybe, Ill be one of those who just nowhere to be found like a feather eradicated from its wings. I want to hear you utter. I want you to stay. I want you to say Its not true in my facade. I still want to believe that Im not yet wakeful with my blissful dream with you. I dont want to deem that my dream is more likely to be a terrifying and startling dream and just waiting for myself to wake up and admit the reality that your love for me is just a shaggy dog story. Im asking you, is it true?

Sincerely, Me, the one who loves you before someone else do.

Drivers Quarrel Sa loob ng isang linggo, hindi bababa ang pagsakay ko sa tinaguriang hari ng kalsada ng halos sa sampung makaulit. Dahil na rin sa palagian kong pagsakay sa Jeep, marami na rin akong napansing mga gawi ng mga driver ng jeep. May masama, mayroon rin naming maganda at mabuti. Hindi ko alam kung maiinis ako o matutuwa sa iba-iba nilang ugali. Marami sa mga nasasakyan kong jeep, puro naninigarilyo ang tsuper. Kapag nakiaupo ako sa likod ng upuan ng driver, agad kong kukunin ang panyo ko at itatakip sa ilong ko. Aba, manong driver, kung gusto mo magkasakit sa baga, sarilihin mo nalang, wag mo na subukang mandamay. Matapos kong itakip ang panyo ko, ikukunot ko ng bahagya ang aking kilay, para kahit papaano, mapansin nung driver na nakakainsulto ang paninigarilyo nya. Isang bagay pa na pinagtataka ko, halos lahat naman ng mga jeep ay may nakalagay na no smoking pero bakit mimong mga driver na siyang nagkapit ng mga katagang iyon ang nangunguna sa paninigarilyo sa loob ng humaharurot na akala moy eroplano. Ika nga, Its more fun in the Philippines DAW. Isa pang bagay ang napansin ko, halos lahat ng mga