"What's mine is mine!" Gigil na gigil siya sa akin.

"Bakit? Kinukuha ko ba ang iyo?" Nang-aasar na sagot ko. He gritted his teeth and
pulled me closer.

"Mag-ingat ka. Kukunin ko ang lahat ng yan, hook or by crook."

Binitiwan niya ako, hindi ko alam kung bakit bigla na lang naging woobly ang knees
ko. Pero alam kong hindi iyon dahil sa takot...

-Apollo Cai
"Bye, Apollo!"

Ngumiti ako sa mga kasama ko sa duty at saka kumaway. Ang sabi nila sa akin kanina,
magpupunta pa daw sila sa isang videoke bar, gusto ko sanang sumama pero iniisip ko
si Nanay na walang kasama sa bahay kaya naisip kong umuwi na lang. Naglakad ako
papunta sa may paradahan ng jeep. Nang tingnan ko ang oras ay nakita kong mag-a-
alas onse nap ala ng gabi. Gising pa kaya si Nanay? Siguro ay hindi na, kahit
kailan naman ay hindi ako hinintay noon kapag gabi na natatapos ang duty ko.

I sighed. Isa akong nurse sa isang mental institute sa Makati. Anim na taon na
akong nagtatrabaho doon at palaging sinasabi ng kapatid ko nab aka daw kaya ako
topakin ay nahawa na ako sa mga pasyente namin, alam kong hindi naman totoo iyon.
Hindi naman ako baliw, makulos lang talaga ako.

Nagpatuloy ako sa paglalakad nang malapit na ako sa sakayan ng jeep ay napansin ko

ang isang matandang babaeng gusgusin na nakaupo sa side walk. Sira-sira ang damit
nito, madungis ang balat, may kipkip na baston at nakalahad ang kamay. Nakadama ako
ng awa sa kanya.

"Lola... okay ka diyan?" Tanong ko sa kanya. Tumingin siya sa akin. Napangiwi ako,
pati mukha niya ay madusing tingnan. Itinaas niya ang kanyang kamay at saka
itinapat iyon sa kanyang bibig. Ibinuka niya ang bibig at umaktong sumusubo.

"Kain..." Sabi niya sa akin. Napakamot ako ng ulo. Binuksan ko ang bag ko at saka
kinuha ang wallet ko, naisip kong bigyan siya ng pera pero naisip ko rin paano kung
gamitin niya ang ibibigay ko sa sugal?

"Lola, tara, ibibili kita ng pagkain."

"Jollibee..." Bulong pa nito. Tumaas ang kilay ko.

"Wow! Rich kid ang peg Lola? Choosy ka pa!" Yumuko ako para alalayan siya. Inakay
ko siya. Nakakapgtaka lang dahil kahit madusing siya ay wala siyang masangsang na
amoy. Inakay ko si Lola hanggang sa pinakamalapit na karinderya.

"Ate, apat na kanin, isang giniling, isang isaw, dalawang galunggong saka dalawang
coke. Now na ha!" Inupo ko si Lola sa silya at saka muli siyang tiningnan. Umupo na
rin ako.

"Anong pangalan mo?" Tanong ko sa kanya. Sanay na akong makakita ng mga kasing
edaran ni Lola na namamalimos sa daan. Ang ilan sa kanila ay walang pamilya, iniwan
ng anak o kaya man ay inabandona na parang alagang pusa.

"Lukring." Mahinang wika nito.

"Nasaan ang pamilya mo?" Tanong ko muli. Inilagay nito ang isang daliri sa leeg
nito at saka gumawa ng "tsk" na sound. Agad ko naman na-gets.

"Patay na? Wala kang anak?" Tanong niya muli.

"Patay na."

"Apo?"

"Luko-luko ang apo." Sabi pa niya sa akin.

"Ilan ang apo mo?" Muling tanong ko. Tsismosa kasi talaga ako.

"Isa. Luko, mahilig sa inom."

"Ah, dapat diyan pinapatay." Komento ko. Nahuli kong ngumiti si Lola sakto naman at
dumating ang order namin. Pinanood ko siyang kumain. Kahit paano ay magaan ang
pakiramdam ko na nakakatuloung ako sa kanya. Hindi naman kasi madalas na nagagawa
ko ito, iyong iba kasi, gusto ko man tulungan, parang nanloloko lang naman sila.
Pero sa matandang ito, parang ayos naman siya. She looked harmless and innocent.

"Kain lang, Lola." Sabi ko sa kanya. "Pagkatapos natin, ihahatid kita pauwi." Wika
ko sa kanya. Makalipas ang ilang sandal ay naubos na ni Lola ang pagkain niya, ako
rin, busog na busog ako. Nagbayad lang ako sa babae at umalis na kami.

"Saan ka nakatira?" Tanong ko sa kanya. Umiling siya.

"Bangketa." Sagot niya sa akin.

"Ganoon? Wala kang bahay?" Umiling ito. Napakamot ako ng ulo. Saglit ko siyang
tinitigan. Naaawa ako sa kanya. Sira-sira na ang damit niya, gabi pa naman at
malamig. Napabuntong hininga ako.

"Sige, iuuwi kita sa bahay ko, pero bukas na bukas, dadalhin kita sa home for the
aged. Huwag kang tatakas doon." Sabi ko sa kanya. Pumara ako ng taxi. Pinauna ko
siyang sumakay, tapos sumunod ako. Sa buong biyahe ay nakatingin lang sa akin si
Lola, ngiting-ngiti, parang tuwang-tuwa siya. Kung sabagay, sino ba naman ang hindi
matutuwa? May matutuluyan siya ngayong gabi. I sighed.

Isa lang naman ang inisip ko. Ano kayang magiging reaksyon ni Nanay kapag nakita
niyang nag-uwi ako ng isang pulubi. Muli kong tiningnan ang matanda sa aking tabi.

"Mag-a-Anabelle Rama na naman si ina." Napailing na lang ako. Makalipas ang ilang
minute ay huminto na ang taxi sa harap ng bahay naming. Nagbayad ako, napamahal pa
nga. Inalalayan kong bumaba si Lola at saka pumasok na kami sa bahay. Tulad ng
inaasahan ko tulog na nga si Nanay. Inilapag ko lang ang gamit ko at saka
binalingan si Lola.

"Tara, papaliguan kita. Nakakahiya naman sa flawless skin ko iyang germs mo."
Inalalayan ko muli siya papasok sa banyo. Pinaupo ko siya sa bowl at saka
sinimulang paliguan. Hindi naman ako nangimi. Parte ng trabaho ko ang paliguan ang
mga pasyente sa mental institute kapag kulang kami sa aid, at infairness kay Lola,
habang natatanggal ang itim-itim niya sa mukha at sa katawan, nakikita kong maputi
siya, pantay ang kulay nito. Nang matapos ko siyang paliguan ay ipinasuot ko muna
sa kanya ang lumang duster ni Nanay, sinuklayan ko siya ng buhok at nang tingnan ko
siya. Napanganga ako.

"Lola, ang ganda mo!" At hindi ako nagbibiro. Humagikgik siya sa akin.
"Tulog?" Sabi niya sa akin.

"Dito kayo sa sala, huwag kayong maingay ha. Baka magising ang dragon este ang
nanay ko." Nginitian ko siya, naisip kong ikuha siya ng kumot para hindi naman siya
masyadong malamigan pero noong bumalik ako, nakita ko siyang nakatayo sa harapan ng
family picture namin.

"Hoy, ano iyan?" Tanong ko sa kanya. Binalingan niya ako. Hawak na niya ang litrato
naming pamilya. Itunuro niya ang mukha ni Alexis - ang Ate ko. "Ate ko iyan, hindi
na siya dito nakatira dahil... ewan ko doon. Magulo ang buhay noon at the moment."
Itinuro naman niya ang mukha ni Tatay. "Namatay si tatay noong eleven years old
ako. Sayang nga, kasi di niya na kami nakita ni Alexis na lumaki. Si Nanay naman,
nandyan, tulog na, I'm sure nakanganga na iyon."

Humagikgik si Lola. Hindi ko alam kung anong meron kay Lola at parang magaan ang
loob ko sa kanya. Inaya ko na siyang matulog pero bago siya tuluyang nahiga ay muli
siyang nakipakwentuhan sa akin. Kahit ako lang ang nagsasalita ay nararamdaman kong
nakikinig siya sa akin. Sa huli, nakita ko na lang na tulog na tulog na siya. I
sighed. Hinaplos ko ang hapis na mukha ni Lola. Naawa talaga ako sa kanya, wala na
siyang pamilya. Sana talaga, bumuti ang buhay sa oras na dalhin ko siya sa home for
the aged
Frenzy, smoke coming from those cigarettes and the warm kisses of my girlfriend -
iyon lang ang nakikita ko habang nasa likod ako ng manibela. I was about to race
again - race, racing - that's my life.

"Ready!"

I looked at my girlfriend again, tinapakan ko ang breaks at saka lumapit sa kanya

para kumuha ng lucky kiss, then I looked at the opponent. I grinned at him. I
wanted to tell him that tonight, he will eat my dirt. I will make sure that I'll
win this race. I need to win this race. I need to feel that I am actually good for
something, na hindi lang ako isang good for nothing second choice. Tumingin ako sa
harapan, I saw the woman, flipped the flag and just like that I stepped on the
breaks and made my Bentley fly. My girlfriend took my hand I smiled at her.

"Will you marry me?" I said to her. It was just a spur of the moment thing. I don't
really love her and I was just dating her to spite my Grandmother for making me
feel like a good for nothing second choice. Sa lahat sa buhay ko, kahit kailan yata
hindi pa ako naging first choice. It was always my brother, si Sancho ang magaling,
si Sancho ang matalino habang si Lukas, si Lukas ang prodigal son, si Lukas ang
matigas ang ulo, si Lukas ang malabo ang future.

I hated my family for judging me that way. Ni hindi nga nila alam kung ano talaga
ang gusto ko. All my life I've been told what to do so when I had the chance to
live outside my family's shadow, I jumped. I lived for that moment. I don't want to
be known as Lukas Vicente Consuji. I just wanna be Lukas. Just me. Pero kahit iyon
ay parang napakahirap. My family, especially my grandmother hates the way I live my
life at mas lalo niya akong kinamuhian nang mawala sa kanya ang paborito niyang apo
- si Sancho.

Ngayon, wala na siyang ibang choice kundi ang gawin akong sole heir ng Consunji
Empires. It's been five years since Sancho's sudden death pero hanggang ngayon dama
kong hindi pa rin ako napapatawad ng buong pamilya ko. The ever reliable Sancho
Consunji was gone and they were left with the good for nothing Lukas Consunji. Sa
tuwing maiisip ko iyon ay sobra-sobrang sakit ang nararamdaman ko. Pero ano ba nga
bang magagawa ko? They are still my family.

"Yes!"
"Good! I'm marrying you after this --- fuck!" I said when I didn't feel the brakes.
Automaticallym nawalan kami ng balance and we hit that big tree at the street
corner. I wanted to stay awake but I couldn't...

-------------------------------

"Kapag ako yumaman, who you ka sa akin!"

Pinanlakihan ko ng mata ang kapitbahay naming si Junjun. Nakakainis kasi, namimili

lang ako ng yelo, tinarayan na ako ng bakla! Akala yata niya mas maganda siya sa
akin, hello? Ako kaya ang may matres sa aming dalawa.

"Ay wit ka yayaman, Apollo! Kasungit mong iyan!" Bira niya pa sa akin. I made a
face.

"Hoy bakla! Kapag nag-init ang ulo ko, ibabato ko sa mukha mong tinadtad ng
asteroid itong yelong binili ko sa inyo!" Kulang na lang ay lumabas ang litid sa
leeg ko.

"Ay! Makinis ang mukha mo?!" Sabi niya sa akin.

"Oo! Gumagamit ako ng I-White Korea at umiinom ako ng myra-E, ikaw anong gamit mong
pangilamos? Iyong totoo, escoba ang gamit mo noh!" Nalukot ang mukha ni Junjun at
saka inirapan ako. Napapalatak pa ito at saka tumalikod. Tatawa-tawa naman akong
umalis. Akala yata niya porke mas bata siya sa akin hindi ko siya papatulan, di
niya alam, mapagpatol ako. Umuwi ako sa bahay dala ang yelo at nestea ice tea na
binili ko. I was humming my favorite song nang mamataan ko ang isang kulay berdeng
sasakyan na nakatapat sa bahay naming.

"Anak ng utak ng katipunan." Sabi ko. Binilisan ko ang lakad at saka kinabugan ang
likod ng taong nakatayo sa harapan ng bahay naming.

"Aray naman, Apollo!" Napangiwi si Jacinto Emilio - I know ang bantot ng name niya.
Wala sigurong creativity sa katawan ang tatay ng gunggong na ito.

"Umaano ka dito? Babasagin ko itong yelo sa mukha mo, walang hiya you!" Nakadama
ako ng madaming galit sa kanya. Hanggang ngayon ay hindi ko pa rin nakakalimutan
ang ginawa niya sa Ate ko, kaya kahit anong mangyari, naghihigmagsik pa rin ang
galit ko sa luko-lukong ito.

"Sabihin mo na sa akin kung saan nakatira si Lexy."

"Ayoko! Mamatay ka muna, maybe then I'll tell you." Nginishan ko siya.

"Loko! Hindi ako nagbibiro." Sabi niya sa akin. "Where is she, I need to talk to
her."

"Gusto mo sabihin ko sa'yo?" Tumango siya. "Sige, sasabihin ko sa'yo kung saan
nakatira si Alexis, pero kailangan ma-kiss mo muna iyong siko mo. Kaya mo?"

"Kung ikaw nga di mo kaya----"

"Siyempre di ko kaya, kaya nga pinapagawa ko sa'yo! Bobo! Nasaan ang logic mo?!
Umuwi ka na nga baka ipalapa ko kay LeBron iyang precious genitals mo! Uwi at wag
kang babalik dito! Bwisit ka! Magsulat ka na lang sa inyo ng Kartilya ng katipunan!
Mamatay ka sana sa himagsikan! Walang hiya you!"

Pinagmasdan ko si Jacinto habang pasakay siya sa kotse. Napailing ako, ang pangit
niya talaga. Iyon lang ang masasabi ko. I hate that man so much I could actually
kill him with my bare hands!

Tumalikod na ako at akmang papasok sa loob ng gate namin nang bigla na namang may
pumaradang sasakyan. Isang itim na SUV iyon, at mula roon ay umibis ang tatlong
lalaking naka-suit and tie na itim - bigla ko tuloy naalala si Will Smith at si
Tommy Lee Jones.

"Ay, Men In Black ang peg?" Sabi ko habang nakatingin sa kanila. Binuksan ng isang
lalaki ang passenger's door at mula roon ay may lumabas pang isang lalaking medyo
matanda na.

"Are you Miss Apollo Yvangeline Cai?" Tanong niya sa akin. Napakunot ang noo ko.
Bakit kilala niya ako.

"Sino ka?" Tanong ko sa kanya. He just smiled at me, hindi ko alam kung bakit ako
kinilabutan.

"Sumama ka sa amin." Sabi niya. Nanlaki ang mga mata ko.

"Ayoko nga!" Sabi ko, muli ay tinangka kong isara ang gate pero nakita kong
sinenyasan ng matandang lalaki ang dalawang lalaking kasing laki ni Johnny Bravo
ang katawan pero maliit naman ang mga ulo. Kung naiba nga lang ang sitwasyon,
matatawa sana ako at lalaitin sila pero hindi ko magawa dahil hinawakan nila ako sa
magkabilang braso at naramdaman ko na lang na umangat ang paa ko sa lupa. Five
feet, four inches lang ang height ko at maliit talaga ako para sa kanila, wala
akong nagawa kundi ang sumigaw.

"Kidnap! Rape! Harassment! Ano ang isisigaw ko?! Tulungan ninyo ako! Tumawag kayo
ng bumbero ay pulis pala!" Nalilito na ako dahil sa takot. Pero kahit anong sigaw
ko ay walang nakarinig sa akin. Ipinasok nila ako sa sasakyan at saka pinalubutan.

"Home." Wika ng matandang katabi ko. Tiningnan niya ako at saka siya ngumiti sa
akin. Napayakap ako bigla sa aking sarili.

"Manong, huwag po. Birhen pa ho ako!"

"Huwag kang mag-alala, hija. Walang mangyayari sa iyo, Mabait kami." Sabi nito sa
kanya. Kumunot ang nook o. Mabait, kung mabait sila, bakit nila ako kinidnap?

----------------------------------

Makalipas ang ilang sandali ay huminto ang sasakya. Inalalayan akong bumaba ng
isang lalaki, habang ang isang lalaki naman ay dinala ang plastic na naglalaman ng
yelo at ice tea na binili ko sa tindahan kanina. Nang humarap ako ay ganoon na lang
ang panlalaki ng mata ko. Nasa harapan ako ng isang malaking mansion. Mansion na,
malaki pa. Sobrang ganda ng paligid, puno ng flowers ang garden at parang hindi
sila naghihirap sa tubig dito dahil green ang Bermuda grass nila.

Bigla akong naalangan. Naka-short at t-shirt lang ako - ni hindi pa nga ako
naliligo, tapos nanadito ako ngayon? Ano bang nangyayari?

"Sumama ka sa akin, Miss Cai. Kanina ka pa hinihintay ng Madame." Wika niya sa

akin. Nauna siyang maglakad. Sumunod ako sa kanya, dama kong pinagtitinginan ako ng
mga tao sa aking paligid.

Maya-maya ay sumapit na kami sa isang napakalaking opisina. Napalunok ako, ang

daming libro sa loon, pero ang pinaka-nakatawag sa atensyon ko ay ang malaking
chandelier sa kisame. I looked up and smiled. Ang ganda noon, I can see my
reflection - mukha akong bruha.

"Maupo ka muna, Miss Cai." Sabi ng lalaki. Hindi na ako makatiis.

"Sino ka ba?"

"Ako si Robert. Ako ang butler dito sa Adelaide Mansion."

Tumaas ang kilay ko. Sosyal may pangalan ang bahay.

"Madame Adelaide will be here in a moment, in the mean time, gusto mo ba ng ice
tea?" As if on cue, biglang bumukas ang pinto at dumating ang dalawang katulong
with matching uniforms - ang isa ay may dalang baso, ang isa naman ay dala ang
pitsel ng ice tea. Parang gusto ko tuloy sumigaw ng " nasaan ang apple?"

They poured the glass some ice tea and gave one to me. Pero bago ko pa mainom iyon
ay bumukas muli ang pinto at mula roon pumasok ang isang glamorosang babae
namumutaktak sa diamante ang leeg. Napatayo ako. Kilala ko siya!

"Lukring!" I exclaimed. She smiled at me.

"Please sit down, Apollo. I'm so happy to see you." Ngiting-ngiting wika niya.

"Anak ng tetris sa facebook!" Hindi ko talaga mapigilan. "Bakit mayaman ka?!"

"It's a long story, pero pinatawag kita dito sa isang dahilan lang." Sabi niya sa
akin. Kumunot ang noo ko. Lumapit siya sa akin. Kaya pala nang magising ako noong
araw na iyon, wala na siya sa bahay naming. Akala ko pa nga magnanakaw siya. Akala
ko pa may kinuha siya sa amin. Pero wala. Iyon pala, napakayaman niya.

"Magpapakilala muna ako. Ako si Doña Adelaida Santiago - Consunji. Pasenya ka na

kung hindi tayo nagkakilala ng maayos noong gabing iyon pero---"

"Teka, naguguluhan ako," Wika ko. "Mayaman ka, pero nagpanggap kang pulubi, sumama
ka sa bahay ko, pinaliguan kita, natulog ka sa sofa ko pero ang totoo, mayaman ka?
Ano iyon? Trip mo lang?"

Natawa siya sa akin. Lalo akong naguluhan.

"Let's just make the long story short." She sighed. "I was looking for an heir and
I found you."

Heir? Heir ba ang narinig ko o hair as in buhok?

"You see, Apollo, may apo ako pero kailangan ko ng tagapagmana----"

"Ibig ninyong sabihin papakasalan ko ang apo ninyo?" Nanlalaki ang mga mata ko. Ano
ba talagang trip ng matandang ito?

"I'm not asking you to marry my grandchild. I'm just telling you na sa'yo ko
ipapamana ang lahat ng kayamanan ko." Nakangiti siya sa akin. Nanlalaki pa rin ang
mga mata ko.

"Anong tinira mo kanina, tanda?!" Sigaw ko sa kanya. Ipapamana niya sa akin lahat
ng kayamanan niya? Anong kapalit? Bakit? At sa lahat ng tao sa buong Maynila, ako
pa talaga ang napili niya.
"Ikaw ang magmamana ng lahat ng kayamanan ng Consunji Empires, Apollo Cai."

I looked at her for a while, I was trying to wait fot the punch line pero nang ma-
realize ko na walang puch line at seryoso siya, lalo akong nagtaka.

"Why me?"

"Cause you have a good heart."

"At saan ka nanggaling magaling na babae?"

Napangiwi ako nang makapasok ako sa loob ng bahay. Alas sais na ng hapon at alam
kong galit nag alit na ang dragon este ang nanay ko dahil ang tagal kong nawala.

"Pinabili lang kita ng yelo, inabot ka na ng siyam-siyam?!" Nanlalaki na naman ang

mga mata niya. Napabuntong hininga na lang ako. Gusto ko mang ipaliwanag kay Nana
yang nangyari sa akin ngayong araw na ito ay hindi ko rin kaya, kung sa sarili ko
nga hindi ko maipaliwanag, sa kanya pa kaya? Kung ako nga hindi ako naniniwala,
siya pa kaya?

Umupo ako sa sofa at saka itinaas ang paa ko sa coffee table.

"Namuti na ang mata ko kakahintay sa'yong bata ka!" Sinabunutan pa ako ni Nanay.

"Aray naman nay!" Napangiwi ako. "Masakit po!"

"Talagang masasaktan ka! Saan ka namili ng yelo at ice tea? Sa mall?!"

"Eh nay, traffic kasi." Wala sa loob na sagot ko. Nakatikim na naman ako ng batok
kay Nanay.

"Traffic? Saan sa kanto?!" Sigaw niya sa akin. Lalo akong napangiwi. Pinalo ako ni
Nanay sa balikat, napadaing ako.

"Nay naman eh! Bente-sais anyos na ako pero kung paluin ninyo ako para lang akong
dose!" Reklamo ko sabay tayo, wrong move nga lang kasi noong tumayo ako, kinurot
naman ako ni Nanay sa singit. "Nay!"

"Ikaw na bata ka! Kapag nalaman kong nakipag-date ka sa Gene na iyon, sinasabi ko
sa'yo!"

"Nay naman kadiri, sa lahat ng lalaki si Gene pa!" Tukoy ko sa kaibigan ng

kapatid. Ko.

"Eh anong problema kay Gene? Mabait, magalang, may magandang trabaho." Paliwanag ni
Nanay. Ngumisi ako.

"Asus, kung gusto ninyo kayo na lang ang magpakasal doon, crush ninyo pala....
Aray!" Muli akong nakatikim ng subunit mula sa kanya. "Nay naman!"

"Ikaw na bata ka! Manang-mana ka sa ama mo! Matigas ang ulo! Naku, sinasabi ko
sa'yo! Hala sige, kumain ka na doon at pa-planstahin mo pa ang uniporme mo!" Sigaw
niya. Okay lang sana kaya lang sinigawan niya ako sa mismong tapat ng tainga ko,
medyo nakakabingi lang.

Umakyat ako sa aking silid at saka nahiga sa kama. Napangiwi ako ng maalala ko ang
nangyari kanina. Hindi ako makapaniwala. Iniisip ko kung kailangan ko bang
paniwalaan ang lahat ng sinabi ng babaeng nagpakilala bilang Doña Adelaida.
Pakiramdam ko kasi, pinagtitripan lang nila ako. Oo, sige, mayaman na siya pero sa
yaman niyang iyon, matino ba siyang tatawagin kung basta na lang niya ibibigay sa
akin ang lahat ng kayamanan nila eh samantalang wala naman siyang basehan? Ang sabi
niya, mabait daw kasi ako, I have a good heart, pero iyon lang ba talaga iyon? Iyon
lang talaga? Hindi man lang ba dahil sa maganda ako? Mukhang model o kaya man
kamukha ni Angel Locsin - kahit man lang iyong nunal niya?

"Cause I have a good heart..." Pilit kong iniintindi ang sinabi niya. Dahil lang
doon? Ibibigay niya sa akin ang lahat dahil lang doon? Hindi ko kasi feel,
pakiramdam ko, may hindi siya sinasabi sa akin. Kulang sa information at iyong
hindi niya sinasabing iyon ay iyong pinakamahalagang bagay.

"Nakakainis lang... Naka-shabu siguro iyon." Naisip ko pa. I just sighed. Hindi na
siguro sila magpapakita sa akin. Buti nga at inihatid pa ako ng mga kamag-anak ni
Johnny Bravo eh, pasalamat na lang ako kasi hindi nila ako pinaglakad pero sana
talaga, hindi na sila magpakita, guguluhin lang nila ang buhay ko. Hindi naman kasi
ganoon kadaling maniwala sa mga bagay-bagay na sinabi nila sa akin.

Sole Heir...

Sole Heir...

Sole means talampakan.

Heir means buhok?

Hindi eh...

"Arghhh! Ayoko na silang isipin!"

---------------------------------

"Hello, grandma..."

I greeted my grandmother the moment I entered her office. Tulad noon ay mapustura
pa rin siya. She was wearing a yellow dress with matching diamond earrings and
necklace. Tiningnan niya ako mula ulo hanggang paa at hindi ko talaga maialis sa
pakiramdam ko that every time she looks at me like that, she was actually judging
me. I just sighed.

"Where is my girlfriend?" I ask her. Not that I really care about the woman but I
just wanted to know what she did to make that woman leave me.

"I paid her to leave you alone, Lukas."

"And why would you do that?" I dared her.

"Because if I don't, you would make another mistake." She sighed. "Kailan ka ba
magkaka-interes sa family business? You're thirty years old -"

"Twenty nine." I corrected her. She rolled her eyes. "At wala akong balak sa
business mo, lola. I mean you're rich, kailan ba mauubos ang yaman mo? Kahit hindi
magtrabaho ang kaapu-apuhan mo, mayaman pa rin ang pamilya." Nginisihan ko siya. I
know what she was thinking, I am insensitive, impolite, ungrateful son of a bitch
but I don't care.
Kalalabas ko lang ng ospital kanina at nang makauwi ako ay agad akong sinalubong ni
Robert dahil ipinatatawag nga raw ako ni Lola. I know what will happen if we talk
so I readied myself. Hindi ako basta papatalo sa kanya. I know that she is my
grandmother but she never really loved me anyway. Good for nothing second choice
lang naman ako so bakit kailangan ko pang magpakatino?

"Are you saying na wala kang pakialam sa negosyo at sa pera ng pamilya? Ikaw lang
ang nag-iisa kong apo. I need you to be involved." Giit pa niya sa akin. I just
smiled.

"Sorry grandmother, but I'm only here for the money. Play and play, no work, I hate
working. I just wanted to spend all your money. Hindi ka naman mauubusan diba?" Our
family comes from the old Spaniards. Ayon sa kwento, dumating ang pinaka-ninuno
namin noon 1782 sa Pilipinas and from then, nagsimula na siyang magpayaman. Mula
noon, unti-unti nang nakilala ang Consunji sa buong Pilipinas and we still manage
to stand still after many decades so what's the point of being good? I know that I
am the sole heir. Tulad ng sinabi niya, wala na siyang ibang apo, wala na siyang
ibang tagapagmana - sigurado ko na kapag dumating ang tamang panahon, ibibigay niya
sa akin ang para sa akin. Easy money - just like that I'll be rich and I'll be able
to do anything I want.

"May sasabihin pa kayo, lola?" I asked her. Kunot na kunot ang noo niya sa akin.
After a while she just smiled.

"Wala... You can go now..."

"Thanks, grandma." I blew her a kiss and left.

------------------------------

"Apollo, time na ng gamot ni Baby Boy."

Tiningnan ko ang relo ko, 10:45 na nang umaga at tama si Tamara, time na ng gamot
ni Baby Boy. Si Baby Boy ay isa sa mga pasyenteng kinatutuwaan ko sa Mental
Institutue na iyon. Kahit kasi wala na siya sa kanyang sarili ay parang mas matino
pa siyang kausap kaysa sa mga doctor sa Institute. Kinuha ko ang syringe at ang
gamot niya at saka tinahak ang daan papunta sa silid nito. Tulad ng lahat ng kwarto
sa Institute ay ay grills ang pinto niya, pati ang mga bintana, walang kahit na
anong makikita sa paligid kundi ang kama at isang lamesang plastic.

"Baby Boy, gamot na." Pumasok ako sa silid niya. Nang makita niya ako ay agad
siyang pumalakpak.

"Hello, Baby Boy..." I smiled at him. Nakatuwaan ko lang siyang tawaging baby boy
kasi baby faced siya. Hindi kasi naming alam ang tunay niyang pangalan, napulot
lang siya three months ago sa kalye, puro sugat at pasa. Taong grasa siya, nawala
siya sa sarili kaya dito siya dinala ng DSWD.

"Apol, Apol A A A..." Natawa ako. Tuwing nakikita niya ako ay kumakanta siya ng
ganoon.

"Gamot na ha? Bawal umiyak." Sabi ko sa kanya. Hinawakan ko ang braso niya at saka
pinahiran ng alcohol, matapos iyon ay tinurukan ko siya ng gamot. Nang matapos kami
ay tiningnan ko siya.
"Gusto mo bang yumaman, baby boy?" Tanong ko sa kanya. Tiningnan niya ako.

"Yaman... Pangarap..." Sabi niya sa akin. Napatitig ako sa kanya at saka napangiti.
Oo nga naman, kung mayaman na ako, matutupad na ang lahat ng pangarap ko.
Maibibigay ko pa kay Nanay at kay Alexis ang lahat ng gusto nila. I patted Baby
Boy's hair then I smiled at him.

"Good boy ka ha? Bye..." Tumalikod ako at saka lumabas na ng silid na iyon.
Napapaisip ako. Tama naman kasi iyon, kung para lang sa pamilya ko, kaya kong
tanggapin ang alok ng Doña, kung totoo nga ang sinasabi niya sa akin na handa
niyang ibigay sa akin ang kayamanan niya, pero natatakot lang ako sa hihingin
niyang kapalit.

Isa pang nakikita kong mali ay iyong meron naman kasi siyang apo pero bakit ayaw
niyang ipamana ang kayamanan niya sa taong iyon? I sighed again. Kailangan ko
talagang malaman kung ano ang hindi siya sinasabi sa akin...

Pero ang mas malaking tanong?

Payag na ba ako?

------------------------------

"Ms. Cai."

Napahinto ako sa paglalakad nang marinig ko ang pangalan ko. Kalalabas ko lang ng
ospital at pauwi na ako. Alas ocho pa lang ng gabi noon, balak ko pa ngang ibili ng
pansit si Nanay pero mukhang hindi ko na yata magagawa iyon kasi nakatayo na naman
sa harap ko ang mga kapatid ni Johnny Bravo.

"Kayo na naman?" Dismayadong sabi ko. "Ano na naman?" Napakamot pa ako ng ulo.

"Ipinatatawag ka ng Doña." Sabi nila sa akin. Napabuntong hininga ako.

"Sige, sasama ako. Gusto ko rin naman siyang makausap." Pagkasabi niyon ay binuksan
nila ang pinto para sa akin. Tahimik akong umupo. Tulad nang nauna kong byahe ay
tahimik pa rin sila. Napangiwi ako.

"Hoy!" Dinutdot ko ang braso ni Johnny Bravo number one. "Bad breathe ka no? O baka
bungal?" Sabi ko. Hindi siya sumagot. Tiningnan ko naman ang nagda-drive. "I guess
you won't talk too?"

"Pasensya na, Miss Cai, pero wala kasing order na kausapin ka namin." Mahinahong
wika ng isa. Nanlaki ang mga mata ko. Walang order? Ano ito, Jollibee?

Makalipas ang ilang sandal ay nakarating na kami sa harao ng malaking bahay na

iyon. Tulad ng dati ay in-escort-an nila ako papasok pero this time, hindi na kami
tumuloy sa malaking opisina kundi sa dining area. Nalula ako. Ang haba ng mesa! At
sa haba ng mesa na iyon, mag-isa lang si Doña Adelaida na nakaupo at kumakain. Anim
na katulong ang nakatayo sa kanyang gilid at tila nag-aabang sa utos niya. Nakita
konbg lumapit ang lalaking nagpakilalang Robert noon sa akin at binulungan ang
Doña, noon siya tumingin sa akin.

"Hello, Apollo Cai." Bati niya sa akin. I smile. Sinenysan niya akong lumapit sa
kanya. Pinaupo ako sa kabilang dulo ng mesa. "Kamusta ka na?"
Napangiwi ako. Hindi ko sya masyadong marinig.

"Mawalang galang na po!" Sigaw ko. "Pero hindi ko kayo marinig!" Nakita kong
nagtawanan ang ibang katulong ng Doña. Tumayo ako at saka lumapit sa kanya. Umupo
ako sa kanan niya at saka ngumiti.

"Ayan, mas malapit mas maganda." Sabi ko. "Anong kailangan ninyo sa akin?" Tanong
ko.

"Binigyan na kita ng isang araw para mag-isip. Payag ka na bang maging tagapagmana
ko."

"Tatanungin ko muna kung bakit." Sabi ko. "Hindi kasi ako solved sa I have a good
heart chenes eh." Sabi ko sa kanya. She just smiled. "Lagi kang ngiti nang ngiti.
Iyong totoo. Naka-shabu ka no?" Sabi ko sa kanya. Ngumiti muli siya.

"Ikaw lang ang kumakausap sa akin ng ganyan."

"Eh kung ako lang pala, malamang pati mga kasama mo dito, naka-shabu din. Kasi,
ganito iyan ha..." Sabi ko. "Mayaman ka at sa tingin ko, maayos naman ang pag-iisip
mo, why would you give your money to a stranger like me?" Hindi makatiis na tanong
ko. She just smiled again.

"Ayokong mawala ang pinaghirapan ng pamilya ko. You see hija, I've been pretending
to be and old beggar, apat na gabi na akong nakaupo sa pwesto kung saan mo ako
natagpuan nang gabing iyon, pero sa lahat ng nakakita sa akin, ikaw lang ang
nagmagandang loob. Iyong iba, pinagkakatuwaan ako, binato ako ng piso o ng kung
anu-ano. Pero ikaw, you were different. Inuwi mo pa ako sa inyo and I saw how
simple your life is. Matapos ang gabing iyon, pina-imbestigahan kita - I hope you
don't mind. I just needed to take a look of your back ground and I realized that
you're just the person I'm looking for."

"Bakit ang apo mo?" Tanong ko pa.

"Mahabang kwento, but you have to realize that when you say yes, hindi mo siya
kailangang isipin."

"Pero paano iyon..."

Hinawakan niya ang kamay ko.

"Hija, anong gusto mo sa buhay. Anong pangarap mo?" Tanong niya sa akin. "Isipin mo
ang pangarap mo at isipin mo na pwedeng maging posible lahat ng pangarap mo sa oras
na maging tagapagmana kita."

Bigla akong natahimik. Naisip ko bigla si Nanay at si Alexis. Gusto ko silang

mabigyan ng maluwag na buhay. Gusto kong maibigay kay Nana yang lahat ng gusto
niya, gusto kong iparanas sa kanya ang buhay na alam kong matagal na niyang
pangarap. I looked at the old woman. She was smiling at me.

"Is it a yes?"

I fell into a deep thought. Then I took a deep breath.

"Oo. Payag na ako."

Tinapik niya ang balikat ko.

"Good. First thing tomorrow morning, you'll be quitting your job and you'll be
moving here with me."

"Ha?! Pero paano ang nanay ko!" Sabi ko sa kanya.

"I'll take care of her. Kailangan malapit ka sa akin dahil igu-groom kita to be a
lady. Sa kilos mong iyan hija, mukha ka lang tambay sa kanto and that's not a good
thing for a socialite like us. For now, you can go... See you tomorrow."

Dinismiss niya ako. Napanganga naman ako. Iniisip ko, titira ako sa bahay niya,
paano si Nanay? Anong idadahilan ko sa kanya? Argh! Bahala na nga si Batman.

----------------------------

"Nag-resign ka? Para maging personal nurse?"

Nakapamaywang sa harapan ko ang nakatatanda kong kapatid. Nag-eempake na ako nang

umagang iyon dahil any moment from now, darating na ang sundo ko. Tiningnan ko si
Alexis - napailing na lang ako dahil ang laki talaga ng pinagbago niya. Girl-girl
na siya magdamit ngayon, kulay auburn na ang buhok niya at naka-bob cat pa siya.

"Diba ayaw mong maging personal nurse? Saka nasa government ka na, aalis ka pa
doon?" Tanong niya na nagtataka.

"Iyan din ang sinasabi ko sa kapatid mo. Katigad ng ulo mana sa'yo." Komento ni
Nanay. Napanguso so Alexis.

"Mas malaki ang sahod doon. Saka ginagawa ko naman ito para sa pamilya natin." Sabi
ko sa kanila. Alexis shook her head.

"Sigurado ka ba dito, Apollo?" Tanong niya sa akin.

"Oo nga... Don't worry, hindi ako shunga no." Sabi ko sa kanya. Alexis sighed.

"Basta alam mo ang ginagawa mo ha?" Binalingan niya si Nanay. "Hangga't wala si
Apollo, Nay, sa akin ka muna tumira." Sabi nito. Lumabas si nanay, sinundan naman
ito ni Alexis, ipinagpatuloy ko naman ang pag-eempake ko. Nang matapos ako ay saka
ko narinig ang busina ng sasakyan. Agad akong nag-ayos at saka bumaba. Naka-abang
sa akin ang ate at ang nanay ko.

Marami pa silang sinabi. Sa huli ay niyakap ko na lang sila at saka hinagkan.

Tumakbo ako pasakya sa kotse at tulad ng dati, pinalibutan na naman ako ng mga
Johnny Bravo. The ride was silent - wala pa rin siyang order na kausapin ako. Nang
makarating kami sa mansion ay hinayaan na nila akong pumasok mag-isa. Iyon daw kasi
ang utos ni Robert. Sasalubungin daw ako ng mga maids at dadalhin sa Doña.

Habang naglaakad ay tinatanonbg ko pa rin ang sarili ko kung gagawin ko ba talaga

ito, pero nandito na ako, wala nang atrasan. I walked around the house at dahil
hindi ko alam ang lugar ay hindi na nakapagtataka na naligaw ako. Ang laki kasi ng
bahay na ito, parang mas malaki pa kaysa sa Mall of Asia.

Kumaliwa ako, pero mukhang mali. Hindi ko pa rin mahanap ang grad staircase kung
saan ako umakyat noon para magpunta sa opisina ng Doña, pasaway naman kasi sabi may
maid dawn a sasalubong sa akin, wala naman eh!
I found myself looking at the infinity pool in the middle of the garden.
Nakakatuwa, ang laki-laki noon at ang ganda-ganda pa. Sa gilid ng pool ay kita ang
over-looking chuchu of the metro, it was majestic. Lumakad ako papunta sa pool na
iyon, dahil natutuwa ako sa view ay hindi ko napansin na nasa dulo na pala ako ng
pool at wala na akong tatapaka, next thing I knew, nasa ilalim na ako ng tubig and
I'm fighting my way back to the top. Hindi ako marunong lumangoy at nawawalan na
ako ng hininga!

I kept thinking na dapat hindi ako malunod. Ayoko pang mamatay! Virgin pa ako!
Ayokong mamatay ng virgin! Pero bago pa man ako mapapikit ay may mga kamay na
humapit sa baywang ko. Iniharap niya ako and just like that, itinapat niya sa bibig
ko ang bibig niya. He blew in my mouth - it was as if he was giving me air so I can
breathe. Unti-unti ay naramdaman kong umaangat kami.

Ramdam kong nasa ibabaw na kami ng tubig, ang ipinagtataka ko lang ay kung bakit
hindi niya pa inaalis ang labi niya sa labi ko. Nakaramdam ako, buong lakas ko
siyang itinulak at saka sinampal!

"Hey watch it!" He hissed. Makakatikim siya sa akin. Nang tingnan ko siya ay ganoon
na lang ang pagnganga ko. Ang gwapo niya!!! As in! He had the face of an angel pero
he had the grin of the devil. He had the eyes of a mystery man, a nose that every
Filipino would die for and those dark red lips na kanina lang ay nasa labi ko. Ang
gwapo niya!

Pero kahit gwapo siya, ninakawan pa rin niya ako ng halik!

"Ang kapal ng tinga mo!" Sabi ko sa kanya. "Ninakawan mo ako ng halik! Ang kapal
mo! Akala mo gwapo ka! Hindi porke gwapo ka, may karapatan ka nang magnakaw ng
halik ang kapal ng mukha mo!"

Pinagsasampal ko siya. Bigla niya akong hinawakan sa pulso at saka hinatak palapit
sa kanya. Muli ay idinikit niya ang labi niya sa labi ko, this time, he totally
nibbled my lower lip. Napasinghap ako.

"Shit!" Sabi ko. Itinulak ko siya. "Bastos ka talaga no!" Sabi ko. Nginisihan niya
lang ako. Lumayo ako sa kanya at saka umahon sa pool. Doon ko napansin si Robert na
nakatingin sa amin.

"Miss Cai..." Sabi niya, pero di ko siya pinansin. Hinubad ko ang sandals ko at
saka ibinato iyon sa lalaking humalik sa akin underwater. "Ang kapal ng mukha mo!
Malasin ka sana sa buhay mo, nakakainis ka! Gunggong!"

"Miss Cai!" Tawag sa akin ni Robert.

Hindi pa rin nagsasalita ang lalaki. Bigla ay umahon na rin siya. Muli akong
napanganga. He was only wearing a black trunk at dahil doon, kitang-kita ko ang
eight pack sexy abs niya. Shit! Suminghap ako, pinunasan ko pa ang bibig ko para
masigurado na hindi tumulo ang laway ko.

"Who is this woman, Robert? Is she our new maid?"

Maid? Ako mukhang maid? Eh kung hamunin ko kaya siya ng suntukan?

"She isn't our new maid, Lukas..."

Tinig iyon ni Doña. Lumingon ako. Nakita ko siyang papalapit sa amin. Tulad ng
dati, glamorosa pa rin ang dating niya. Muli ay tumingin ako sa lalaking wala nang
itinago pa.
Inakbayan ako ng Doña.

"Lukas, I want you too meet, Apollo, she is the Sole Heir of the Consunji Emipres."

Kitang-kita ko ang panlalaki ng mata ng lalaking walang damit ay may trunks pala
siya.

"What the fuck, Grandma?!!!" He yelled.

"Ako ang apo, ako ang flesh and blood, ako ang nagdadala ng apelyido mo, but you're
giving my money to this... this... I don't even know how to describe this low
life!"

Tumaas ang kilay ko. Ako? Low life? Ang kapal ng mukha ng lalaking bakat naman ang
birdie. Low life daw ako pero siya, brief lang ang suot. Sinong low life sa amin
samantalang siya nga, kaunti lang ang damit. Ang pangit niya lang.

"You're not interested in my money so I looked for another heir, Lukas." Nagsalita
na ang Doña, mahinahon pa rin siya, nakaakbay pa rin siya sa akin pero titig na
titig siya sa lalaking bakat ng birdie. I made a face when I realized na
tinitingnan ko ang birdie niya. Anong magagawa ko, curious ako. Sanay naman akong
makakita ng ganoon, kasama kaya iyon s atrabaho ko, pero iyong mga nakikita ko,
kundi sa may sakit, sa patay naman. Grabe, gusto kong makakita noong...

"Apollo, why don't you go with Robert, sasamahan ka niya sa magiging silid mo."

"Hindi siya aalis! Kung aalis man siya, she will go out of this house! This is my
turf! At sampid lang siya dito!" Sigaw pa ng lalaking iyon. Ngumuso ako. "Don't you
dare pout your lips, woman!"

"At sino ka para utusan ako? Gunggong! Manyakis ka! Magnanakaw ka ng kiss bakat pa
iyang birdie mo!" Nangigil ako bigla. "Baka lamukusin ko iyan makita mo ang
hinahanap mo!" Sigaw ko sa kanya. He seemed to be really shocked by the way I acted
in front of him. Kung inaakala niya na matatakot ako sa kanya, pwes nagkakamali
siya, hindi niya ako mai-intimidate! Anong akala niya, anak siya ng Diyos? Neknek
niya!

"Please Robert, guide Apollo to her room. Pagpalitin siya ng damit." Binalingan ako
ng Doña. "I'll see you in my office later. And you, Lukas, mag-ayos ka ng sarili
mo. I don't appreciate it when you walk around the mansion looking like that, lalo
na ngayon na nandito na si Apollo. Respect her." Sabi pa ng Doña. Binalingan ko si
Lukas at saka ko inilabas ang dila ko.

"Pangit! Manyak!" Sigaw ko pa. Tuluyan na naming siyang iniwan ni Robert. Finally,
nakita ko na rin ang grand staircase na kanina ko pa hinahanap. Umakyat kami doon
ni Robert at saka tinungo ang daan papunta sa magiging silid ko raw. Makalipas ang
ilang sandal ay huminto kami sa isang malaking pintuan. Hinawakan niya ang door
knob.

"On your left, Miss Cai ay ang silid ng Doña, sa kabilang side naman ng hallway, ay
ang silid ni Sir Lukas."

"Manyak iyon eh." Sabi k okay Robert. Hindi naman siya nagsalita. "Magpalit ka ng
tuyong damit dahil kakausapin ka ng Doña. Pakibilisan." Finally, binuksan niya ang
pinto, inaya niya akong pumasok. Ganoon na lang ang panlalaki ng mga mata ko nang
makita ko kung gaano kalaki ang silid na iyon.

"Wow!" Narinig kong lumapat ang pinto, nang lumingon ako ay nakita kong nakasara na
ang pinto at wala na si Robert. Agad kong ibinaba ang shoulder bag ko at saka
sumampa sa kama. Natutuwa ako! Ang ganda ng kwarto! Ang buong kwarto na iyon, mas
malaki pa sa buong bahay namin.

Nagtatalon ako sa king sized bed na nasa gitna ng silid. Kung nandito lang ang
kapatid ko, sigurado akong dalawa kaming gagawa nito. Habang tumatalon sa kasiyahan
ay napansin ko naman ang isa pang pinto sa gilid ng kwarto. Bumaba ako sa kama at
tinungo ang pinto, nang buksan ko iyon ay lalo lang lumaki ang mga mata ko.

Bathroom iyon pero pwedeng tumira ang isang buong pamilya.

"Wow!!!" I exclaimed. May built-in closet, may bath tub na pwedeng tulugan, may
shower, tapos sa may gilid may toilrt at sa harap ng toilet, may flat screen tv.
"Pwede akong dito matulog!" Natatawang sabi ko.

Naglisaw-lisaw pa ako sa loob nang silid hanggang sa maisip ko na kailangan ko nga

palang magbihis dahil kakausapin daw ako ng Doña. Mabilis akong naligo at nagbihis,
matapos iyon ay lumabas ako ng kwarto ko at saka ko nakita si Robert na nakatayo
roon. I wondered kung gaano na siya katagal na nakatayo doon. Narinig niya kaya ang
mga sigaw ko? I sighed again.

"Nasaan siya?" Tanong ko.

"Sa office, follow me." Sabi niya sa akin. Naglakad kaming dalawa. Huminto kami sa
tapat ng malaking pinto na iyon at saka sabay kaming pumasok. Nakita ko ang Doña na
nakatayo sa likod ng kanyang upuan habang umiinom ng champagne. She smiled at me
when she saw me. Sinenyasan niya akong umupo sa gilid na siya namang ginawa ko.

"I'm very sorry for the commotion earlier." Sabi niya sa akin. "My grandson is
always like that." Wika pa niya. Nanlaki naman ang mga mata ko

"Lagi lang siyang naka-trunks? Hindi siya giniginaw?" Sabi ko. Napatitig sa akin
ang Doña.

"No, silly! What I mean was, mula noon hanggang ngayon, matigas ang ulo niya." She
sighed pa. I looked at her. There was pain in her eyes. "Wala siyang interes sa
negosyo. He only wanted to spend the money, which was okay with me. Happy-go-lucky
talaga si Luke, we raised him that way, bunso kasi siya. I had always relied on my
other grandson, Si Sancho... but then..."

"Naging bading siya?" Tsumatsambang sabi ko. Tiningnan siya ng Doña.

"He died four months ago." Huminga siya ng malalim at saka muling tumingin sa akin.
Napakagat-labi ako. "I thought after that, Luke would be responsible, pero mas lalo
lang siyang nagrebelde. And when I was about to give him everything, naaksidente
naman siya, and he made it clear that he had no interest in keeping the family
business. Ayokong ma-liquidate lahat ng pinaghirapan ko. So I thought of a way, and
then I found you." Sabi niya sa akin. Kunot na kunot naman ang noo ko.

"Seryoso ka talaga?" Tanong ko sa kanya. "Ibibigay mo sa akin ang lahat-lahat?"

"Yes, hija." She said to me. "Pero may catch." She said again. "Pero bago ko
sabihin ang catch, let me tell you first, every week bibigyan kita ng twenty
thousand na allowance, you'll have your personal driver and a maid, pwede mo silang
isama kahit saan."

Twenty-thousand? Anak ng tinapa sa ocean park! Dalawang buwan kong sweldo ibibigay
lang sa akin linggo-linggo?!

"I will give you everything, tulad ng sinabi ko sa'yo, but you have to understand.
The moment you fall in love with my grandson, tapos ang usapan natin."
Napanganga ako. Fall in love with her grandson? Gusto kong matawa nang malakas. Ako
mai-in love sa gunggong na iyon? As if!

"Okay. Ang dali lang naman pala." Sabi ko.

"So you're in?" She asked me again.

"Oo naman! Grasya na ang lumalapit sa akin, tatanggihan ko pa ba?" Sabi ko sa

kanya.

"Good! Robert, akin na ang pipirmahan ni Apollo." Sabi niya. Tumingin ako kay
Robert, may inilabas siyang papel.

"Here is the black and white copy of our deal, Apollo. You need to sign that para
malinaw sa atin ang lahat. Isang rule lang naman ang nakalagay diyan at kapag na-
break mo iyon, our deal is off."

I scanned the papers for a while, malinaw na nakasulat roon na titira ako sa
mansion hanggang sa dumating ang araw na ililipat sa akin ng Doña ang kanyang
kayamanan. After that, I can do whatever I want. Nakalagay rin doon na pwede akong
umuwi sa pamilya ko kahit kailan ko gusto basta babalik din ako sa mansion at ang
pinaka mahalaga sa lahat;

The moment Ms. Apollo Yvangeline Cai falls in love with Mr. Lukas Andres Cruise-
Consunji - the said deal is null and void. Ms. Cai will automatically leave the
house leaving everything behind.

Pinirhaman ko ang kasunduan. Ang dali-dali lang ng sinasabi sa kontrata. Hinding-

hindi ako magkakagusto sa manyak na iyon. Manyak siya. At hindi siya pwede sa akin
- kahit pa siya ang nakakuha ng first kiss ko.

------------------------------

I hate this!

Palakad-lakad ako sa sala, and I don't care if I am still wearing the trunks I wore
earlier at wala rin akong pakialam kung pinagtitinginan ako ng mga maid ni Lola,
pero hindi ako mapakali. What the hell was happening inside my grandmother's head?
Hindi ko maintindihan. She clearly stated kanina that the woman whom I just met
earlier was in fact the new Sole Heir of the Consunji Empires - Consunji - apelyido
ko, akin, pero ibibigay niya sa ibang tao ang karapatan ko? Unfair iyon!

"What the fuck is happening?" Gigil na tanong ko. I looked at my personal assistant
Jane who was standing next to me. Wala siyang kagalaw-galaw. Nakatayo lang siya
doon at titig na titig sa sahig. "Do you know anything about this Jane?" I asked
her. Jane is a twenty-seven year old young lady, hindi naman talaga siya ang
assistant na ibinigay ni Lola sa akin, my original assistant was Bowie - he's a guy
and I hated him so I asked my Lola to change my assistant, ang ibibigay niya sana
ay isa pa ring lalaki, so I handpicked my new assistant and I got Jane - hindi ko
lang siya assistant, bedmates pa kami. I guess she liked it that way too. She used
to be innocent but after I did her that night, she became this closet tigress, and
every time I want it, no matter when or where, hindi siya pwedeng tumanggi.

Sure, I am a jerk, and asshole, pero iyon talaga ako. Walang magagawa ang iba
because this is me.
"Wala, Sir." Mahinang sabi niya.

"Fuck!" I said. "Call my lawyers, kung hindi ako kakausapin ng matino ni Lola, ako
mismo ang maglalagay sa kanya kung saan siya dapat lumugar!" Of course, I was
talking about the woman who just got here, hindi naman ako ganoon kasama para
labanan si Lola, I know that she was just confused, or maybe that woman had put her
into a spell or something. Basta! Hindi pwedeng makuha ng babaeng iyon ang mana ko!
What's mine is mine at hindi ko kailangan ng ka-share!

I am and I will always be Lukas Andres Cruise - Consunji - The sole heir of the
Consunji Empires at hindi isang low life na tulad ng babaeng iyon ang kukuha sa
dapat ay para sa akin lang!

------------------------

"Akala ko ikaw ay akin! Totoo sa aking paningin!

Ngunit nang ika'y yakapin, naglalaho sa dilim!"

I am actually getting ready to sleep, ikalawang gabi ko pa lang sa bahay na iyon

pero masasabi kong komportable naman ako, right now, I was only wearing my favorite
oversized shirt and my pink panty, ganoon naman kasi talaga ako matulog, hawak ko
ang brush at nakatapat iyon sa bibig ko.

Nakatayo ako sa gitna ng kama ko habang bigay na bigay sa pagbirit ng favorite song
ng Nanay ko. Nami-miss ko na kaagad si nanay samantalang wala pang isang linggo
akong nalalayo sa kanya. Hindi kasi ako sanay na hindi sila nakikita ng kapatid ko
ng matagal na panahon. I guess the longest time I wasn't with them ay iyong tatlong
araw na camping naming sa Mt. Samat noong Grade Six pa lang ako. Sa tatlong araw na
iyon, dalawang gabi akong iyak nang iyal dahil hinahanap ko si Nanay.

"Ninais kong mapalapit sa'yo! Ninais kong malaman mo!"

I was busy singing. At wala akong pakialam kung middle of the night na, sabi naman
sa akin ni Lyn - ang personal assistant ko - sosyal! Sound proof naman ang lahat ng
silid sa mansion at kahit anong ingat ang gawin ko ay walang makakarinig sa akin.
At dahil na rin siguro busy ako sa pagkanta sa ibabaw ng kama, hindi ko napansin na
bumukas ang pintuan ko, napansin ko lang na may ibang tao nap ala nang marinig kong
may pumalakpak. Agad kong ibinaba ang brush at saka hinarap ang lapastangang
pumasok sa aking silid.

"Nice..."

Napanganga ako. Si Lukas ang pumasok sa silid ko at hindi siya nakatingin sa mukha
ko kundi sa mga binti kong lantad dahil nga wala akong short!

"Hoy manyak! Anong ginagawa mo sa kwarto ko!" I yelled.

"Kwarto mo?" He asked. "The last time I checked, this is my house, so technically,
you're in my room." He said to me. Nanlaki lalo ang mga mata ko. Bumaba ako sa kama
at saka namaywang, nakipagsukatan ako ng tingin sa kanya. Akala yata nito ay
uurungan ko siya. Napasinghap ako nang bigla niyang haplusin ang mga labi ko.

"Hoy!" Humakbang ako palayo.

"I wonder, anong ipinakain mo sa Lola ko at ibibigay niya sa'yo ang lahat ng para
sa akin?" He asked in a sarcastic tone.
"Hindi ko alam ang sinasabi mo." Mariing sabi ko sa kanya. He grinned again. I
swallowed. Bakit ba niya inilalapit ang mukha niya sa mukha ko? Tinakpan ko ang
ilong ko.

"Bad breathe!" Sigaw ko.

"Bad breathe?" He repeated. Bigla ay hinapit niya ako. "What's mine is mine." Sabi
niya sa akin.

"Bakit? Kinukuha ko ba? I didn't ask your grandma, she simply handed it to me."
Sabi ko sa kanya.

"Hah! Akala mo maniniwala ako sa'yo?" He said again.

"Hindi ko naman sinasabi na ------" My sentence was cut in the middle just because
his lips landed on mine again. Nanlaki ang mga mata ko. Ang kapal talaga ng mukha
niya! Hinalikan na naman niya ako, hindi lang niya ako basta hinalikan, dahil maya-
maya naramdaman ko ang kamay niya na pinipisil ang kaliwang dibdib ko!

Sheeet na malagkit! Bakit may voltage ng kuryente na dumaloy mula sa kamay niya
papunta sa buong katawan ko? He was feeling my breasts and I wasn't even pushing
him away? Kailangan ko siyang i-push away!

So I did push him away.

"Ang kapal-kapal talaga ng mukha mo! Manyak ka!" Sabi ko sa kanya. He just grinned
at me.

"Manyak ako? Pero you kissed me back? And your nips were erect, so ako ang manyak?"
He was mocking me. Napatingin ako sa t-shirt ko. Wala nga pala akong bra at nakita
ko rin ang sinasabi niya. Naiinis ako. Kailangan makaganti ako, right at this
moment!

So I thought of something, I looked at him and gave him a seductive smile - ewas ko
kung seductive iyon kasi hindi naman ako marunong mag-seductive look. Lumapit ako
sa kanya, he walked towards me too.

"I see... now we're talking," Sabi niya sa akin. Oo, we're talking. Nang magkatapat
na kami ay bigla ko na lang dinakma ang JunJun niya, he grinned at me. Akala niya
lang iyon. Bigla ay piniga ko iyon, madiin, masakit, mahigpit, talo pa niya ang
sinipa, the next thing I knew, himihiyaw na siya sa sakit.

"Damn you bitch!" He said. Hindi ko pa rin binitiwan.

"Next time you touch me, I'll make sure na sa'yo na hihinto ang lahi ng angkan
ninyo, manyak!!!" Itinulak ko siya. Bumagsak siya sa sahig na sapu-sapo ang crotch
area ng pantalon niya. Tiningnan ko ang kamay ko saka ako tumakbo palayo, bumaba
ako ng hagdan at doon ko nakasalubong ang Doña.

"Apollo, saan ka pupunta?" Nagtatakang tanong niya sa akin.

"Maghuhugas ng holy water sa kamay!" Sigaw ko. I didn't even bother looking back.
Sigurado akong nagtataka siya pero wala akong pakialam. Nakahawak kasi ako ng
JunJun ng isang alive and kicking na tao!

"Ewwwwww!!!"
"What do need the ice for, sir?"

I raised my eyebrows as I looked cat Jane. She handed me the ice pack I asked her
to fetch for me. I put that in my crotch area. Damn that low life. I cannot believe
that she did that to me! Ang kapal ng mukha niyang maghasik ng lagim sa mismong
pamamahay ko!

I shook my head. I had been with all kinds of women pero ngayon lang ako nakakita
ng babaeng tulad niya. Kung sabagay, ganoon yata ang mga walang pinag-aralan. She
as so feisty to the point na barbaric na ang tingin ko sa kanya.

"Sir, are you okay?" Jane asked me again. I looked at her. I was on the edge of my
bed while she was standing in front of me. I grinned at her.

"Entertain me, Jane. Strip." Sabi ko sa kanya. Jane just gave out a long sigh, I
took the remote to turn the music on. I watched Jane, she started swaying her hips,
the she turned around, while she was doing all of those things, I was just sitting
at my bed watching her. I was sighing, Jane took off her skirt, she threw that
somewhere, then she took off her blouse, now all that was left of her was her lacey
bra and panties, she was still wearing those stilettos pero hindi pa rin nawawala
ang inip ko. Lumapit siya sa akin. She started kissing my neck, she was feeling me,
inalis niya ang t-shirt ko, pero wala pa rin akong nararamdamang excitement.

"Stand in the middle and sway your hips more." I commanded her. Sumunod naman siya.
I watched her. Jane was very beautiful, she had a long silky black her, pouty lips,
smooth skin and her breasts are big, I used to like those things about her, pero
ngayon, I find it boring. Mukhang kailangan ko nang maghanap ng bagong secretary.
Kahit na naiinip ako sa kanya, hinayaan ko lang siya, a little while later, she was
naked in front of me and I was still looking at her.

I didn't feel any excitement at all. It was like I was just looking to a post -
isang posting gumagalaw-galaw. I stood up, maybe if I kiss her, I will feel
something. Dahan-dahan akong lumapit sa kanya, I touched her face, I was slowly
bending my head down when I suddenly heard that irritating voice.

"Shake, shake, halo-halo!"

"What the hell was that?" I asked Jane. Mukha naman siyang nagulat sa tinanong ko.
I stood beside my window and I opened it wide, doon ko nakita ang sampid ni Lola na
nakatayo sa garden habang kembot nang kembot. Kaharap niya ang assistant niya na
bigay ni Lola sa kanya habang nakatayo naman sa tabi niya si Robert.

That low life woman was wearing a very short shorts and a razor back sando, she was
shaking her hips as she say those words. Hindi ko alam kung anong ginagawa niya
pero I find her amusing.

"Shake, shake, halo-halo! Bilis Robert, Sheena, ikembot mo pa!" Sabi pa niya habang
inuudyukan ang dalawang kamasa nito. Tumaas ang gilid ng bibig ko. Bigla akong may
naisip. Agad akong tumalikod para lumabas ng pinto.

"Get dressed, Jane. I don't find you beautiful anymore." Walang kaabog-abog na sabi
ko. Tinahak ko ang daan papaunta sa garden, naroon pa rin siya. Noong time na iyon,
pati ang assistant nitong mukhang galing sa kumbento ay ginagawa na rin ang
ginagawa niya.

I stood near her, ngingisi-ngisi ako habang pinapanood siya. Mukang masayang-masaya
siya sa ginagawa niya at mukhang hindi niya alam na pinapanood ko siya.

"Shake mo pa, Sheena. Magandang exercise iyan!" Sabi pa niya. She flipped her hair
tapos ay bahagya siyang tumingin sa direksyon ko, natigilan siya nang makita ko.

"Why did you stop?" Sabi ko sa kanya. Agad na nag-iba ang ekspersyon ng kanyang
mukha.

"Manyak ka talaga!" Sabi niya na nanlalaki ang butas ng ilong. I walked towards
her. "Lumapit ka pa sige at pipigain ko ulit iyang kinabukasan mo!" Sigaw niya sa
akin. I just shook my head. Kung akala niyang natatakot pa ako sa kanya,
nagkakamali siya. I was just caught off guard last night kaya niya nagawa sa akin
iyon pero kung hindi, I could've turned the tables to her. Hinuli ko ang baywang
niya at saka siya hinapit papunta sa akin.

"Sir Luke, your grand mother won't like the fact that you are treating Miss Apollo
like that." Komento pa ni Robert. Hindi ko siya pinansin. I looked at Apollo
intently. I could now clearly see her face, she has a cute little nose, a pair of
brown eyes, semi-plucked eye brows and red lips - there was nothing special on her
face. Sa panlasa ko, plain looking lang siya. I grinned at her. Pinadapo ko ang
kanang kamay ko sa bared legs niya. Nanlaki ang mga mata niya, I worked my way up
to her thighs.

"Anong ginagawa mo?" I felt her body shaking. I grinned. She's a virgin. I'm sure
of that now. I nuzzled her neck, damn! Kahit plain looking siya, she smells nice.
Bigla na lang niya akong tinulak. And before I could balance myself, naramdaman ko
na sa mukha ko ang kamao niya.

"Fuck!" I cursed when I felt blood gushing out of my nose.

"Sir Luke!" Narinig ko ang boses ni Jane pero hindi ko siya pinansin. Nanlalaki ang
mga mata kong tumingin sa babaeng iyon. Galit na galit siya habang gulat na gulat
naman ako. Ang lakas niyang sumuntok! Daig niya pa yata si Manny Pacquiao!

"Sa susunod na manyakin mo ako, matitikman mo ang kaliwa't kanan ko! Manyak!" Sigaw
niya sa akin bago siya tumalikod. I watched her as she walked away. Wala pang
babaeng nakakagawa sa akin nang ganoon. Women beg just for me to give them the
second look, pero ang babaeng ito, iba siya.

"Sir, okay ka lang ba?" Jane asked me. Hinawakan niya ang balikat ko.

"Don't touch me!" I hissed at her. Tumalikod ako, akmang aakyat na ako sa aking
kwarto nang mamataan ko si Lola na nakatingin sa akin. Sinenyasan niya akong
sumunod sa kanya na siya namang ginawa ko. We ended up inside her office.

"Here, put this on your nose." Iniabot niya sa akin ang panyo niya pero hindi ko
kinuha iyon. I sighed.

"Luke, don't treat Apollo the way you treat all your women. Iba siya." Wika niya sa
akin. I just shook my head.

"Ano bang pinakain ng babaeng iyon sa'yo at ganoon na lang ang kagustuhan mong
ibigay sa kanya ang para sa akin?" I asked her. Masama ang loob ko sa kanya. I am
her grandson, but she chose that stranger over me. Handa siyang alisan ako ng mana
para lang sa babaeng iyon.

"She's a gold digger!" Sigaw ko sa kanya.

"She's not! She's different." Sabi niya na para bang may alam siyang hindi ko alam.
Napasimangot ako.

"Why are you doing this to me? Ako ang apo mo, I'm your flesh and blood pero siya
ang pamamanahan mo? What kind of logic do you have, Lola?" Tanong ko sa kanya.

"I've asked you before, you're not interested in keeping my money, so I looked for
someone na aalagaan ang legacy ng pamilya and I found Apollo." She was smiling.
"The moment she fulfills our deal, ibibigay ko sa kanya ang lahat." Sabi pa niya na
parang tuwang-tuwa. Napatayo naman ako.

"Akala mo papayag ako? I am your son's youngest offspring, I am the legitimate heir
of the Consunji Empires at kung kailangan kong ipaglaban ang para sa akin, gagawin
ko. Akin iyon!"

"Buo na ang desisyon ko. Dapat noon mo pa inisip na maaaring mawala sa'yo ang
lahat, Lukas." Sabi niya sa akin.

"Grandma, why are you doing this to me?" I couldn't help but ask my grandmother.
Isipin ko man, hindi ko talaga masagot ang tanong na iyon.

"Gusto mong maging tagapagmana?" She asked me. Of course I want to be the Sole
heir, ayoko ng kahati, ayoko ng kasama. I want these, all of these to be mine.

"Yes, lola and I will do everything!" I exclaimed. She looked at me with that
knowing eyes.

"Make that woman fall in love with you, Luke. At kapag nagawa mo, ibibigay ko sa'yo
ang lahat."

Make that barbaric woman fall for me? Ano ito, joke?!

-------------------------------------------

"Ang kapal-kapal ng kulangot ng manyak na iyon! Hinipuan niya ako, Sheena nakita mo
ba?!"

Nangigigil pa rin ako sa kapag naaalala ko na hinipuan ko ng lalaking iyon.

Nangyari iyon kahapon habang nage-exercise kami ni Sheena sa garden. Bigla na lang
siyang lumapit sa akin at saka hinapit ako sa baywang tapos naramdaman ko, hinuhipo
na niya iyong legs ko! Ang kapal-kapal ng mukha ng gagong iyon! Buti nga sa kanya
napadugo ko ang ilong niya!

"Naku, Miss Apollo, kung ganoon ka-gwapo magpapa-rape na ako!" Sabi ni Sheena na
parang kinikilig pa. Napangiwi ako.

"Gwapo ba iyon? Mas gwapo ba si Gene kaysa sa kanya." Bulong ko. Tiningnan ako ni
Sheena.

"Sino si Gene?" Tanong niya sa akin. Napabuntong hininga na lang ako nang maalala
ko si Gene. Si Gene ay ang kaibigan ng lalaking mahal na mahal ng kapatid kong
minsan ay parang walang utak. Crush ko siya, pero hindi naman pwede kasi si Alexis
ang gusto niya kaya habang maaga pa ay kinalimutan ko na ang nagbabadyang pag-ibig
ko para sa kanya. Sa ngayon ay magkaibigan kami, pero minsan nai-imagine ko pa rin
siya lalo na iyong kiss naming under the rain.

Bigla akong napangiti.

"Boyfriend mo?" Tanong sa akin ni Sheena.

"Sana, pero di pwede. Anyway, bakit pa tayo nandito? Ano bang meron?" Iniikot ko
ang mga mata ko sa loob ng malaking library na iyon. Pakiramdam ko nasa loob ako ng
National Library sa dami ng librong nakapaligid sa akin.

"May lesson ka ngayon, Miss Apollo." Sabi sa akin ni Sheena. Kumunot naman ang
kanyang noo. Anong lesson? Graduate naman ako ako ng college at pasado pa ako sa
nursing board exam kaya anong lesson ang sinasabi niya sa akin?

Nakarinig ako ng mga footsteps, agad kong nilingon ang nagmamaya-ari and I saw an
old lady in her mid 40's walking towards me. There was something different with the
way she walks, it was as if she commands confidence, yes, she commands confidence,
wala siyang kahiya-hiya sa katawan, she was very beautiful, very confident and she
looks very glamorous.

"Hi," she smiled at me, nasilaw naman ako sa kintab ng ngipin niya. Tumayo si
Sheena.

"Miss Apollo, this is Madam Lavinia, she will be your personality development
trainer." Ngiting-ngiti si Sheena habang ipinakikilala niya sa akin ang magiging
personalita development trainer ko. Kumunot na naman ang noo ko, kailangan ko ba
noon? Ano bang babaguhin sa personality ko? Maganda na naman ako ah!

Maya-maya ay muling bumukas ang pinto at mula roon ay pumasok ang Doña, she was
smiling at me.

"Ah! I see that you have met your trainer." Masayang-masaya siya habang speechless
naman ako.

"Para saan iyan?" Tanong ko sa Doña. Napailing pa siya sa akin.

"I told you, I'm going to make you a lady." She said to me. "And Lavinia here will
help you. Mag-start ka ngayon. Ang first lesson, speaking. Lavinia, the floor is
yours." Sabay alis ng Doña. Naguluhan ako, speaking ang first lesson namin? Bakit
hindi ba ako marunong magsalita?

Umupo sa harapan ko ang trainer at saka ako tiningnan, nakasalamin siya at naka-
french bun ang buhok. Imbes na si Lavinia ang maalala ko, naalala ko iyong isa pang
umaapi kay Sara, si Miss Minchin.

"Tell me something about yourself." Sabi niya sa akin. I smiled. Hindi ko alam kung
bakit ako kinakabahan.

"Ah... Ako si Apollo Cai---"

"In English, Ms. Cai." Sabi pa niya ulit. Napapalatak ako.

"Bakit English? Eh nasa Pilipinas naman tayo dapat iyong wika natin." Reklamo ko
pa. She stared at me na para bang gusto niyang tirisin ang mga black heads ko sa
mukha, napalunok na lang ako.

"My name is Apollo Yvangeline Cai, I'm the youngest in my family. I have a sister,
her name is Alexis Sara Cai...." Huminga ako ng malalim. Marunong akong mag-English
pero di lang ako sanay magsalita sa ganoong wika. Hindi naman kasi kami in-English
ni Nanay habang lumalaki kami. The woman was intently listening to me while I talk,
na-notice ko na ngumingiwi siya tuwing nag-stutter ako. Nang matapos akong
magsalita ay saka siya tumingin sa akin. Tumayo siya at saka tumalikod, nang
makabalik siya ay may dala na siyang mga libro.
"Miss Cai, I want you to read these."

"Lahat iyan!" Nanlalaki ang mga mata ko habang nakatingin ako sa mga iyon. I read
the titles, Little women, pride and predjudice, the scarlet letter, les miserables.
Napatingin ako sa kanya, nagbibiro ba siya?

"You have to read all of these, para na rin mas lumawak pa ang vocabulary mo, next
meeting tatanungin kita sa mga nabasa mo."

"Pwede bang panoorin ko na lang ito?" Tanong ko sa kanya. Hinawakan ko ang Les
Misarables, nanlumo ako. I was never fond of reading, mas gusto ko pang manood ng
tv o kaya man matulog.

"Dismissed, Miss Cai. Remember, kailangan mong basahin ang mga iyan. Next Saturday
na ang balik ko. Good luck."

Umalis ang babaeng nagpapahirap sa akin, tiningnan ko naman si Sheena at saka ako
nagbuntong hininga. Akala ko tapos na ako sa World Lit, hindi pa pala. Nakakainis,
ano bang kinalaman ng mga ito sa pagyaman ko?

-----------------------------------------------

I was watching her. She was sitting in the middle of the corridor that night
reading something. I smiled to myself. She seemed too oblivious of the things
around her, ni hindi nga niya ako napapansin. Lumakad pa ako, sumandal ako sa pader
habang tinitingnan siya.

She was wearing that pink satin pajama and a white sando shirt, her hair was pulled
back tapos kunot na kunot ang noo niya habang nakatingin sa librong hawak niya. I
wondered what she was reading pero ang mas pinakamalaking tanong sa isip ko ay kung
anong nakita ni Lola sa kanya at handa nitong ipagkatiwala sa babaeng ito ang lahat
ng pinaghirapan ng buong angkan namin.

I remembered the conversation we had just two days ago. She wanted me to make this
woman fall for me then after that she would give me back everything. Ang tagal kong
inisip ang bagay na iyon. Kung tutuusin ay madali para sa aking gawin iyon. Kahit
naman barbaric ang babaeng ito ay makakaisip ako ng paraan para mapasakin siya.

"Huh?" Narinig kong sabi niya. Nakita kong kinuha niya ang kanyang cellphone at
saka may tinawagan.

"Alexis!!!" Sabi niya. Kumunot ang nook o. Who is Alexis? Boyfriend niya? "Sabi
dito, nagsuot ng scarlet A si Hester para saan iyon? Dahil napagbintangan siyang
may kabit? Hindi ko ma-gets ito!" Tumigil siya saglit. "Ha? Ano? Hello?! Hello?!"
Nalukot ang mukha niya, habang nagaganap iyon ay nakatingin lang ako sa kanya. I
was silently laughing, mukhang hirap na hirap na siya sa ginagawa niya. I walked
towards her, noon lang siya tumingin sa akin.

"Manghihipo ka na naman? Manyak ka!" Sabi niya agad. Natawa na lang ako. I sat in
front of her.

"Hester was forced to wear the scarlet A because she slept with the preacher, tapos
nabuntis siya. The people in the town thought that a married man got her pregnant
so she was accused of adultery. Noong mga panahon na iyon mortal na kasalanan ang
adultery so as a sign of her sin, she was forced to wear that A on her chest and
she was out casted by the town's people." I explained to her. I took the book in
her hand and played with it. She was eyeing me with awe in her eyes. In my head I
was saying: Gotcha.

"Wow! Ang galing mo naman! Nabasa mo na ito?" She asked me. I nodded. "Talaga? Eh
itong little women saka itong Les Miserables nabasa mo na?"

"This..." I took the Les Miserables book. "Is just about the French revolution and
a man who was jailed because he took a piece of bread. You can watch the movie if
you want too. Meron akong DVD." Sabi ko sa kanya. Bigla ay ngumuso siya, hindi ko
alam kung bakit ako biglang natawa, it's just her expression is so funny.

"Teka nga..." Sabi niya bigla sa akin. "Bakit ang bait mo sa akin ngayon?" She was
being nosy. "Siguro gusto mo na naman akong manyakin! Ipapa-SOCO na kita!"

"Anong SOCO?" I wondered.

"Scene of the crime cooperative." Sabi niya sa akin. "Gusto mo akong i-rape eh."
Sabi niya pa. Natawa na talaga ako. How could she think of that? Although I was
always imagining her legs, hindi naman darating sa point na i-re-rape ko siya. I
won't force myself to her.

"So dapat pala, idemanda kita ng physical injury kasi you made piga my thing and
the other day sinapak mo ako." Sabi ko sa kanya.

"Huy, joke lang iyon, ikaw naman." Sabi niya pa.

"Joke?!" My eyes widened. "Muntik na akong di magkalakad that night! And I had to
put ice on my crotch because it swelled!" I hissed at her. She smiled, hindi ko
alam kung bakit siya ngumiti nang ganoon, it was as if she wanted to say something
pero hindi niya matuloy-tuloy.

"What?!" Naiinis na sabi ko.

"Huwag ka nang machorva. Malaki naman iyong sa'yo." Sabi niya bigla sabay iwas ng
tingin. My mouth fell open. Malaki? Was she talking about my thing?

"Malaki?" I repeated.

"Hindi ko na uulitin kasi nasabi ko na! Bastos!" Sigaw niya, sabay kuha ng libro sa
akin. I wanted to laugh pero pinipigilan ko ang sarili ko. I looked at her. I knew
that she was a virgin o baka naman nag-assume lang ako, paano niya naman kasi
malalaman na malaki iyong sa akin kung hindi pa siya...

"How'd you know? You didn't even see it." I dared her

" Basta, alam ko." She said.

"Paano mo nalaman?" I asked again. Now she got my attention.

"Basta..." She said to me. Mukhang hindi siya magsasalita. I tried calming myself.
Tumayo na siya. Again, I was still interested with the thing that she told me. I
wanted to ask her, pero I will let her go now.

"Wait." Sabi ko sa kanya.

"Ano?"

"If you're having trouble about those books, I can help you." Sabi ko. Kumunot na
naman ang noo niya.
"Bakit?" Humarap siya ulit. "Ayoko nga kasi baka mamaya kung anong kapalit niya.
Hindi mo naman madadaan sa ganyan ang puri ko."

What?

"Walang kapalit." Sabi ko, although that was a lie. Naisip kong simulan na ang
kasunduan naming ni Grandma. I am determined to take everything away from her.
Kakompitensya ko siya, at handa akong gawin ang lahat para matalo siya sa larong
sinumulan ng lola ko. I smiled.

"I know we started at the wrong foot---"

"Anong foot? Left or right?"

Hindi ko na pinansin ang sinabi niya. I just stared at her at saka ako nagpatuloy
sa pagsasalita.

"I mean, we can be friends right, for lola's sake. Alam kong ayaw niya na palagi
tayong nagbabangayan so let's be friends." Sabi ko pa. I was hoping that she would
agree with me. The moment she does, my plan will be in motion.

"Okay. Basta tutulungan mo ako dito ha." Itinaas niya ng bahagya ang mga hawak
niyang libro.

"Okay... Friends?" Inabot ko sa kanya ang aking kamay. She took that and smiled.

"Friends." Sabi niya. I smiled even more, the moment she took my hand, she already
fell in my trap. Tumalikod na siya at saka pumasok sa kwarto, I was left alone in
the corridor. I was feeling happy.

"Let the games begin..." I whispered. Sisiguruhin kong sa larong ito, ako ang
mananalo. Ako lang.
"Kakain na lang ang dami pang kutsara saka tinidor? Ayaw naman yata nilang
magpakain niyan."

Nabuburyong na ako. Nakatingin lang ako sa personal trainer ko habang itinuturo

niya sa akin ang ibat-ibang tawag sa mga spoons and forks. Ang lesson kasi naman ay
eating etiquette. At parang tulad ko ay sumusuko na rin siya sa akin.
Napapasimangot na ako. Ms. Lavinia sighed.

"I'm taking a break. Maiwan ka dito, hindi ka aalis hangga't hindi mo nadi-
distinguish ang mga kutsara at tinidor na iyan." Tumayo siya at iniwan ako. I just
made a face. Kaya siguro kokonti ang kilala kong mayaman na mataba, hindi na sila
makakain dahil sa dami ng kutsara nila, grabe - ano bang kinalaman ng kutsara at
tinidor na ito sa pagyaman ko?

I took one spoon at toyed with it. Ginawa kong airplane, sagwan at nang magsawa ako
ay ibinaba ko na lang. Pumangalumbaba ako sa table. Naiinis na talaga ako, ang
sungit-sungit niya. Noong isang araw, matapos niya akong tanungin tungkol sa mga
librong pinabasa niya sa akin, ang sabi niya di pa rin daw siya satisfied. Grabe
lang, parang mas mahirap pa siyang i-please kesa doon sa mga professors ko noong
college. Nakakainis lang.

Napatuwid ako nang upo nang marinig kong biglang bumukas ang pinto ng library.
Napangiwi ako, akala ko pa naman matatagalan ang bruha.

"Hey!"

Napanganga ako. Boses ni Lukas iyon. Agad ko siyang nilingon. He was walking
towards me with that smile on his face. Kahit ayoko ay napangiti na rin ako. Hindi
ko talaga maintindihan kung bakit bigla na lang siyang bumait sa akin pero ganoon
talaga, malamang sa malamang, nagagandahan na sa akin ito.

"Hay..." Daing ko. Kumunot ang noo niya at saka naupo sa silyang inuuokopa ni Ms.
Minchin este ni Miss Lavinia pala.

"What's your lesson?" He asked me while still smiling. Natatamad akong magsalita,
inginuso ko na lang ang mesa sa harapan ko, muli siyang ngumiti.

"Ah, the infamous dining etiquette." He said. "And I'm guessing you don't like it?"
He asked in a very playful tone. Umiling ako. He winked at me. Napanganga naman
ako. Bakit yata parang ang gwapo niya ngayon.

"Laway mo baka tumulo." Sabi niya sa akin. Isinara ko ang bibig ko kasi baka nga
tumulo ang laway ko. Ang gwapo naman kasi ni Luke, iyong ka-gwapuhan niya ay iyong
tipong nakakatulo talaga ng laway, minsan naiisip ko pa rin iyong sexy abs niya
eight packs, para kasing ang sarap padaan ng kamay habang nakikipagtitigan ako sa
kanya.

Napabuntong hininga ako.

"Hey, are you listening?" He asked me.

"Huh? Bakit nagsasalita ba iyong abs mo?" Wala sa loob na tanong ko. Tumaas ang
kilay niya habang titig na titig din sa akin. He shook his head. Kinuha niya ang
mga kutsara.

"My abs doesn't talk, so look at my lips." Parang nakaakit na sabi niya. Sa isip
ko, sumisigaw ako ng "Ay! Bet ko iyan!"Dahan-dahan akong tumingin sa labi niya. I
slowly bit my lower lip and then I sighed. Hindi ko alam, pero parang bet ko siya
ngayon... Ngayon lang naman - kasi mabait na siya sa akin.

"This is the soup spoon," Tukoy niya sa medyo malaking kutsara. "You use it in
soups or sa kahit na anong may sabaw, the other one is the dessert spoon..."
Nagpatuloy siya sa pagsasalita at unti-unti ay naiintindihan ko ang sinasabi niya,
nang matapos siyang magpaliwanag ay nakangiti na naman ako.

"Why are you smiling like that?" Tanong niya sa akin. Hindi ako nakapagsalita.
Umayos ako nang upo at saka tumitig sa kanya. Kinuha ko sa kanya ang dessert spoon
at saka tiningnan iyon.

"Bakit nga mabait ka sa akin?" Tanong ko sa kanya. Nitong mga nakaraang linggo kasi
ay lalo kong napapansin na bumabait na talaga siya sa akin. Pakiramdam ko kasi ay
may mali sa nangyayari. Noong una niya akong makita, tinawag niya akong low life,
kulang na lang ipakulam niya ako dahil gustong ibigay sa akin ng Lola niya ang
lahat ng kayamanan nila pero matapos lang ang ilaw araw ay bumait na siya sa akin
na parang walang nangyari, kataka-taka iyon para sa akin.

"Wala lang." Sabi niya sa akin. Kumunot ang noo ko. Wala lang? Hindi naman sa
hinuhusgahan ko siya pero hindi pwedeng wala lang. Kinuha ko sa kanya iyong dessert
spoon

"Iyong totoo, nilalandi mo ako noh?" Nanlaki ang mga mata niya, but then after a
while he grinned at me.

"Bakit, magpapalandi ka ba?" It was my turn to be shocked. He was smiling at me

with those sinful lips, bigla akong kinabahan, biglang lumakas ang tibok ng puso ko
at hindi ko alam kung bakit. I suddenly remembered the first moment that I've met
him, he gave me a very hot open-mouthed underwater kiss at kahit na linggo na ang
nakararaan mula nang mangyari iyon ay hindi ko pa rin iyon nakakalimutan.

"Bakit, nilalandi mo na ako sa lagay na iyan?" I dared him. To my surprise, Lukas

grinned at me, tapos bigla niya akong hinatak patayo. We were in the library,malayo
iyon sa corridor ng second floor, tahimik na tahimik ang paligid at dinig na dinig
ko ang tibok ng puso ko. Kinakabahan ako. Lukas took me to the far end shelf of the
library. He pinned me to the shelf and looked at me intently.

"A-anong g-gagawin mo?" Nauutal na tanong ko.

"Lalandiin ka." He whispered to my ear. Nangilabot ko. The next thing I knew, his
lips were on my neck, he was tracing my collar bone, and his kisses went down, down
to the middle part of my cleavage, napasinghap ako. Minamanyak na naman ako ng
gagong ito and I was letting him. I was letting him, I can't believe that I was
actually letting him do this to me!

I felt his lips on my shoulder now, and then suddenly, it was on my earlobe, he
latched my earlobe and just like that, I felt a thousand electrons travelling in my
veins.

"Shit..." Kulang sa conviction na sabi ko. Suddenly his hands were all over me, I
felt him touched my left breast, doon ako nahimasmasan. Tinulak ko siya nang
malakas, tumama ang likod niya sa shelf na naroon, dahil doon, nalaglag ang ibang
mga libro.

"Ouch!" He said. My eyes widened when I realized what just happened between me and
him. Nang tumingin ako sa kanya ay nakangisi siya sa akin, ang mokong mukhang
tuwang-tuwa sa naganap.

"Maliit ang boobs mo." Komento niya. Ipinakita niya sa akin ng right hand niya. "It
didn't even fill my hand."

"Ang kapal ng mukha mo, manyak!" I screamed at him.

"Manyak? Ako? Gusto mo naman diba?" He said huskily. Bigla na naman niya akong
hinapit. Nanginig na naman ang mga tuhod ko.

"A-ayoko!" Sabi ko sa kanya. Pilit ko siyang tinutulak pero wala, masyado siyang
malaki para sa akin. He smiled naughtily. "Uy, ahhh..." I bit my lower lip when I
felt his lips against my neck again, this time he nuzzled; again, he touched my
left breast.

Ano ba, Apollo? Gising-gising!

I took a deep breath and with all the strength I could muster, I kicked him on his
thing and pushed him away.

"AH!" He screamed.

"Iyan ang bagay sa'yo! Manyak! Manyak!" Sigaw ko habang pinapanood siyang mamilipit
sa sakit. I flipped my hair and run away from him. Gusto ko pa sana siyang
panooring mamilipit sa sakit pero masyado akong kinakabahan, ang bilisb-bilis ng
tibok ng puso ko. At hindi ko alam kung bakit, all I know was the fact that I
couldn't believe that I let him kiss me, he even touched my breast!

I run inside my room. Napahawak ako sa aking dibdib. Kabang-kaba ako. Ano bang
nangyayari? Sheeettt! Hinalikan niya ako! Sheeettt! Hindi na virgin iyong left
breast ko!
"Oh my god!" Natutop ko ang aking bibig.

----------------------------------------------------

"Sir, napapansin kong napapadalas ang paghingi ninyo ng ice."

Inirapan ko si Jane habang inaabot ko sa kanya ang yelong ipinakuha ko. I sighed. I
put the ice pack on my crotch area. Napangiwi ako. Ang babaeng iyon, grabe talaga
siya, hindi ako pwedeng lumapit sa kanya nang hindi ako nasasaktan. The first time
we met, binato niya sa akin ang pipitusgin niyang sandals, iyong next encounter
naman, piniga niya ang akin, and then the next encounter, sinapak niya ako and now,
he kicked mine!

"Sir, is it swollen again?" Jane asked me. I was sitting on the couch inside my
room. I didn't answer but she sat on my lap and started stroking my hair. She bent
down to kiss my lips, all the while, I was just sitting there, hinayaan ko lang
siya. I felt her hand inside my shirt, hinuli ko ang kamay niya at saka hinawakan
iyon.

"S-sir?" She asked me. Itinulak ko siya paalis sa kandungan ko, muntik na siyang
mapaupo sa sahig.

"Don't you ever do that again." Sabi ko sa kanya.

"Sorry, Sir." Sabi niya sa akin. I just looked at her.

"Jane," I was calm. "Alamin mo ang lahat ng tungkol sa babaeng iyon." Sabi ko sa
kanya. Jane looked at me with disbelief in her eyes. Alam kong nagulat siya, pero
hindi siya nagsalita. Tumango na lang siya at saka umalis. I sighed. Nang mag-isa
na lang ako sa kwarto ay muli ko na namang naalala ang babaeng iyon. Hindi ko
talaga maintindihan, babae ba talaga siya? She punches and kicks like a man.
Pakiramdam ko, delikado lagi sa kanyang ang precious jewels ko.

I sighed again...

I really think I have to do something about her. Kung hindi ako makakagawa ng
paraan para matupad ang kasunduan namin ni Lola, mawawala sa akin ang lahat and I
don't want that to happen. Nagsisimula pa lang ang laro, hindi ako payag na ako ang
madedehado.

------------------------------------

"Nay, nay!"

Masayang-masaya ako dahil pinayagan akong umuwi ng Doña nang Sabadong iyon. Miss na
miss ko na kasi ang nanay ko at ang kapatid ko. Hindi talaga ako sanay na matagal
silang hindi kasama.
"Nay!" Patakbo akong pumasok sa bahay at nang makita ko siyang nakatayo sa kusina
ay agad ko siyang niyakap at hinalikan sa pisngi. "Nanay, I miss you!" Nakatawang
sabi ko. Pinugpog ko ng halik si Nanay sa mukha, kahit amoy pawis siya, okay lang,
iyon ang gusto kong amoy, amoy nanay.

"Naku!" Kinurot ako ni Nanay sa tagiliran. "Ikaw na bata ka!" Sabi niya sa akin.

"Aray..." Napangiwi ako. "Na-miss lang naman kita, ikaw ba hindi mo ako na-miss?"
Tanong ko sa kanya. Tinitigan ako ni Nanat, bigla na naman niya akong kinurot sa
singit. "Aray!"

"Gutom ka na, kumain ka na ba?" She asked me. Napangiti ako. Hinarap ako ni Nanay.
"Kumakain ka ba doon sa pinagta-trabahuhan mo? Pumayat ka!" Sabi pa niya sa akin.

"Oo, nay, pero mas masarap pa rin ang luto ninyo. Si Alexis po uuwi?" Tanong ko sa
kanya.

"Kanina pa nandyan ang ate mo, namili lang ng soft drinks." Tumango ako. Tinulungan
ko nang maghain si Nanay, ako na ang naglagay ng plato sa mesa, habang abala ako sa
paghahanda ay bumukas ang pinto ng bahay at iniluwan niyon ang kapatid ko.

"Apollooo!" Sigaw niya nang makita ako. Ibinaba ko ang hawak kong kutsara at saka
tumakbo sa kanya.

"Haymissyo, Ate!" Tatawa-tawang sabi ko. Pero na-freeze ang tawa ko nang makakita
ako ng asungot sa likuran niya. Itinulak ko si Alexis. "Hanong ginagawa ng utak ng
katipunan na iyan dito! Ano!"

Hinawakan ako ni Alexis sa kamay.

"Apollo, okay na, bati na kami. Kami na." She was smiling. Halata sa mukha niya ang
kasiyahan. I looked at Jacinto.

"Hoy!" Dinuro ko siya. "Sa oras na saktan mo ulit ang kapatid ko, ipapasok ko sa
ilong mo ang daliri ko at kukutkutin ko iyang utak mo naiintindihan mo?!"
Pinanlakihan ko siya ng mga mata. Natawa si Alexis, siya pa mismo ang nagbaba ang
kamay ko.

"Ano ba? Kayo talaga." Napapailing na sabi niya sa akin. "Kumain na tayo." I
noticed that Jacinto took my sister's hand tapos ay naupo na sila sa mesa. Naiwan
akong nakatayo roon, I was looking at the both of them and I realized that they
were really happy now. Siguro nga ito na iyong moment na hinihintay ni Alexis.

Lumabas na rin si Nanay sa kusina, inihain na niya ang ulam at nagsimula na kaming
kumain. Napabuntong-hininga ako, miss na miss ko na talaga sila. Simpleng buhay
lang naman ang gusto ko at kayak o lang naman ginagawa ito ay para sa kanilang
dalawa rin. Gusto ko kasing maibigay sa kanila ni Alexis ang buhay na alam kong
ginusto noon ni Tatay para sa amin.

"Kamusta ang trabaho mo?" Alexis asked. Nagkibit-balikat ako.

"Okay lang, minsan may asungot." Sabi ko, bigla kong naalala ang manyak na si
Lukas. Ang kapal ng mukha ng lalaking iyon, mas makapal pa sa mukha ni Jacinto!
Grabe, hindi ko makakalimutan na hinipuan niya ako noong isang araw!

"Asungot? Akala ko ba matanda iyong alaga mo?" Tanong ulit ni Alexis.

"Hindi ah! Iyong apo niya, iyong Lukas, abnormal, may sayad pa." Sabi ko sabay
kagat sa hita ng manok.
"Lukas?" Biglang nagsalita si Jacinto. "Si Lukas Consunji?" Kunot na kunot ang noo
niya. "You work for his family?"

"Bakit kilala mo sila?" I asked him. Nagkibit-balikat ito.

"Ka-brod ko si Lukas sa noong college." Sagot nito. "Baliw na siya o baka nahawa
sa'yo?"

"Nang-aasar ka ba?" I asked him.

"Hindi ah! Nagtatanong lang, ikaw naman little sister." Nginisihan niya ako.

"Wag mo akong tawaging little sister! Wala akong kapatid na super duper
slooooowwww! Mas slow ka pa sa Dota kapag may nanonood ng porn!" Sigaw ko sa kanya.

"Ano ba? Kumakain tayo kung anu-anong sinabi mo." Bati ng Nanay niya sa kanya. Tawa
naman nang tawa si Alexis.

"Nanonood ka ng porn, Apollo? Tsura mo lang!" Hirit pa ni Jacinto sa kanya. Sa inis

niya ay tinusok niya ng tinidor ang fried chicken nito at nilagay iyon sa plato
niya.

"Wag kang mag-ulam. Diet ka ngayon!"

Nang matapos silang kumain ay nagpaalam ang kanyang Nanay na magpapahinga. Naiwan
siya at si Alexis kasama si Jacinto sa sala, they decided to watch a movie. Hindi
siya masyadong maka-concentrate sa pelikula, medyo kahawig kasi ni Lukas ang bida
sa pinapanood nila kaya naisip niyang lumabas na lang.

"Saan ka pupunta?" Alexis asked.

"Sa labas lang. Geh."

Hindi niya alam kung bakit palaging nagsusumiksik si Lukas sa isip niya, epekto
siguro iyon nang nakaka-adik na halik nito sa kanya noong isang araw. Hindi naman
si Lukas ang first kiss niya, pero iyong halik ni Lukas, mas matindi pa sa first
kiss niya. She sighed. Hindi dapat siya nagpapa-apekto rito. Pilit niyang isinasa-
isip ang deal niya sa Doña, ayaw naman niyang basta na lang mawala iyon.
Pagkakataon nang bumuti ng buhay niya at hindi iyon mawawala dahil lang sa isang
manyak na lalaking nagngangalang Lukas Consunji...

"Pero ang sarap niya mag-kiss." Bulong ko... Natigilan ako nang may humintong
sasakyan sa harap ng bahay naming. Bigla akong kinabahan, si Lukas ba ito? Nang ma-
realize ko kung anong iniisip ay bigla akong natawa, aano naman si Lukas dito? Iki-
kiss ako?

Argh! Bakit ba puso kiss ni Lukas ang naiisip ko?!

Bumukas ang pinto ng sasakyan. And speaking of kiss, mula sa sasakyan na iyon ay
bumaba ang first kiss ko - si Gene.

"Hello, Apollo." He smiled at me. Napabuntong-hininga ako. Para akong na bato-

balani nang makita ko siya. He looked so gwapo with that plain white shirt and
khaki shorts and he was wearing a black pair of havaianas. He looked so clean and
mabango.

Wala, crush ko talaga siya.

"Hi..." Sabi ko. Tinabihan niya ako.

"Tagal kitang hindi nakita ha." Sabi niya sa akin. "Palagi kasi ako dito ngayon,"

"Teka, alam mo na si JC na saka si Lexy diba? Nililigawan mo pa si Ate?" I asked

him kahit na medyo nahu-hurt ako. Natawa siya.

"No, silly." He said. Pinindot niya pa ang ilong ko. "The truth is, I was always
thinking about that rain kiss."

Sheeeet na malagkit naman...

Iniisip niya pa rin ang kiss namin?

My cheeks turned red.

"Crush kita eh." Sabi niya sa akin. Kinilig na naman ako.

"Pero diba nililigawan mo si Alexis, hindi tayo pwede." Sabi ko pa, siyempre
kailangan kong magpakipot ng kaunti pero deep inside, go na go ako. I like him
kaya!

"Ikaw talaga." Sabi niya. "Pag niligawan ko iyon, patay ako kay Jacinto. Ikaw na
lang ang liligawan ko."

"Eh diba si Lexy ang type mo?" I asked him playfully. He smiled. Naramdaman ko na
lang na hawak na niya ang kamay ko. "Wow, ang bilis mo ha!" Sabi ko.

"Siyempre." Sabi niya. "Liligawan kita. I like you." Sabi niya sa akin. Napapalatak
ako.

"Ah sige, papakipot ako, para naman may thrill." Sabi ko, ewan ko, pero kinikilig
ako kay Gene. I like him talaga! Gosh, ang landi-landi ko!

"Sige, free ka ba bukas? Date tayo." Sabi niya sa akin. Tumaas ang kilay ko. Date
agad? Ang bilis ha.

"Teka, okay lang ba iyon? Niligawan ko si Lexy tapos liligawan kita?" Bigla ay
nagseryoso siya.

"Nag-kiss ba kayo ni Lexy?" I asked him.

"Hindi, hindi nga ako nakarating doon." Sabi niya. "And I guess since I met her, I
had always known the fact that she was in love with Jacinto."

"Oh see, okay lang naman siguro iyon." Ngumiti ako sa kanya. He smiled back.

"So pwede bukas?"

Kunwari ay nag-isip pa ako. Linggo bukas, sa Lunes pa ang balik ko sa mansyon kaya
okay lang siguro.

"Okay! Sunduin mo ako after ng mass." Sabi ko sa kanya. Linggo kasi bukas at
sigurado akong mag-aaya si Nanay na magsimba.

"I have an idea." Sabi ni Gene. "Bakit hindi na lang ako sumamang magsimba diba?
After that I can take you away na." Sabi pa niya. Napangiti na lang ako. Gene
played with my hand. Habang nakatingin ako sa kanya ay napapaisip ako, ano kayang
feeling kapag boyfriend na si Gene. I mean, mukha naman siyang mabait, at sabi ni
Alexis, gentleman daw talaga ito. I also know about him having a daughter, okay
lang naman iyon sa akin, I love kids na rin.

"Date tayo ha..."

"Oo na, mapilit ka..." Natatawang sabi ko.. Gene laughed too. Hay... kinlig na
naman ako.

-------------------------------

"Sir..."

Naikuyom ko ang mga palad ko habang nasa loob ako ng sasakyan at tinitingnan si
Apollo. Kaya pala ganoon na lang ang pagtanggi niya sa akin. May boyfriend nap ala
ang babang iyon. I sighed heavily. Paano ko pa ngayon maitutuloy ang plano ko kung
may boyfriend naman siya? I need to make her fall in love with me para makuha ko
ang mana ko.

"Sir, sir," Naririnig ko si Janed pero hindi ko siya tinitingnan. I was busy
looking at Apollo Cai and that man who was holding her hand. I wanted to kick the
guy, anong karapatan niya? Kapag ako ang humahawak sa kanya, nasasaktan ako, pero
ang lalaking iyon, she was even smiling at him!

"See that guy, Jane?" I asked her.

"Sir?" She said again.

"Seduce him." Utos ko sa kanya. Jane looked at me with disbelieve in her eyes.
Nginishan ko siya. "Hindi mo kaya? I've taught you well in bed, a little trick
would do." I held the base of her nape. She gasped. I smiled.

"But Sir, I thought that I'm yours exclusively." Sabi niya sa akin.

"Dati iyon. Seduce that guy, Jane. I want him out of Apollo's life. Understand?"

She nodded at me. Muli kong ibinalik ang tingin ko kay Apollo na kasalukuyan pa
ring nakikipag-hawakan ng kamay sa lalaking iyon. I need to make her fall, hook or
by crook

"Lesson number five, Apollo. Dancing."

Nanlaki ang mga mata ko nang marinig ko ang sinasabi ni Miss Laviña. Dancing? Hindi
ako marunong sumayaw. Noong prom night ko, walang nagsayaw sa akin dahil kilala ang
repustasyon ng mga pang kong pareho namang kaliwa. Noong acquaintance party noong
college, pinilit ko lang isayaw ako ni Jayson - iyong kaklase kong bakla - dahil
ngamumukha lang akong tanga kakaupo sa table naming - wala naman nangyayari.
Pagkatapos nang gabing iyon, namaga ang mga daliri ni Jayson sa paa at kahit kailan
ay hindi na niya ako isinayaw pa. Muntik nang masira ang friendship naming ni
Jayson dahil sa pamamaga ng paa niya.

"Iba na lang." Ungot ko. Nasa loob kami ng library, lahat ng klase ko ay doon
ginaganap. Tiningnan ako ni Miss. Laviña at saka pinanlakihan ng mga mata. "Sabi ko
nga iyon, bakit ba kasi ayaw mo, Sheena?" Binalingan ko ang assistant ko. Nginitian
niya lang ako at saka nag-iwas ng tingin. Lagot sa akin ang babaeng ito mamaya,
pinagtatawanan niya ako, nakakinis.

"What kind of dancing do you do?" Tanong ni Miss Laviña. Nagkibit balikat ako.

"Harlem Shake." Walang abog na sabi ko. Miss Laviña looked at me na para bang hindi
siya makapniwala sa lumabas sa bibig ko. Siguro kung nakakamatay ang irap, kanina
pa ako nakabulagta.

"I won't even ask kung ano iyon." She sighed. "Today, I am going to teach you how
to dance tango."

"Tango?" Ulit niya. Tumalikod si Miss Laviña at saka sinenyasan na lumapit sa kanya
si Robert. Nang makaplapit si Robert dito ay agad nitong pinindot ang remote para
sa tugtog. Tahimik akong tumayo doon at pinagmasdan sila. Ang lapit-lapit nang mga
ito sa isa't-isa. Halos magkapalit na ng muka ang dalawa. Nakatayo lang ako doon,
titig na titig sa kanila hanggang sa matapos ang tango nila ay nakatayo lang ako.

Iniisip ko kasi kung sasayaw ako ng ganoon, sinong kapartner ko? Napangiti ako, bet
ko si Gene! Gusto ko na namang kiligin. Bigla ko na naman kasing naalala iyong date
namin noong Linggo. Hindi naman iyon iyong date na inaasahan ko. Hindi ko nga alam
kung bakit naiisip kong halayin na si Gene sa first date, pero noong nag-first date
kami - kasama naming si Tratra, nagpunta kami sa Star City at doon nakita ko kung
gaano kamahal ni Gene ang anak niya, akala ko nga hindi kami magiging okay pero
kahit kasama ni Gene si Tratra ay attentive din siya sa akin. He was so sweet -
hindi ko nga alam kung bakit mas pinili ni Alexis si Jacintong walang utak kaysa
kay Gene na super sweet at super gentleman - I sighed - love is blind - ika nga
nila.

"Naintindihan mo ba, Miss Cai?" Tanong ni Miss Laviña sa akin. Wala sa loob na
tumango ako. Ngumiti siya sa akin at saka tumango na rin. She looked at me.
"Sasayaw ka ngayon."

"Ngayon agad? Hindi ba pwedeng bukas naman? Excited ka masyado ha." Komento ko.
Kinunutan na naman ako ni Miss Laviña ng noo. Muli kong binalingan si Sheena.

"Bakit ba kasi ayaw mo, Sheena?" Tanong ko sa kanya. Sheen tried hiding her smile.
Tumalikod muli siya sa akin. Napanguso naman ako.

"Robert, pakitawag ang partner ni Miss Cai."

Agad na tumalima si Robert. Wala akong ideya kung sino ang kapartner ko, sana gwapo
para naman matuwa ako. Muling bumukas ang pinto0 ng library at ganoon na lang ang
panlalaki ng mga mata ko nang makita ko si Lukas Consunji na nakasunod sa butler
niya.

He grinned at me. Nagsirko yata ang puso ko. Tulad ng palagi niyang ginagawa ay
tinitingnan niya ako mula ulo hanggang paa tapos ay ngingisi ng ganoon. Pero ngayon
mas malaki ang ngisin niya - siguro natuwa siya sa suot ko. Naka-razor back kasi
ako saka leggings na kulay black.

"Hi, Apollo." He said. He used that husky tone again. Mula nang halikan niya ako
dito sa library ay dumidistansya na ako sa kanya. Ayoko kasing lumapit sa kanya
dahil alam kong sa oras na gawin ko iyon, ako rin ang mapapaso. Hindi ko naman
itatanggi na may naramdaman akong kakaiba sa mga halik niya - hindi iyon ang unang
beses na hinalikan niya ako at sa lahat ng pagkakataon na iyon ay isa lang ang
nararamdaman ko - kilig. Hindi ako plastic sa sarili kong nararamdaman. Alam ko
kung ano iyon at alam kong hindi pwede.
Unang-una ay dahil sa kasunduan naming ni Lola. Ayokong mawala ang pangarap ko para
sa pamilya ko. Ikalawa ay si Gene - gusto ko talaga siya at alam kong sa oras na
mapalapit ako kay Lukas ay baka mailto lang ako. Ayoko talaga sa ugali ng lalaking
ito - masyado siya GGSS. Nagpi-feeling - akala niya siguro madadaan niya ako sa mga
Daniel Padilla looks niya.

"Tse." Umismid ako. Ngumisi lang lalo siya.

"Apollo, Lukas will be your dancing partner until the end of the session." Sabi ni
Miss Laviña sa akin. Nagkibit-balikat ako. End lang pala ng session - ngayong araw
lang iyon.

Pumwesto siya sa harapan ko. Nakita ko naman si Robert na muling lumapit kasy Miss
Laviña at saka naghawakan ng kamay. Nakatingin ako sa taas nang abutin niya ang
kamay ko. He put my hands around his neck, tapos hinawakan naman niya ang baywang
ko. Gosh! He's so close, parang hindi ako makakahinga.

"Lukas, alam mong hindi ganyan ang basic pose ng tango." Bati sa kanya ni Miss
Laviña. Inilayo niya muli ako sa kanya at sa pagkakataong iyon ay ginawa na naming
ang basic pose. My hand was over his hand, his left over my waist. Miss Laviña
played the music at nagsimula na kaming sumayaw.

Naiilang ako sa paraan ng pagtitig niya sa akin. Titig na titig kasi siya sa mga
mata ko - iba ang paraan ng mga tingin niya - parang, parang tingin palang ni
Lukas, naiinitan na ako. Ganoon siya ka-hot ngayon. I sighed.

"You smell so nice, Apollo." He said. "I wonder what your scent is.

"Pawis ko lang iyon." Sabi ko sa kanya. Lukas just smiled. Nagpunta kami sa kaliwa
tapos ay inikot niya ako, tapos bigla niya akong tinulak palayo tapos hinatak
palapit, muntik na akong masubsob sa perfectly chiseled chest niya. Ang bango-bango
niya!

"Really?" He asked. "So kung scent mo iyon, pwedeng paamoy ng kili-kili mo mamaya?"
He asked me, he whispered those words in my ear. I swear kinilabutan ako. Bakit
naman niya aamuyin ang kili-kili ko? Wala ba talaga siya sa katinuan.

"Ang bastos mo." Bulong ko sa kanya. Bigla niya akong hinapit. Muntik nang mabangga
ang lips ko sa lips niya.

"Hindi. I just want a woman with a sweet smelling kili-kili. Fetish." Pagkikibit
balikat niya. Napasinghap ako. Bakit ganito ang nararamdaman ko?

"Miss Apollo, Sir Lukas..." Narinig kong tawag sa akin ni Sheena. Halos sabay kami
ni Lukas na tumingin sa direskyon niya. "Tapos na po iyong tugtog." Sabi niya sa
amin. Tumingin ako sa paligid at nakita ko nga na nakatingin na lang sa amin si
Robert at si Miss Laviña.

"Seems like you two were enjoying the time." Sabi ni Miss Laviña. Natawa si Lukas.

"Can you give us five more minutes alone, Vinny?" Tanong ni Lukas sa mga ito.
Napatingin ako sa kanya. Sino si Vinny? At bakit niya kailangan ng five minutes
kasama ako?

Miss Laviña smiled and left us. Tinawag niya bang Vinny ang babaeng iyon? Nang
dalawa na lang kami ay tiningnan niya ako.

"Subukan mo lang na hawakan ako, sinasabi ko sa'yo!" Babala ko sa kanya. Lukas

shook his head.

"Bakit ba? You're always smashing my thing." Sabi niya sa akin.

"Try mo maging gentleman nang hindi laging smash iyang JunJun mo!" Sigaw ko sa
kanya.

"Kaya nga." He said. Napatingin ako. "Look, I know we started at the wrong foot---"

"Nasabi mo na sa akin iyan noon!" Sigaw ko sa kanya.

"Oo nga and I want to say this again. I want to be your friend. Iyong friend na
hindi mo susuntukin o sisipain sa balls. Maging friends na tayo, Apollo."

Tinitigan ko siya. Hindi ko talaga alam kung bakit parang may kakaiba sa mga
sinasabi niya. Oo, ako na ang judgmental, ako na ang masama pero pakiramdam ko kasi
may hidden agenda siya sa akin. Kung anu-anong naiisip ko, baka mamaya gusto niya
ang virginity ko, baka mamaya gusto niya lang akong i-chorvah, ayoko kayang ma-ever
stupid girl in this world. Maria Clara ako, hindi lang halata.

"So, friends? Iyong totoong friends. Promise, walang monkey business." Sabi niya pa
sa akin. Iniabot niya ang kamay niya sa akin at saka ngumiti ng ubod ng tamis.
Pinakatitigan ko iyon at saka nagbuntong hininga.

"Fine." Kinamayan ko siya. "Pero sa susunod na manyakin mo ako, ica-castrate na

kita!" Pinanlakihan ko siya ng mata. Lukas smiled at me, hindi ko alam pero
kinabahan ako. I swear talaga, may something doon.

------------------------

She's in...

Iyon ang paulit-ulit kong iniisip nang gabing iyon habang nakahiga ako sa kama.
Pumasok na si Apollo sa trap ko, at sa pagkakataong iyon ay hindi ko na hahayaang
makaalis pa siya. I will make her fall in love with me no matter what happened.
Nakapag-plano na kami ni Jane. Siya ang bahala sa Gene Sanders na iyon habang
ginagawan ko ng paraan si Apollo.

Organized na ang plano ko. First I'll be a real friend to her, then after, I'll be
her prince charming and after that, the falling in love thing will occur and
finally, mababawi ko na ang lahat nga para sa akin. I smiled, naamoy ko na ang
tagumpay.

Tumayo ako mula sa pagkakahiga at saka lumabas ng silid. Hindi ako makatulog,
tuwing naiisip ko kasing malapit na akong magtagumpay ay hindi ako mapakali. Madali
lang pabagsakin ang babaeng iyon - hindi naman siya ganoon kalakas. Bumaba ako sa
kusina para kumuha ng maiinom, that was when I realized how lucky I was.

In the kitchen, I saw Apollo, she was wearing that satin nighties, maikli ang
shorts nito at nakasando lang. She was eating ice cream. Nakatalikod siya sa akin
at mukhang busy siya sa pagkain.

"Nagutom ka rin?" Tanong ko, mukha namang nagulat siya nang marinig ang boses ko.
Lumakad ako papalapit sa kanya. I smiled when I caught her looking at my abdomen.
Wala kasi akong sando, naka-boxer shorts lang ako.
"Laway ko tumutulo." Narinig kong sabi niya. "Magdamit ka nga!" Sigaw niya sa akin.
I smiled at her. I flexed my muscles tapos ay humarap ako sa kanya. I heard her
gasped. In my head I was thinking na, this is working, seducing Apollo would be
easy as pie. I smiled devilishly. Yumuko siya.

"Huy!" I put my arms around her neck tapos ay hinatak siya palapit.

"Minamanyak mo na naman ako! Tutuliin ulit kita!" Sigaw niya sa akin. Somehow what
she said made me laugh.

"Excuse me, circumcised na ako. You wanna see it?" I tried my best for my voice to
be as sexy as hell at mukhang nagtagumpay naman ako dahil kitang-kita kong
napanganga siya. Lumayo siya sa akin at saka itinutok sa akin ang kutsarang hawak
niya.

"Sabi ko sa'yo kanina, kapag minanyak mo ako, puputulin ko iyang hanging eggs mo!"
She hissed. I couldn't stop laughing. Pulang-pula ang mukha niya sa galit.

"Apollo, I was just kidding. Can't you take a good joke?" I sighed tapos ay
tumalikod na ako para kumuha ng tubig. Matapos uminom ay hinarap ko ulit siya,
kumakain pa rin siya ng ice cream. Sumadal ako sa ref para panoorin siya. I was
watching her as she puts in the spoon inside her mouth. I smiled. Hindi ko naman
itatanggi na maganda si Apollo, pero mas maganda pa rin ang lahat ng naging babae
ko sa kanya. Ni hindi siya papasa sa taste ko, at gagawin ko lang ito para sa mana
ko.

"Bakit?" She asked me. I shook my head, noon ko lang napansin na may ice cream siya
sa gilid ng labi. I smiled, kailangan ko nang simulan ang operation: Make Apollo
fall. So I walked towards her.

"Aano ka?" Sabi niya. She sounded so worried. "Bakit? Huwag kang lalapit! Sisigaw
ako ng rape!"

Hinatak ko ang kamay niya at saka inilapit siya sa akin. I smiled at her. Dama ko
angt panginginig ng kanyang katawan. Ito ba ang epekto ko sa kanya?

"May something ka." Sabi ko sabay punas sa gilid ng labi niya. I acted as if I was
gonna kiss her, dahan-dahan kong inilapit ang mukha ko sa mukha niya. I caught her
closing her eyes, she even pouted her lips. Napangisi ako, tama ang hinala ko,
gusto niya ako. When our lips were just an inch away, bigla akong lumayo, her eyes
were still closed and she was still waiting for me.

I cleared my throat.

"Apollo, what's wrong?" I asked her, pinipigilan kong tumawa. Dahan-dahan niyang
iminulat ang mga mata niya at ganoon na lang ang pagkagulat niya nang makita akong
wala sa harapan niya.

"Ano.... Uhmm... Ah..."

I smiled even more.

Hindi ko na siya hinintay sumagot. I turned around and went back inside my room. I
took a deep breath. Apollo looked so pretty with those thin satin nighties. And
somehow, I find her so irresistible, so irresistible that I needed a cold shower.

"Damn."
"Wala ang Doña?"

Nanlalaki ang mga mata ko habang kausap ko si Sheena. Nasa loob kami ng silid ko sa
masyon at nasabi niya lang na umalis daw ang Doña para sa isang business trip.
Isang linggo itong mawalala.

"Oo, Miss Apollo, pero hindi naman ibig sabihin na wala kang class kay Miss
Laviña." Tiningnan ko siya. Marinig ko lang ang pangalan na iyon ay nabuburyong na
ako. Hindi naman sa ayoko sa kanya peroa ayaw ko talaga sa kanya. She just seems so
uptight, minsan pakiramdam ko, na-Jed Salang din siya ng boyfriend niya dati kaya
laging mainit ang ulo niya sa akin. Napabuntong-hininga ako. Martes pa lang pero
pakiramdam ko Lunes pa rin, ang dami-dami niyang pinapagawa sa akin, ang dami
niyang pinapabasa. Daig niya pa iyong professor ko noong college, siya kung magpa-
assigment, buong libro! Akala yata niya ako si bionic woman.

Tiningnan ko ang mga librong nakaharap sa akin. Nanghihina na ako, kailangan ko ng

lakas. Kinuha ko ang I-phone ko at saka pinundot ang numero ni Gene. Alam kong
kapag nakita ko ang Baby Boy ko, ma-iinspire ako bigla.

Agad naman niyang sinagot ang tawag ko.

"Hey, baby girl!" Bati niya sa akin. Kinilig na naman ako.

"Baby boy, face time tayo. I wanna see you." Sabi ko sa kanya. Binaba ko ulit ang
phone at saka pinundot ang icon ng face time, maya-maya lang ay magkaharap na kami
ni Gene. Nasa opisina pa rin siya. Napangiti ako, ang gwapo talaga ng baby boy ko!

"What's up?" He asked me still smiling. "I'm thinking about you right now." I
sighed. Wala na, buo na ang araw ko, kayak o nang tumagal hanggang next year,
masasagutan ko na lahat ng pasasagutan sa akin ni Miss Laviña. Napangiti ako.

"Kailangan ko ng inspiration kata kita tinawagan. I miss you baby boy." Pinatulis
ko pa ang nguso ko. Gene laughed like there was no tomorrow. Mukhang tuwang-tuwa na
naman ito sa kanya.

"Ginagawa mo na naman akong clown!" Umingos ako. Lalo siyang humalakhak. I like
seeing Gene laugh like that. Nakakagaan nang loob.

"Baby girl, di ka pa pwedeng lumabas ngayon?" Tanong niya sa akin. I bit my lower
lip, kahit na gusto ko siyang makita, hindi naman pwede kasi marami akong ginagawa.

"Sa susunod na Sunday na lang ulit, Baby boy." Sabi ko sa kanya. Natawa ako. Hindi
pa kami mag-bpyfriend ni Gene pero may tawagan na kami. Hindi ko nga alam kung
paano nagsimula basta noonbg nag-date kami noong Sunday, natawag niya akong baby
girl kaya baby boy na din ang tawag ko sa kanya.

"Sayang... I mis pa naman your lips." Sabi pa niya.

"Hmp! Diba ligaw lang? Kapag ligaw walang kiss saka no touch."

"Oo, na, sige-sige pero okay lang naman na ma-miss ka, diba baby girl?

He asked me. Shocks! Bakit ba ang sweet ng mokong na ito? Wala pang moment na
nag-uusap kami o magkasama nang hindi ako kinikilig. Kahit noon pa na si Alexis ang
nililigawan niya, tinitingnan niya pa lang ako, kinikilig na ako.

"Baby girl, I have to go, may dumating akong client. I love you."
Natigilan ako. Tinapos ni Gene ang face time namin. My mouth literally fell open,
did he just said: I love you to me sa face time?

Oh my gosh!

Napatayo ako.

"Sheena!" Tinawag ko si Sheena, she came in running towards me. Nilapitan ko siya
at saka hinawakan ang kamay niya tapos nagtatalon ako.

"Nag-I love you sa akin iyong crush ko!" Tili ako nang tili. Napatili na rin si
Sheena.

"Si Baby boy?!" She exclaimed. Tumango ako. The next thing I knew we were both
jumping up and down. Masaya talaga ako, mukhang tulad ng kapatid ko ay magkaka-love
life na rin ako sa wakas after so many years!

"Malapit na akong maging hindi virgin!" I yelled. Natigilan si Sheena at saka

tumingin sa akin. I know, weird ang sinabi ko pero iyon talaga iyon. Hindi ako
easy-to-get pero kapag sure na sure na ako kay Gene, if he asks, I will give it to
him. I could see myself growing old with Gene.

"Ihh! Sheena, ang landi-landi ko!" Humahagikgik na sabi ko sa kanya. Napailing na

lang si Sheena at saka ako muling pinaupo sa silya para makapag-aral na ako.
Napabuntong hininga na lang ako. Okay na iyon, at least inspired ako. Nakausap ko
si Gene tapos nagsabi siya ng I love you. Ang bongga lang. I smiled habang
nagbabasa ako ng classic literature - ngiti lang ako nang ngiti kahit na wala naman
akong naiintindihan - iniisip ko kasi si Gene at ang sinabi niya sa akin. I love
you daw, posible kayang in love siya sa akin?

"Sheena, can you please give us a second?"

Agad na umangat ang ulo ko nang marinig ko ang boses ni Lukas. Nasa loob na siya ng
kwarto ko, sa kakangiti ko yata, hindi ko na namalayan na bumukas ang pinto. At
tulad nang palagi, mukha na naman siyang bagong ligo, he was wearing a pair of
board shorts na kulay light blue at white na sando, napalunok ako, nakikita ko
iyong biceps niya, bakit ba kapag nasisilayan ko ang katawan ng kumag na ito para
akong nauuhaw?

"Mangmamanyak ka na naman?" Sabi ko sa kanya. Sheena giggled. Pareho kaming

napatingin sa kanya. Nagyuko siya ng ulo at saka lumabas. Lukas sat beside me.

"Lola asked me to help you with those. Nabasa ko na lahat iyan, kung kailangan mo
ng tulong - nandito naman ako." He gave me his sweetest smile, poker faced naman
ako. Napailing na lang siya, kinuha niya sa akin ang binabasa ko - Love at the time
of cholera.

"Nabasa ko na ito. Do you have some questions?"

"Lahat, di ko magets." Mahinang sabi ko. Lukas shook his head, nakangiti siya pero
iyong smile lang, hindi naman siya nang-iinis. He closed the book and faced me.

"The love in that book is considered as a physical disease. They compared love to
cholera kasi dumating sa point na halos lahat sila ay tinamaan ng malady."

"So hindi iyong cholera iyong tinutukoy when it comes to Ariza's sickness. Kundi
may love plague siya?"
"You got it." Lukas nodded at me. Napanganga ako.

"Iyon lang iyon?! Ang kapal nitong book pero iyon lang iyon? Pwede naman kasing
sabihin na in love lang si Ariza---"

"Hindi naman kasi basta love iyong tinutukoy as sickness, meron ding envy kumbasa
all the unwanted feeling noong mga tao sa story." He said to me. Napatango na lang
ako. Kung tutuusin, matalino si Lukas, iyon nga lang, most of the time, nasa
talampakan ang utak niya.

It's been a week mula nang makipagbati siya sa akin, at maliban doon sa kitchen
incident, hindi na ulit siya gumawa ng ikakamanyak niya. Mukha namang seryoso na
siya ngayon sa pakikipag-ayos niya, pero minsan talaga feeling ko, may hidden
agenda siya sa akin - pero feeling ko lang naman iyon.

"Napapagod ka na?" He asked me bigla. I looked at him.

"Natatamad na ako." Pag-amin ko. He looked around.

"Gusto mo magpahinga muna, we can watch a movie." He said smiling. Napangiti naman
ako. Sa loob ng mansyon ng Doña ay may mini cinema, kasya ang twenty people sa
loob, maganda doon, mukha talaga sinehan na makikita sa SM pero mas maliit nga
lang.

"You wanna watch Megamind?" Tanong niya sa akin. Tumingin ako sa kanya.

"Diba cartoons iyon?" Tanong ko. He nodded. Kinuha niya ang kamay ko at saka
inilabas ako sa aking silid. Nagtungo kami sa third floor ng mansion, doon,
inutusan niya ang maid na ayusin ang cinema at magdala ng pagkain. Natutuwa naman
ako habang nag-uutos siya. Mayabang kasi si Lukas, pero kapag kausap niya ang mga
kasama sa bahay ay mabait ito - halata ang authority sa tinig nito pero gumagamit
siya ng po at opo.

"Halika na." He said after. Hawak pa rin niya ang kamay ko hanggang sa makarating
kami sa loob. Natatawa talaga ako sa kanya, medyo mabait naman pala kasi siya.
Umupo kami sa pinaka-gitna ng mini cinema. Nagsimula agad ang movie nang maupo
kami.

"Bakit Megamind?" Tanong ko sa kanya. Lukas eyed me.

"This is my guilty pleasure." Sabi niya sa akin. "Watching animated films."

Tumaas ang kilay ko. Guilty pleasure? May ganoon pa siyang nalalaman. Nakakainis,
bakit parang habang nakikilala ko siya, guma-gwapo siya sa paningin ko?

Nagsimula ang movie, pareho kaming naka-focus doon. Noong una ay iyon lang ang
tinitingnan ko, pero habang tumatagal ang pelikula ay nalilipat ang atensyon ko sa
mukha ni Lukas.

He is good looking - dahil na rin siguro sa dugong kastila niya. Napakatangos ng

ilong nito, napakapula ng labi - alam ko kasi na-kiss na niya ako noon - pero kahit
sobrang gwapo nito, mukha pa rin itong lalaki. Iyong iba kasi, nagmumukhang bading.
I smiled. Wala sa loob na hinaplos ko ang kilay niya - nakakatuwa kasi iyon - ang
kapal-kapal - parang mukha lang nito.

"What?" He asked when he looked at me.

"Huwag kang yayabang ha? Pero ang gwapo mo kamo." Sabi ko sa kanya. Napangiti siya
at saka hinawakan ang kamay ko. Hindi na niya binitiwan iyon. Hindi ko rin alam
kung bakit bigla na lang akong humilig sa balikat niya, pero bigla ko na lang
naisip. Marahil ay naramdaman niya ang paghilig ko, bigla na lang niyang ibinuka
ang braso niya at saka umakbay sa akin, ngayon nakahilig ako sa kanya habang yakap
niya ako.

We we're so intimate.

Hindi ko talaga alam, nakakakilig pero cartoons naman iyong pinapanood namin. I
sighed. Iba yata talaga ang effect sa akin ni Lukas.

I sighed again.

Dapat hindi ganito, pero ganito! Naiisip ko iyong kiss naming sa library, tapos
napatingin pa ako sa mga labi niya, I slowly bit my lower lip, nang kagatin ko ang
labi ko, sakto namang napatingin siya sa akin.

Our gazes met and I swear my heart stopped beating. I don't know, I really don't
know what just happened pero ako pa mismong ang naglapit ng mukha niya sa mukha ko,
ako ang unang humalik, but Lukas was the one who dominated the kiss. Hindi ko alam
kung saan nanggaling iyong pagka-uhaw na nararamdaman ko, isang uhaw na alam kong
labi lang ni Lukas ang makakapagpatid. I kept kissing him back, the sensuality in
his kiss made me so aware of the things around us.

I can hear the movie, I can feel the cold but the cold was suddenly being replaced
by a warm feeling deep inside me. Lukas' hands started roaming around my body, and
I cannot believe that I am letting him. A moan escaped my lips when I felt his hand
kneading my breast. Dapat akong umalma, dapat akong tumutol pero hindi ko nagawa. I
even arched my back to give him a better access.

Then I felt his hand under my shirt. Napasinghap ako. Now, his hand was over my
bare breast. Lalong lumakas ang pagsinghap ko, when he latched the mound of my
breast between his fingers, at habang ginagawa niya ang lahat ng iyon, hindi pa rin
niya tinatantanan ang mga labi ko.

Parang gusto kong sumigaw, what he was giving me was something else. I am feeling
so hot, so agitated but I liked the feeling he was making me feel. Bumabas ang
halik niya, now he was kissing my neck, just like how he kissed me back in the
library, he played with my nape's soft spot, parang libo-libong kuryente ang
naramdaman ko. He continued kissing me, until he found the middle part of my
cleavage, he buried his head and licked that part.

I closed my eyes. The sensation I was feeling was toe curling, nose wrinkling and
mind blowing.

My eyes widened when I felt him sucked my breast.

"Shit!" I couldn't help but say. Iyon lang ang nasabi ko. He was kneading and
licking and sucking my breasts and the mere fact that I am letting him - that I am
not smashing his precious jewels, shocked me.

"Lukas!" I called out his names when I felt a sudden build up of tension between my
legs, noon siya lumayo sa akin. I was panting, I was catching my breath. My knees
were wobbly. Dahan-dahan akong umayos ng upo, he was smiling - hindi iyong
nakakainis na smile, he was just smiling at me, he tucked my hair behind my ear
tapos ay hinaplos niya ang mukha ko.

"Are you okay?" He asked me. Kagat labing napatango ako. I inhaled sharply. Virgin
pa ako oo, pero alam ko kung anong ginawa naming ni Lukas - we just made out. I was
biting my lower lip.
"Paano ka?" I don't - as in I don't know why I asked that pero hindi ko mapigilang
mapatingin sa tent na nasa shorts niya. Lukas just grinned.

"I'm good. Let's just watch the movie." Sabi niya sa akin sabay halik sa pisngi ko.
Inihilig niya ulit ang ulo ko sa balikat niya at saka muling umakbay sa akin. He
was sighing, I know, I could feel it.

"Lukas, gusto mo----"

"Shhh... Okay lang ako, Apollo. Don't ask okay?" He kissed my forehead. Natahimik
na lang ako. Sabi niya okay, siya pero alam kong hindi pero... ewan ko, sa ngayon
naguguluhan talaga ako. Nakakaloka!

--------------------------------

I was watching Apollo as she water the plants with Manang Gigi. I shook my head.
Dalawang gabi na akong hindi pinapatulog ng babaeng iyon. Ever since that hot
making out session that happened inside the cinema, lalo lang akong hindi napakali.
Nadagdagan tuloy ang plano ko, I will make her fall in love with me and take her to
bed at kapag nakuha ko na ang gusto ko, iiwan ko siya na parang used tissue. I
grinned at that thought.

"Jane, give me an update with that Gene-asshole." Wika ko kay Jane nang balingan ko
siya.

"Sir, I asked him out last night, we were in a hotel and I... I... "

"What?" Nairita ako sa sinasabi niya. "Bakit hindi mo maituloy? Did you had sex
with him?"

"N-no, Sir..." Sagot niya sa akin.

"What?!" I exclaimed. "I told you to bed him, to seduce him, anong nangyari?!"

"Sir, may tumawag sa kanya, hindi... hindi natuloy. I'm sorry, Sir."

Binalingan ko siya. I walked towards her and then I grabbed her left breast.

"Sir, masakit po..." Daing niya.

"Talagang masasaktan ka sa akin kapag hindi mo naialis sa landas ko ang lalaking

iyon! Naiintindihan mo!" I hissed.

"Yes sir," Mahinang wika niya. Itinulak ko siya palayo sa akin.

"Alis, you disgust me!" I yelled. Patakbong umalis siya sa harapan ko. Bumaba naman
ako ng balcony para puntahan si Apollo. She was busy watering the plants. I checked
her out - maganda ang katawan ni Apollo - she has long legs, sliky skin and shapely
waist. I inhaled sharply. Tinitingnan ko na naman siya, mamaya hindi na naman niya
ako patutulugin. Her memories, the way she kissed me back at the cinema, her moans
and her gasped haunts me in the middle of the night. Nagigising ako, wanting her so
much, wanting to be inside her, to feel her warmth. Masama na kung masama but I
want her to be mine.

Dahan-dahan akong lumapit sa kanya, hinuli ko ang baywang niya at saka hinapit
siya.

"L-lukas..." She whispered my name. I bit her earlobe. Just like that uneasy na
siya. I smiled, sa una lang siya mailap, sa huli bibigay rin pala. Iniharap ko siya
sa akin.

"Hey, I missed you." I said in front of her lips. Napakagat-labi pa siya habang
tinitingnan ako.

I touched her face, I tucked the hair on her face tapos ay hinagkan ko siya sa
pisngi. Hindi ko alam kung saan ko nakuha ang self control na meron ako ngayon. I
want Apollo so much - my blood sings for her - my veins long for her. She touched
my shoulder.

"Lukas, wag dito..." Sabi niya sa akin. I grinned. Hinatak ko siya papunta sa green
house at doon itinuloy ko ang kanina ko pa gusto kong gawin sa kanya. I kissed her
fully on the mouth.

"Lukas wait..." Sabi niya sa akin. Itinulak niya ako.

"What?"

"Mali ito." Sabi niya sa akin. Kumunot ang noo ko. Mali? Mali ang alin? We made out
already, tapos sasabihin niya sa aking mali ito?

"May boyfriend ako..." Sabi niya sa akin tapos ay bigla siyang nagkibit balikat.
"Hindi ko pa pala siya boyfriend pero I really like him at ayokong gumawa ng isang
bagay na pagsisihan ko. Hindi ito pwede." Napakamot pa siya ng ulo. Alin ang hindi
pwede? Tumaas ang sulok ng bibig ko.

"Hindi pwede?" I said. "But you are kissing me back everytime." Lumapit muli ako sa
kanya.

"Why are you fighting this Apollo?" I asked her. "There's a tension between us, I
can slice it with a knife, don't fight it." I said to her.

"Natetensyon lang naman ako dahil halik ka nang halik!" She yelled. I smiled. A
smile that says victory - alam ko, nararamdaman ko, malapit na malapit na ako sa
finish line ng mga plano ko - because right now, Apollo Yvangeline Cai was so deep
inside my trap - she was actually drowning...
I was just wondering why LUST is included in the seven mortal sins. I sighed. Hindi
ko alam kung anong nangyayari sa akin nitong mga nakaraang araw pero sa lahat ng
intrusions ni Lukas ay nag-gi-give in ako. I mean - maybe it was because of the way
he kisses me every time no one is looking or maybe it was because of the fact that
we were in hiding, nakakadagdag sa excitement. Ewan ko... basta I like it every
time he's around.

That Saturday, naghahanda na ako para umuwi kay Nanay. Isang linggo ko siyang hindi
nakita at uuwi ako ngayon, tapos bukas, may date din ako kay Baby Boy Gene. Hindi
ko alam kung makakatingin ako sa mga mata niya sa oras na magkita kami. Hindi ko pa
naman siya boyfriend pero nagi-guilty na ako dahil sa mga ginagawa naming ni Lukas.
Hindi lang naman kasi kami nagki-kiss. America kids call that making out.

It's not like I haven't made out with anyone before him - pero when it's with Lukas
- it's different. So different, so good - mas good pa sa KFC. Habang nilalagay ko
ang mga gamit ko sa bag ay bigla na lang bumukas ang pinto ng silid. I looked back
and I saw Lukas, he grinned at me then I saw him locked the door.

"Lukas!" Napapadyak ako tapos ay napapalatak. "Ano na naman?!" He giggled tapos ay

lumapit siya sa akin. Akala ko hahatakin niya ako pero bigla siyang naupo sa kama
ko. I pouted my lips. Alam ko kung anog tumatakbo sa isip ng gunggong na ito at
hindi ako papayag - no way!

"Do you really need to ask?" He said sexily. He was wearing a red polo shirt with
collar and a pair of tight jeans. His hair was a bit messy and that made him look
even sexier. Oo, ang sexy ni Lukas, medyo fit sa kanya iyong shit niya so I can
really see his muscles. Minsan talaga parang ang hirap-hirap na hindi magnasa. I
made a face. He winked. Inaakit na naman niya ako. Ang landi talaga ng lalaking
ito.

"Magtigil ka! Iuuntog kita sa biceps ko!" Sigaw ko sa kanya. Lukas' eyes widened
then he ended up laughing. I sighed. Ang sarap talagang pakinggan ng tawa ng kumag
na ito - pati tawa niya - sexy. I sighed again.

"Umalis ka na diyan, baka gabihin pa ako."

"Are you going home to your mom's?" He asked. Pati ba naman pagtatanong niya in
English - sexy pa din? I wanted to pinch myself. Ang green-green na ng isip ko.
Nako-corrupt dahil sa gunggong na si Lukas!

"Oo. Kaya lumayas ka na!" I pushed him away tapos ay tumayo ako sa tabi niya. To my
surprise naramdaman kong hinawakan ni Lukas ang bared legs ko. I was only wearing a
pair of fade shorts and a razor back sando na pinatungan ng polo shirt.

"Lukas!" I hissed. He grinned. He took my hand and pulled me closer, napaupo ako sa
lap niya. He held my waist at kahit na ilang beses kong subukan ay hindi ako
makakawala. He made me wrapped my legs around his waist then he started nuzzling my
neck. Automatically, inilagay ko ang mga braso ko sa balikat niya and I let him
kiss me there. Hindi ko talaga maintindihan kung bakit ganito na lang ang epekto
niya sa akin. Hindi naman ako innocent, virgin ako pero nursing graduate ako plus I
am old enough and I know his intrusions were wrong but I just really couldn't help
myself. It's as if there was something in his lips that every time it brushes
against my skin - I feel so intoxicated.

Lukas caught my lips and just like what he taught me before, I opened my mouth and
let his tongue do its exploration. Later on, I am both moaning and panting for air.

"Luke..." I called his name out loud when I felt his hands knead both my breasts.
His other hand went at the end of my sando - itinaas niya iyon, matapos iyon ay
naramdaman ko ang kamay niya sa likod ko - he unclasped my bra. He took his time
feeling me, touching me, making me moan and making me want more.

I know now why LUST is included in the seven mortal sins although it feels so good
- sabi nga diba, ang anumang sobra ay nakakasama - right now - iyong mga ginagawa
ni Lukas at iyong mga nararamdaman ko kapag kasama ko siya - it's too much. Too
much LUST.

Our little escapade was interrupted by a knock on my door.

"Luke, iyong pintooo... ahhhh!" I caught my breath when he latched one of my

nipples in between his fore finger and middle finger - then he took that inside his
mouhth and playfully sucked on it. I closed my eyes.

"Luke... ohhhh..." I bit my lower lip. Muli ko na namang narinig ang pagkatok. I
tapped his shouldrer. "Luke... i-iyong... wait... ahhhh!"

"Baby, just ignore it..." He said. His hand travelled on the apex of my thighs up
to the button of my shorts - he magically found the zipper and pulled it down.
Hinawakan ako ang kamay niya para pigilin ito, muli ay narinig ko na naman ang
katok sa pinto ko.

"Lukas, i-yong..." I sighed. "Mamaya na iyan... iy-yong p-pinto..." Sabi ko sa

kanya. He stopped and looked at me.

"Fine." Binuhat niya ako at saka iniupo sa kama. I fixed myself. Ewan ko na talaga.
Bakit ba parang naaadik ako sa mga kiss niya. Nakakainis. Kahit na gusto kong
tumanggi parang ang hirap naman.

He opened the door and I saw Sheena entered.

"Sir Luke! Nandito ka pala!"

"So?" He snapped. Napangiti ako.

"Kanina pa kasi kayo hinahanap ni Robert, nandyan yata iyong isa - este girlfriend
ninyo. Miranda daw iyong pangalan."

My eyes widened when I heard what Sheena said. Girlfriend? Lumabas si Lukas, ni
hindi man lang siya tumingin sa akin. Basta na lang siya lumabas! Ang landi niya!
May girlfriend pala siya tapos nakikipag-make out siya sa akin!

"Momol lang kami!?!" I exclaimed.

"Anong momol, Miss Apollo?" Nagtatakang tanong ni Sheena sa akin.

"Make out, make out lang!"

"Nakikipag-make out ka kay Sir Lukas?!" She exclaimed louder. I crossed my arms.

"Ano sa tingin mo ang ginagawa naming dito? Naglalaro ng candy crush?!" Inis na
sabi ko. Hinatak ko ang bag ko. "Uuwi na lang ako sa Nanay ko!"

---------------------------

"Holhol lang kami ni Gene."

Nakapangalumbaba ako habang nakikipag-usap kay Alexis. Sabado na ng gabi noon at

pareho kaming umuwi sa bahay para makasama naming si Nanay. Kasama din ni Alexis
ang fiancé niyang si Jacinto - ang utak ng katipunan na napaka-slow naman.

"Anong hohol?" Nagtataka niyang tanong. Napailing na lang ako.

"Hang out, hang out lang." Sabi ko sa kanya. "Ikaw talaga, minsan ang bobo mo."
Itinuro ko pa siya. Alexis made a face. Kung may nakakarinig lang sa amin, iisipin
nilang nag-aaway kami pero hindi naman ako harsh kay Alexis, ganoon lang talaga
kami mag-usap.

"Sorry ha, ikaw na ang matalino." Natawa ako pero sa totoo lang naiisip ko iyong
nangyari kanina sa amin ni Lukas. Momol lang ba ang tingin niya sa akin? May
girlfriend siya pero nakikipag-make out siya sa akin, ako naman pumayag. Nakakainis
talaga. Napangiwi ako. Mukha akong tanga, iniisip ko ba talaga na seseryosohin niya
ako? Lukas is a man of the world. Marami siya alam - mas marami pa kaysa sa akin.
He had been with so many women at sigurado ako na tulad lang siya ng ibang rich
kids na laruan ang tingin sa mga babae.

At marahil isa ako sa laruan niya. I shook my head. Dapat talaga matuto ako ng self
control. Bigla kong tiningnan si Alexis. Nakatingin siya sa cellphone niya at
ngingiti-ngiti, tapos umikot ang paningin ko, nakita ko si Jacinto sa may dining
table na nagte-text din. Binatukan ko si Alexis.

"Aray!"

"Grabe! Magkalapit lang kayo nagte-text pa kayo!?" I exclaimed.

"Namimiss naming ang isa'tisa eh." Sabi ng kapatid ko nangingiti-ngiti din. Bigla
ay may naisip akong itanong sa kanya. Hindi naman siguro niya ikagagalit iyon.

"Lex," Tawag ko sa kanya. Hinatak ko ang buhok niya para lumapit siya sa akin.
Napangiwi siya. "Lex, nag-chorva na ulit kayo ni JC?"

Nanlaki ang mga mata niya. For some reasons, I know na may nangyari na sa kanila
kasi nakunan si Lex two years ago at ang ama ng batang iyon ay walang iba kundi si
Jacinto. Komplikado masyado ang nangyari sa kanila noon pero they made it happen
for them. Kinutusan ako ni Alexis.

"Bakit? Nagtatanong lang!"

"Ikaw, may nilalandi ka na! May nangyari na sa inyo ni Gene!" Sigaw niya.

"May nangyari na sa amin ni Gene?! Hindi ako na-inform! Kailan ito?" Tanong ko sa
kanya sabay ngisi. Alexis made a face.

"Bakit mo tinatanong?" She asked me back. I shook my head.

"Wala lang." Sabi ko. Muli ay tiningnan ko siya. "Masarap ba?"

"Gaga! I am not going to discuss that with you!" Pinanlakihan niya ako ng mata.
"Saka nurse ka, dapat alam mo iyon. Nakakahula ka nga ng size ng Junjun diba?" She
giggled.

"Talent ko iyon." Ngumuso ako. Back when we were both still in college - uso iyong
mga scandal sa phone, minsan nanood kami ni Lexy and I guessed the size of the
thing of the guy on the video. Mula noon, iyon na iyong special talent ko - pero
hindi pwedeng ilagay sa resume iyon.

"Matutulog na ako. Goodnight." Sabi bigla ni Alexis. Nauna siyang umakyat after two
minutes, sumunod si Jacinto. Nagmamadali ito, muntik na ngang madapa sa hagdan.

"Huuu! May gagawin lang kayong immoral eh!" Sigaw ko sa kanila pero hindi na nila
ako pinansin. Naiwan ako sa sala na iniisip pa rin si Lukas. Niyakap ko ang throw
pillow. Hindi ko naman itatanggi na attracted ako sa kanya. Sino bang hindi ma-
aattract sa ganoong ka-gwapong nilalang. Isa pa, sa attraction naman talaga
nagsisimula ang lahat - hindi naman pwedeng magkagusto ako sa kamukha ni Piccollo
tapos sasabihin kong mahal ko siya agad-agad. It's the attraction that a person
feels towards the other that makes everything possible. Iyon iyon.

Kaya nasisisguro ko na hindi totoo ang love at first sight - baka attraction in
first sight pwede pa pero iyong mai-in love sa isang tao na isang beses mo lang
nakita, hindi siguro. It will take more than one sighting to prove that a person is
indeed in love to the other.

Attraction - iyon ang meron ako kay Lukas.

Kinuha ko ang I-phone ko at saka tumayo na pata umakyat sa itaas. Lumalalim na ang
gabi at gigising pa ako ng maaga bukas dahil magpi-picnic kaming pamilya. Bago pa
man ako makaakyat ay narinig kong nag-ring ang phone ko. May text - galing kay Baby
boy. Automatically - I smiled.

From: Baby Boy Gene <3

Subject: ^.^

Msg: Are you still awake? I'm outside. Labas ka.

Nawala ang antok ko, parang may pakpak ang mga paa kong tinahak ko ang front door
at saka ako lumabas. Nakita ko nga si Gene sa labas ng gate na nakatayo at
nakasandal sa kotse niya.

"Baby boy!" I called him. He looked back at me and smiled. Lumabas ako ng gate at
saka lumapit sa kanya. He hugged me. Ang sweet niya talaga.

"Hey Baby girl. I missed you." He said habang yakap ako. Kinilig ako.

"Kamusta ka na?" I asked him.

"Busy as always. But..." He smiled. "I'm here and I brought some food. Eat with
me." Sabi niya sa akin. Tumango ako. Isinampa ako ni Gene sa hood ng kotse niya.
May inilabas siyang paper bag at saka inihain sa harap ko ang mga plastic
containers.

"Itlog na pula, kamatis, sinangag at tuyo." He smiled at me. "Sabi ni Lexy,

favorite mo daw ito, baby girl." Umupo na rin siya sa tabi ko. We were like that
habang kumakain kami. I, on the other hand was eyeing him. Ibang-iba siya kay
Lukas. Gene was so sweet and caring and he's so responsible, he's a real gentleman
habang si Lukas naman, aggressive, abusado, walang modo, pero kapag gusto niya,
mabait naman siya...

"Gene?" I called him. He looked at me.

"Pwedeng pa-kiss?" I don't know why I am asking him that but I just really needed
to be kissed by him - maybe just to erase the fact that Lukas had kissed me so many
times this week. Gene smiled, he cupped my face and bent down to give attention to
my lips. When our lips met, I closed my eyes, I savored the moment. His breath
doesn't taste like tuyo or the itlog na maalat - it tastes fine - like he already
ate a mint or something. I returned every brush of his glorious lips - he is a good
kisser - it's just that - I'm looking for something else - someone else's lips. I
wanted Lukas' lips.

Only his lips.

-----------------------------------------

The next morning, nagising ako sa ingay ni Alexis at ni Nanay. As usual, excited si
Nanay na mag-picnic. Hindi ko nga alam kung bakit biglang naisip ni Nana yang
magpicnic. Lumabas ako ng kwarto at ang una kong nabungaran ay si JC na kakaakyat
lang.

"O, gising ka na pala. May bisita ka eh." Sabi niya sa akin. Inirapan ko muna siya
bago ako bumaba. Bisita? Sino naman kaya ang bisitang sinasabi ni Jacinto. Gulo-
gulo pa ang buhok ko at nakapantulog lang ako, wala pa kasi talaga akong balak
bumangon, nagugutom lang ako pero babalik ulit ako sa kama.

Pagbaba ko ng hagdan ay nagtuloy ako sa kusina pero agad din akong tumakbo pabalik
sa sala dahil parang nakita ko si Lukas na nakikipagtitigan sa nanay ko. When I got
back, I realized that it wasn't just my imagination. Nandito talaga siya!

"Anong ginagawa mo dito?!" I exclaimed. Napatingin sa akin si Nanay, Lukas smiled

when he looked at me.

"Ano ba naman iyang reaksyon mo, Apollo, mas pangit pa sa histura mo!" Sigaw ni
Nanay. Napanguso ako. "Apo daw siya ng alaga mo. Hinahanap ka. Diyan muna kayo."
Nang makalapit si Nanay sa akin ay binulungan niya ako. "Ni hindi mo man lang
ayusin iyang sarili mo. Hay naku..."

"Umaano ka nga dito?" Sabi ko sa kanya nang umalis si Nanay. He smiled. Lumapit ako
sa kanya. Nakaupo siya sa couch. He was now wearing a very casual shirt and a pair
of khaki pants. Ang gwapo niya, ang sexy niya talaga sa umaga. Naaalala ko tuloy
bigla iyong nangyari noong isang linggo. He woke me up by kissing me - ang catch
doon - hinalikan niya ako ng di ako nagsisipilyo. Yuck!

"Sabi ng Mama mo, kasama na daw ako sa picnic ninyo, Apollo." He said, My eyes
widened.

"What?!"
"Nanay, ano bang tinira ninyo at naisip ninyo pong isama iyang si Lukas?!"

Hindi ko mapigilan ang magtanong. Nakasakay na kami sa Grand Dia. Si Jacinto ang
nagmamaneho, katabi niya si Alexis, si Lukas naman nasa likuran namin ni Nanay.
Gusto pa sana ni Nanay na ako ang katabi ni Lukas pero hindi ako pumayag. Alam ni
Hudas kung anong pwedeng gawin ng Poncio Pilato na iyon sa akin kung kaming dalawa
lang sa likod.

Hinampas ako ni Nanay sa hita.

"Gumamit ka pa ng PO at OPO pero ganyan mo naman ako kausapin!" Pinanlakihan niya

ako ng mga mata. Napakamot na lang ako ng ulo.

"Nay, naman! Ang sensitive ninyo ngayon!" Sigaw ko. Piningot ako ni Nanay. "Aray
naman!" Sigaw ko. Napatingin sa amin si Alexis at alam kong kanina pa nakatingin sa
akin si Lukas na nasa likod lang naming.

"Doon ka maupo sa likod!" Sigaw ni Nanay.

"Ay ayoko! Manyak si Lukas, Nay! Ipingakakanulo ninyo ako sa manyak!" Sigaw ko.
Wala na akong pakialam kung naririnig niya ang mga sinasabi ko. Totoo naman kasi
iyon.Kinurot ako ni Nanay sa singit.

"Lilipat ka doon o itutulak kita palabas ng van?!" Napapalatak ako. Naging dragon
na naman ang Nanay ko. Wala akong nagawa kundi ang lumipat sa tabi ni Lukas.
Nakakainis. Nang maupo ako sa tabi niya ay nginisihan niya ako.

"Welcome, babe." Sabi niya sa akin. Inambaan ko siya ng suntok.

"Huwag mo kong hahawakan, kundi susuntukin kita!" Inilagay ko sa gitna naming ang
unan ko at saka tumingin sa kabilang side. Ayokong tingnan si Lukas, naga-gwapuhan
ako sa kanya masyado. Ang fresh-fresh niyang tingnan.

I sighed. Nilibang ko na lang ang sarili ko sa mga tanawin sa labas ng bintana.

Busy ako sa pagtingin nang bigla kong maramdaman ang kamay niya sa kamay ko.
Nagtatakang tumingin ako sa kanya. He was smiling.

"Just wanna hold you like this." Sabi niya. Napalunok ako. Why was he doing this
thing to me? Inaakit niya ba ako o sadyang nagpapacharming lang siya. Hindi ko alam
kung alin sa dalawa pero gusto ko. Gusto ko ang pakiramdam ng kamay ni Lukas sa
kamay ko. It's so warm and cozy - it feels like home. I sighed again. I moved
closer to him - sobrang lapit na naaamoy ko na siya. Ang bango niya - he smells
like musk and wood, parang forest. When I smell him, napapaisip ako ng nature. Iyon
ang dating ni Lukas sa akin, Maberde, parang siya lang. I took a deep breath. He
was playing with my fingers and I let him, minsan masarap din pala sa pakiramdam
ang maging malapit sa kanya na wala kaming ibang ginagawa.

"Na-miss mo ba ako?" Bulong niya sa akin. Napatingin lang ako sa kanya at saka
ngumiti. "Kasi ako na-miss kita, kaya nga ako nandito."

My heart leaped. Hindi ko alam na nararamdaman niya iyon para sa akin. Noong buhay
si Tatay, madalas niyang sabihin na kapag na-miss mo ang isang tao ay may halaga
siya sa'yo, napaisip ako ngayon kung ganoon din kaya si Lukas sa akin. Hindi ako
sumagot, sumandal ako sa kanya at saka ngumiti lang.

"Ang cheesy mo." Humagikgik ako. Lukas put his arms around me and kissed my temple.
He was so gentle, and I like this version of him.

Sana, ganito na lang siya palagi.

---------------------------------------------------

I was silently eyeing Apollo and her family at hindi ko maintindihan ang sarili ko,
bakit parang natutuwa ako sa kanila? I can see how close Apollo was to her mom and
her sister. Palagi nga siyang nakayakap sa Nanay niya, kundi man ay palagi niya
itong katabi. They were always laughing with each other, sa madaling salita, happy
family sila at marahil iyon ang dahilan kung bakit ako nakakaramdam ng inggit.

I never had a family like this. My father was a busy man and while I was growing
up, he didn't have time to spend with me. May mga kapatid ako but we were too far
from each other, my sister Adelaide was always with my mother, she was being
trained to be a socialite while my only brother grew up always studying - like my
sister, he was being trained to be the next Consunji to take over the family
business and that leaves me alone with the yaya's and Robert. Lumaki ako sa yaya,
si Nanay Meding lang ang palagi kong kasama pero kahit siya ay nawala na rin sa
akin. She died when I was fourteen and since then, nawala ang nag-iisang constant
na tao sa buhay ko.

I was never a son to my parents. Malas talaga kasi ako ang middle child. My mom had
always spent time with my sister si dad naman kasama lagi si Kuya. Okay naman ang
lahat. We all got older and then Adelaide met fate, nagluksa ang buong pamilya, na-
depress si Mama hanggang sa dumating sa punto na ipinasok siya sa psychiatric ward.
My father died because of an ambush - hanggang ngayon ay hindi pa nahuhuli ang mga
gumawa noon sa kanya - and my brother - he died almost four months ago at ako angf
sinisisi ng lahat dahil doon. It wasn't my fault. I didn't want it to happen, pero
nangyari na, at kahit anong gawin ko, hindi ko na maibabalik ang nawala sa amin, sa
akin.

I never had a family. Si Lola na lang ang meron ako and I feel like pareho kaming
napipilitan lang sa isa'tisa. She never wanted me to be a part of the Consunji
Empires. Naniwala siya na ang lahat ng iyon ay para sa kapatid ko, wala naman akong
magagawa, but then that happened, she was stuck with me and when I thought that she
didn't had any other choice, saka naman dumating sa amin si Apollo.

"Lukas!"

Nagising ako mula sa malalim kong pag-iisip nang makita kong kinakawayan niya ako.
Nasa ibaba sila, nag-iihaw ng hotdogs and barbeque. As usual, katabi na naman niya
ang Nanay niya habang si Alexis - her sister was sitting beside her fiancé.

"Lika dito, kakain na!" Sigaw niya pa. I just smiled. Bumaba ako ng cottage at saka
sumama sa kanila. Hindi ko talaga inaasahan na darating ako sa punto kung saan
makakasama ako sa picnic ng pamilya niya. Nasa isang resort kami ngayon - hindi
siya first class tulad ng nakalakihan ko pero parang wala lang sa kanila iyon.
Naupo ako sa tabi niya. Ipinaglagay niya ako ng dalawa stick ng barbeque at saka
hotdog sa paper plate tapos nilagyan niya rin ng kanin at saka inabot sa akin. I
looked at her, and then I looked back at my food. I cleared my throat.

"Where are the utensils?" Tanong ko sa kanya. Natigilan ang lahat. May nasabi kaya
akong mali? Then to my surprise, Apollo and her mom even her sister and her fiancé
laughed out loud, Nakadama ako ng inis. Anong nakakatawa?

"Luke, magkamay ka na lang." Sabi niya sa akin. Naupo muli siya sa tabi ko. "Tsk,
hindi9 ka kasi sanay." Sabi niya.

"Are you really asking me to eat with my hands?" I asked her a bit irritated.

"Ganito." Napatingin ako sa Nanay niya nang magsalita ito. She demonstrated on how
I could eat with my bare hands. I find it disgusting but I didn't had a choice,
sumunod na lang ako.

"Lexis, nasaan iyong talbos saka bagoong?" Tanong ni Apollo. Inabot naman ni Alexis
sa kanya ang sinasabi nito. Binalingan niya ako.

"Luke, kumain ka nito, masarap ito." Sabi niya sa akin. Bagoong? It stinks.
Napangiwi ako.

"No thanks," Sabi ko. To my surprise, isinawsaw ni Apollo ang okra sa bagoong at
saka pilit na ipinapasubo sa akin, naiinis na ibinuka ko ang bibig ko at saka pilit
na nginuya iyon. Apollo smiled as she eyes me.

"Masarap diba?" Tanong niya sa akin. I found myself smiling.

"Not bad." Sabi ko.

"Good." Sabi naman niya, muli niya akong sinubuan and later on, I just found myself
actually waiting for her to give me food. Halos hindi ko na nga nagalaw ang pagkain
sa plato ko. I was just waiting for her.
"Masarap diba?" Tanong niya ulit. Nakabitin ang kamay niya sa harap ng bibig ko. I
nodded then I opened my mouth. Sinubuan niya ulit ako. I never felt so important in
my life, ngayon lang, habang nakatingin sa akin si Apollo, habang nakangiti siya sa
akin at sinusubuan ako. Pakiramdam ko, ako ang pinakaimportanteng tao sa mundo.

"Gusto mo pa ba, Luke?" She asked me again. Umiling ako.

"Tapos na kayo?" Tanong ni Alexis sa amin.

"Oo, ikaw na magligpit, ako naman nag-ayos kanina." Sabi pa niya sa kapatid.

"Ako'y magpapahinga muna," Wika naman ng Nanay nila. Tumayo din si Apollo at saka
nakitulong. Kunot na kunot ang noo ko.

"Akala ko ba sila iyong magliligpit?" I asked her.

"Oo, pero sisinupin ko lang iyong lamesa, tapos gala tayo ha?" Sabi niya sa akin.
Tumango ako. Naisip ko rin siyang tulungan para mas mabilis ang trabaho, nang
mailagay naming lahat sa waste basket ang mga kalat ay nagpaalam na siya kay Alexis
at kay Jacinto na maglalakad-lakad lang kami.

Habang naglalakad ay hinatak niya bigla ang kamay ko at saka ngumiti sa akin. I
don't know what's with her smile pero parang merong something doon na kapag
nakikita ko ay nakakapagpagaan ng loob ko.

Naupo kami sa may batuhan malapit sa dagat. Tumabi ako sa kanya.

"Napanood mo na iyong sunset, Luke?" She asked me.

"Yeah, many times."

"Ako din, pero hindi naman nakakasawa noh?" Sabi niya. "Tuwing nakakakita ako ng
sunset, naaalala ko na paggising ko bukas, sunrise ulit at may bagong pag-asa,
bagong panahon pata tuparin ko ang mga pangarap ko." Sabi niya. I sighed.
"Ako ba, Apollo, kasama ako sa pangarap mo?" Hindi ko alam kung saan nanggaling
iyon pero bigla kong naitanong. She smiled at me. Kinurot niya pa ako sa singit.

"Pwede... pwede naman..."

Tinitingnan ko si Lukas, kasalukuyan niyang kausap si Nanay at sa buong pagkakataon
na nag-uusap silang dalawa ay palagi lang siyang nakangiti. Mukhang natutuwa naman
sa kanya si Nanay dahil ang tagal na nilang magka-usap. Hindi nga ako makapaniwala
sa kinalabasan ng araw ko ngayon - hindi ko talaga maisip kung bakit ganoon ang
pakikitungo sa akin ni Lukas ngayon. Today he was very different from the Lukas I
met and live in the mansion with. Iyong Lukas sa mansion, rough, hard, mean pero
iyong Lukas ngayon, he's sweet, he's soft and he's very easy to deal with - nawala
ang pagiging dominante niya ngayong araw na ito at hindi ko alam kung anong version
ni Lukas ang mas gusto ko.

Oo, gusto ko siya. Hindi ko na maitatanggi iyon ngayon. Hindi naman ako nakikipag-
momol sa kanya dahil gusto ko lang ng experience, gusto ko siya at kahit
nakakahiyang aminin, mas gusto ko siya kaysa kay Gene. I sighed. Hindi ko nga alam
kung paano ko sasabihin kay Gene na iba na ang gusto ko - ginusto ko naman si Gene,
gusto ko siyang maging boyfriend - he's responsible, sweet and caring - iyong
tipong gentleman talaga pero iba ang dating ni Lukas sa akin. He makes my knees
weak by just merely looking at me at kapag hinahalikan na niya ako, nawawala na
lahat ng buto ko - feeling ko gusto ko na lang matunaw sa mga bisig niya - iyon ang
epekto sa akin ni Lukas.

Nahigit ko ang aking hininga nang bigla siyang lumingon sa akin. Kumaway pa siya at
saka ngumiti - I waved and smiled back, bigla na lang nagsirko ang puso ko. Hindi
ko pa naman sigurado ang mga bagay sa pagitan naming pero alam kong gusto ko siya
at marahil ay ganoon din siya sa akin. Hindi naman siguro niya gagawin ang mga
ginagawa niya kung ayaw niya sa akin diba?

Maya-maya ay nakita kong tumayo na si Nanay at naiwan si Lukas sa may bangko sa

tapat ng cottage naming, parang malalim ang iniisip niya. Wala akong mabakas na
rekasyon sa mukha niya. Gusto ko sana siyang lapitan pero tinawag na rin ako ni
Nanay para matulog, late na kasi. Bukas ko na lang siya tatanungin kung anong
iniisip niya. Pagdating naming ni Nanay sa loob ng silid ay saka niya ako kinausap.

"Mabait si Lukas, Apollo. Boyfriend mo ba siya?"

Napatulala ako sa itinanong ni Nanay. I sat on the bed then I sighed.

"Wish ko lang, nay." Sabi ko sa kanya.

"Gusto mo siya?"

"Medyo." Sagot ko naman. Bigla akong napangiwi ng batukan ako ni Nanay. "Aray
naman, Nay! Muntik nang matanggal iyong buhok ko!" Sigaw ko sa kanya. Umiling si
Nanay at saka tumingin sa akin.

"Malaki ka na. Nasa edad ka na. Hindi medyo ang sagot sa tanong ko, oo o hindi
lang."

"Di ako sure, Nay. Kapag kasi nagkagusto ako sa kanya, mawawalan ng bisa ang lahat
ng pangarap ko." I sighed again. Bigla kong naalala ang kasunduan naming ng Doña -
sa oras na magkagusto ako kay Lukas, mawawala ang chance ko para vsa kayamanan
niya. Hindi naman talaga mahalaga sa akin ang pera pero gusto ko naman talagang
maibigay kay Nanay at kay Alexis ang lahat ng gusto nila at ito na ang pagkakataon
ko, hindi ko na palalagapasin ito. Pero paano si Lukas? I sighed again. Siguro
kailangan ko na lang siyang kalimutan. Kunsabagay, mukhang wala naman kaming pag-
asa. Ano ba naman ako kumpara sa mga babaeng nai-date na niya? Ipinilig ko ang
aking ulo at saka yumakap kay Nanay.

"Matulog na lang tayo, Nay." Pag-iiba ko sa usapan.

"Bahala ka nga, Apollo." She said to me. Nakayakap ako kay Nanay habang nakahiga
kami sa kama. Si Alexis, siyempre kasama na niya sa silid si JC kasi ng engage na
sila at sigurado akong may immoral na naman silang ginagawa. Paulit-ulit akong
nagbuntong hininga dahil naiisip ko si Lukas. Ano nga kaya ang magandang gawin sa
nararamdaman kong ito para sa kanya? Kailangan ko na bang patayin ang nararamdaman
ko sa kanya? Kung hahayaan ko kasi sigurado akong lalalim lang ito at sa huli ako
din ang mahihirapan.

Bumiling ako. Hindi ako makatulog. Sa huli naisip kobg lumabas na lang ng cottage
para magpahangin sa labas. Baka sakaling makatulog ako. Pero parang binibiro ako ng
tadhana dahil paglabas na paglabas ko ng cottage naming ay nakatayo si Lukas sa may
pinto na akmang kakatok pa lang. He grinned at me - lumakas ang tibok ng puso ko.
Alam ko ang ibig sabihin ng ngising iyon.

"Hey there, babe." He said to me. Nakadama ako ng kilig. Akala ko whole day na
absent ang rough Lukas ko, pero mukhang hindi naman pala. Agad na pumalupot ang
braso niya sa baywang ko at saka hinapit ako papalapit sa kanya.

"Hmnn, manyak ka na naman ha..." Sabi ko sa kanya. Lalong lumaki ang ngisi sa
kanyang mukha.

"May papakita pala ako sa'yo." Bulong niya sa tainga ko. Hapit pa rin niya ako
habang naglalakad kami patungo sa cottage niya. Kinakabahan kasi ako, alam ko sa
oras na hingin niya sa akin ang bagay na iyon ay alam kong hindi naman ako
makakatanggi - ganoon ko kagusto si Lukas. We reached his cottage, tulad lang ng
cottage naming ang hitsura noon. Dinala niya ako sa kama at saka pinaupo. Lumuhod
naman siya sa harap ko, using his left hand, he started caressing my face and his
right hand went straight to my thighs.

"Na-miss kita." Sabi niya sa akin. "We're together all day and yet I still feel
this longing inside my heart." He whispered in my face. Somehow, a warm feeling
filled my whole being. Nami-miss ako ni Lukas kahit na magkasama kami? I can't
believe that we feel the same way. Ngumiti ako. Naramdaman ko ang kamay niya pataas
hanggang sa apex ng thighs ko. I caught his hand, he looked at me.

"Ikaw ha." Sabi ko sa kanya. He grinned. He bent forward until he reached my ear.

"Nami-miss na kita, babe." His voice was sensual and sexy. Bigla ay napahawak ako
sa balikat niya. Boses pa lang niya parang nauuhaw na ako. "What, babe?" He asked
before sucking my earlobe. My hands grabbed a handful of the bed sheet. I closed my
eyes trying to feel the only strength left in me. I felt his hand on my back,
slowly caressing it, making little circles around it. A whimper came out of my
mouth. The next thing I knew, my back was on the bed and Lukas was on top of me. We
were both breathing heavily.

"L-luke..." Nangangatal ang mga labi ko. He just smiled. He claimed my lips for a
fiery kiss, and just like what he taught me the other times we make out, I kissed
him back, I mimicked every brush and every stroke of his lips. Slowly, I could feel
his weight over my body. He was kinda heavy so I pushed him away - hindi kasi ako
makahinga.
"What?" He asked in a low voice.

"Mabigat ka." Napangiwi ako. He chuckled. Bigla ay hinawakan niya ako sa kilikili
at saka iniupo sakandungan niya. Magkaharap na kaming dalawa ngayon at mas malapit
pa kami. He started nuzzling my neck, his hand started roaming around my body until
it finally rested under my shirt, just above my naked breast.

He looked at me when he realized that I was braless.

"Hmnn, braless, babe, me likey."

Hinampas ko siya sa balikat.

"Bastos ka." Napahagikgik pa ako. Muli akong kinabig ni Lukas para hagkan sa labi.
Mas maiinit ang mga halik niya ngayon, pakiramdam ko, mahihigop niya ang buong labi
ko. I was both sighing and panting for air and yet I just couldn't seem to get
enough of him. Saglit siyang lumayo para tanggalin ang t-shirt ko at ibinato niya
ito kung saan. Ganoon rin ang ginawa niya sa kanyang sarili, he took off his shirt
and seconds later, I could see his glorious body - feeling ko nga may kumanta pang
mga angels nang maghubad si Lukas - lalo tuloy nanginig ang tuhod ko nang lumapit
siya sa akin. He took my hand and he made me touch his abs. I bit my lower lip.
Tiningala ko siya he was looking at me, I couldn't read his expression but he was
encouraging me to move my hand and I did hanggang sa makarating iyon sa button ng
shorts niya. Nanginginig na kinalag ko iyon. Lukas let his shorts fall of the floor
and the next thing I knew he was standing in front of me with only his boxers brief
- napalunok ako.

"Oh gosh..." I whispered. Ang landi-landi ko! Bakit pa nandito ako sa sitwasyong
ito. I swear, hindi na ito momol lang. He took both of my hands and made me lie on
the bed, pinaghiwalay niya ang legs ko gamit ang tuhod niya.

"Luke, malaswa na itong ginagawa natin!" I hissed at him.

"Hindi ah." Sabi niya sabay ngisi. "Walang malaswa sa akin noh." Sabi niya sabay
yuko para hagkan ako sa leeg. He licked the sensitive part of my neck then I felt
his tongue went down to my collar bone down to the sides of my breasts and finally
to the mounds of it. A moan escaped from my lips when I felt his tongue playing on
my nipple, his other hand was teasing the other one and all I could think about was
how much I want more. I wrapped my arms around his neck, lalo ko pa siyang diniin
sa akin. I really want this.

"L-luke..." I called out his name. He moved up and faced me. He aimed for my lips
and again, I opened my mouth to give him more access, the next things I knew, he
was taking of my shorts and the only thing that was keeping him from seeing my
being. After a while, I was naked beneath him, I was holding my breath. Maya-maya
ay tumayo siya sa gilid ng kama at saka ako tinitigan, nakadama ako ng hiya kaya
pilit kong tinakpan ang aking sarili.

"What are you doing?" He asked me in a very serious tone.

"Sabi ko naman sa'yo malaswa na itong ginagawa natin! Huwag mo akong tingnan!"
Sigaw ko sa kanya.

"Hindi nga. You're beautiful." Sabi niya saka muling bumalik sa tabi ko. He touched
my legs again, pinagapang niya ang kamay niya hanggang sa nahigit ko ang aking
hininga. He was touching my sacred triangle and it sent thousands of electrons all
over my body. I closed my eyes to feel the sensation. He kissed my lips again and
as he darted his tongue inside my mouth I felt his finger entered inside me.

"Aw..." Napadaing ako. Hindi ako mapakali. I kept moving. He made me stay still.

"Babe, stay still, I'm trying to loosen you." He whispered. I smirked. I didn't
like the feel of it inside me but then, after some more strokes, it felt good - so
good. He started thrusting deep, my mouth formed an O as he kept on doing what he
was doing. I really want this - so much - I couldn't even think of any other person
to do this with - not even Gene - si Lukas lang talaga.

""Lu-luke...." My voice was shaky. "Lu-luke... I'm c-close..." I whimpered. He

looked at me.

"It's okay babe, just let it go..." After saying that, I felt a tension building up
in the pit of my abdomen, I noticed that Lukas went down right at my core and he
started licking and sucking my clit and that was when I let everything go but then,
Lukas kept French kissing my lady part and I felt another wave of tension building
up inside me and just like what he said earlier, I let it all go again.

My knees were trembling and I was trying to catch my breath, noon tumabi sa akin si
Lukas, nakangisi siya - ngising maghapon kong hindi nakita.

"How was it?" He asked smugly. Hinampas ko siya sa dibdib.

"Kanina ko pa sinasabi, malaswa na itong ginagawa natin." Pinanlakihan ko pa siya

ng mata. Umiling si Lukas.

"Walang malaswa sa akin, babe." He sighed. "Wait, paano naman ako?" He asked me,
nagpa-puppy dog eyes pa siya. Ingunuso niya ang precious jewels niya. I looked at
it and I saw how big it was now. Mukhang hindi na naman mali ang tantya ko. He made
me sat up, the he took my hand and put it above his crotch area. I swallowed hard.
Ngayon lang ako nakahawak ng Junjun na buhay. I bit my lower lip.

"Touch it, babe." He commanded and I did. I pulled down his boxers brief and let
his thing free. My eyes widened when I saw how big - no it wasn't big - it was huge
- huge it was. He made me grab it, at first he was holding my hand while stroking
it pero bigla siyang bumitiw and he made me do it all by myself. I looked at his
face, his eyes were closed and he was biting his lower lip - lalo tuloy lumakas ang
loob ko dahil sa nakita ko.

"Apollo- shit!" He grabbed my hand. "Stop!" He said. "Stop, okay, stop?" Bigla
siyang tumayo.

"Bakit?" Nagtatakang tanong ko. I was just eyeing him then I realized kung bakit,
bigla akong natawa

"Uy, gusto..." I teased him. He made a face then he pulled me closer to kiss me
again. Hindi ko alam kung anong balak niya pero mukhang wala dahil idinaan na lang
ni Lukas lahat sa halik, he wasn't touching me anymore and I could feel that he was
a bit hesitant about things. I sighed. Tinulak ko siya.

"Luke, gusto ko na." Bulong ko, nagyuko pa ako ng ulo. I heard him sigh.

"Anong gusto mo?" He made me look at him. I saw tenderness in his eyes. Parang wala
na naman iyong Lukas na rough - in front of me was the softie Lukas - which I like
too.

"F-fuck me..." I stuttered. I couldn't even look at him. I really want this. I
want to know how it feels and I want it with him. Ayoko ng kahit na sino o ng iba o
kahit na ano basta ang gusto ko si Lukas, wala akong pakialam kung matapos nang
mangyari sa amin ngayong gabi ay iwan niya ako o manlamig siya sa akin basta ang
alam ko, sa kanya ko gustong ibigay ito.

"Are you sure?" He asked in a tender voice. He even kissed my left shoulder. Dahan-
dahan niya akong inihiga and then he placed himself on top of me. He spread my
legs. I closed my eyes and braced myself for the pain that will come next. Napaigik
ako when I felt him at the entrance of my core.

"A-aww...." Mahinang daing ko.

"Babe, this is going to be really painful but I have to be a bit rough so that the
pain will be less, okay?"

"I l-like rough..." Napangiti siya sa lumabas sa bibig ko.

"Apollo ka talaga." Sabi niya. My nails dug at his back when he suddenly thrust
deep. My eyes widened when I felt him - the whole of him - inside of me. My jaw
literally fell when I felt the overwhelming pain it was as if I was being ripped in
the middle.

"L...luke!" Napahikbi ako.

"Shhh... it's okay, it'll be okay... The pain will eventually ease away just stay
still."

He didn't move for a while. He was just eyeing me, maya-maya ay bigla na lang
siyang umalis sa ibabaw ko. He pulled out.

"L-luke?" Nagtatakang tumingin ako sa kanya. He shook his head. Bigla ay sinapo
niya ng mga kamay niya ang mukha niya.

"I can't stand it. You're hurting. Tama na ito." Sabi niya. Tinakpan niya ng kumot
at buong katawan ko tapos ay niyakap ako. Literal akong napanganga - dahil lang sa
nasasaktan ako, ayaw na niya?

"Pero, Luke..."

"Shhh!" He hissed. "I know you want it na, and I do too, pero some other time
babe."

"Pero, paano ka?" Tanong ko sa kanya. May tent pa rin kasi sa kumot namin. He just
sighed.

"I can take care of myself, now sleep." Utos niya sa akin.

"Ayoko, sasakit iyong puson ko. Game na kasi!" Sabi ko sa kanya sabay alis sa kumot
naming. He looked at me. "Nurse ako kaya alam kong kapag hindi natuloy, masakit sa
puson." I said as I straddled him. "Game na!" I shouted.

"Shhh! Baka marinig tayo ng Mama mo!" Pinanlakihan niya ako ng mata natawa nama
ako. I grabbed his thing and placed it in the middle of my core.

"Sure ka ba?" He asked again.

"Kulit." Sabi ko. Then to my surprise, hinawakan niya ako sa baywang at saka muling
inihiga. He was on top of me again and I felt his manhood inside my core again,
hindi na gaanong masakit, pero mahapdi pa rin - the pain was bearable unlike
kanina.
"See," Sabi ko sa kanya. "I can -ahhhh...." Hindi ko naituloy ang sinasabi ko
because he suddenly moved in and out my sensitive spot. Kahit ayoko ay napapikit
ako. I wrapped my legs around his waist and my arms around his neck and I let him
control the rhythm we were in.

I didn't expect for this - my first time - to be this delicious, this mind blowing
and fun... Yes it was fun and yet it scares me dahil habang kasama ko si Lukas,
habang iisa kaming dalawa, realization hit me - I wanted him to be my first because
I am in love with Lukas Consunji - so technically and literally, I am screwed.

------------------------------------

"Luke tama na baka magising si Nanay."

Pilit akong tinutulak ni Apollo palayo sa kanya. Ayoko pa kasi siyang pabalikan sa
cottage nila pero mapilit talaga siya. She said that her mom might wake up and look
for her. Napailing na lang ako sa excuse niya. I really wanna spend the night by
her side pero mapilit siya. I sighed again. I cupped her face to give her another
last kiss.

"Last na ito." Bulong ko sa kanya.

"Kanina ka pa last nang last, nakailan ka na. Bukas naman!" Sabi niya sa akin.
Napailing muli ako. Kung anu-ano talaga ang sinasabi niya sa akin parang kanina
lang. God knows how I tried my best not to take her tonight, I just couldn't bring
myself to hurt her. Noong nakita ko iyong expression ng mukha niya na para bang
nasasaktan siya ng sobra, parang gusto kong saktan din ang sarili ko. I knew that I
have to stop before I break her and so I did pero persistent si Apollo, she really
wanted it, sa huli, I gave in, hindi naman ako nagsisisi, she was phenomenal.

One of the best - one - but the best of all.

"Bakit?" She asked me.

"Wala. Matulog ka na. Goodnight." I told her. Bahagya ko siyang itinulak papasok sa
loob ng cottage nila. Hinintay ko munang maisara niya ang pinto at saka ako
tumalikod. Ngingiti-ngiti ako. I realized that Apollo have already fallen deep in
my trap. With just on swift move, I got everything I needed and more.

Pumasok ako sa loob ng cottage ko. I stood near the television rack and from there
I took the mini video camera out, I played the scene that it recorded at ganon na
lang ang ngisi ko nang makita ko ang naganap kanina. Sigurado ako na sapat na ang
lahat ng ito para ebidensya na nahulog na ng tuluyan sa akin ang babaeng iyon. I am
excited to show my grandmother this. Alam kong sa oras na makita niya ito, ibabalik
niya sa akin ang lahat ng para sa akin.

"Poor, Apollo. She lost everything without even knowing it." I smiled as I turn the
video off.

Panalo ako. Oras na lang ang bibilangin ko bago muling makuha ang lahat ng para sa
akin.
----------------------------

"Kung kailan naman pauwi saka ka pa nilagnat."

Napangiwi ako ng sermunan ako ni Alexis. Pasakay na ako sa kotse noon, nakabalot ng
comforter at lamig na lamig. Nilalagnat kasi ako. Hindi naman ito dahil sa sakit o
kung anuman, ganoon talaga kapag na-first. I sighed. Mabagal ang paglalakad ko.
Hindi ko alam kung nasaan si Lukas, ang sabi ni JC kanina, nag-aayos daw ito ng
gamit. Muli akong napabuntong hininga.

"Lexy, anong nangyari diyan?" Naulinigan ko si JC sa likuran ko.

"Nilalagnat. Nasobrahan yata sa ligo sa dagat." Sagot ng kapatid ko sabay hagikgik.

"Buhatin mo na siya Jace, para maihiga na sa van. Please..." I rolled my eyes when
I saw my sister use that puppy dog eyes on JC. Nagulat ako nang bigla na lang niya
akong buhatin - bride style - at dalhin sa van.

"Kapag pala may sakit si Apol, tahimik. Sana araw-araw kang may sakit." Komento pa
nito habang buhat ako.

"Kapag ako gumaling na, susuntukin kita sa bunganga hanggang sa mawala lahat ng
ngipin mo."

"Wow! So Scared!" Natatawang sabi niya. Ibinaba niya ako sa loob ng van. Inayos
naman ni Lex ang unan ko at saka pinahiga na ako. I closed my eyes. Maya-maya ay
naramdaman kong umaandar na kami. Naramdaman ko din ang isang mainit na palad sa
noo ko at nang magmulat ako ng mata ay nakita ko si Lukas. He was wearing his
typical gray shirt, his khaki shorts and a pair of aviators. I smiled at him.

"You okay?" He asked. I could hear the concern on his voice. Pilit akong bumangon.
Hinawakan naman niya ako sa balikat at saka pinasandal sa dibdib niya.

"Ganito daw talaga kapag na-first." Bulong ko sa kanya.He giggled saka niya
hinaplos ang buhok ko.

"Sabi ko kasi sa'yo..." He kept on caressing my hair. Tahimik sa loob ng van,

nakita kong nakatingin sa amin si Nanay habang nakangiti.

"Nay, tabi tayo." Sabi ko.

"Dito ka na lang..." Bulong ni Lukas.

"Ayoko, kay nanay ako." Sabi ko. Nanay smiled at me.

"Diyan ka na lang. Ayoko nang may katabi." Makahulugang sabi niya sabay tawa.
Napailing na lang ako. Yumakap ako kay Lukas at saka muling pumikit. Bago ako
tuluyang makatulog ay bigla kong sinabi sa kanya ang bagay na kagabi pa gumugulo sa
isipan ko.

"Hindi ko kukunin iyong para sa'yo." Wika ko. I felt him stiffened. Nagmulat ako ng
mata at saka ngumiti sa kanya. "Hindi naman akin iyon at kahit na sabihin sa akin
ng Lola mo na ibibigay niya sa akin iyon, tatanggihan ko rin."

"Kung hindi, bakit ka nasa bahay?"

I shrugged.

"Experience? Ewan ko. Hindi ko rin alam. Naniniwala ako na ang mga bagay sa mundo
ay random, Lukas, at siguro ang pagkakakilala ko sa pamilya mo at sa'yo ay ang
isang random na bagay na nakatakdang mangyari. Pero sana maintindihan mo at
maniwala ka sa akin na hindi mahalaga sa akin ang deal ko sa lola mo."

His mouth was a bit parted. Hindi ko alam kung bakit ganoon ang reaksyon niya.
Gusto ko na nang matawa kasi comical ang mukha niya. Pero hindi ko nagawa, instead
I told him:

"Mahal kita, Lukas..."

And that was when I fell asleep.

It's been two weeks. We were back at the mansion and Apollo just looks fine now.
Palagi lang siyang nakangiti kahit alam kong nararamdaman niyang iniiwasan ko na
siya. Hindi rin naman siya gumagawa ng paraan para muling mapalapit sa akin. I
sighed. I just don't like it when she's near me - she makes me confuse. Palagi kong
naaalala ang sinabi niya sa akin sa van habang pauwi nang hapong iyon - it's not
the fact that she was in love with me - ni hindi ko alam kung aware siya noong
sinabi niya iyon sa akin, - it's the other thing that bugs the hell out of me.

Hindi daw niya kukunin ang para sa akin. Kung hindi niya kukunin ang para sa akin,
anong ginagawa niya sa mansyon? Mali ba ang akala ko sa kanya? Hindi ba siya gold
digger tulad ng namuo sa isip ko? If she's not all of those, anong ginagawa niya sa
masyon, bakit siya nandoon?

I sighed again. I was inside my room that afternoon - nakatayo ako sa may bintana
at may tinatanaw na kung anuman. Naulinigan ko na bumukas ang pinto ng silid ko. I
looked back and saw Jane. Kararating niya lang. She was wearing her usual corporate
dress, her hair was falling freely on her shoulders, she was looking at me.

"What do you need, Jane?" Tanong ko sa kanya pagkatapos ay tinalikuran ko siya. My

body stiffened when I felt her hands on my arm, bigla-bigla ay yumakap siya sa
akin.

"Sir..." I inhaled sharply. Tinulak ko siya at saka umalis sa kinatatayuan ko para

maupo sa kama. I don't wanna see her.

"Sir, do you want me to entertain you?" She asked me in a very sensual voice. Noon
lang ako tumingin sa kanya. I don't know why that doesn't sound so appealing to me
anymore. I looked at her, she started taking her clothes off. I just find this
thing very boring pero hindi ko rin naman siya pinigilan, after a while she was
totally naked in front of me. Jane was a pretty - hindi na nga lang siya kaakit-
akit para sa akin. She kneeled on the floor tapos ay lumapit siya sa akin. She
pulled down my pants and put my thing inside her mouth. I closed my eyes. I knew
that it was Jane but in my head all I could see was Apollo, the innocence in her
eyes, the pureness of her smile - those are the things that I find appealing to
her. I sighed. Tinulak ko palayo si Jane at saka muling itinaas ang pantalon ko.

"Sir?" She sounded a little bit desperate.

"Leave." I ordered her.

'But, Sir! Don't I get a reward? I already slept with Gene Sanders." She proudly
told me. I looked at her and smiled.

"Very good, now leave. I'm thinking." Sabi ko sa kanya. Jane stood up.

"Is that woman bothering you?" She asked me. Am I that obvious?

"I don't know why but she's making me confuse." Sinabi k okay Jane ang lahat ng
sinabi ni Apollo sa akin. Jane was just eyeing me, she was listening carefully at
nang matapos ako ay tinanong ko siya.

"Do you think she's telling the truth?" Jane shook her head.

"It must be a part of her plan, Sir." Sabi niya sa akin. "Naisip niya siguro na mas
makikinabang siya sa yaman ng pamilya mo sa oras na maakit ka niya, so please Sir,
huwag kang maniwala sa kanya. Don't believe in anything that will come out of her
mouth. She's a gold digger. She's just using her charms to get to you, Sir."

I sighed. I looked at Jane, she was now sitting beside me and that was when I
realized that she has a point. Sigurado ako ngayon na kasama sa plano ni Apollo ang
ibigay sa akin ang sarili niya, sabihing mahal niya ako para lalong mapasakamay
niya ang lahat ng dapat ay akin lang. Jane smiled sweetly.

"Now Sir, can I get my reward?" She asked me again.

"What was that reward you had in mind?" Tanong ko sa kanya. I started caressing her
breasts.

"Oh..." She moaned. "Please fuck me, sir."

"Beg..." Sabi ko. Jane knew what to do. She climbed the bed and kneeled, her behind
was in front of me.

"Please, Sir, fuck me like there's no tomorrow."

And I did. But while doing her, all I could think was Apollo and her sweet soft
moans, her tiny voice while underneath me, her touch, her kisses - that was all I
could think about.

---------------------------------------------------

"Hi, Gene."

I smiled when I heard Gene's voice at the other line. He called just to say that he
was missing me and that he really wanted to see me. Matagal na rin kasi kaming
hindi nagkikita. Noong nakaraang linggo ay hindi ako nakauwi sa bahay naming dahil
gusto ng Doña na dumito muna ako sa bahay over the weekened. Hindi si Miss Laviña
ang mentor ko this week kundi siya. Itinuturo niya sa akin ang pasikot-sikot ang
negosyo nila at kahit anong gawin ko ay hindi ko iyon maintidhan. Wala naman kasi
doon ang atensyon ko kundi na kay Lukas - si Lukas na matapos makuha ang lahat sa
akin ay hindi na ako nilapitan o kinausap man lang.

Alam ko namang mangyayari iyon - alam kong manlalamig siya sa akin sa oras na
makuha niya ang gusto niya pero kahit ganoon ay hindi pa rin ako nakakaramdam ng
pagsisisi.

Mahal ko si Lukas at kahit kailan hindi yata talaga ako makakaramdam ng regret
dahil ibinigay ko sa kanya ang sarili ko. It will always be the most wonderful
memory I have of him - kahit na parang ayaw na niya.

"Sorry, di ako nakauwi last weekend. How are you?" Tanong ko sa kabilang linya.
Lumawak ang ngiti ko nang marinig ko ang halakhak ni Gene. Kahit kailan talaga ay
nakakahwa ang tawa niya.
"Huwag kang tumawa, tinatanong kita eh." I smiled. He said that he was fine and
that he misses me also. After that nagpaalam na siya dahil susunduin pa daw niya si
Tratra sa school. Tinapos ko ang tawag at saka bumuntong hininga. Nasa loob ako ng
library noon, mag-isa, kaharap ang dalawang dosenang libro tungkol sa marketing at
business na pilit pinababasa akin ng Doña pero kahit anong gawin ko ay parang wala
naman akong maintindihan. Pilit pumapasok sa isipan ko si Lukas at ang nangyari sa
amin. Talaga bang ganoon ang reaksyon ng mga lalaki sa tuwing magsi-sink in sa
kanila na nakuha na nila ang gusto nila sa mga babae?

Hindi ako nanghihinayang pero nalulungkot ako dahil mahal ko siya. I missed him.
Yumuko ako at saka pumikit. Hindi naman ako iiyak pero gustong kong maiyak dahil
hindi ko alam kung paano ko ilalabas ang sakit na nararamdaman ko.

"Hi Apollo."

Agad akong nag-angat ng ulo nang may marinig akong boses. Nakita ko si Jane na
nakatayo sa tapat ko. Ni hindi ko narinig na bumukas ang pinto.

"Hello, anong atin, Jane?" Tanong ko sa kanya. She smiled - hindi ko alam kung
anong meron sa ngiting iyon at kinabahan ako. May isang brown envelope siyang
inilapag sa harapan ko.

"Tingnan mo, pictures." She smiled. Kumunot ang noo ko. Napakamot ako ng ulo at
saka kinuha ang mga larawan na iyon sa loob ng envelope. Muntik ko nang maibato
iyon dahil sa laman ng mga iyon.

"Malaswa!" Sigaw ko pero kahit ganoon ay tinitigan kong maigi ang larawan at lalong
nanlaki ang mga mata ko nang makilala ko kung sino ang lalaki sa larawan - si
Lukas. He was in a very compromising situation. Tiningnan ko ang isa pang larawan
at halos lumuwa ang mga mata ko nang makilala ko ang babaeng kahalikan ni Lukas.
Tumingin ako kay Jane.

"I-ikaw?" Hindi ako makapaniwala. Si Lukas at si Jane. She smiled at me tapos ay

bigla niyang hinaltak ang braso ko. Hinawakan niya ako ng mahigpit, naramdaman kong
tumusok sa braso ko ang mga kuko niya.

"Siguro naman sapat na ang mga litrato naming dalawa ni Lukas para layuan mo siya."
She gritted her teeth.

"Aray! Nasasaktan ako!"

"Talagang masasaktan ka!" She hissed. "Get your filthy hands off my man or else you
will regret it!"

Hinaltak niya sa akin ang mga litrato at saka sinabayan ng pagtalikod. Naiwan akong
naiiyak sa loob ng library. I realized na ang tanga ko pala. Ako iyong nga-nga sa
huli. Ang sakit...

----------------------------------------------

"Robert, where is Apollo?"

I looked at my grandmother who was sitting at the other end of the table. She was
slicing her steak while talking to Robert. We were eating dinner. Kauuwi niya lang
galing sa office at nag-aya na siyang mag-dinner.

"Sheena said that she wasn't feeling well. Doña Adelina" Matamang sagot ni Robert
sa lola ko. Natigilan ako. I looked at Robert, hindi siya sa akin nakatingin kundi
kay Lola. "Maybe she got tired of reading too much this morning, Doña. Nahihilo daw
siya."

Ibinaba ko ang kubyertos ko at saka nagpunas ng bibig. Lola looked at me.

"Are you done, hijo?" Lola asked me. Tumango lang ako at saka tumayo na. I excused
myself. Nakita kong sumunod si Jane sa akin.

"Leave me alone, Jane." Sabi ko sa kanya. Hindi siya kumibo. Huminto siya sa
paglalakad at hinayaan akong umakyat mag-isa sa hagdan. Nakasalubong ko naman si
Sheena - ang assistand ni Apollo na pababa ng hagdan. Binilisan ko ang lakad ko at
saka tinungo ang silid niya. Nangt makapasok ako ay agad kong ini-lock ang pinto at
saka hinanap si Apollo. Wala siya sa kama. Wala din siya sa verandah. I looked at
the bathroom, bahagyang nakabukas ang pinto noon. Dahan-dahan akong pumasok and I
saw her lying on the bath tub, her eyes were closed, her face looked really tired.
I sighed. Ngayong nasa malapit siya, bigla ko naman naramdaman ang longing na
naramdaman ko noong magkasama kami sa resort.

I cleared my throat. Dahan-dahan siyang nagmulat ng mga mata, nagulat siya nang
makita ako.

"Anak ng kalabaw! Anong ginagawa mo dito?!" She asked me. Natawa naman ako.

"Looks like you're enjoying your bath. Mind if I join you?" I asked her. Napalabi
siya.

"Hmp. Two weeks mo akong dinedma tapos ngayon lalapitan mo ako, naho-horny ka! Doon
ka na lang kay Jane mukha namang mas nag-e-enjoy ka sa kanya."

Kumunot ang noo ko. She knew about Jane. How the hell did she know about her?

"How did you---"

"Ikaw, ang landi mo!" binato niya ako ng bula. "Makikipag-chorva ka na lang
pipicturan ninyo pa!"

"What picture?" I asked her.

"Naku nga! Ewan ko sa'yo! Wag mong sabihin na sa sitwasyon ninyo ni Jane ikaw si
Maricar Reyes! Ahhhh! Na-Hayden Kho ka!" Sigaw niya sa akin.

"Who the fuck is Hayden Kho?" Naguguluhan ako. She was telling me about some
obscene pictures she saw pero hindi ko talaga alam iyon. I sighed. She was looking
at me. Bakit ganoon? Kahit may nangyari na sa aming dalawa, may nakikita pa rin
akong innocence sa mga mata niya - and that thing alone makes me want her more. I
just grinned at her.

"Hoy Lukas! Alam ko iyang ngisi na iyan!" Sabi niya sa akin. Hindi sko siya
pinansin. I started taking off my clothes, after a while I joined her at the tube.
Magkaharap kami, natatakpan ng bubbles ang buong katawan niya but I could feel her
skin touching mine. Hinatak ko ang binti niya dahilan para mapalapit siya sa akin.

"Luke...." Her voice lacks of conviction. I grinned at her. "Gagawa ulit tayo ng
malaswa?" Tanong niya. Napailing ako. How could this woman turn every scene with
her funny? Idiniin ko ang sarili ko sa kanya.
"What do you think?" I bit her skin.

"Hindi naman Monday bakit may flag ceremony?"

"Luka-luka!" I said before kissing her lips. I sighed when she kissed me back. I
think Apollo was starting to like sex. Hindi siya ganito the first time - she was
reluctant at first but I notice at the second time and the third time that night
that she kept on wanting for more, just like what she was making me feel now.

I started feeling her body, malamig ang tubig pero mainit ang katawan niya. I
trailed down little kisses from her jaw line to her neck down do the sides of her
breasts. I was about to put one of her mounds inside my mouth when we heard a
familiar voice.

"Apollo?"

"Shit! Si Lola!" Apollo hissed. Bigla na lang niya akong itinulak pababa, the next
thing I knew nasa ilalim na ako ng tub at nakapasok na si Lola sa bathroom.
"Apollo, may sakit ka daw?"

Nanlaki ang mga mata ko nang maupo si Lola Adelina sa edge ng bathtub. Napalunok
ako ng ilang beses dahil hindi ako mapakali. My hands were above Lukas' head. Ang
lakas ng kabog ng dibdib ko, hindi ako makahinga.

"Are you okay? Do you want to go to the hospital?" She even asked me. Lalo akong
kinabahan. Ospital daw. Wala naman masakit sa akin, nalulungkot lang ako dahil sa
litrato ni Lukas at ni Jane.

"Hindi, Lola, okay na po ako." Sabi ko sa kanya. Hindi ko alam kung paano ko
naituwid ang pananalita ko gayong kabang-kaba ako. I could feel Lukas' between my
thighs. I swallowed hard, mukhang may balak pa siyang gawin! Gago talaga siya! I
bit my lower lip when I felt his finger touched my femininity.

"Shit!" I cursed. Kumunot ang noo ni Lola Adelina.

"Apollo, are you sure you're okay?" She asked again. Napahawak ako sa gilid ng
bathtub. Kung anu-anong ginagawa ni Lukas doon!

"Opo, Lola! Kailangan ko lang magpahinga! Ahhh!"

"You looked flushed." Sabi ni Lola sa akin. Hinipo niya ang noo ko. "Ang init mo,
may lagnat ka."

"M-magpapahinga na laanngggg...." I bit my lower lip. "po ako! Please Lola,

mawalang galang na po pero umalis na po kayo!"

Matagal akong tinitigan ni Lola Adelina. Sa huli ngumiti siya at saka tumayo. Nang
nakatagilid na siya sa akin ay saka ko sinabunutan si Lukas.

"Tumigil ka, sira ulo!" I hissed at him.

"Apollo, bakit nandito ang damit ni Lukas?"

Napanganga ako. Tumingin ako sa direksyon na tinitingnan ni Lola. Bigla kong

sinabunutan si Lukas.

"Po?! Ano kasi, ahhh, nakiligo po siya kanina kasi sira daw iyong ahhhh," Muli ko
siyang sinabunutan para tumigil siya sa kung anuman ang ginagawa niya sa akin.
"Iyong shower po, Lola! B-baka di niya langggg... Lalabas na!"

"Ang alin?" Bumaling sa akin si Lola. "Alin ang lalabas, Apollo?"

"Iyong damit po! Hindi nailabas!"

"I see." Huminga siya ng malalim. "Anyway, magpahinga ka na. Please wag kang mag-
lock ng pinto. Naka-lock kanina ang door mo, buti may susi si Robert. I'll check on
you from time to time. Goodnight, hija." Sabi niya sa akin at saka lumabas ng
bathroom. Nang mailapat niya ang pinto ay saka ko hinatak pataas ang ulo ni Lukas
at saka tinampal ang labi niya.

"Bad ang lips mo!" Sabi ko sa kanya. He was grinning at me.

"I thought you were enjoying my fingers and my lips, baby." He bent forward and
licked my bared skin. I sighed. Sa duration na momol lang kami ni Luke, akala ko
naintindihan ko na kung bakit kasama ang LUST sa seven mortal sins, pero hindi pa
pala. Ngayon ko lang talaga naiintindihan kung bakit masama ang LUST. Iyon ang
nararamdaman ko ngayon sa kanya - besides the fact that I am in love with him, I am
also lusting over him.

"What?" He licked my lower lip.

"Ginagawa mo din ba iyon kay Jane?" Tanong ko sa kanya. Biglang nagbagoang

expression ng mukha niya. Dumilim ang aura niya at saka parang nanlisik ang mga
mata.

"What did she tell you?" He asked in a very low but dangerous tone.

"Wala..." Sabi ko sabay iwas ng tingin. Lukas made me look at him again.

"What did she told you?" Mariin ang bawat salitang iyon. Tumingin ako sa mga mata
niya at saka nagbuntong hininga. I was never a tattle teller but there was
something in his eyes that made me want to tell. I told him everything that Jane
told me and all the while he was just listening to me. After that, he sighed. Bigla
niya akong kinabig at saka hinagod-hagod ang likod ko.

"Hindi totoo iyon." Sabi niya sa akin. "I don't feel anything towards her."

"Pero may nangyayari sa inyo." Sabi ko sa kanya.

"Of course, I am man, I have needs." Simpleng sabi niya. "Pero ngayon wala na,
nandyan ka na." Lumayo ako.

"So, parausan ako? Kaya pala di mo ako nilalapitan ng two weeks."

"Of course not!" Tumaas ang tinig niya. Nagulat naman ako. "Hindi ako lumapit sa'yo
for two weeks because I was overwhelmed by this feeling that I am experiencing
every time you're near me. Hindi ko kasi ma-explain but whenever you're around I
get confuse pero ngayon, it's fine. I can control it now. I'm sorry for being
distant pero hindi ka parausan Apollo." Sabi niya sa akin. Napangiti ako. Daig ko
pa ang sinabihan ng I love you sa narinig ko kay Lukas.

"Okay." Sabi ko sa kanya. Lumapit ako sa kanya, I sat on his legs, I could feel his
manhood on my thighs.

"May flagpole ulit!" Sigaw ko. He chuckled. Hinalikan niya ako sa labi - isang
magaang halik tapos ay marahang hinampas ang pisngi ko. Napanguso lang ako.
"Luka ka talaga."

"Hmn, ikaw nga green." Sabi ko sa kanya. "Wala namang pulis pero naka-salute!" Tawa
lang nang tawa si Lukas. Tinakpan ko ang bibig niya.

"Huwag kang maingay, baka marinig tayo ni Lola. Sabi niya babalik daw siya mamaya."

"Hindi na babalik iyon." Sabi niya sa akin. "She'll be busy with work and we'll be
busy doing each other." Ang sensual ng boses niya. Nakakainis. Hinawakan niya ako
sa baywang at saka binuhat palapit sa kanya. His thing was just beneath my
femininity. I sighed because of the pleasure it brought me. I even closed my eyes.
I didn't realize it, but I just found myself grinding against him.

"Does it still hurt?" Tanong niya. I felt his palm cupped my sacred triangle.

"Ewan ko, try natin!" Nginisihan ko siya. Lukas just looked at me.

"Come." Tumayo siya at saka hinatak ako patayo rin. Kumuha siya ng towel at saka
tinuyo ang katawan ko, ganoon din siya. Lumabas kami ng bathroom and I saw him
checked on the door. Nang masiguro niyang naka-lock iyon ay saka niya ako inutusang
humiga sa kama. A little while later he was standing near the edge of the bed.
Pinatay niya ang ilaw and the only light was coming from the lampshade beside my
table.

Naramdaman kong lumundo ang kama. He placed himself between my legs, held my thighs
and placed both on his shoulder.

"Try not to scream, babe." I braced myself as I wait for his glorious lips to meet
my nether lips and when it did, I grabbed a handful of the bed sheet. No doubt
about it, Lukas was good with his hands, his mouth and with his thing.

I moaned, I groaned and I writhed on the bed as his tongue and his lips give its
full attention to my core.

"Luke... ohhhhhh!"

I knew I was near and I tried telling him but I couldn't even talk. The next thing
I knew, I felt the familiar build up of orgasm between my legs and he was still
there, licking me clean, exploring my intimate folds, making me feel like I'm queen

"Oh, Luke!" After that, my body was shivering with pleasure and as if he already
knew what I was feeling, he made me stand up.

"L-luke?" I asked him. He gave me a smile of assurance.

"Get on all fours." He commanded. I swallowed hard but I obeyed. I felt him held my
waist, I closed my eyes when I felt him entering my core from behind me - my mouth
formed an O as I felt him thrusting in and out my being.

It was so overwhelming, so sultry, he was rough but he was also tender.

"Dammit, Apollo!" He whispered behind my ear. "You're so fucking tight!" He said in

between our harsh breath.

"Luke, Luke!" I screamed when I felt myself burst into a million pieces. He thrust
three more times and he let it go. I could feel a warm feeling shooting up inside
me. It was wonderful. We both collapsed on bed. My face was on the bed and he was
on my back planting tiny kisses on my shoulders. He was catching his breath while I
was savoring the aftershock of our mind blowing activity.
"I love you, Luke." Sabi ko bigla. I felt him stiffened. He just sighed. Tumayo
siya at saka inayos ako para makahiga sa kama. He covered me up and laid beside me.

"Sleep now, babe." Sabi niya sa akin. Yumakap ako sa kanya. Okay lang kahit hindi
siya sumagot sa akin. Basta nasasabi ko na mahal ko siya at nakakasama ko siya ng
ganito. Ayos na sa akin iyon.

----------------------------------------------------------------------

I kissed Apollo's forehead before sneaking out of her room. Tulog na tulog siya.
She must be so tired. I smiled. Hindi ko alam kung bakit ako bumabalik kay Apollo.
Sinabi ko nang matapos kong makuha ang dapat ay lalayuan ko na siya but seeing her
earlier makes me feel like I had been missing something.

"Saan ka pupunta?" Mahinang tanong niya. Nakahawak na ako sa doorknob. She sat up.
Nalaglag pa ang kumot na ibinalot ko sa kanya kanina. Nagkukusot siya ng mata
habang nakatingin sa akin. I smiled. How could this sight - Apollo half naked -
cculd be so innocent in my eyes? Sa akin pa, walang inosente pagdating sa mundo ko
- si Apollo lang yata ang bagay na matatawag kong innocent - yes she was still pure
- even though I have marked her already - I could still say that she was as pure
was white.

"I'll go back to my room. I'll see you in the morning. Go back to sleep." Sabi ko
sa kanya. Apollo just nodded. Humiga mula siya. Binuksan ko ang pinto at saka
humakbang palabas. Bago ako nakalabas ng tuluyan ay narinig ko siyang nagsalita
ulit.

"I love you, Lukas." Sabi niya. I sighed. Hindi ko pwedeng sabihin sa kanya ang
salitang gusto niyang marinig. Kahit nagsisinungaling ako sa kanya, hindi ko pa rin
kayang sabihin na mahal ko siya - sa oras na lumabas iyon sa bibig ko - alam kong
sasaya siya pero sa oras na malaman niya ang lahat dobleng sakit ang mararamdaman
niya. May konsensya pa rin ako at hindi ko kayang saktan ng ganoon si Apollo. I
sighed. Ewan ko. I knew that Jane was right - sapat mag-ingat ako kay Apollo. She
was innocently dangerous -and she's a threat to me.

Pumasok ako sa aking silid. Nadatnan ko doon si Jane. She was sitting on my bed -
waiting for me. Bigla ay natiim ko ang mga bago ko at naikuyom ko ang palad ko.

"Sir." Nakangiti siyang lumapit sa akin nang makalapit siya ay inundayan ko siya ng
sampal. Bumiling ang mukha niya sa gilid. Agad na nabasa ng luha ang pisngi niya.

"Sir!" She screamed when I grabbed a handful of her hair.

"Wala kang karapatan panghimasukan ang plano ko kay Apollo! You showed her pictures
of us?!" I hissed. "How there you touch my things!" I said to her .

"But Sir! I thought you want her out of your way!"

"I do!" Hinatak ko ang buhok niya. Napahawak siya sa kamay ko. "But I have my
plans! So don't fucking ruin it!"

"Sir!" She was crying. Binitwan ko siya. I took my private laptop and made her face
the monitor. I played all the videos I had of her.
"Ayoko sa lahat ang nakikialam!" I hissed.

"Anong gagawin ninyo, Sir?"

I grinned. I clicked the e-mail button on my desktop and I checked all the
addresses of Jane's friends and family.

"Sir wag! Madadamay ka rin kapag kumalat ang video." Sabi niya sa akin.

"Do you think, I'm that stupid? I sent the video of you pleasuring yourself. I
wasn't in it. Now, hours later Jane, you will feel the embarrassment of your
lifetime. I hope it last." Binitiwan ko ang buhok niya at saka naupo sa kama. I
watched her as she weeps beside the bed.

"That's what you get for being meddling on my business."

-----------------------------------------

"Sheena, bakit namamaga iyong mata ni Jane?"

Hindi ko maiwasang hindi itanong kay Sheena iyon. Kanina ko pa kasi nakikita si
Jane, namamaga ang ilong at mga mata niya. Mukhang umiyak siya nang umiyak. Hindi
ko naman siya malapitan kasi hindi ko pa rin nakakalimutan iyong mga sinabi niya sa
akin kagabi. Pinagmamasdan ko lang siya mula sa malayo.

"Ewan ko. I hate her, Maldita siya!" Bulong sa akin ni Sheena. "Alam mo ba ang
tsismis? Anak si Jane ng dating business partner ng Daddy ni Sir Luke, naghirap
sila noon. Ang siste pa, Miss Apollo, nang ma-ambush ang daddy ni Sir Luke, iyong
daddy ni Jane ang pinagbibintangan pero walang napatunayan kasi walang sapat na
evidence kaya nabasura ang kaso."

Mataman akong nakinig. Naisip kong marami pa lang alam si Sheena tungkol sa pamilya
nila Lukas.

"Matagal ka na dito?" Tanong ko sa kanya.

"High school, Miss. Ang Nanay ko, mayordoma dati dito. Nagkasakit siya kaya
pinaaral ako ni Doña. Ngayon ako na ang bumubuhay kay Nanay at sa mga kapatid ko.
Mabait ang Doña, hindi ko nga lang alam kung bakit ang malas niya pagdating sa
pamilya."

I sighed. Naalala ko ang lungkot na nakikita ko sa mga mata ni Lola Adelina kapag
tahimik siya. Maybe she was longing for a family.

"Biruin mo, namatay ang nag-iisa mong anak na lalaki, nabaliw ang manugang mo,
namatay ang apo mong babae noong sixteen years old siya tapos ang panganay na apo
na inaasahan mong magtataguyod sa lahat, nawala na lang na parang bula at si Sir
Luke na natitira mukhang wala pang intensyong maganda sa negosyo." She sighed as
she talks about the Consunji family. Napalunok ako. Hindi ko ugali na magtanong
pero curious ako.
"A-ano bang nangyari sa apo niyang namatay?" Tanong ko kay Sheena. Biglang lumamlam
ang mga mata niya.

"Nawala siya. Hindi na nakita. After two weeks of searching, he was declared by the
NBI dead." Sheena took a deep breath. "Ang sabi, nag-away daw sila ni Sir Luke
dahil sa isang bagay na walang nakaalaam kundi si Sir Luke lang. Nagalit daw si Sir
Luke, nag-walk out siya, ito namang si Sir Sancho - iyong Kuya ni Sir Luke, mahal
na mahal niya si Sir kaya sinundan niya. Naka-motor si Sir Lukas, kotse naman ang
kay Sir Sancho, sa sobrang bilis ng patakbo, nawalan ng brake si Sir Sancho.
Tumilapon ang kotse sa bangin, sumabog pero walang katawan."

Nakadama ako ng kaba - hindi ko alam kung bakit pero ang intense mag-kwento ni
Sheena.

"Dalawang linggong halos di tumitigil sa pag-iyak ang Doña. Paborito niya kasi si
Sir Sancho at lalong tumindi ang kalungkutan niya nang ideklarang patay na si Sir
kahit wala pang nakikitang katawan."

"Kawawa naman si Lola." Sabi ko. I wish I could do something to help her.

"Ang lakas nga ni Lola, sa dami ng pinagdaanan niya, nakatayo pa rin siya at
nakangiti." Sabi ni Sheena. "Hanga ako sa kanya."

"Ako rin...." I sighed. "Iyong Mama nila, nasaan?" Tanong ko.

"Nasa isang psychiatric ward sa Amerika. Tuwing December, pumupunta si Sir Luke sa
States para dalawin ang Mama niya. Kung may kahinaan si Sir Luke, mama niya iyon.
Lahat kaya niyang labanan kahit si Doña pero kapag iyong Mama na niya, taob lahat."

Napangiti ko. Hindi ko ma-imagine si Lukas na Mama's boy. I sighed again. Tumingin
ako kay Sheena at saka ngumiti.

"May picture ba iyong Mama ni Lukas?"

"Ay meron, lika!" Tumayo kami at saka umakyat sa hagdan, pumasok kami sa library ni
Sheena at doon itinuro niya ang painting ng isang babaeng sopistikada na nakasabit
sa gitna ng library. Matagal ko nang nakikita ang painting na iyon - akala ko wala
lang.

"Iyan si Ma'am Czarina , ang mama ni Sir Lukas."

I nodded. Kaya pala hindi lang iisang beses kong nahuli si Lukas na nakatingin sa
painting na iyon. Mama niya pala.

"Ito naman si Adelaide." Mula sa notebook na hawak ni Sheena ay may inilabas siyang
litrato ng isang babaeng high school student na kahawig na kahawig ni Lukas.
Mahaba lang ang buhok nito pero kapag pinaikli at ginawang lalaki, si Lukas ang
hitsura noon.

"Kaibigan ko siyang matalik." Sabi ni Sheena. "Sayang, sayang talaga." Inilipat ni

Sheena ang larawan. "Ito naman si Sir Sancho."

Kumunot ang noo ko habang nakatitig sa larawang iyon. The man was wearing black
suit and tie, he had a clean cut hair and a shaved face. Makinis ang balat niya
pero I swear, nakita ko na siya noon. Kinuha ko ang larawan kay Sheena at nang
matitigan ko ang lalaki, naging sigurado ako.

"Si Baby boy!" Sigaw ko. "Siya si Baby boy! Iyong nasa ward sa mental institute!
Siya iyon!"
Kinakabahan ako. Hindi ko talaga inaasahan ang nakita ko sa larawang ibinigay sa
akin ni Sheena. Hindi ako mapakali. Alam kong kailangan kong sabihin kay Lola ang
lahat pero ayoko pa, hindi pa hangga't hindi pa ako sigurado. Sa Sabado ko pa
malalaman ang lahat, pero kung sakali nga na si Baby Boy sa mental institute at si
Sancho na kuya ni Lukas ay iisa - anong mangyayari? Ibig bang sabihin wala nang
mana si Lukas? I sighed. Hindi ko iniisip ang sarili ko - unang-una kasi - hindi
talaga ako interesado sa yaman ng mga Consunji - kung meron man akong interes, si
Lukas iyon.

"Sheet! Ang landi ko talaga!" Napapadyak pa ako. I was walking back and forth sa
may edge ng hagdan ng mansion. Napapalunok pa ako. Kinakabahan talaga ako sa tuwing
naiisip ko na may pag-asa pang makita ulit ni Lola ang apo niyang inaakala niyang
patay na. I smiled. Matutuwa si Lola, pero bago ko sabihin sa kanila, kailangan ko
munang makasigurado. Hindi na yata ako makakapaghintay hanggang sa Sabado, tatlong
araw pa iyon. Naisip kong pumunta na ngayon. Matter of life and death naman ito.
Maganda kung magkakaalaman na.

Patakbong bumaba ako ng hagdan. Kinapa ko muna ang bulsa ko para masigurong may
dala akong pera pan-taxi nang makapa kong meron ay sumige ako. Lumabas ako ng
mansyon, hindi na ako nagpaalam, babalik rin naman ako kaagad. Pumara ako ng taxi
at sinabi kung saan ako pupunta. After thirty minutes, inihinto ng taxi driver ang
sasakyan sa tapat ng Mental Institute. Tumakbo ako, nakilala ako ng guard kaya
nakapasok ako agad. Umakyat ako sa itaas, naroon pa rin ang silid ni Baby Boy,
sana, nandoon pa si Baby Boy, kailan ko siyang makita nang malinis at maayos.
Inilabas ko ang larawan sa bulsa ko. Kailangan kong makita na ganito nga ang
hitsura niya.

"Apol!"

Napahinto ako sa paglakad nang marinig ko ang boses ng dati kong kasamahan. Si
Maggie. Nginitian ko siya at lumapit naman siya sa akin.

"Mags, si Baby Boy?" Tanong ko agad sa kanya. Ni hindi ko siya nakamusta. Kailangan
niya itong makita.

"Nandoon pa rin. Ganoon pa rin siya, tulala, minsan kung anu-anong sinasabi."
Hinatak ako ni Maggie patungo sa silid ni Baby Boy. "Noong isang araw may tinatawag
siyang Adelaide, paulit-ulit iyon. Kahapon naman tumatakbo siya, nakikipaghabulan
daw siya sa kapatid niyang lalaki."

I gasped. Adelaide ang pangalan ng bunsong kapatid ni Lukas at kung sakali man,
baka si Lukas ang sinasabi nitong kahabulan nito. Pumasok kami ni Maggie sa loob.
Nakadama ako ng kaba, mas kinakabahan pa ako ngayon kaysa noong first night naming
ni Lukas.

Nang makapasok ako sa loob ay nakita ko siya na nakaupo sa gilid ng kama at

nakatingin sa malayo. Dahan-dahan akong lumapit sa kanya. Mabalbas si Baby boy,
pero malinis siya. Hindi lang talaga sila nise-shave dahil bawal ang pointy things
sa loob ng mga silid nila.

"Shaver..." Sabi ko kay Maggie.

"Gillete? Meron pero diba---"

"Basta, Mags!" Sigaw ko sa kanya.

"Easy, ito oh, may dala ako." Binigay niya iyon sa akin. Lumapit ako kay Baby Boy.
Nginitian ko siya nang tumingin siya sa akin. Kita ko sa mga mata niya ang
pagtataka. Kahit tahimik siya ay nakikita ko naman ang emosyon sa mga mata niya.
"Hi, Baby Boy, kilala mo pa ako?" Tanong ko sa kanya sabay hawak sa baba niya.
"Huwag kang gagalaw, may titingnan lang si Apol. Alam mo iyong song natin diba?
Apple, apple, a a a..."

Ngumiti siya. Sinenyasan ko si Maggie, lumapit siya sa akin at tinulungan akong i-

shave si Baby Boy. Nanginginig ang mga kamay ko. I am seconds away from revealing a
great mystery: The mystery of what happened to Sancho Consunji. Tumalikod ako.

"Apol, umaano ka diyan?" Tanong sa akin ni Maggie.

"T-tawagin mo na lang ako kapag tapos na. Gusto kong ma-surprise." Sabi ko sa
kanya. Tumingin sa akin si Maggie.

"Ano ito? Party? May element of surprise? Ganoon?"

"Basta!" Napapadyak pa ako. Palakad-lakad ako sa loob ng silid niya. Kinakabahan,

ang pinaka-naiisip ko ay si Lukas. Anong magiging reaksyon niya? Ayon sa kwento ni
Sheena, pinagbibintangan si Lukas dahil siya ang huling kasama ni Sancho? Anong
magiging reaksyon niya sa oras na malaman nito na buhay ang kapatid nito?

"Apol, tapos na." Maggie said. Huminto ako sa paglakad at dahan-dahan akong
lumingon. Pakiramdam ko ay titigil ang tibok ng puso ko. Hindi ko yata kakayanin
ang kaba. Paano kung si Baby boy at si Sancho ay iisa? Anong gagawin ko? Sasabihin
ko na ba kay Lola ang totoo?

Napasinghap ako nang humarap ako at nakita ko ang malinis na version ni Baby Boy.
He's clean now.

"Wow, ang gwapo pala ni Baby Boy?!" Sigaw ni Maggie. Nanginginig na kinuha ko ang
litraro at ganoon na lang ang panlalaki ng mga mata ko nang makita kong iisa lang
ang mukha ni Baby Boy at ni Sancho. Hindi ko alam, pero naiiyak ako. Halos kamukha
rin siya ni Lukas. Mas matangos lang ang ilong nito, mas malamlam ang mga mata - in
short - mas gwapo ito kaysa kay Lukas pero mababakas sa mukha nito ang malaking
pagkakahawig kay Lukas.

"Sancho Consunji..." Bulong ko nang makita siya. My heart leaped. Kailangan malaman
ng Doña ang tungkol dito - bahala na kung anong magiging reaksyon ni Lukas, sa
isipan ko ang mas mahalaga ay ang Doña - sa dami ng pinagdaanan niya ay kailangan
na niyang makaramdam ng saya. I sighed. Agad kong inilabas ang I-phone ko para
tawagan si Doña Adelina. Alam kong busy siya pero alam kong pupunta siya dahil
mahalaga ito.

After three rings, the old lady answered the call.

"Apollo, what is it? I'm busy." Sabi niya sa akin. I just sighed.

"Lola, puntahan mo ako dito please, may kailangan akong ipakita sa'yo."

Marami pa siyang itinanong sa akin, pero hindi ako masyadong nagbigay ng detalye,
ang mahalaga lang sinabi ko sa kanya kung nasaan ako. Sinabi niyang pupunta siya.
Tama na iyon sa akin.

----------------
Nasa labas ako ng hallway, palakad-lakad. Tinitingnan lang ako ng mga dati kong
kasamahan. Nagtataka rin sila kung bakit hindi ako mapakali. I was sighing as I
look at my watch. Bakit ba ang tagal ni Lola? Pupunta ba talaga siya? Nakahinga ako
nang maluwag nang makita ko si Robert na papalapit sa akin. Nasa likod niya si Doña
Adelina. She looked confused.

"Apollo, anong ginagawa mo dito sa mental institute?" Tanong niya sa akin. I just
sighed. Hinatak ko ang kamay niya at dinala siya sa loob ng silid ni Baby Boy.
Bahala na, ayokong magsalita dahil hindi ko alam kung anong sasabihin ko. Nakasunod
sa amin si Robert, mahigpit ang hawak ko sa kamay ni Doña Adelina. Hindi ako
makahinga, kinakabahan ako, hindi ako alam kung anong magiging reaksyon niya pero
bahala na talaga. I want her to be happy and that is why I am doing this.

"Apollo, ano ba ito? Who is this man?" Tanong niya sa akin. Nakatalikod kasi si
Baby boy. Lumapit ako sa kama at dahan-dahan siyang iniharap sa Doña. Nakahawak sa
akin si Baby Boy, sa akin pa rin siya nakatingin.

"Apple, Apple, a a a... Apple, apple a a a." Baby Boy kept singing our song.
Nakatingin ako kay Doña Adelina na sa pagkakataong iyon ay nakahawak sa dibdib niya
at naluluha.

"Lola, siya si Baby Boy, but I believe that you call him Sancho..." Dahan-dahang
lumapit si Lola sa aming dalawa. Her tears were falling. Parang natatakot siya
hawakan si Sancho, pero sa huli ay niyakap niya rin ito. Iyak lang ng iyak si Lola
Adelina, si Sancho naman ay parang natauhan bigla siyang sumigaw tapos ay itinulak
si Lola, yumakap siya sa akin ng mahigpit.

"Apple, apple, a a a..." Sabi niya na para bang nagsusubong siya. Napaluha ako. How
hard was this for Lola? Buhay ang apo niya pero hindi naman siya makilala.

"Ap-apollo, anong nangyari?" She asked me.

"Hindi ko alam ang detalye Lola, pero natatandaan ko pa noong dumating siya dito sa
amin."

"Robert, buhay ang apo ko. Buhay si Sancho." Sabi ni Lola na parang hindi
makapaniwala. She was crying and smiling at the same time. "Kailangan kong makausap
ang doktor niya." Tumango si Robert at saka umalis. Binalingan ko naman si Baby
Boy.

"Baby Boy, si Si Lola, lola mo siya, tingnan mo siya Baby Boy." Sabi ko. Umiling
siya sa akin at saka niyakap ako ulit.

"Apple, apple, a a a...." He kept saying those words na para bang iyon lang ang
nakaka-comfort sa kanya. Tiningnan ko si Lola, nakatingin siya sa akin at kay
Sancho.

"Thank you, Apollo." She said. I just nodded. Ang mahalaga, masaya si Lola.

-------------------------

"No he's not crazy, he had undergone a very traumatic situation kaya niya
nararanasan ang ganyan. He needs extra care, therapy and attention. Kung iuuwi
ninyo siya, kailangan niya ng nurse and he need to be checked up every month para
makita ang development niya. Tulungan ika nga. Iyon ang kailangan ni Baby Boy - I
mean ni Sancho para bumalik ang dating siya."

Iyon ang paliwanag ni Doctora Medina kay Lola kanina. Naroon ako sa loob ng silid
kung saan ipinaliliwanag ni Doc ang nangyari kay Sancho. Trauma ang dahilan kung
bakit nasa ganitong stage si Sancho. Kung anuman ang pinagdaanan nito, siguradong
napakahirap noon.

Kasalukuyan kaming pauwi, kasama na naming si Sancho. Pinilit ni Lola na maiayos

ang lahat ng papeles, sa tingin kasi niya ay mas safe si Sancho sa bahay at kasama
kami.

"Apollo, I couldn't think of the right words to thank you for bringing back my
grandson." Lola said to me. She was still tearing up pero bakas sa mukha niya ang
kasiyahan. Ngiti lang ang palagi kong sinasagot sa kanya. Wala naman kasi akong
masabi sa kanya, ang naiisip ko ay si Lukas. Anong magiging reaksyon niya.

Dumating kami sa bahay. Inalalayan ni Robert si Lola na bumaba ng sasakyan. Ako

naman ay hinawakan ko si Sancho. Ayaw niyang humiwalay sa akin. He was gripping my
hands too tight na parang masakit na.

"Good evening----" Babatiin sana si Lola ng mga kasama niya sa bahay nang matulala
ang mga ito. Alam ko kung bakit. Lahat sila ay nakatingin kay Sancho na nakahawak
sa kamay ko. Suot pa ni Sancho ang hospital gown nito.

"Wow!" He said while looking up. Tulad ko ay pinakatitigan ni Sancho ang chandelier
sa itaas. Natawa ako.

"Apple, apple a a a!" Sabi niya sabay turo sa taas.

"Madam..." Tawag ng pinakamatandang kasama sa bahay doon - si Nanay Lydia kung

tawagin ng ilan.

"Oo, Lydia. Si Sancho, buhay si Sancho." Naiiyak ngunit nakangiting sabi ni Lola
kay Nanay Lydia. Biglang humagulgol si Nanay Lydia at saka lumapit kay Sancho.

"Ang alaga ko!" Humihikbing sabi niya. Napakagat-labi ako dahil naiiyak ako sa
rekasyon ni Nanay Lydia. Siguro siya ang yaya ni Sancho noon. I saw Sancho took a
step back. Nagtago siya sa likod ko. Sa tangkad ni Sancho, malabong hindi siya
makita.

"Baby boy, mabait siya. Yayakapin ka niya."

"Ayaw, Apple, apple a a a." Sabi niya.

"Pakiayos ang kwarto ni Sancho. Magpapahinga na siya." Ma-awtiridad na wika ni

Lola. "Robert, pakitawag mo si Lukas, kung wala siya dito, hanapin at pauwiin. He
needs to see his brother. Apollo, magpahinga ka na. Sila na ang bahala kay Sancho."

Hinawakan si Sancho ng isang maid pero pumalag siya.

"Apple lang, ayaw, Apple lang!" Nagkakawag siya humabol siya sa akin. "Apple!"

"Okay lang po, samahan ninyo na lang ako sa kwarto niya." Sabi ko. Sumunod ako kay
Nanay Lydia. Natuklasan ko na ang kwarto ni Sancho ay sa mismong tapat ng silid ni
Lukas. Iniupo ko siya sa kama at saka tumabi sa kanya.

"Baby boy, dito ka na muna, mag-sleep ka okay?" Sabi ko. Nakanguso si Sancho.

"Apple, apple..."
"Bukas naman tayo kumanta. Goodnight!" I kissed the top of his head. Nang makita
kong kalmado siya ay lumabas na ako ng silid. Naiwan si Nanay Lydia. Ang sabi niya
ay papaliguan niya daw si Sancho. Pumasok ako sa silid ko. Hindi ko alam kung bakit
ba pagod na pagod ako. Isasara ko n asana ang pinto nang biglang may humarang dito
nang lumingon ako ay nakita ko si Lukas na papasok. Walang sabi-sabing hinalikan
niya ako sa labi. Automatically, I closed my when I felt his lips brushed against
mine. Parang na-recharge ako dahil sa halik niya. Nagsimulang maglikot ang mga
kamay ni Lukas. I moaned. I don't know how he suddenly lights up the fire in my
body pero napakadali niyon para sa kanya.

"Luke..." I moaned when I felt his hands over my breasts. Lumayo siya sa akin.

"I missed you, maghapon kang wala, saan ka ba nagpunta?" Bulong niya sa tainga ko.

"Hmnn, na-miss mo ako?" I teased him.

"Hell!" He whispered. Hahalikan na sana niya akong muli nang bigla na lang kaming
may narinig na sigaw.

"What the fuck is that?" Kunot na kunot ang noo niya. Kinabahan naman ako.

"Si Baby Boy!" Sabi ko. Tinulak ko si Lukas at saka lumabas ng silid.

"Apollo!" He called out. Alam kong sumunod siya sa akin. Muli akong bumalik sa
direksyon ng silid ni Sancho.

"Apollo,saan ka pupunta?" He asked.

"AHHHHHHHH! AHHHHHHHHH!"

"Who was that?!" Tanong muli ni Lukas. Tumakbo na ako, nakita kong papunta na rin
si Robert at si Lola Adelina. Nang marating naming ang pinanggagalingan ng sigaw ay
nakita naming si Sancho na nakaupo sa sahig, yakap ang tuhod, nakayuko habang
sumisigaw, punong-puno ng takot ang mukha niya, umiiyak siya.

"AHHHHHHH!! AHHHH!!"

"What's happening?" Tanong ni Lola. Lumuhod ako at dinaluhan si Sancho. Yumakap

siya agad sa akin.

"Bakit? Anong nangyari?" I asked him. Ang higpit-higpit ng yakap niya.

"Lydia anong nangyari?" Tanong ni Lola Adelina.

"Hinahanap niya yata si Apollo, tumakbo siya palabas, sinundan ko siya tapos nakita
namin si Jane na nakatayo dito sa may silid ni Sir Luke, bigla na lang siyang
sumigaw."

Si Jane? Napatingin ako sa kabilang pinto. Nakatayo nga si Jane sa tapat ng pintuan
ni Lukas, nakatingin siya kay Sancho na tila gulat na gulat.

"Sancho..."

Natigilan kaming lahat ng magsalit si Lukas.

"Si Sancho... Grandma... What?" He couldn't speak. He was just standing there.

"Luke, it's a long story but your brother is alive." Sabi ni Lola. Lukas looked at
Sancho. Si Sancho naman ay yumakap sa akin habang tinuturo si Jane.

"Bruha! Bruha! Apple, Apple, Bruha!" Umiiyak na sabi niya. Tumingin ako kay Jane.
Bakit parang takot na takot si Sancho kay Jane?
I was standing right outside Sancho's bedroom. He was sitting on the floor playing
with that toy car dad gave him when he was eight. I know that toy car, Dad gave us
both that same toy car. Hindi ko na alam kung nasaan iyong sa akin, mas masinop si
Sancho sa lahat ng gamit. Kung sabagay, mas naman siya sa akin sa lahat ng bagay. I
took a deep breath. Hindi ko inaasahan na makikita ko pa siya, I mean - I just
thought that he;s dead already. Nang gabing iyon - hindi ko na siya nakita - and
when the NBI declared that he's gone, naniwala ako - ang buong akala ko kasi...

I sighed again. Masaya ang lahat ng tao sa mansyon dahil nandito na ulit si Sancho,
nakita ko kay Lola ang sayang matagal kong hindi nakita sa kanya at napakasakit sa
akin noon. I was with her all along pero kahit minsan ay hindi ko siya nakitang
ngumiti sa akin ng ganoon habang kay Sancho - I sighed again.

"Sir..." Naulinigan ko si Jane. Agad ko siyang nilingon, nakatayo siya sa gitna ng

hallway at saka nakatingin sa akin. Mukhang si Jane lang ang nakakintindi ng
nararamdaman ko. She knew how I hated my brother for taking everything away from me
and right now, I knew that she could understand how I feel. Lumapit siya sa akin at
tulad ko ay sinilip niya rin si Sancho. He was buys playing with his toys.

"Trauma daw ang dahilan kung bakit siya nagkaganyan." I told Jane. I sighed. Hindi
ko masikmurang tignan si Sancho. I am not used to him acting like that. Sancho was
a very powerful man, he had a strength that no one thought he had, pero sa ngayon,
sa nakikita ko, he was so, vulnerable.

"Sir, sa tingin ninyo, babalik pa siya sa dati?" Jane asked. I shook my head.

"Hindi ko alam at wala akong pakialam." Sabi ko sa kanya. I felt Jane's hand on my
arm, pinisil niya ang braso ko.

"Si Apollo, that girl had everything planned, Sir. Sigurado ako na nalaman niya ang
tungkol kay Sancho kaya hinanap niya ito, ginawa niya iyon para lalo niyang
mapaikot si Doña Adelina."

I gave her the death glare. Natahimik naman siya. Inalis ni Jane ang kamay niya sa
braso ko, tinalikuran ko siya at saka pumasok sa kwarto ni Sancho. I sat on his bed
still looking at him. Marahil ay nadama niya ang presensya ko, he looked up at me
tapos ay ngumiti. May kung anong bumikig sa lalamunan ko.

My brother is alive. Parang ngayon lang nag-sink in sa akin ang katotohanang iyon.
I took a deep breath.

"Hey, you wanna play with me, Kuya?" I asked him. Umupo ako sa tapat niya. Sancho
and I were never close. I had always seen him as my competition. Kakumpetensya sa
atensyon ni Dad, kakumpertansya kay Lola, kay Mom at sa lahat ng bagay na meron
ako. I grew up always being compared to him, mas magaling siya sa akin sa lahat ng
bagay at iyon ang dahilan kung bakit kahit kailan ay hindi ako kahit kailan naging
malapit sa kanya. Mas malapit ako kay Adelaide, she was my baby, I would do
everything for her but even I lost her. Pakiramdam ko lahat ng minamahal ko
nawawala sa akin -si Mom, nawala siya sa akin - although hindi siya namantay, hindi
ko naman siya nakakasama because of her mental condition. I sighed.

"Kuya... Kuya... Kuya..." Paulit-ulit na sabi ni Sancho habang nakatingin sa akin.

"Ako, ikaw kuya ikaw." Sabi ulit niya tinuturo niya ako. I guess he was telling me
that I am his Kuya. I smiled.
"No, you are my Kuya, you're three years older than me. You're my kuya."

"Kuya, ikaw, kuya." He kept on saying, sa huli hinayaan ko na lang siya. Wala sa
tama ang katinuan niya. I just sat there and looked at him. Naglalaro lang naman
siya, pero maya-maya ay bigla na lang siyang tumigil at tumayo.

"Sancho, where are you going?" I asked him. Mabilis akong tumayo at saka sumunod sa
kanya. Tiningnan ko si Sancho. He was wearing a light brown khaki shorts and a
plain white shirt, pero kahit ganoon ay kitang-kita ang mga pilat sa katawan niya.
Marami siyang peklat, sa likod ng binti ay marami siyang gasgas. Napangiwi ako.
Whatever happened to him must be so awful.

"Sanch, where are you going?" I asked him. Bumaba siya ng hagdan tapos ay lumiko
siya sa kusina. Tumakbo ako para maabutan siya. "You're just hungry, akala ko naman
kung saan----" Hindi ko naituloy ang sinasabi ko, bigla na lang kasing nagtago si
Sancho sa likod ko.

"What?" I asked. Pilit ko siyang hinahatak.

"Sir? Sir, may kailangan ka?"

"Bruha!!!" Sigaw naman ng kapatid ko. "Bruha!!!

"Sancho, stay still." I held his arms. Naramdaman ko ang panginginig niya. Takang-
taka ako. Why was he so scared? Nakatingin siya kay Jane, bakas ang takot sa buong
mukha niya. Sigaw siya ng sigaw.

"Ahhhhh! Ayaw ko sa Bruha!"

"Anong nangyayari?"

Tinig iyon ni Apollo. Nang tingnan ko siya ay humahangos na papalapit siya sa amin.
Kasunod niya si Sheena ta si Vinny - mukhang kalalabas lang nila ng library. Agad
na tumakbo si Sancho kay Apollo. Takot na takot siyang yumakap dito and I was
looking at the two of them, nakadama ako ng galit para sa kanilang dalawa.

"Apple, apple, a a a, bruha!" Frantic na sigaw ni Sancho. Binalingan ni Apollo si

Jane tapos ay muli siyang tumingin kay Sancho.

"Baby boy, walang bruha. Ikaw talaga."

"Hindi! Bruha siya! Bad!" Giit ng kapatid niya. Lalo siyang nangigil nang hawakan
ni Apollo ang buong mukha ni Sancho at saka hinaplos-haplos.

"Could you get the fucking out here Jane!" Mukha naman nagulat ang lahat sa sigaw
ko. Tumalilis si Jane paalis sa harapan naming. Noon lang kumalma si Sancho pero
nakayakap pa rin siya kay Apollo. Naikuyom ko ang mga palad ko, I just couldn't
stand the fact that my brother was holding Apollo that close - mukha ngang hindi na
siya makahinga sa sobrang higpit ng yakap ni Sancho sa kanya pero ni hindi man lang
siya kumikibo.

"Nanay Lydia," tawag ko sa dating yaya ni Sancho. I smiled at her. "Can you please
take Sancho to his room."

"Nay, wag na. Ako na lang po." Sabi pa ni Apollo. I glared at her, bakas sa mukha
niya ang pag-aalala. Hinawakan niya ang kamay ni Sancho at silang dalawa na ang
umakyat sa hagdan. Sinundan ko sila ng tingin. I wanted so much to smash something
just to release the anger I have inside me.
"Kahit kay Sir Sanch, bruha si Jane. Sabagy, bruha naman talaga si Jane." Narinig
kong komento ni Sheena. Tumingin ako sa kanya. "Ay sorry, Sir Luke! Tara na Miss
Vinny." Pati sila ay iniwan na ako. I took a deep breath. Hindi ko maintindihan,
bakit ganito ang nararamdaman ko. I feel jealous of Sancho - matagal na akong may
selos sa kanya pero mas tumindi iyon ngayon na nakita ko sila ni Apollo. I dislike
the idea of him touching what's mine.

Akin si Apollo. Kahit na lahat ng ipinapakita ko sa kanya ay planado at

kasinungalingan lang, akin si Apollo at walang pwedeng ibang humawak sa kanya kundi
ako lang. Ako lang.

---------------------------

"Bakit ba tinatawag mong bruha si Jane, Baby Boy?"

Iyon ang paulit-ulit kong tinatanong kay Sancho habang binibihisan naming siya ni
Nay Lydia. Si Nanay Lydia ang nagpaligo sa kanya at nagbihis, ako naman ay nakaupo
lang sa tabi niya habang pilit siyang tinatanong kung bakit tinatawag niyang bruha
si Jane. I sighed. Alam kong hindi ako makakakuha ng sagot kay Sancho pero masama
kasi ang kutob ko. Naalala ko kasi ang sinabi sa akin ng C.I. ko noong college pa
ako, ang ibang trauma patients daw ay natatandaan ang mga taong dahilan ng trauma
nila. Hindi man malinaw, pero may fragments ng alaala - at sa observation ko -
takot na takot si Sanchon kay Jane, ayoko man isipin pero baka may kinalaman si
Jane sa nangyar kay Sancho.

Pero paano naman mangyayari iyon? Sa hitsura ni Jane, mukha namang hindi niya
kayang pumatay ng lamok, manakit pa kaya ng tao?

I sighed.

"Apple, ganda." Napatingin ako kay Sancho, I couldn't help but smile. "Apple
ganda."

"Sus! Ang alaga ko talaga! May sakit na at lahat, dumada-moves pa rin!"

Napahalakhal si Nay Lydia. Namula naman ang mukha ko. I made a face. Buti pa si
Sancho naa- appreciate ang kagandahan ko, si Lukas kaya? I sighed. Sinilip ko ang
pinto ng silid niya, nakasara iyon. Nasaan na kaya siya? Halos dalawang araw na
kaming hindi nakakapag-usap.

"Nay, kayo na po ang magpatulog sa kanya. May hahanapin lang po ako." Sabi ko.
Nagpaalam na din ako kay Sancho. Ipininid ko ang pinto niya nang makalabas ako at
saka nagtuloy sa silid ko. Nalulungkot ako, hindi kasi ako pinapansin ni Lukas. Ang
cold-cold niya sa akin nitong nakaraan. Hindi ako nakatiis. Muli akong tumayo at
saka lumabas ng kwarto, pinuntahan ko si Lukas. Maingat ako kumatok sa pinto niya.
Bumukas naman iyon.

"Hi..." I greeted him. He was half naked. I swallowed hard. Bigla ay hinatak niya
ako papasok. Mahigpit ang hawak niya sa braso ko, halos ibato niya ako sa kama
niya.

"Luke!" I hissed. Tinitigan niya ako. Nakatayo siya sa dulo ng kama. I could see
his glorious body from where I was - parang nakikipag-usap sa akin ang eight pack
abs niya.

"Why are you here?" His voice was dark and hot. Hindi ko maintindihan kung bakit
galit siya at kung bakit kahit nakikipag-usap pa lang siya sa akin ay naiinitan na
ako. I bit my lower lip.

"Kasi ano... Gusto kitang makausap. Tsaka, magdamit ka nga!" Sabi ko sa kanya.

"Usap? So may time ka na sa akin? Akala ko pinagpalit mo na ako sa Baby Boy mo."
Mariin ang bawat salitang binitiwan niya. Nanlaki ang mga mata ko.

"Nagseselos ka kay Baby boy?"

"Don't call him that in front of me!" Sabi niya sa akin. Halos idura niya ang mga
salitang iyon, lalo akong kinabahan.

"K-kanina p-pa kasi kita hinahanap..." Halos magkabuhol-buhol ang dila ko, "kaya
lang tinulungan ko si Nay Lydia na paliguan si Sancho."

His eyes turned darker. Kung nakakamatay lang ang titig, siguro kanina pa ako
nakabulagta dito. I swallowed.

"Pinaliguan mo si Sancho?!"

"Hindi! Si Nay Lydia, wala akong ginawa sa ----" I bit my lower lip. Bigla na lang
hinatak ni Lukas ang mga binti ko. He started unbuttoning my shorts at nang
mabuksan niya iyon ay ibinato na lang niya kung saan. He looked so mad. He took off
his belt, then he held on my feet - pinagdikit niya ang mga paa ko at saka itinali
ako sa sakong.

"L-luke!" I hissed. I was watching him as he tie me up, nang maitali niya ako ay
saka siya tuluyang naghubad, he place himself on top of me He ripped my shirt and
my bra a apart, seconds later I was totally naked underneath him. He bent his head
down and he started kissing me. I bit my lower lip, Lukas was very rough, walang
mababakas na tenderness sa mga galaw niya.

"Luke, stop!" I screamed when he bit one of my nipples. I swallowed hard, Luke's
hand started travelling down my body, he put his fore finger inside me and started
that rhythmic dance again, he was playfully biting every inch of my skin, again I
whimpered in pain when I felt that he put another of his finger inside of me, then
another one.

"Lukas!" I screamed. I wanted too much to push him away but I couldn't move because
my feet were tied. His kisses went down and down until he reached my abdomen. He
licked that part of my body tapos ay bigla siyang tumayo. Hinawakan niya ako sa
binti, itinaas niya ang mga iyon. I felt his hands on the mid of my thighs then the
next thing I knew, he was down there again, licking and sucking me. I closed my
eyes, his mouth was still a bit rougher that I could remember but it was enough to
send me to frenzy, I am starting to like what he was doing down there, I opened my
eyes wide when I felt him bit my clit.

"Lukas!" Halos mapaluha ako. The sensation he was giving me now was both pleasure
and pain. I grabbed a handful of his bed sheet and closed my eyes again. "Luke,
stop! Ahhhh!" I was begging him to stop and yet I knew that if he stopped, I would
just ask him to do me again.

"Luke! Oh Luke!" I called out his name when I felt that familiar tension building
up in between my legs, I came while he was still down there. I felt so weak - that
moment, he stood up to untie me. He spread my legs and started kissing me there
again. He put my thighs on his shoulder, this time, he was a bit gentler but the
roughness was still there. I couldn't breathe. Lukas was giving it to me again and
I felt that I he won't stop, I'll die. So I begged him, literally begged him to
stop. I pushed his head away from me.
"Luke, please stop!" I was crying. I didn't know that too much pleasure would make
me cry. He didn't stop, I came down again and he licked me clean. I swallowed hard.
"Luke!" I cried out. Finally, he stopped. He made me sat up. I was kneeling in the
middle of the bed. Tumayo siya at saka nagpunta sa likuran ko, I felt him caressing
my back, he slowly opened up my legs and that was when I felt him inside me. We
were both kneeling on the bed as he thrusts his way inside me.

"Ahhh!" I moaned. His arms were wrapped around my waist. My eyes were closed as he
thrusts roughly in and out of me. I felt his free hand played with my breasts.

"Fuck, Apollo! Dammit! You feel so good!" He licked my earlobe. This thing, making
love to him - that's what I wanna call it - feels so good. I bit my lower lip, I
was trying hard not to scream but I couldn't help it, the deeper he thrusts, the
hotter I feel. I had never felt so wanted in my life.

"Luke, Luke!" There I go again about to explode but he suddenly stopped moving.
"Luke?"

He pulled me even closer.

"You're mine Apollo." He said.

"Luke, please..." I tried moving but he held my waist.

"Tell me that you're mine. I own you now, tell me!" He demanded. I took a deep
breath, hinatak pa niya ang buhok ko nang hindi ako agad sumagot. "Tell me!"

"I'm yours! I'm yours, Lukas. I'm yours because I am in love with you!" I screamed
out my feelings. I felt Lukas smiling against my skin.

"Good..." And that was when he started moving again. I closed my eyes to feel the
sensation.

"Oh Luke!" I screamed. I burst into a million tiny little pieces again, Luke came
down afterwards, I felt the warm feeling inside my abdomen again and it felt so
good. I collapsed on the bed, Lukas lay beside me. Hinatak niya ako papalapit sa
kanya, nakahiga ang kalahati ng katawan ko sa kanya, he kissed my cheeks.

"That was hot, babe." Sabi niya sa akin. Hinampas ko ang dibdib niya.

"Ang bad mo." Mahinang sabi ko.

"Gusto mo naman." Sagot niya. Napahagikgik na lang ako. Hinihila na ako ng antok
pero naulinigan kong muli si Lukas.

"Apollo, huwag mo akong iiwan..."

----------------------------------

The next morning, I woke up, still on Lukas' bed. Hindi ako makapaniwala, kagabi,
iniisip kong babangon ulit ako para bumalik sa silid ko pero hindi na ako
nakabangon. Lukas didn't stop last night, he kept on doing what he was best at. I
looked around, he wasn't there anymore. Umalis na siguro ang loko. Bumangon ako, I
felt the soreness between my thighs. Nang makababa ako ng kama ay saka ko lang
naisip na wala nap ala ang tshirt ko so so instead of getting out of the room
totally naked, kinuha ko na lang ang t-shirt ni Lukas - bago ko sinuot iyon ay
inamoy ko muna - ang bango niya talaga.

Dahan-dahan akong lumabas ng kwarto niya. Sinilip ko ba si Sancho sa silid niya

pero wala na rin ito doon muli akong naglakad, paliko na ako nang masalubong ko si
Jane. She was wearing a black pencil skirt and a white creamy blouse - mukha siyang
principal sa outfit niya, super conservative. I tried giving her a friendly smile.

"Di-did you j-just got out of his room?" Muntik na niyang malulon ang dila niya.
Hindi ako sumagot, nilagpasan ko siya at saka pumasok sa silid ko. I took a shower,
tapos ay inayos ko ang sarili ko. Bumaba ako ng hagdan at habang papunta sa kusina
ay narinig ko ang boses ni Sancho.

"Galing, galing, Kuya!" Sigaw niya. He sounded so happy. Pinuntahan ko ang

pinanggagalingan ng boses niya at natagpuan ko siya sa garden kasama si Lukas na
may hawak na saranggola.

"Galing! Galing Kuya!" Sabi pa muli ni Sancho. Napangiti ako. Lukas was making the
kite fly habang si Sancho ay nakatingala sa saranggola ni Luke.

"Do you remember this?" Sabi ni Luke. "You and I used to fly kites when we were
little, dad will take us to the farm and he would just watch us go at it the whole
day." Lukas was telling Sancho. He was looking at his brother.

"I hope you comeback soon, Sancho." Sabi pa nito. "I'm very sure, grandma would be
thrilled." Bahagya siyang lumingon, ngumiti ako sa kanya at saka lumapit.

"Gising ka na pala." Sabi niya.

"Apple! Apple! A A A!" Sigaw naman ni Sancho nang makita ako.

"Good morning Baby Boy!" Bati ko sa kanya. To my surprise bigla niyang niyakap si
Lukas.

"Kuya, kuya, Apple, apple, Kuya!"

Lukas giggled.

"Apparently, I'm the older one now." Natatawang sabi niya habang inakbayan si
Sancho.

"Bagay naman sa'yo, matanda ka na kasi. Uugod-ugod ka na." Humagikgik ako. Lukas
glared at me.

"Matanda? Uugod-ugod?" He smirked. "Humanda ka sa akin mamaya, hindi kita

titigilan."

Agad na namula ang mukha ko.

"Lukas!"

"What? It's not as if, Sancho could understand what I just said, right, Sanch?"
Ginulo niya pa ang buhok ni Sancho at saka tinapik ang balikat. Napangiti ako,
tinanong ko sa sarili ko kung ilang version ba meron ang isang Lukas Consunji.
Dalawa pa lang kasi ang nakikilala ko, the gentle one, and the rough one, ngayon
naman nasa harapan ko ang ikatlo - the loving brother. He seemed to love his
brother - nakikita ko iyon sa mga mata niya at sa paraan ng pag-aalaga niya kay
Sancho.
"Hey, Sanch, wanna play habulan?" Tumingin siya kay Sancho. "Si Apple, apple iyong
taya." Sabi ni Luke. Pumalakpak si Sancho.

"Apple, apple!" Hinatak ni Lukas si Sancho para tumakbo. Napapadyak naman siya.

"Ang daya!" Sabi ko pero tumakbo din ako. Hinabol ko silang dalawa. Una kong nahuli
si Sancho pero hinatak ulit siya ni Lukas. "Luke ang daya-daya mo!" Nginisihan niya
lang ako.

"Sanch, hold my hand and we'll ran together!" Sabi pa ni Luke sa kapatid niya.
Napangiti na lang ako. Halata naman na mahal ni Luke si Sancho.

"Taya!" Sigaw ko nang mahawakan ko si Lukas.

"Taya Kuya!" Sabi ni Sancho, may ngiti siya sa labi.

"Taya ako? Madaya ka." Sabi niya sa akin.

"Kuya, Apple apple, kiss."

Sabay kaming napatingin kay Sancho. Pinagdikit niya pa ang dalawang kamao niya -
sumesenyas ng kiss.

"Whoa, I think he is slowly gaining his saneness back." Nakakalokong sabi ni

Lukas.

"Magtigil ka Lukas!" Pinanlakihan ko siya ng mata.

"Hey brother, you want me to kiss Apple, Apple?" He even asked him.

"Kuya, Kiss!" Sigaw pa ni Sancho. Nanlaki ang mga mata ko nang hapitin ako ni Lukas
at hagkan sa labi. Napapikit ako, I kissed him back, biglang pumalakpak si Sancho,
Iat marahil dahil doon kaya biglang ngumiti si Lukas. Lumayo siya sa akin.

"See, I just made my brother happy." He smiled at me, tapos bigla niyang sinabing:

"Taya ka ulit, Apollo!"

"What do you think, Apollo?"

Hindi ko namalayan na nakatayo na pala si Lola Adelina sa tabi ko. Nasa balcony
kasi ako noon at nakangiting pinapanood si Lukas at si Sancho na naglalaro. Hindi
ko talaga maintidihan kung bakit sa araw-araw na kasama ko si Lukas ay nagagawa
niya pa rin akong surpresahin. I have seen different versions of him ever since
Sancho came home. Noong isang araw ay nakilala ako ang nawawalang childhood ni
Lukas, he spent all day building lego block with Sancho, they were laughing
together. Sa bahay, apat na tao lang ang nilalapitan ni Sancho, si Lola, si Nay
Lydia, ako at si Lukas. Sa ngayon, palaging si Lukas ang kasama nito. One time, si
Lukas pa mismo ang nagpaligo dito. I could very well see how much he cares for him.

"Ano po iyon, Lola?" Napakamot ako ng ulo. She smiled at me.

"I had never seen my two grandsons like that." Sabi niya sa akin. Bumuntong hininga
pa siya at saka tumayo sa tabi ko. Now, we were both looking at Luke and Sancho.
"Lukas was very distant, he grew up na siya lang mag-isa habang si Sancho, he was
pampered by his Mom and his Dad habang si Lukas nasa isang tabi. I had tried my
best to reach out to him pero wala. At ngayon, I am happy, Apollo." Hinawakan niya
ang kamay ko. "It is because of you that I am able to see my boys like this - kahit
pa wala si Sancho sa sarili, I am hoping that one day, he'll come back to us."

"Mahal na mahal ninyo po sila." Komento niya. Lola Adelina smiled.

"Of course. Mas lalong masaya kung nandito si Adelaide but, anyways, she's now
happy kung nasaan man siya ngayon. I'm sure she's smiling down at his two
brothers." Madamdaming sabi niya. "Hindi ako nagkamali nang piliin kita." Muling
sabi niya sa akin. Napalunok ako. Matagal ko nang gustong itanong kay Lola ang
bagay na iyon. Hinarap ko siya, I have to get this over and done with.

"Lola, b-buhay pa ba ang deal natin?" I asked her. She smiled even more.

"May pinirmahan kang kontrata, although mahahati lang iyon, sa'yo at kay Sancho."
Sabi nito. She gave me a knowing smile. "Siya nga pala, nakausap ko si Vinny. Apat
na sessions na lang pala kayo at tapos ka na sa kanya and from what I heard she was
really seeing a great development. After ng four sessions, magpa-party ako para
ipakilala ka sa madla at para na rin i-celebrate ang pagbabalik ni Sancho."

Hindi ako nakakibo, ipapakilala niya ako sa madla? Bakit? Kinabahan ako. Ang dami
kong iniisip. Ang sinabi sa akin ni Lola noon, ang nakalagay sa kontrata, si Lukas,
at ang nararamdaman ko para sa kanya. I sighed. Mahal ko si Lukas - mula nang araw
na na-realize kong mahal ko siya - alam kong invalid na ang kontrata. I looked at
lola.

"Null and void na po ang contract natin, Lola Adelina." Sabi ko sa kanya.
Nagpakawala ako ng mahabang hininga at saka muling tumingin sa kanya. Bakas sa
mukha niya ang pagtataka. I gave her a smile. I need to tell her that I am in love
with Lukas at kahit hindi ko na makuha ang gusto niyang ibigay sa akin, okay lang,
sa ngayon kasi mas mahalaga sa akin ang nararamdaman ko at si Lukas.

"What do you mean, Apollo?" Tila naguguluhang tanong niya. Tinapat ko siya,
kailangan ko nang sabihin talaga ang totoo.

"Mahal ko po si Lukas, Lola Adelina." Sabi ko sa kanya. Nakita kong tumaas ang
kilay niya, hinihintay ko nang sigawan niya ako o kaya man sampalin, hinhintay ko
siyang sabihin na hindi ako nararapat para sa apo niya, pero wala akong narinig.

"Pag-isipan mo, Apollo, si Lukas o ang kayamanang maari kong ibigay sa'yo." She
smiled knowingly. "Ngayong nandito si Sancho, mas lalong lumiit ang tsansa na
mapunta kay Lukas ang lahat nang ito, Sancho is the first born, he is the Sole
heir, may mamanahin si Lukas pero hindi kasing laki ng mapupunta kay Sancho. Kaya
kong ibigay sa'yo ang kalahati ng mapupunta kay Sancho, pag-isipan mong mabuti."

"Hindi ko na po kailangan mag-isip." Sabi ko sa kanya. Buo na ang desisyon ko,

tatalikuran ko ang lahat ng ito. "Tatapusin ko na lang po ang usapan natin.
Hihintayin ko na lang pong maging maayos si Sancho. Pero hindi ko na po tatanggapin
ang kahit na anong galing sa inyo. Maraming salamat po sa lahat, Lola." I smiled at
her. Bakas sa mukha niya ang pagkagulat. Nagpaalam akong aalis sa harapan niya.
Gusto ko kasing puntahan si Lukas at si Sancho. Habang naglalakad paalis sa balcony
ay nakita ko si Jane na tumakbo palayo. Kumunot ang noo ko, nakikinig kaya siya sa
usapan namin ni Lola? Kung hindi, anong ginagawa niya sa gilid ng pinto?

"Apollo." Napalingon ako nang marinig ko si Sheena. "Tawag ka ni Sir Luke, kakain
daw kayo." Sabi niya sa akin. Agad akong napangiti. Nagpunta ako sa kinaroroonan ni
Lukas. Nakita kong siya pa mismo ang naglagay ng cake sa plato ni Sancho. Tumabi
ako sa kanila.

"Apple, apple, cake..." Alok ni Sancho sa akin. I smiled.

"Thank you, Sancho." Sabi ko sa kanya. Tumingin si Lukas sa akin. Humiwa siya ng
isa at saka itinapat ang tinidor sa bibig ko.

"Ahh!" Sabi ni Lukas. I opened my mouth and chewed the cake.

"Mmmmm, sarap." Sabi ko. Chocolate cake ang nasa harapan namin. Lukas grinned.

"Mamaya ulitin mo ulit iyan kapag tayong dalawa na lang." He said in a husky tone.
Sinipa ko siya sa paa. He giggled.

"Kuya, airplane!" Sabi ni Sancho. Luke looked at his brother, hawak nito ang
tinidor at saka pinapa-ikot-ikot sa hangin. Natawa si Lukas. Bumaling siya sa akin.

"I am digging this big brother thingy." Sabi niya, I smiled.

"Mahal mo si Sancho noh?" Mabilis kong sabi. Lukas smiled.

"Of course, he's my brother."

Tinapik pa ni Lukas ang balikat nito at saka ginulo ang buhok.

"I just really hope he comes back. Surprisingly, I missed my old grumpy brother,
diba Sanch?"

"Kuya, Apple, Kiss." Tinuro na naman sila nito. Natawa ako

"Na naman? Nakakarami ka na, Sancho ha!"

Luke faced me to give me a peck on the lips, bago pa siya tuluyang lumayo sa akin
ay ngumisi siya

"I could do this all day." He gave me another peck tapos ay sinubuan niya ulit ako
ng cake. I sighed, another Lukas version na first time kong nakita: Lukas, the
sweet one.

----------------------------------

"Luke, ahhh!"

I moaned when I felt Luka's tongue inside my core. He was at it again. Hindi ko
talaga alam kung bakit parang wala siyang kapaguran at kung bakit hindi ako
makatanggi. He has this charm, halik pa lang niya nanginginig na ang tuhod ko.
Whatever he was doing, it just feels so good, there really no doubt about it, Lukas
was really good with his tongue, lips, fingers and his thing. I closed my eyes when
I felt that I was coming down for another body shattering, knee shaking orgasms. I
don't even know how many of that I had this night - I lost count at the fifth one.

"You are so fucking hot, Apollo." He lay beside me and wrapped his arms around my
naked body. I was still catching my breath from that feeling, I took a deep breath.
I was still catching my strength when I suddenly felt his manhood entered my core -
he was still spooning me but he's already inside, he started thrusting. Lukas was
different tonight - he was gentle and warm. I could feel the warmth of his every
move and as we make the best out of this night - I feel like I couldn't get enough
of him.

"Dammit, babe, come with me." He said to my ear. After a while, we both exploded. I
opened my eyes and faced him. He gave me a kiss.
"Is this normal?" Tanong ko sa kanya. Kumunot ang noo niya.

"What?" He was touching my face.

"You, me and this activity every night?" Tanong ko sa kanya. Lukas grinned.

"Babe, kung pwede nga lang din sa umaga, hindi na kita palalabasin." Kinindatan
niya ako.

"Loko!" Sinampal ko ang bibig niya. He just smiled. Maya-maya ay nakita kong
nakapikit na siya. Sa wakas, napagod din si Lukas. Napailing ako, gusto ko na rin
sanang pumikit pero nakadama ako ng uhaw kaya tumayo muna ako at isinuot ang polo
ni Lukas. I got out of my room, dumiretso ako sa hagdanan. Madilim ang paligid.
Tanging ang ilaw lang na nagmumula sa maliliit na ilaw sa sulok ng kisame ang
nagbibigay liwanag sa hagdan na iyon, pero hindi pa rin sapat. Nakahawak ako sa
grills pababa, maingat ang bawat hakbang ko. Natigilan ako nang may marinig akong
mga yabag sa likuran ko. I looked back. Wala namang tao. Pero may narinig talaga
ako.

"Luke?" I called his name. Wala namang sumagot. I took a deep breath. Di kaya may
multo dito sa masyon? Sana naman huwag siyang magparamdam sa akin. Muli akong
humakbang pababa, nagbibilang pa ako.

"One, two, three---ahhhh!" Napasigaw ako. May naramdaman akong mga kamay na walang
habas na tumulak sa akin pababa sa hagdan. Nakabitiw rin ako sa grills. Naramdaman
kong tumama sa katawan ko ang mga baitan, I was bitingmy lower lip because of the
pain I was feeling. Hindi ko na alam kung ilang baitang ang kinabagsakan ko pero
masakit talaga, naramdaman ko na lang na nakahiga na ako sa malamig na marmol.
Masakit ang binti ko, pagti baywang ko. I was crying, gusto kong sumigaw pero
walang boses ang lumabas sa bibig ko.

Nang magmulat ako ng mga mata ay may naaninag akong tao na pababa sa hagdan,
palapit siya sa akin. Ang taong iyon ay nakasuot ng itim na hoodie, hindi ko
maaninag ang mukha niya. Pumatong siya sa akin at mula sa kanyang bulsa ay may
inlabas siyang balison, tinutok niya iyon sa akin.

"Hu-huwa-g-g!" Naiiyak na sigaw ko. Nakita kong pababa na ang kamay niya. Lalo
akong napaiyak. I closed my eyes. Ito na ba iyong katapusan ko?

"Apollo?!"

It was Lukas' voice. Natigilan ang tao sa ibabaw ko, bigla siyang tumayo at tumakbo
paalis. Noon ako napahagulgol.

"Apollo?"

"L-luke!!" Basag ang boses ko nang sumigaw ako. "L-luke!"

-------------------------------

I woke up when I didn't feel Apollo next to me. Lulugo-lugong bumangon ako. She's
gone. Agad akong bumaba ng kama at mabilis na isinuot ang boxers ko. I got out of
the room to look for her. Habang naglalakad ako sa hallway ng mansion ay may
narinig akong kumalabog. I didn't know what it was but I got worried because I
thought of Apollo. Binilisan ko ang lakad.

"Apollo?" I called out. Walang sumagot, pero nakarinig ako ng mga yabag. Kumunot
ang noo ko, walang tao pero may yaba?

"Apollo?!" I called out. Parang nanghina ako nang marinig ko ang basag niyang
tinig. It was Apollo, she was crying.

"L-luke! L-luke!"

I flipped on the lights and from where I was standing I saw her lying on the cold
pavement crying. Mabilis pa sa alas kwatro na bumaba ako ng hagdan para daluhan
siya.

"Apollo, what happened?!" Tiningnan ko siya. I tried helping her out pero dumaing
siya.

"Awwww!" She cried out. Namamaga ang sakong niya. I cursed.

"What the hell happened?" I carried her. She was shaking. Her tears were falling
like waterfalls, bakas sa mukha niya ang takot. Binuhat ko siya patungo sa
bakanteng maid's quarter sa ibaba. I made her sat on the bed and looked at her
face, may pasa siya sa pisngi, I think that she even sprained her arm. Iyak siya
nang iyak.

"Luke... natatakot ako." Halos bulong na lumabas iyon sa bibig niya. I sighed.
Niyakap ko siya.

"You don't have to be scared, Apollo. I'm here now." I said to her. I tried calming
her down, nang hindi na siya umiiyak ay saka ako tumayo.

"Luke, saan ka pupunta?" Mahigpit niya akong hinawakan sa kamay.

"Ikukuha kita ng yelo." Sabi ko sa kanya. "Namamaga na iyong binti mo saka iyong
arms mo." I told her. "Babalik ako agad, okay?" Ayaw niya akong bitiwan I sighed.
"No one's gonna hurt you." Unti-unting lumuwag ang pagkakahawak niya sa akin.
Mabilis akong lumabas ng silid at saka nagpunta sa kusina. I took a pack of ice, a
glass of water and some crackers. Patakbo akong bumalik sa kwarto kung saan ko
iniwan si Apollo and I saw he sitting in the middle of the bed, hugging a pillow.
The sight killed me, she looked so scared.

"Babe, here, drink this." Sabi ko. Kinuha niya ang tubig at saka ininom agad iyon.
Dahan-dahan ko namang hinatak ang paa niya para lagyan ng yelo. I looked at Apollo,
tahimik siyang umiiyak. Hindi ko alam kung umiiyak siya dahil sa sakit o dahil sa
takot.

"Ano bang nangyari?" I asked her. Apollo sobbed.

"M-may, m-may tu-tumulak s-sa a-akin." Sabi niya sa akin. I looked at her. Tumulak?
Someone tried hurting her? I eyed her intently. "Nauhaw kasi ako, I-I was g-going
d-down the stairs noong malapit na ako, bigla na lang may tumulak sa akin."
Sisigok-sigok siya. "T-tapos, noong nakahiga na ako sa lapag, may tao, sasaksakin
niya ako, t-tapos sumigaw ka, u-umalis siya!" Napaghagulgol siya. Naikuyom ko naman
ang mga palad ko. Agad akong tumabi kay Apollo para yakapin siya nang mahigpit. She
was so scared, her body was shaking.

Someone tried hurting Apollo. I felt the need to protect her. I took a deep breath.
Everything that I ever loved, I lose. My parents, my sister, the brother I thought
I had lost that night but he came back and now this woman in my arms - someone was
really trying to mess with me and I want to know who the fuck is that person. I
sighed. Alam ko kung sino man ang gustong manakit kay Apollo, hindi iyon dahil sa
kanya kundi dahil sa akin, someone wanted to take everything away from me but I am
not going to let whoever that was do that.

"I'll protect you." Sabi ko sa kanya, lalong humigpit ang yakap ni Apollo sa akin.
I sighed. "I am going to kill that son of a bitch." I cursed beneath my breath.

------------------------------------

"Sabi ko kay Lola, mula ngayon sa kwarto na kita matutulog."

Muntik ko nang maibuga ang iniinom kong tubig nang maintindihan ko ang sinasabi ni
Lukas. Nasa dining area ako noon at kumakain. Wala si Lola Adelina - mula nang
magkausap kami tungkol sa deal naming ay parang lalo niyang pinapamukha sa akin na
mas mahalaga ang yaman na kaya niyang ibigay sa akin kaysa sa nararamdaman k okay
Lukas. Hindi ko na lang pinapansin ang mga sinasabi niya. Hindi ko alam kung bakit
siya ganoon, para bang ayaw niyang mahalin ko si Lukas.

"Bakit mo sinabi iyon?!" Sigaw ko sa kanya. Iling lang ang isinagot niya sa akin.

"Hindi naman pwedeng hayaan na lang kita doon sa room mo! Baka mamaya bumalik iyong
gustong manakit sa'yo! From now on, you will be sleeping in my room. Ipinalipat ko
na sa mga maids ang mga gamit mo doon. Kahit naman ayaw ni Lola - wala siyang
magagawa kasi gusto ko!"

Another version of Lukas - the childish and stubborn one. I looked at him, he
didn't budge. Mukhang buo na ang desisyon ng loko. I sighed. Wala akong magagawa,
kahit kailan ay hindi ako nanalo sa kanya. Isa pa, natatakot na rin naman akong
matulog mag-isa. Noong isang gabi pakiramdam ko may nakatayo sa dulo ng kama ko,
pakiramdam ko nandoon iyong gustong manakit sa akin. I sighed again.

"Apollo, ayaw kitang mawala." Sabi niya sa akin. "Lahat na lang ng mahal ko
nawawala sa akin, si Mom at si Dad, si Adel, si Kuya, buti nga si Kuya bumali. I
will protect everyone that I love."

Napanganga ako. Iyong mga salitang sinabi niya sa akin - I will protect everyone
that I love - kasama ako doon. Hindi ako makapagsalita - para na rin kasi niyang
sinabi sa akin na mahal niya ako.

I was looking at him.

"Lu-luke, m-mahal mo----"

"KUYA!!!!"

Natigil ako sa pagsasalita nang marinig namin ang sigaw ni Sancho. Agad na tumakbo
si Lukas, kahit uugo-ugod ako dahil sa nabugbog ang binti ko ay pilit akong sumunod
sa kanya. After forty-eight years ay nakarating ako sa kwarto ni Sancho. Nakita ko
si Sancho na kinakalagan ni Lukas, nakatali ang kamay nito sa pole ng kama at iyak
siya nang iyak.

"KUYA! Bad! Bad!"

"Anong nangyari? Who did this to you?" Lukas asked franticly. Nakadama ako ng
takot.

"Bad, may takip, bad siya! Tali ako! Bad siya!" Iyak nang iyak si Sancho. I
swallowed. Inalalayan ni Lukas si Sancho sa kama. Nakakuyom ang mga palad nito.

"This has got to stop." He said. Nang tumingin ako sa mukha ni Lukas ay parang mas
natakot pa ako sa kanya kaysa sa taong gustong manakit sa amin.

"Hindi ako makakauwi ngayong linggo, Nay. Sorry po."

Pinigilan ko ang paghikbi ko. Sa tuwing kausap ko si Nanay sa phone ay napapaiyak

ako. Sa totoo lang kasi ay gustong-gusto ko nang umuwi sa bahay namin. Kung maaari
lang ay doon na ulit ako, sigurado naman ako na hindi ako mapapahamak doon. Alam
kong kapag nasa bahay ako, mas mapapanatag ang kalooban ko pero hindi naman ako
makaalis dahil ayaw pumayag ni Lukas. He was very firm on putting me under his
protection - sabi ko nga sa kanya, parehas lang kaming walang magagawa kapag
dumating ang oras na bumalik muli ang taong gustong manakit sa akin. Sinabi ko na
rin sa kanya na mas kailangan niyang bantayan si Sancho dahil mas kailangan siya
nito. Lukas kept on insisting that he could do both, sa huli, sabi ko na lang na
bahala siya sa buhay niya.

"Opo, Nay, mag-iingat po ako." Sabi ko, pinilit kong pasayahin ang sarili ko. Pilit
kong sinasabi na matapang ako, kung si Jacinto Emilio nga ay hindi umubra sa akin
iyon pa kayang tumulak sa akin sa hagadanan. Kaya lang sa huli naisip ko na iba
talaga kasi kapag buhay na ang gustong kunin - hindi naman ako pinagtangkaang
patayin ni Jacinto. Kahit inis na inis na siya sa akin ay hindi niya ako tinulak sa
hagdan namin at tinutukan ng kutsilyo. Nang matapos ang tawag ay itinago ko ang I-
phone ko sa bedside table ni Lukas. Tinotoo niya talaga ang sinabi niya na doon na
dapat ako matulog sa kwarto niya. I sighed. Our nights were still the same, kahit
nangangamoy danger sa loob ng mansyon, Lukas and I never missed a night together -
except na lang kapag red days - at tuwing nangyayari iyon, frustrated na frustrated
ang loko.

"Miss Apollo..." Lumingon ako at nakita ko si Sheena. Nakangiti siya sa akin,

sinenyasan ko siyang lumapit sa akin.

"Ano iyon?"

"Wala lang. Nami-miss kita eh." Humagikgik ito sabay upo sa tabi ko. "Anong
pinakain mo kay Sir Luke at napaamo mo iyon ng ganoon? Alam mo ba? Kinikilig ako
kapag nakikita ko kayo. He just seems so in love with you."

Napalingon ako agad kay Sheena.

"Paano mo nasabi?" Tanong ko. She rolled her eyes.

"Naku! Seven years old pa lang ako, nandito na ako sa masyon, alam na alam ko ang
ugali ng magkapatid na iyan. Si Sir Luke, babaero siya, ang dami as in super dami
niyang naging babae, pero noong minsang main-love siya, wala tahimik parang ngayon
sa'yo, tahimik siya."

Na-in love si Lukas? Mas lalo akong naging interesado sa sinasabi ni Sheena.
Humarap pa ako sa kanya.

"Nain-love na siya noon?" I cleared my throat. "K-kanino? Nasaan siya?"

"Wala na, may asawa na. Her name was Olivia best friend siya ni Jane. Nain-love si
Sir Luke sa kanya noon. Ang saya nga nila noon, they were the perfect couple saka
noong si Olivia at saka si Sir Luke, ang bait ni Sir kaya lang naghiwalay sila,
ayun."

"Bakit sila naghiwalay?" Tanong ko kay Sheena. Minsan nakakatuwa ang pagiging
madaldal ni Sheena, marami akong nalalamang impormasyon na alam kong hindi ko
makukuha kay Lukas.
"Iyon ang di ko alam, ang narinig ko, nagkabistuhan daw, nahuli daw ni Sir Luke si
Olivia na may iba sa kama. Pero alam mo, hindi ako naniniwala kasi parang wala sa
ugali ni Olivia ang mag-sleep around."

I just nodded. Iniisip ko kung tatanungin ko si Lukas tungkol doon pero bakit ko
siya tatanungin, wala naman akong karapatan, ni hindi ko nga alam kung ano kami.
Hindi ko nga alam kung anong itatawag ko sa amin dalawa. Sinasabi sa akin ng ilan -
pati si Nay Lydia at si Sheena na mahal daw ako ni Lukas, pero parang hindi ko
naman kayang paniwalaan iyon, kahit pa nga gustong-gusto kong maniwala. Hindi ako
pwedeng mag-assume hangga't hindi ko naririnig iyon mula sa kanya.

Biglang bumukas ang pinto, sabay kaming tumingin ni Sheena doon, pumasok si Lukas.
Basang-basa siya ng pawis. He looked at Sheena tapos kumunot ang noo niya.

"Good Morning, Sir!" Sabi nito sabay alis. Natawa naman ako.

"Why was she so happy?" Tanong niya sa akin.

"Baka kumain ng asukal, saan ka galing?" Tanong ko sa kanya. Nagising kasi ako na
wala na siya sa tabi ko.

"Tumakbo, sinama ko si Sancho. We both needed exercise."

"Bakit ako di ako kasama." Sabi ko.

"Nag-e-exercise naman tayo tuwing gabi, hanggang madaling araw pa nga iyon diba?"
Ngumisi siya, binato ko naman siya ng unan. Lukas laughed loudly. Iyong tawang
totoo, tuwing naririnig ko iyon sa kanya ay parang may kung anong mainit na
bumabalot sa puso ko.

He went inside the bathroom, inayos ko naman ang mga unan na ibinato ko sa kanya.
Nang lumabas siya ay nakatapi na lang siya ng tuwalya. I sighed, I don't think I'll
ever be immune seeing his body and those eight pack abs na para bang sa tuwing
masisilayan ko ay nakikipag-usap sa akin. Ngumisi na naman siya.

"Ayoko ha!" Sabi ko sa kanya sabay layo.

"Wala naman akong ginagawa. I'm just going to get some clothes." Sabi niya sa akin
saka nilagpasan ako. I made a face. Muli akong naupo sa kamay, I took out my phone
and texted Alexis - isa pa si Lexy sa mga nami-miss ko. I sighed, sa oras na
matapos ang problema dito sa mansyon, uuwi na talaga ako tutal tapos naman na ang
deal k okay Lola Adelina.

Muling lumabas ng bathroom si Lukas, nakabihis na siya. He was wearing a green gap
polo shirt and a pair of maong shorts, naka-top sider din siya. Tumaas ang kilay
ko.

"May date ka?" Tanong ko sa kanya.

"Oo. Sama ka?" Nginisihan niya ako. Napalunok ako. May date siya? As in totoong
date. I inhaled sharply - sabi ko hindi ako maniniwala sa mga sinasabi sa akin ng
mga tao sa paligid ko kaya lang umasa pa rin ako tapos ngayon na may date pala
siya, nasasaktan ako. I sighed again.

"Ayoko, M.H. ako doon." Sabi ko na lang. Ibinalik ko ang I-phone ko sa table niya
at saka tumayo na rin.

"Saan ka pupunta?" Tila taking-takang tanong niya.

"Lalabas na. Baka hinahanap na ako ni Lola o kaya man ni Sancho."

"Tsk. Hindi ka hahanapin ni Lola, kasama niya si Sancho, may check up siya ngayon
sa doctor."

"Eh basta! May naghahanap sa akin doon sa labas!" Giit ko. Naiiyak kasi ako. Ayoko
lang ipakita sa kanya.

"Sino naman?" He asked again. Bakit pa sa dami ng pagkakataon na mangungulit ito ay

ngayon pa? I took a deep breath.

"Iyong tumulak sa akin sa hagdan, hinahanap niya ako!" Bahagyang tumaas ang boses
ko. Tumalikod ako pero hinablot ni Lukas ang braso ko. "Luke naman eh!"

"Saan ka ba kasi pupunta? Aalis na tayo." Sabi niya sa akin. Binalingan ko siya.
"May date ako, sinong kasama ko, siyempre ikaw. Bihis na."

Bahagya akong napanganga. May date siya, ako iyong kasama niya.

"May naghahanap pa sa'yo?" He asked playfully. I tried hiding my smile.

"Magbibihis na nga."

-------------------------------

"Luke saan tayo pupunta?"

I looked back at Apollo. She was sitting at the passenger's seat looking out the
window. I actually don't know where I should take her. I just feel like she and I -
we both needed a break from everything else inside the mansion. I wanna take her
away and this is the only thing that I thought that might distract her. Alam kong
natatakot siya and I wanna make her feel safe.

"Wherever you want, babe." Sabi ko sa kanya. She looked at me with those innocent
eyes and I just found myself sighing with so much relief.

Apollo had become the reason why I'm breathing. I am in love with her and those
things I did to try make her suffer, it didn't matter anymore because with or
without my inheritance, I would still want her in my life.

"Huy!" Nagulat ako nang bigla niya akong tapikin. I looked at her. "Sabi ko
nagugutom na ako. Kumain naman tayo."

"Okay, where do you wanna eat?" Tanong ko sa kanya. I looked around if there are
any restaurant near, pero wala.

"Sa Karenderia ni Aling Linda." Muli akong tumingin sa kanya. She was looking out
the window at doon nakita ko nga iyong signage ng karenderia ni Aling Linda.
Hinatak niya pa ang manggas ko. "Park mo na, gutom na ako."

Hindi ko alam kung ipa-park ko ang sasakyan pero inulit niya na gutom na siya so I
just gave in. Sabay kaming bumaba ng sasakyan, tumakbo siya sa loob. Apollo is
really spontaneous, hindi ko maisip kung anong tumatakbo sa utak niya.

"Luke, halika na!" Kumaway pa siya. Sumunod ako sa loob, she took my hand at saka
pilit akjong hinatak. The place wasn't new, may mga tao na rin doon and they are
all feasting on the food inside that place. Sa harapan ko, may mga stainless
container na naglalaman ng ulam, may takip ang mga iyon but I just don't feel
comfortable here.

"Anong gusto mo?" Baling sa akin ni Apollo.

"Are we really gonna eat here?" Naiilang na tanong ko. She raised a brow. Napakamot
ako sa leeg. "I could just take you to a fancy dine in. Wag dito, we don't know
kung saan nila kinuha iyan." Nalukot pa ang mukha ko. Apollo just shook her head.

"Dito tayo kakain. Manahimik ka diyan!" Pinanlakihan niya ako ng mata. Binalingan
ni Apollo ang babae sa counter. The woman was weird, she was looking at me with her
mouth a bit open. Ano kayang problema?

"Ate, bulalo, anim na kanin, isang tokwa't baboy." Sabi niya. I don't even know
what she was ordering. "Ay, ate may kangkong saka bagoong, gusto mo iyon diba,
Luke?" Tiningnan niya ako. "Iyong kinain mo sa resort." She smiled. Tumango na lang
ako.

Hinatak na naman ako ni Apollo, naupo kami sa table malapit sa bintana. She was
still smiling.

"Are we really gonna eat here?" Tanong ko sa kanya.

"Oo nga! Huwag kang makulit!" Napahagikgik pa siya. Tumingin siya sa paligid. "Dito
ko rin dinala si Lola noong gabing nakilala ko siya eh."

That caught my attention. I never asked her or Grandma how they met. I just stayed
still and listened to her as she talks about the night she met Grandma.

"Naalala ko, nagyayaya pa siya sa Jollibee." Tumawa siya. "Noong natapos kaming
kumain, iniuwi ko siya sa bahay, nilinisan, binihisan saka pinatulog, noong
nagising ako kainabukasan wala na siya."

"Nilinisan, binihisan? How the hell did you meet Grandma?" I asked out of
curiosity.

"Nagpanggap siyang matandang pulubi." Hinawakan niya ang pisngi ko at iginiya ang
mukha ko sa kanan, may itinuro siyang lugar. "Doon ko siya nakita, kalalabas ko
lang noon sa ospital, binato siya ng piso noong bata kaya naawa ako, tinulungan ko
siya." She sighed, may ngiti sa mga labi niya. "Hindi ko naman alam na hindi pala
pulubi si Lola. Imagine my shock when two days later dumating sila Robert sa bahay
ko para iharap ako kay Lola."

I was looking at her. Ang ibig sabihin, Apollo didn't have any idea who my
grandmother was until she told her and that she didn't plan this thing - coming in
their lives and maybe she also didn't know about his brother.

"Si Sancho, how did you meet him?" I asked her. Nagkibit balikat siya.

"Sa Mental Institute. Dinala siya doon ng mga social workers, matagal kasi siya sa
ospital wala daw pamilyang kumpkop kaya dinala sa amin. Naalala ko noon, sugatan
siya, ang dami niyang pasa sa katawan. Sabi nga noong doktor namin, malamang daw
pinahirapan ng husto si Baby Boy kaya daw nagkaganoon siya."

"How did you found out he was Sancho?" I asked again.

"Si Sheena, pinakita niya kasi iyong picture ng kapatid ninyong babae. Tapos
nahagilap ko sa wallet niya iyong picture ni Sancho."

So she didn't plan all of these? Ibig bang sabihin totoo rin ang sinabi niya sa
akin sa resort noon na wala siyang interes sa pera ng pamilya ko?

Ibig sabihin walang rason para pigilan ko ang nararamdaman ko because Apollo - like
what I had always seen her was as pure as white and as innocent as the clear skies.
I looked at her adoringly, I love her and I wanted to tell her that ever since I
realized that I love her, pero may takot ako dahil hindi ko alam ang motibo niya sa
pamilya ko at sa akin. I sighed, a long hard sigh. I feel so relief.

"Hmm?" She was looking at me still.

"Gutom na ako." Sabi ko sa kanya. Natawa siya. Dumating naman iyong order namin. I
was still looking at her. Tumayo siya para tumabi sa akin. Tuwing kaming dalawa
lang ay sinusubuan niya ako palagi and this was one of those moments. Malambing si
Apollo, maasikaso pa and I really think I am lucky to have her.

"Say ahh..." Sabi niya. I opened my mouth. Habang kumakain ay parang naluluha pa
ako. Now that things between us are clear, parang gusto ko namang isigaw ang
nararamdaman ko para sa kanya. After a while natapos kaming kumain. She held my
hand again and as I looked at her, I had tightened my grip. In my head I was saying
that I will never let her go. I had been alone for a very long time - iyong unang
babaeng minahal ko, iniwan ako basta - at ngayon, hindi ko hahayaang mangyari iyon
kay Apollo...

----------------------------

"Akala ko ba uuwi na tayo?"

Bumaling ako kay Luke nang mapansin kong ibang daan ang tinatahak ng kotse niya.
Pamilyar ang daang iyon sa akin. Bigla akong na-excite. Muli akong tumingin sa
kanya.

"Diba you missed your mom? I'm taking you."

Bigla akong natawa nang malakas - sa totoo lang ay naiiyak ako pero ayokong umayak
sa harapan niya kaya mas pinili kong tumawa. Bigla akong lumapit sa kanya at saka
hinagkan siya sa pisngi.

"I love you na talaga!" I said excitedly. Luke just smiled. Kahit masaya ako ay may
kaunting sakit din akong naramdaman nang hindi siya sumagot. Kahit kailan naman ay
hindi ko hinintay na sumagot siya ng "I love you, too." Pero umaasa ako, sayang
kasi.

Luke parked the car in front of our house, mabilis akong bumaba at saka pumasok.
Sigaw ako nang sigaw.

"Nay! Nay!"

Bumukas ang pinto at humahangos na lumabas si Nanay. Bakas ang pagtataka sa mukha
niya. Niyakap ko siya ng mahigpit at saka pinugpog ng halik sa mukha.

"Nay, I miss you, I love you Nanay!" I hugged her tightly tapos ay muli ko siyang
hinalikan.

"Naku naman, Apollo!" Sabi niya. "Hindi na ako makahinga sa ginagawa mo." Lumayo
ako sa kanya, natatawa pa ako. "Miyerkules pa lang anong ginagawa mo dito? Akala ko
ba hindi ka makakauwi?" Sunod-sunod na tanong niya. Pasimpleng tiningnan ko si
Lukas, nakatayo siya sa may gate. "Kasama mo pala si Lukas, pumasok ka dito."

Sabay kami ni Nanay na pumasok sa bahay, nakasunod sa amin si Lukas, pagdating ko

sa sala ay bigla akong napanganga.

"Oo nga pala, nakalimutan kong banggitin na nandito si Gene."

"Hi Apollo." He smiled at me. May dala siyang roses and chocolates. I swallowed
hard. I looked back at Lukas, madilim ang mukha niya, nakatitig siya kay Gene.

"G-gene, a-anong ginagawa mo dito?" Tanong ko.

"I was calling you, pero di ka sumasagot. I didn't know that you don't live here
anymore." Lumalakad siya papalapit sa akin habang sinasabi iyon. Nang nasa tapat ko
na siya ay ibinigay niya sa akin ang roses and chocolates na dala niya tapos ay
hinagkan ako sa pisngi. Sa sobrang gulat ko ay hindi na ako nakagalaw.

"Lukas, pwede bang tulungan mo muna ako sa kusina? Magpapaligaw lang si Apollo,
este mag-uusap lang sila ni Apollo." Natatawang sabi ni Nanay. Walang kibo si Lukas
na sumunod kay Nanay. Ni hindi siya lumingon pero dama ko ang galit niya. Oo, galit
siya. I swallowed hard.

Pinaupo ko si Gene.

"Kamusta, baby girl? It's been so long." He said smiling. I bit my lower lip.
Kailangan ko nang saktan si Gene - ayoko man ay kailangan na hindi naman kasi
pwedeng ganito. The more na pinapatagal ko, mas lalo siyang umaasa. "Apollo?"

"Gene, baby boy, sorry..." Ibibalik ko sa kanya ang mga bulaklak na bigay niya. He
was still smiling pero alam kong naintindihan niya kung anong ibig kong iparating.

"Sabi ko na nga ba." He said. "I guess I lost my chance again."

"Gene, Sorry." Sabi ko. He nodded. Tumayo na siya. "Aalis ka na?"

"Oo naman, Apollo. Pero is it okay if I hug you the last time?" Sabi niya sa akin.
Tumayo na rin ako, ako na ang yumakap sa kanya tapos ay nagpaalam na siya. I
sighed. Alam kong nasaktan ko siya pero naniniwala ako na makikita niya rin iyong
para sa kanya. Siguro kung hindi dumating si Lukas sa buhay ko, si Gene ang kasama
ko ngayon. Ginusto ko naman talaga si Gene, kaya lang si Lukas ang minahal ko.

Tahimik na pumunta ako sa kusina. Naroon si Lukas at tinutulungan si Nanay magluto.

"O, nasaan si Gene?" Tanong ni Nanay.

"U-umuwi na po." Sabi ko sa kanya.

"Inaya ko pa naman na dito na maghapunan. Sabi ni Lukas, dito saw kayo matutulog.
Ayusin mo na iyong kwarto niya, magluluto pa ako." Nakangiti si Nanay. Tiningnan ko
naman si Lukas, madilim ang mukha niya. Napalunok ako. I turned my back and that
was when I heard Nanay said...

"Lukas gusto mo bang tulungan si Apollo?"

Seconds later, kasunod ko na si Lukas. Tahimik kaming umakyat sa taas. Dalawa lang
ang silid doon. Iyong akin at iyong kay Alexis. Ang kwarto ni Nanay ay nasa ibaba.
Binuksan ko ang pinto ng kwarto ko. Sumunod si Lukas sa akin. Nang nasa loob na
kami ay hinarap ko siya, I saw him locked the door.

I swallowed hard when I saw how mad he was.

"L-luke... ano kasi..."

"What?!" He roared. Nagulat ako. He moved closer and grabbed my hair.

"Luke..." Hindi naman masakit. Nakapalupot lang ang buhok ko sa kamay niya pero
natatakot ako dahil ang dilim-dilim ng mukha niya.

"How many times to I have to remind you that you are MINE and NO ONE CAN EVER TOUCH
WHAT'S MINE?!!" He hissed against my lips.

"Wala naman iyon eh!" Sigaw ko. Tinulak niya ako sa kamay. He looked so frustrated.

"Tang ina naman! Wala pero niyakap mo! You even called him Baby boy! Akala ko si
Kuya lang ang Baby boy! That's okay with me because he's my brother but that guy! I
don't even know who he was! Sabihin mo nga sa akin Apollo? Ilang lalaki ang
kailangan kong ipa-salvage bago mo maintindihan na akin ka lang!"

"Ipapa-salvage mo si Gene?!" Nanlalaki ang mga mata ko.

"I can do that, if I want too. I am that cruel. I want that man out of your life!"

"B-bakit?" Tanong ko. I bit my lower lip.

"Kasi nagseselos ako, di pa ba malinaw? I'm in love with you!"

Nakangiti ako. Bakit? Kasi sabi ni Lukas mahal niya ako, so that makes everything
between us mutual. Hindi na kailangan ng pangalan ng kung anuman ang meron kami
basta masaya ako at sa tingin ko ganoon rin naman siya. I looked at him, he was the
one washing the dishes, noong una hindi ko alam kung marunong siya talaga pero sabi
niya tinuruan daw siya nang yaya niya dati. Natapos akong magpunas ng lamesa.
Lumabas ako ng kusina at saka pinuntahan si Nanay, nanonood siya ng tv, tinabihan
ko siya at saka niyakap.

"Apollo, ang laki-laki mo na panay ka pang nakasiksik sa akin." Sabi niya sa akin.
Natawa na lang ako. Mula noon hanggang ngayon kapag nakaupo si Nanay gusto kong
palaging nakasiksik sa kanya. Hanggang ten fourteen years old ako katabi ko si
Nanay sa pagtulog.

"Nanay, sabi ni Lukas mahal daw niya ako." Bulong ko kay Nanay.

"Alam ko, sinabi na niya sa akin iyon noong nasa resort tayo." Mahinahong sabi ni
Nanay sa akin. I looked at her. Sa resort? But that was a month ago! My eye
widened. Nasa resort pa lang mahal na ako ni Lukas?

"Tapos na po akong maghugas ng plato." Naulinigan ko si Lukas sa likuran naming ni

Nanay. Nakangiti siya sa amin. Umupo siya sa sofa sa tapat naming ni Nanay. Muli
akong yumakap sa nanay ko, habang si Lukas nakinood na rin sa amin. Matagal kami sa
ganoong ayos, panaka-naka ay nag-uusap kaming tatlo pero mas nakatuon ang atensyon
naming sa palabas. Maya-maya ay kinalabit ako ni Nanay.

"Pollo, iyong boyfriend mo tulog na." Noon ako tumingin sa kinauupuan niya.
Nakasandal ang ulo niya sa sofa at nakapikit na ang mga mata niya. Napagod siguro
ang mokong. Tumayo ako at saka tinapik siya sa balikat.

"Luke, Luke, gising." Sabi ko. He stirred. Nagmulat siya ng mata at saka tumingin
sa akin. "Lika na, matulog ka na sa taas." Sabi ko. Nagpaalam na siya kay Nanay,
sabi ko kay Nanay babalik pa ako. Ngumiti lang siya. Hinawakan ko ang kamay ni
Lukas at saka niyakag siya sa itaas.
"Napagod ka?" Tanong ko. Tumango na lang siya. Nang makapasok kami sa silid ay agad
siyang humiga sa kama. I looked at him. "Luke, totoo iyong sabi mo kanina? Mahal mo
ako."

Bigla siyang natawa. Nagmulat siya ng mukha.

"Bakit? Kinilig ka?" Sabi niya. Umingos ako. He sat on the edge of the bed tapos ay
pinaupo niya ako sa lap niya. I smiled at him. He wrapped his arms around my waist.

"Luke di pa pwede, gising pa si Nanay." Bulong ko nang magsimulang gumapang ang mga
kamay niya sa loob ng damit ko. He grinned.

"Then, don't scream." He whispered. I swear kinilabutan ako. Kausap niya pa lang
ako, hindi na ako makahinga. "Did you lock the door, babe?" He trailed down kisses
to my shoulder.

"Hmnn, oo.. Lukas...." I closed my eyes when he bit that sensitive part of my neck.
Humarap ako sa kanya. "Sagutin mo muna iyong tanong ko."

"Ikaw nga di mo sinabi iyong I love you." Sabi niya sa akin. He planted a kiss on
my color bone. "You haven't said I love you for two nights now, babe. I am
waiting." He caught the hem of my shirt and he took that off. He unclasped my bra
and he put the palm over my naked breasts.

"Luke, si Nanay..." Sabi ko. He grinned again.

"Basta huwag kang sisigaw..." Sabi niya. I sighed. I didn't even realize that I am
a screamer until now. Hindi ko kasi mapigilan, he makes it impossible to not
scream. He started teasing the side of my left breast, his other hand was massaging
the right on. I bit my lip, my breathing was becoming irregular. My mouth parted.
Nagsisimula na naman siya.

Lukas carried me. He made me sat on the bed habang siya nakatayo sa harap ko. He
started taking of his clothes and moments later, nakikipag face to face na naman
ako sa eight pack abs niya. Kusang umangat ang kamay ko para haplusin iyon.

"Favorite ko ito." Nakangising sabi ko. Lukas just smiled back. He took my hand and
slid it down the garter of his boxers.

"Pull it down, babe." I swallowed hard. I obeyed his order; I slowly pulled down
his boxers and just like the jack in the box, his thing spurt out. My eyes widened.
Again, I questioned myself how the hell did that thing fit inside me. "Touch me,
Apollo." Sabi niya, I looked up first, he nodded as if he was telling me that
things will be okay so I did touched him. He closed his eyes.

"Masakit?" Tanong ko. He shook his head.

"That feels good. Stroke it faster." He ordered. I was looking at his reaction and
somehow, seeing how much pleasure he had on his face fire me up even more. I moved
closer to him, I kneeled in front of him, I opened my mouth and tried putting him
inside me. I heard Lukas groaned.

"Fuck, Apollo!" He hissed. He cupped my face and a not a moment later he was
thrusting in and out of my mouth. "Fuck, Apollo, you feel so good! Dammit!" Maya-
maya ay hinawakan niya ako sa balikat. He pulled me up and pushed me to bed. I
could see fire in his eyes.

"Babe that feels so good." Sabi niya sa akin. He bent down and planted my lips a
light kiss then he started going down. Pinigilan ko siya.
"What? What?" He asked. "Apollo, sexy time na, bawal ang interruptions." Sabi niya
sa akin. I grinned at him.

"I wanna try to be on top again." I said in a small voice. I saw him raised a brow
pero humiga rin siya at saka pinaibabaw ako sa kanya. I placed myself on him, I
held his manhood in my hand and tried putting it inside me, we both groaned when he
was finally inside. My hands were on his abs.

"Luke, gosh! So good!" I bit my lower lip. Tinakpan niya ang bibig ko. Humahagikgik
siya.

"Si Nanay, baka marinig ka niya." He chuckled. He sat up, ngayon magkaharap na
kami.

"Ahhhh...." Sabi ko.

"Move babe..." Sabi niya sa akin. "I'm gonna kiss you para di ka maingay." Sabi
niya sa akin. I moved. He kissed me. I was going at it for minutes until I felt my
walls tightened around him. Dumiin ang pagkakahawak ko sa braso niya, napangiwi
siya dahilan para tapusin niya ang paghalik sa labi ko. I felt myself coming down.

"Ahhh!" hindi ko napigilan, I screamed and it was loud.

"Shhhh!" Lukas put his palm on my mouth. "Your Mom might hear us."

"Sorry." I gave him a cute smiled. Napailing siya. I started moving again while I
was at it, nakarinig ako ng mahinang katok sa pinto. Kasunod noon ay ang boses ni
Nanay.

"Apollo? Lukas?" Napanganga ako. Lukas was trying so hard not to laugh. "Apollo
bakit ka sumigaw?"

"Ahhh? Po? Ano kasi, nalaglag po ako sa kama pero nay okay lang ako! Umalis pa po
kayo, please?!" Sabi ko. Namumula na ang mukha ni Lukas kakapigil sa halakhak niya.

"Akala ko naman kung ano, sige goodnight na. Ingatan mo ang Bataan!"

Lukas burst out of laughter!

"If only Nanay knew, matagal nang bumagsak ang Bataan, right babe?"

I rolled my eyes and started moving up and down again.

----------------------------

Kinabukasan na kami umuwi ni Lukas. Hindi ko alam kung ilang beses akong tinanong
ni Nanay tungkol sa Bataan ko, si Luke naman pasimple lang, alam kong nakikinig
siya sa amin ni Nanay kaya heto ngayon, tawa siya ng tawa habang nagmamaneho pauwi.
Hindi na ako nakatiis, hinampas ko siya sa balikat.

"Tawa ka nang tawa." Naiinis na sabi ko.

"You should've seen your face while you were talking to your mom!" Sabi pa niya. I
just rolled my eyes. Kahit na iniinis niya ako ay hindi pa rin noon kayang takpan
ang kasiyahang nararamdaman ko. Hindi pa rin kasi nabubura ang katotohanan na mahal
niya ako. Mahal ako ni Lukas at nagselos siya kay Gene kahapon. Kapag naaalala ko
na nagselos siya at sinabi niya sa aking in love siya sa akin, para akong maiihi na
hindi ko maintindihan - kinikilig ako.

"I love you, Luke." I told him. He nodded. He took my hand and kissed it.

"I love you more." Tinapunan niya ako ng tingin, ang saya ko talaga, para akong
nasa cloud 9.

We arrived at the mansion fifteen minutes later. Sinalubong kami nI Robert at ni

Nay Lydia at si Jane. Bigla na lang akong kinabahan nang makita ko ang pag-aalala
sa mukha ni Nay Lydia.

"Lukas, saan ba kayo galing?" Garalgal ang tinig na tanong niya. Agad na kumunot
ang noo ni Lukas.

"Bakit po? May nangyari ba?" Puno ng pag-aalalang tanong niya.

"Si Sancho, nasa ospital ang alaga ko!" Napahagulgol si Nay Lydia.

"What happened?!" Lukas voice boomed. Tumingin siya kay Robert. "Si Lola?"

"Nasa ospital rin. They are hurt." Sabi ni Robert. "Even Sheena's hurt, Miss Cai."
Sabi niya sa akin.

"Si Sheena? Ano bang nangyari?!" Tanong ko. Hinawakan ko ang kamay ni Lukas.

"Hindi namin alam, si Sancho, nakita na lang siyang walang malay sa silid niya.
Nalingat lang ako sandali, pagbalik ko napahamak na si Sancho. Ang lola mo naman
natagpuan din sa kwartong walang malay, sabi ng mga doktor may nakitang lason sa
inumin niya, mabuti at nakita siya kaagad ni Robert." Paliwanag ni Nay Lydia sa
amin. Kinabahan ako. Lumalala ang sitwasyon, pati si Lola nadadamay na.

"Si Sheena? Ano pong nangyari kay Sheena?"

"Nasaksak siya. She was with Sancho last night. I had a feeling she tried
protecting Sancho kaya siya ang napuruhan."

Walang sabi-sabing hinatak ako ni Lukas papasok ng sasakyan, bago ako tuluyang
makasakay ay narinig ko si Jane na sumigaw.

"Sir, sama ako!" Lumulan siya sa likod habang ako naman ay naiiyak sa sobrang
takot. Bakit ba nangyayari ito? I felt Lukas' hand touched mine.

"Don't be scared. I'm not gonna let anything happen to you."

Somehow, I knew Lukas would do everything he could just to keep me safe. Di

sinasadyang napatingin ako sa rearview mirror, kitang-kita ko si Jane na nakatitig
sa mga kamay naming ni Lukas, Suddenly I remembered what she said to me at the
library. Bigla akong kinabahan, binawi ko ang kamay ko at saka tumingin sa labas ng
sasakyan.

Dumating kami sa ospital. Halos takbuhin ni Lukas ang hallway. Nagpunta muna kami
sa nurse's station para itanong kung saan ang silid ng Lola niya pati ni Sancho.
Nasa third floor sila, pati na rin si Sheena. Luke and I ran together holding each
other's hand, si Jane nasa likod naming. We reached Lola Adelina's room pero wala
siya doon. Agad naming pinuntahan ang silid ni Sancho at doon namin nakita si Lola
na umiiyak.

Nanghina ako. Bakit umiiyak si Lola? Di kaya.

"Granma?" Lukas called out. Hinatak niya ako papasok. Nakita ko si Sancho na
nakapikit. Lola Adelina looked at us, she was crying, pero nang makita niya kami ni
Lukas ay ngumiti siya.

"Apollo, Lukas." She reached out both of her hands. Naka-hospital gown pa si Lola,
nakaupo siya sa wheel chair, sa tabi niya ay ang swero niya at ang nurse na babae.

"Luke, si Sancho..." She said in between sobs. Lukas held Lola's hand tapos ay
tumingin siya sa kama kung saan naroon si Sancho.

"Sanch?" He looked at Lola again. "Lola, what happened?"

"Hey bro."

Napanganga ako. Boses ni Sancho iyon. Hindi na siya boses bata at buo niya nasabi
iyon. Lukas - I guessed he felt the same way, dahan-dahan niyang nilingon ang
kapatid niya.

"Sancho?" Kunot na kunot ang noo niya.

"I'm back." He said. "Thanks to that hooded person who hit my head hard." Nakapikit
ang isang mata nito pero nakangiti. Walang sabi-sabing niyakap ni Lukas ang kapatid
niya. Lola Adelina sobbed. Hinawakan niya nang mahigpit ang kamay ko at saka
humagulgol.

"Sancho's okay." Paulit-ulit na sabi ni Lola. "My grandsons are okay."

-----------------------------

"Hi, Sheena..."

Inilawit ko ang ulo ko sa pintuan ng silid ni Sheena. Iniwan ko na sila Lola sa

kabilang silid, mas kailangan kasi nila ng time together. Si Jane, hindi ko
maintindihan kung bakit hindi siya makapasok sa loob ng kwarto ni Sancho, nasa
labas lang tuloy siya at naghihintay.

Pumasok ako sa sild ni Sheena at naupo sa kama niya. Gising na siya, kanina kasi
nang sumilip ako, tulog pa siya.

"Hi, Miss Apollo." Halos bulong na lumabas iyon sa bibig niya. Hinawakan ko ang
kamay niya.

"Buti naman okay ka na. Tinakot mo ako." Ngumiti ako sa kanya.

"Mas natakot ako, pero wala, kailangan ako ni Sir Sancho." Ngumiti siya. Napatango
na lang ako. Huminga ako ng malalim.

"Sheena, okay lang ba kung magtatanong ako? Ano bang nangyari?" I asked her. Sheena
closed her eyes, fear was written all over her face.

"Ewan ko, basta nadatnan ko na lang si Sir Sancho sa kwarto, he was struggling,
iyak siya nang iyak ang naisip ko lang noon, kailangan kong ilagtas si Sir,
sasaktan kasi siya, noong sumigaw ako, bigla na lang niya akong sinaksak, ayon na
iyong huli kong naaalala." Humikbi siya. "Akala ko mamamatay na ako. Naisip ko
iyong nag-iisa kong kapatid, si Nanay saka si..." She took a deep breath.
"Sino?" Tanong ko sa kanya. Sheena just smiled.

"Iyong taong mahal ko." She smiled. "Sa tingin ko siya din iyong dahilan kaya buhay
pa ako. Ayoko pa siyang iwan." Sabi niya sa akin. Tumango na lang ako. Niyakap ko
si Sheena habang nakahiga siya, iyak siya nang iyak. Bigla kong naalala ang babaeng
sumubok manakit sa akin.

"May hood siya, sabi ni Sancho naka-hood iyong pumukpok sa ulo niya."

Kumunot naman ang noo ni Sheena.

"Paano niya nalaman iyon?"

"Sancho's back. Sabi ng doktor na nakausap namin kanina baka nakatulong daw iyong
pagkakapalo sa ulo niya para maialis siya sa trauma stage."

Bigla na lang napaiyak si Sheena. Humagulgol siya. Takang-taka man ako ay inalo ko
siya. She was crying pero may ngiti sa labi niya.

"Sheena?" I asked her.

"Masaya lang ako, Miss Apollo. Okay na si San... Si Sir Sancho, okay na siya."

I was caressing her head when the door opened. Iniluwan noon si Lukas, kunot na
kunot ang noo niya.

"Akala ko kung nasaan ka na. Sabi ko wag kang lalayo sa akin diba?" Agad siyang
nakahawak sa kamay ko. I just smiled. Binalingan niya ski Sheena.

"Thank you for saving, Sancho, Sheena." Ngumiti si Luke kay Sheena. "But I have to
take Apollo away now. Hindi siya pwedeng mawala sa paningin ko. I've asked a bunch
of security for you, lola and Sancho. You guys will be okay."

Nagpasalamat si Sheena kay Lukas, sabay kaming lumabas ng silid. Jane stood up when
she saw the two of us.

"Sir, uuwi na po ba tayo?" Jane asked him.

"Kami, uuwi. Ikaw mag-taxi ka." He said to her. Napailing ako, bakit na ang cruel
ni Luke sa iba?

"Luke dapat di ka ganoon kay Jane, diba naging girlfriend mo siya." Sabi ko. Lukas
glared at me.

"She was just some woman I used to sleep with. Ikaw ang girlfriend ko. And let's
not ever talk about her. Nakakawalang gana." Mariing sabi niya. I just sighed. As
much as I love Lukas, minsan nagugulat pa rin ako sa mga ipinapakita niya. Nang
nakasakay na kami sa kotse ay saka siya bumaling sa akin. He gave me a soft smile.

"Do you believe that I could be your dark knight in a shining black armor?" He
asked. Tumango ako. Naisip kong hindi bagay kay Luke maging basta knight in shining
armor lang.

"I love you, Apollo."

I sighed. I so love my life now....

"It's like I forgot some things that I needed to remember. All I could see are
fragments, is that even possible?"
I was inside Dr. Nathaniel Varres' clinic. Grandma was there too, we took Sancho to
the neurologist for some tests he needed to take - I think it has something to do
with his trauma. Sabi niya, alam niya daw na may nangyari sa kanya noong gabing
maaksidente siya. He said that he woke up at a certain hospital and he was sure
that someone took him - someone he knows but he forgot.

"That's possible, pero hindi natin matatawag na amnesia ang nangyari sa'yo, Mr.
Consunji." The doctor sighed. "It's just the normal reaction of a person who was in
a state of trauma for a long time." He sighed again. "May memories ka ba noong nasa
trauma state ka?" Tanong pa nito. Sancho fell silent. Humawak sa braso ko si
Grandma. Mas kinakabahan pa yata siya kaysa kay Sancho. I noticed that Sancho was
looking at me.

"I remember Luke, my brother taking care of me." He was smiling. "I also remember a
woman teaching me the Apple song just to make me remember her name and some other
nurses who took care of me at the mental institute. I don't know how long I was in
there, I wasn't aware of the time but Grandma said I was gone for a long time."
Sancho explained. Umiiyak si Lola. I know that she was as affected as Sancho. Ako
man ay apektado, hanggang ngayon kasi ay nasa blaming myself part of the situation
pa rin kasi ako, kung hindi kami nag-away ni Sancho nang gabing iyon ay hindi siya
maaaksidente, hindi siya mawawala, wala sana kami dito. I sighed again.
Ipinaliwanag pa ng doctor ang mga dapat gawin. Apparently, Sancho still needed to
go to therapy para mas mapadali ang pagbalik ng fragments ng memory niya. The
doctor dismissed us afterwards. Inalalayan ko si Lola habang palabas kami ng
clinic, si Sancho naman ay inaalalayan ng nurse.

Habang naglalakad kami pabalik sa silid niya ay nakita ko si Jane na nakatayo sa

hallway, she looked at our direction at ganoon na lang ang panlalaki ng mga mata
niya. Napahinto ako.

"Jane!" I called her. Paalis na kasi siya, wala siyang nagawa kundi ang huminto at
bumalik sa amin. Dahan-dahan siyang lumakad papunta sa akin.

"G-good morning, Doña Adelina, Sir Luke...." Dahan-dahan siyang bumaling sa kapatid
ko. "S-sir S-sancho..."

Sancho smiled at her.

"What are you doing here? I told you to look after Apollo o pati iyon hindi mo
magawa?" Gigil na gigil na sabi ko. Hindi talaga nag-iisip ang babaeng ito.

"Sir, kasi naman she left, she said she wanted to go to Sheena's room, I went after
her, but Sheena's mom threw me out." Paliwanag niya. Pinanlakihan ko siya ng mata.

"If I told you to look after Apollo, you will look after her no matter what
happened!" Bahagyang tumaas ang boses ko. Hinawakan ako ni Lola sa braso.

"Lukas, ang boses mo, masyadong malakas." Sabi niya sa akin. I took a deep breath.
Sinenyasan ko ang isang nurse na alalayan si Lola, nagpaalam ako sa kanila at saka
tinungo ang daan patungo sa silid ni Sheena. Walang sabi-sabing binuksan ko ang
pinto at doon ko nga nakita si Apollo. May kandong siyang batang babaeng kulot na
kulot ang mahabang buhok. Kumunot ang noo ko. She was smiling so wide while she was
combing the little girl's hair.

I cleared my throat.

"Ay! Si Sir Luke!" Napasigaw si Sheena. "Mga bata, alisto, wag kayong magulo!"
Nakahiga pa rin si Sheena sa hospital bed, pero may kulay na ang mga pisngi niya.
Bahagya ko siyang nginitian, isinara ko ang pinto at nakita ko pa ang isang batang
lalaking sa tingin ko ay kasing edad din ng batang kandong ni Apollo.

"Tapos na kayo?" Apollo asked me. I nodded.

"Bakit iniwan mo si Jane? Diba sabi ko sa'yo huwag kang lalayo sa kanya? And who's
that girl?" Tanong ko sa kanya at tinuro ang batang babae. Apollo smiled.

"Anak ni Sheena. Can you believe it? She has twins!" Agad akong tumingin kasy
Sheena.

"I didn't know you have kids already."

"Oo, sir, kambal sila, si Yza at si Yto." Pakilala niya sa mga bata. Tumango na
lang ako. Bumaba na ang batang babae sa kandungan ni Apollo tapos ay tumayo na
siya. I took her hand, sabay kaming nagpaalam kay Sheena. Apollo kissed the kids
goodbye tapos ay lumabas na kami.

"Bakit ba nakakunot na naman iyang noo mo?" Tanong niya sa akin. Binitiwan ko ang
kamay niya.

"Paano ang tigas ng ulo mo! Sabi ko sa'yo huwag kang lalayo kay Jane hangga't wala
ako! Apollo, the culprit is still on the loose! Pwede bang makinig ka muna sa
akin?!" Ang tigas ng ulo niya. Malinaw na malinaw ang bilin ko sa kanya kanina na
hintayin ako sa silid ni Lola pero hindi na naman niya ginawa. Hindi niya ba
naiintindihan na nag-aalala ako sa tuwing wala siya sa tabi ko?

I took a deep breath.

"Nakaka-frustrate kang kausap!" I hissed at her. Pinamaywangan ako ni Apollo.

"Kung ikaw komportable kang kasama mo iyang si Jane pwes ako hindi! Hindi ko pa rin
nakakalimutan iyong lintik na mga litratong pinakita niya sa akin na kasama ka!"

Naumid ang dila ko. For the first time in my life - I couldn't speak in front of a
woman. I just looked at Apollo. Naniningkit ang mga mata niya at hindi ko alam kung
bakit nakakaramdam ako ng kaba. She crossed her arms.

"Kung gusto mo, kayo na lang ni Jane ang magsama, bahala ka sa buhay mo!" Tumalikod
siya sa akin. I shook my head. I can't believe that we are fighting over my
secretary. Sinundan ko siya.

"Apollo." Tawag ko sa kanya. "Apollo!" Hindi niya ako nililingon, nagpatuloy siya
sa paglakad hanggang sa makarating kami sa labas ng ospital. Binilisan ko ang
paghabol sa kanya. I grabbed her arm tapos ay dinala ko siya sa kotse ko. Hindi
naman na siya pumalag pero hindi pa rin siya nagsasalita. I drove her to the
mansion, nang makarating kami ay sinalubong kami ng mga kasama sa bahay tulad ng
palagi nilang ginagawa. I took Apollo to our room. Wala pa rin siyang kibo na umupo
sa kama.

Pumasok ako sa walk-in-closet at mula doon, kinuha ko ang isang box, dinala ko iyon
sa kanya.

"Ano iyan?" Nakataas ang kilay na tanong niya.

"That box contains everything, every picture, every video tape I had with all of
the women I was with."

Her eyes widened in disbelief.

"Sex scandal mo?!!"

Natawa ako.

"No silly. It's just a private video I keep as a remembrance." Hindi ko pa

natatapos ang sinasabi ko ay binuksan niya ang kahon, isa-isa niyang nilabas ang cd
at pinagbabali iyon.

"Ang mayak-manyak mo. Nakakainis ka, may paganto-ganto ka pa! Ikikiskis ko iyan iyo
sa hasaan!" Sabi niya, tumingin pa siya sa akin. "Huwag kang aangal, sisirain at
itatapon ko ito lahat! Ayoko ng may ganito ka, masama ito eh."

I sighed. Hindi naman ako nagagalit sa kanya. I was just looking at her while she
breaks the cd's and the pictures. I find it amusing, actually. I sat beside her,
tinulungan ko pa siya, she stopped.

"What are you doing?" She asked me. I just continued breaking the cd's.

"I'm with you now, and these things don't matter at all." I said to her. "I wanna
be better because you make me want to be a better person. Gusto kong bumagay sa'yo
and if I have this, parang mismatch tayo. Ganoon kita kamahal."

Napadaing ako nang bigla akong kurutin ni Apollo sa tagiliran.

"Ang landi mo!" Bigla siyang humagikgik. I smiled too. Apollo's laugh makes my
heart leap every time I hear it. Bigla ay sumeryoso ako.

"Hindi ka ba natu-turn off?" Napangiwi ako. Isinenyas ko ang box. Apollo made a
face.

"Nagawa mo na iyan eh, hindi ko na pwedeng baguhin iyon saka mahal kita, kung
anuman iyong dati mo, tanggap ko na iyon, basta wala na lang ulit na ganito." Sabi
pa niya. Tumango ako.

"Thank you, babe." Muli na naman niya akong kinurot.

"Landi." Sabi niya. "Tayo ba walang ganito?" Pilyang tanong niya. Napatitig ako sa
kanya. Binabali niya ang cd. "Ano, tayo ba may ganito? Sabihin mo na sa akin tapos
panoorin natin bago ko sirain pero pagkatapos noon, break na tayo."

Napanganga ako.

"Hoy!"

"Ha? Wala. I wouldn't do that to you." Mabilis kong sagot.

"Buti naman. Pero manyak ka pa rin!" Sigaw niya tapos ay sinabyan ng halakhak. I
sighed. Hindi ko alam kung anong gagawin ko kapag nawala si Apollo.

----------------------------

"Mas lalo akong dapat magpa-party dahil bumalik na ang apo ko at maayos na sila ni
Lukas ngayon!"

Naulinigan ko si Lola Adelina nang umagang iyon habang kausap niya si Miss Laviña.
Huling session na naming ni Miss Laviña, ang sabi niya sa akin, pino na daw akong
kumilos and I have became the lady she wanted me to be. Napapakamot na lang ako ng
ulo kapag sinasabi niya iyon, sa totoo lang kasi ay wala naman akong nakikitang
pagbabago sa sarili ko.
Nakalabas na sina Lola sa ospital, hindi pa nga lang siya bumabalik sa trabaho, mas
inuubos niya ang oras niya kay Sancho, halatang miss na miss nito ang apo niya. Si
Lukas naman ay busy sa pagpapa-review ng lahat ng cctv footages sa loob ng mansion.
Ngayong bumalik si Sancho ay mas lalo siyang naging determinado sa paghahanap ng
gumawa noon sa kapatid at sa lola niya. Si Sheena, nakabalik na rin siya sa trabaho
kahit na sinabi ko na kay Lola na hindi ko na kailangan ng assistant dahil void na
ang kontrata namin ay pilit pa rin niyang ibinalik sa akin si Sheena.

Nang umagang iyon ay nasa library ako, kasama ko si Sheena at nagbabasa ako ng
libro na pinababasa sa akin ni Miss Laviña, naroon din si Lola at masayang-masaya
siya habang nagke-kwento.

"Sheen, kamusta si Yza at Yto?" Tanong ko sa kanya. Agad na nagliwanag ang mukha
niya.

"Ayun, makukulit pa rin, Miss Apollo. Si Yza, gusto ka ulit makita. Sa tingin ko
she likes you eh."

"Ilang taon ka na ba? Hindi ko kasi na-imagine na may anak ka na tapos kambal pa."
Sabi ko. Sheena just smiled.

"Twenty-seven."

"Tapos seven years old sila?" Tanong ko. "Ang aga mo nag-asawa." Sabi ko. Sheena
just smiled at me.

"Single mom ako. Wala akong asawa."

"Nasaan iyong tatay ng kambal mo?"

I think, Sheena was about to say something when the door opened, iniluwa noon ang
magkaptid. Tulad ng dati nakakunot na naman ang noo ni Luke.

"Tingnan mo itong baliw na ito, nakasimangot na naman." Bulong ko.

"Matagal ka yatang di nakikita, Miss Apollo." Humagikgik si Sheena. Sinipa ko siya

sa paa. "Aray! Totoo naman, Miss Apollo, kinikilig ako kapag tinitingnan ka ni Sir
Luke!" Tawa siya nang tawa. "Naku, kailangan ko na yata talaga ng boyfriend."
Natawa na rin ako. Muli kong tiningnan si Lukas.

Ang dami kong nalaman sa kanya nitong mga nakaraang araw pero ang pinakamatindi sa
lahat ay ang mga cd at pictures na magkasabay naming sinunog. I knew that he could
be rough, mean and insensitive pero hindi ko naisip na kaya niyang gawin iyon. I
guess we all have our own flaws. Tinanong ko siya nang gabing iyon, kung bakit niya
ginagawa iyon, he simply said that it made him feel more satisfied about the
woman,, iyong babae naman daw alam din na ginagawa niya iyon. I shrugged. Hindi ko
maintindihan kung bakit pero ni hindi ako natakot sa kanya, siguro nga ay ganoon ko
siya kamahal kaya tanggap ko ang lahat sa kanya.

Napansin kong lumabas si Lola kasama si Miss Vinny.

"Ayan na, ayan na, lalapit na si Sir Luke, nakikilig na naman ako!" Impit na sigaw
ni Sheena, bigla ko siyang binatukan. "Aray! Hello, Miss Apollo, nasaksak ako diba?
Two weeks ago!"

"Diba sa tagiliran iyon hindi sa ulo!" Pinanlakihan ko siya ng mata.

"Inaaway yata ni Apple, Apple iyong assistant niya."

Natigil kami nang magsalita si Sancho. Sabay kaming tumingin ni Sheena sa kanila,
nasa likuran ko na pala si Lukas. Kahit na bumalik na sa katinuan si Sancho, hindi
pa rin nagbago ang tawag niya sa akin.

"Ay, ano..." Biglang sabi ni Sheena. "Aalis na ako, baka hinahanap ako ni Nay
Lydia." Mabilis pa sa alas kwatro na tumayo si Sheena at saka lumabas ng pinto.
Luke sat beside me.

"Apollo." Tawag niya. Seryoso ang mukha niya. "Mag-iingat ka kay Sheena." Sabi niya
bigla. Naupo rin si Sancho sa kabilang side ko. "Sancho and I had a feeling that
she might be the culprit."

"What?" Nagtatakang sabi ko. "Bakit?" Binalingan ko si Sancho. "Niligtas ka niya

diba? Siya iyong nasaksak imbes na ikaw!"

"Acting. I think she planned everything." Sabi ni Sancho sa akin. "Look, Luke and I
reviewed the cctv footages at sa tuwing may mangyayaring kakaiba ay nandoon siya."

"Remember the time you fell of the stairs?" Sabi pa ni Lukas. "She was here, she
wasn't supposed to be here nang gabing iyon, pero nandito siya. Iyong time na
tinali si Sancho, nandito siya noon, we saw the footage of her climbing down the
stairs."

"At iyong time na masasaksak ako, she was there, ang galing noong timing," Madilim
ang mukha ni Sancho.

"Hindi, hindi si Sheena iyon." Sabi ko sa kanila. Somehow, kahit wala akong
ebeidensya, alam kong hindi si Sheena ang gumagawa ng kababalaghan sa bahay na ito.
I looked at the two. "Si Sheena din ba ang naglason kay Lola?"

"We asked Robert, siya ang inutusan na magdala ng gamot ni Lola nang gabing iyon."
Sagot sa akin ni Lukas.

"Siya?" Tanong ko. "Pero diba, si Robert ang may hawak nang lahat ng gamot ni Lola,
so bakit biglang si Sheena ang nagpainom sa kanya?" I challenged them. Basta
naniniwala ako na hindi si Sheena iyon.

"Don't worry, babe, kasama si Robert sa pinaghihinalaan namin ni Sancho." Sabi pa

ni Lukas. Tumango na lang ako. "Basta mag-iingat ka kay Sheena. May itinatago
siyang sikreto at alam kong may kinalaman iyon kay Lola."

Tumahimik ako. Matibay ang paniniwala kong hindi si Sheena iyon. Hindi talaga siya.

---------------------------

Dalawang linggo ang mabilis na lumipas. Naging busy ang lahat sa paghahanda ng
welcome party para kay Sancho. Masayang-masaya si Lola Adelina, ngayon ko lang siya
nakitang masaya. I was standing near the stairs when I felt a pair of arms wrapped
itself around my waist. Alam ko na agad kung sino iyon.

"Huy, Lukas, ano ka ba?" Tinampal ko ang braso niya. He kissed my neck. Walang
sabi-sabing hinatak niya ako papasok sa silid niya.

"Luke, tinutulungan ko si Lola sa baba eh." Sabi ko. He grinned. Walang sabi-sabing
nagubad siya ng t-shirt. "Ay gumaganoon!" Sabi ko. Napahagikgik ako. Hinapit akong
muli ni Lukas.
"Miss na miss na kita. Two days na, babe eh." Sabi niya sa akin. I rolled my eyes.
He became busy these past few days madalas nakakatulog na ako sa kakahintay sa
kanya, kapag nagigising naman ako ay wala na siya. Palagi niyang kasama si Sancho,
pinaiimbestigahan kasi nila si Robert at si Sheena - na hanggang ngayon talaga ay
naniniwala akong walang kinalaman sa mga pangyayari sa bahay na ito.

Lukas claimed my lips for a fiery kiss. I kissed him back with the same passion and
intensity. He carried me to bed tapos ay walang anu-ano'y binato niya ako sa kama.
Bahagya pang tumama ang ulo ko sa headboard.

"Ugh, Lukas!"

"Sorry, babe." He grinned. Piece by piece he took of his clothes, he climbed the
bed and ripped my shirt and bra apart. I moaned. Mula nang maging boyfriend ko si
Lukas, kumonti ang underwear at t-shirt ko. He was now unbuttoning my jeans after
that he slid down my lacey underwear. Pumalakpak pa siya nang makita niya akong
hubad. Natawa naman ako, pilyo talaga siya kahit kailan.

He held my knees and spread my legs apart, after a while, I felt him in there. I
closed my eyes. My mouth automatically parted when I felt his magical tongue inside
me, licking me like there's no tomorrow.

"L-luke..." I moaned his name. I felt him writing something in there. He was
actually spelling his name! I moaned loud when he was shaping the letter O. "L-
lukas, ahhhh, Lukas!"

"Ah babe, you're so wet." Sabi niya saka pumantay sa akin. He kissed me again and
that was when I felt him positioned himself inside me, before he moved, he wrapped
my legs around his waist and the he started moving. I grabbed his hair, I don't
really know why it feels this goo, but it does and I don't think I'll ever get
enough of him.

After a while, he collapsed above me, we were both catching our breath.

"Grabe ka." Sabi ko sa kanya habang humahagikgik.

"Hindi ka pa ba sanay? I love you." Natawa siya. "Nakalimutan kong sabihin kanina.
Sorry, babe." Kinurot ko siya sa tagiliran.

"I love you too." Sabi ko naman. He hugged me tight.

"Tulog muna tayo, para mamaya sa party, recharged. Pinagod mo ako." Sabi niya sa
akin. I just rolled my eyes. Ako pa ngayon ang nagpagod sa kanya. I closed my eyes.
I really like the feel of his warmth right after making love, ewan ko, I just feel
so safe...

-------------------------------

Nauna akong nagising kay Lukas. Nang tingnan ko siya ay tulog na tulog pa rin siya.
Naisip kong ipaghanda siya ng pagkain, mid-lunch in bed kumbaga. Hindi ko kasi alam
kung kumain na siya. Nag-ayos ako at saka bumaba. Hinanap ko si Nay Lydia sa kusina
pero si Jane ang nadatnan ko roon.

"May kailangan ka ba?" Tanong niya sa akin. Hindi ko pa rin siya kinakausap
hanggang ngayon. Hindi pa rin kasi ako komportable sa katotohanan na may nangyari
sa kanila nI Lukas noon tapos nagtatrabaho pa rin siya para sa pamilya nito.
Nilagpasan ko siya. Binuksan ko ang ref nang bigla siyang magsalita.
"Masarap ba si Lukas?" Tanong niya sa akin. Alam kong may malisya ang tanong niya.
"I must know, ako ang nauna."

Binalingan ko siya.

"Ikaw man ang nauna, pero sinabihan ka ba ng mahal kita?" Di ko mapigil ang pagtaas
ng kilay ko. Akala ko ay matitinag siya pero hindi. Ngumisi siya sa akin.

"Sinasabihan ka nga ng mahal kita, pero sigurado ka bang totoo iyon?" She grinned
even more. Hindi ako nakahuma. "Huwag kang masyadong lumipad ng mataas Apollo Cai,
dahil baka maging masyadong masakit ang pagbagsak mo sa putik na pinanggalingan
mo."

Walang anu-ano'y tinalikuran niya ako. Hindi ako mapakali. Anong ibig sabihin ni
Jane sa mga salitang binitiwan niya? May alam ba siya na hindi ko alam? Ipinilig ko
ang aking ulo at saka pinaghanda na lang si Lukas ng pagkain. Kung anuman ang
sinasabi ni Jane alam kong dapat kong ipagwalang bahala iyon. Iniinis niya lang ako
dahil ako na ngayon ang kasama ni Lukas at hindi siya. Tama ganoon lang iyon.

---------------------

Marami nang tao sa welcome party ni Sancho. People from the elite world were all in
the Consunji's mansion mingling with each other. Nakatayo ako sa may balcony kasama
si Sheena. Sheena was wearing lime green one shouldered, knee-length dress,
nakalugay lang ang buhok niya habang ako naman ay naka aqua blue, strapless gown na
si Lukas mismo ang namili.

I was nervous. Kanina lang ay katabi ko si Luke pero ngayon ay nawala na siya sa
tabi ko, hinatak kasi siya ni Lola Adelina, kailangan daw kasi na magkasama ito at
si Sancho.

"Sheena, ang ganda mo." Sabi ko sa kanya.

"Ikaw din Miss Apollo." Sabi niya sa akin. Kanina ko pa napapansin na tahimik siya

"May problema ka ba?" Tanong ko sa kanya.

"Wala po. Medyo masama lang ang pakiramdam ko." Sabi niya. Mukhang ayaw naman
niyang pag-usapan. Nagkibit-balikat na lang ako. Muli ay itinuon ko ang atensyon ko
sa mga tao sa ibaba. I saw Sancho walking in the middle of the garden, holding some
girl's hand.

"Sino iyon?" Tanong ko.

"Iyon si Miss Madeline, long time g-girlfriend ni Sir Sancho." Sabi niya sa akin.
Napatango na lang ako. Muli ay parang ayaw pag-usapan ni Sheena ang mga bagay-
bagay. Tumahimik na lang ako. Maya-maya ay narinig ko si Luke.

"Babe, come, magsasalita na si Lola, after that ipapakilala ka daw niya." Sabi niya
sa akin. Hinatak niya ako. Bakit ako ipapakilala ni Lola? Tapos na ang usapan
naming dalawa. Nakarating ako sa harapan ng garden, naroon din si Sancho, kasama
ang babaeng nagngangalang Madeline. I was standing next to Lukas, ngiting-ngiti
siya tapos ay ang higpit-higpit ng hawak niya sa kamay ko.

Maya-maya ay nagsalita na si Lola.

"Good evening, ladies and gentlemen, the board members of Consunji Empires, I am
here, so happy to be here, because finally, after a long time, matatawag kong buo
na muli ang aking pamilya. You see, I have two grandsons, you both know them, Lukas
and of course Sancho, ang buong akala natin ay nawala na si Sancho and Lukas and I
were left broken hearted but now, a miracle happened and he's here now."

Nagpalakpakan ang mga tao. Naiiyak na naman si Lola. Nakita kong bumaling siya sa
akin at saka ngumiti.

"And I wanted to thank the woman who brought both of my grandsons back to me." She
said, "Both because, right now, I could see Lukas - and the real man that I had
always believe that he is." Humikbi si Lola. Hinawakan ko ng mahigpit ang kamay ni
Lukas.

"I love you, Luke." I said smiling.

"I love you too."

"You see, I had a deal with this woman." Sabi ni Lola. Napatingin ako sa kanya. "I
told her na ibibigay ko sa kanya ang lahat ng yaman ko kung hindi siya mai-in love
sa apo ko."

I felt Lukas looked at me. Puno ng pagkabigla ang mukha niya.

"But a month ago, she told me na null and void na ang kontrata naming dahil mahal
na niya ang apo ko." Namula ang mukha ko. "I even tempted her, sabi ko kaya kong
ibigay sa kanya ang kalahati ng lahat ng pwede kong ibigay sa magkapatid but she
had already made up her mind. At dahil doon, I was confident enough na talagang
mahal niya si Lukas."

Lalong humigpit ang hawak ni Lukas sa kamay ko. Naiiyak naman ako. Medyo nakakahiya
kasi ang sinasabi ni Lola.

"Pero siyempre, what's a deal without a little challenge? I on the other hand told
Lukas to make her fall for him para maibalik sa kanya ang dapat kong ibibigay kay
Apollo."

Napalunok ako. Parang may mali. I looked at Lola Adelina, nakangiti pa rin siya,
then I looked over at Lukas. Parang nag-init ang mukha ko. Lola told him to make me
fall for him? Anong ibig sabihin noon?

Pinaglaruan lang ba niya ako?

"But...." Lola's voice was caught in the middle when a video showed at her back.
"What's that? Robert what's that?" Lola asked. I looked at the projector and I saw
Luke's face, he was talking to the camera.

"Lola, after tonight, you will take back everything you said. I'm getting back
what's mine and I will never let that bitch Apollo, take that. Papatunayan ko na
gold digger siya." It was Luke, he was inside a cottage. Napaiyak ako, parang alam
ko na kung anong mangyayari at tama nga ako.

I sobbed hard when I saw him taking me that night. It was my first time - that
night he made love to me on that cottage. Binitiwan ko ang kamay niya.

"What the hell?!" Lola's voice rose. Nagsimula nang magbulungan ang mga tao. Hindi
ko na kaya. I ranaway. My tears were falling like crazy. Pinagtitinginan ako,
nanaliliit ako. Bakit ganito?

"Apollo!" I heard him. Naabutan niya ako sa may labas ng front door. Niyakap niya
ako mula sa likuran. "Apollo, magpapaliwanag ako. It's not what you think!"
Sinampal ko siya.

"Tinanong kita! Tinanong kita kung meron! Nagsinungaling ka sa akin ang kapal ng
mukha mo!"

"Apollo, hindi naman ganoon iyon! Sabi mo iiwan mo ako kapag meron, I tried telling
you but I was so scared of losing you. I thought I got rid of it."

"Pinaglaruan mo ako!" Sigaw ko. "Lahat iyon, ginawa mo, lahat ng ito ginawa mo para
sa pera! Putang ina lang, Lukas! Kaya kitang tanggapin! Pikit mata kong tinatanggap
kung ano ka noon pero kung ginagago mo lang ako, mamatay ka na!" I sobbed hard.

"Apollo, please makinig ka sa akin. Please." He tried holding my hand. Muli ko

siyang sinampal.

"Pinili kita kasi akala ko totoo ka. May pa dark knight, dark knight ka pa,
sasaktan mo lang din pala ako. Sana hindi na lang kita nakilala!"

Tinulak ko siya, I ranaway from him, nang lumabas ako ng mansyon ay tumakbo na ako
palayo sa bahay na iyon. I could still hear him, hindi pa ako nakakalayo. Tatawid
sana ako pero bago pa ako makatawid ay may sasakyang mabilis na dumating, napasigaw
ako. Lukas pulled me to him.

"Bitiwan mo ako, putang ina sabi nang bitiwan mo ako!"

"Masakit pa ang pagbagsak, Apollo Cai?"

Natigilan kaming pareho ni Lukas nang marinig naming ang boses ni Jane. Lumabas
siya sa sasakyan. She was smiling evily.

"You!" Lukas said. Umakto siyang sasampalin ito.

"Sige saktan mo ako at sasaktan ko dina ng babaeng iyan!" She yelled. "I tried
killing her para mawala siya sa landas mo like everyone else, Lukas, pero ayaw
niyang mawala! Para siyang pantal, balik nang balik."

My eyes widened.

"Ikaw ang tumulak sa akin sa hagdan!" I exclaimed.

"At ako rin ang nagkulong kay Sancho, I was the one who tortured him, ako rin ang
papatay sana sa magaling na kapatid ni Lukas pero ang nakakainis na babaeng iyon
bigla siyang dumating!" She said to us.

Hindi na shock sa akin ang nangyayari. I guess I had always felt na si Jane ang
saralin. Nakita kong bigla siyang sinakal ni Lukas.

"Why the fuck would you do that!?"

"Because I want to give everything to you, Lukas! Mahal kita at lahat ng

nakakasagabal sa kasiyahan mo ay kaya kong tanggalin even if that means killing
your whole family!"

"What?!" Napaluha ako.

"Okay naman,I dispatched your brother, si Lola na lang ang problema pero dumating
ang babaeng iyan. Mahal na mahal kita Lukas, kahit na nagkanda-leche-leche ang
pamilya ko dahil sa'yo, mas pinili pa rin kitang mahalin."
Umiling ako. Hindi ko kaya ang naririnig ko. I took one last look of Lukas and Jane
saka ako tumakbo. Nakadama ako ng pandidiri. Jane almost killed Luka's brother and
she planned on killing Lola too, tapos ay ito naman ang nangyari sa akin.

"Apollo!" I heard Lukas' voice. Hindi ko na hinayaang mahuli niya pa ako. Sumakay
ako sa taxi at doon, nag-iiyak ako. I cried like there's no tomorrow. How can my
dark knight in a black shining armor turned out to be a very bad warlock?

I hate Lukas, I hate Jane, I hate the world they were in.
I wanted so much to go after Apollo but right now my gut was telling me to take
Jane home and make her suffer for what she did. She had confessed every crime she
ever did at iyon ang ginawa ko. I love Apollo, I will make things right with her
but I have to deal with this first.

"Luke, ako na lang ang nandito. Mamahalin mo na ako." She said to me. I felt
disgusted. Hinila ko ang kamay niya at saka dinala sa loob ng mansyon, kumunot ang
noo ko nang makita kong nagkakagulo na ang lahat. I saw Madeline holding Lola, she
looked so scared.

"Anong nangyari?" I asked Madeline - Madeline is Sancho's girlfriend. I am glad

that they're finally back together. Kahit kausap ko si Madeline at mahigpit pa rin
ang pagkakahawak k okay Jane - I won't let her get away.

"Robert tried to shoot Lola with a gun." Naiiyak na sabi ni Madeline. I looked back
at Jane.

"Magkasabwat kayo!" Pinanlakihan ko siya ng mata. Kinaladkad ko si Jane at saka

dinala siya sa loob ng silid ko. I took out the ropes inside my closet at saka siya
tinali sa paa ng kama.

"Lukas, mahalin mo na ako." Sabi niya na tila nag-uutos. I looked at her.

"I will deal with you later, bitch!" Singhal ko sa kanya. Tumakbo ako pababa.
Nakita kong pumapasok na ang mga pulis sa sala. I looked for my brother, nakita ko
siyang hawak si Robert sa mga kamay.

"Sancho!" I ran to him.

"He's the culprit." He told me when I got near him. Tiningnan ko si Robert. After
all thise years na nagsisilbi siya sa pamilya ko, siya ang traydor. He grineed at
the two of us.

"Hindi man ako nagtagumpay patayin ang Lola ninyo, nasira pa rin ang pamilya ninyo.
That's for making my brother's life a living hell." Sabi niya habang ngising-ngisi
sa amin. Hindi ko siya maintindihan, bago pa man ako makapagtanong ay dumating ang
mga pulis para hulihin si Robert. I also took one of the officers inside my bedroom
para ituro si Jane.

Mabilis ang mga pangyayari nang gabing iyon, at marahil dahil na rin sa pera ng
pamilya kaya madaling naipakulong si Jane at si Robert. Apparently, Jane and Robert
were related, uncle ni Jane si Robert, Robert's brother was Reginaldo Lopez - ang
dating business partner ni Dad, the same man na pinagbintangan noon sa ambush ni
Dad which turned out to be true - hindi nga lang ito napakulong pero namatay naman
ito sa sobrang hirap ng buhay nila.

Ayon kay Jane, planado ang lahat, ang pagpasok nila sa buhay naming, ang pagkuha ni
Robert sa tiwala ng Lola ko, pero pinagpipilitan niya na mahal niya akong totoo. It
may be true but I didn't care, galit na galit ako kay Jane because I found out, she
told us that she was the one who set up Olivia - my first ever girlfriend - that
night I caught her sleeping with someone. Jane said that she drugged Olivia and
things went accordingly to her plan. Wala akong ibang naramdaman sa kanya kundi
pagkamuhi. I really wanted to kill her with my own hands.

Nagsampa si Lola ng kaso sa kanilang dalawa. That night, we went home, I was
feeling more anxious than ever, gusto ko nang makita at makausap si Apollo.
Magpapaliwanag ako sa kanya. That video was never meant to be shown to public pero
iyon ang nangyari.

"Lukas, saan ka pupunta?" Lola aske me when she saw that I was about to leave.
Kabababa ko lang ng sasakyan pero aalis na ulit ako.

"Lukas just let her be." Utos ni Sancho sa akin. I looked at them.

"Hindi pwede. Kailangan ko nang makausap si Apollo." Giit ko sa kanila. Lumapit sa

akin si Sancho, hinawakan niya ako sa balikat at saka pilit na hinahatak papasok sa
loob.

"Let her be, kahit ngayon lang." Sabi ni Lola. Bigla ako napaiyak. I didn't care if
my brother and my grandma would see me like this, I just really feel so bad about
myself, about Apollo. Pakiramdam ko kapag pinalampas ko ang pagkakataong ito
ngayong gabi ay tuluyan na siyang mawawala sa akin, ayoko siyang mawala. She's my
life, the reason why I am alive, the reason why I wake up every moment of everyday,
si Apollo lang at hindi ko kayang mabuhay kapag wala siya.

I knew how silly it was, I don't even like her the first time I met her, pero
ngayon, ngayon alam kong hindi ako mabubuhay sa oras na mawala siya sa akin.

"Lukas tumayo ka diyan, ayusin mo ang sarili mo!" Sigaw ni Sancho sa akin. "Ayusin
mo muna ang gulo bago ka gumawa ng hakbang para bumalik si Apollo sa'yo. Ayusin mo
ang sarili mo."

Umiling ako. Nakasalampak lang ako sa lupa, sa harap ng kapatid ko at ng Lola ko. I
was crying my heart out, I wanted so much to ran after her. Bakit ko ba kasi ginawa
iyon? I should've told her the truth when she asked me, kung naging totoo lang ako,
sana hindi ganito kalaki ang gulo naming ngayon. Tinakpan ko ng dalawang palad ko
ang aking mukha. I was sobbing hard.

"I want her back!" I exclaimed.

"You will get her back but you have to fix this mess first, Luke." Tinapik pa ni
Sancho ang balikat ko. Much as I want to be impulsive right now, alam kong tama ang
kapatid ko. Kailangan ko munang ayusin ang gulong sinimulan ni Jane bago ko bawiin
si Apollo at ang pagmamahal niya sa akin.

Pero saan ako magsisimula?

--------------------------------

Hindi ko alam kung paano ako nakauwi sa bahay naming nang gabing iyon. Ni hindi ko
alam kung nabayaran ko ba ang taxi driver. Basta ang alam ko, iyak lang ako nang
iyak, sinalubong ako ni Nanay noon pero tumakbo ako sa loob ng bahay papasok sa
bathroom at saka nahiga sa malamig na tiles para umiyak lang. Ni hindi na ako
nakapagbihis. I was still wearing the gown I was wearing; I was still lying on the
cold tiles, letting my tears fall na para bang wala nang bukas.

Ang sakit-sakit na para na akong manhid.

"Apollo..."

Narinig ko si Lexy pero hindi pa rin ako tumayo. Maski si Nanay hindi ako nagawang
patayuin. Isang buong araw na akong ganoon, hindi ako kumakain, ni hindi ako
umiinom. Parang ayoko na, gusto ko na lang na basta na lang ako kainin ng lupa o
kaya man mamatay na lang ako basta. Ang sakit-sakit ng ginawa sa akin ni Lukas.

Minsan na lang ako magmahal, nagkanda-leche-leche pa ang buhay ko. I was sobbing,
siguro mamamatay ako sa dehydration, iyak lang ako nang iyak pero hindi ako umiinom
ng tubig.

"Apollo." Hindi ako gumalaw, maya-maya ay nakita ko na lang si Lexy na nakahiga sa

tabi ko, nakadapa kasi ako, habang siya nakahiga ng maayos, tumagilid pa siya at
saka pinahid ang mga luha ko. "Apollo, halika na." Sabi niya sa akin. Umiling ako.
I didn't want to talk or say anything, I just wanna stay like this and be gone
forever. Lexy pushed back the hair on my face.

"Naaalala mo noong buhay si Tatay? Kapag umiiyak ka, anong ginagawa niya sa'yo?"
Tanong ni Lexy. Lalo akong napaiyak. "Sinasabi ni tatay na ang batang umiiyak,
pangit."

Hindi ako nagsalita.

"Kaya wag ka nang umiyak." Hindi ako nakinig. I just cried and cried while she
tries her best to comfort me. Ang sakit-sakit kasi, sana niloko na lang ako ni
Lukas, sana nambabae na lang siya o kaya man nakipag-sex na lang siya sa iba, pero
hindi, kailangan talaga niyang gawin sa akin iyon. That was the most embarrassing
thing in my life. Ibinigay ko sa kanya ang lahat ng sa akin, pati sarili ko, pero
binaboy lang niya ako at ang buong pagkatao ko.

"Ano bang nangyari?" Lexy asked. I bit my lower lip. I didn't want to but in the
end, I said the words that's been on my mind since last night.

"Na-Maricar Reyes ako." Bigla na lang akong humagulgol. Lexy stared at me for a
while. Iniangat niya ang ulo ko at saka ipinatong sa dibdib niya. Hinayaan niya
akong umiyak nang umiyak.

"Shhh, Apollo, wag ka nang umiyak." Sabi niya sa akin.

"Ano bang masama ang ginawa ko? Bakit nangyayari sa akin ito? Nagmahal lang naman
ako, hindi ba pwedeng kapag nagmahal ka, mahalin ka na lang at hindi na masaktan
pa?" Humihikbing sabi ko.

"It's the pain and the struggles that make love last, Apollo. No matter how hard it
is or how wrong it is, or how painful it is, it makes the love last longer and the
lovers stronger."

Hindi ako makapagsalita, ibig sabihin ba ni Lexy na iyong nangyari sa akin at kay
Lukas, it's bound to make us stronger?

"Pero, Lexy, bin-binaboy niya ako!" Lalong lumakas ang pag-iyak ko, iyon naman ang
totoo. Binaboy ako ni Lukas, hindi pa siya nakuntento na pinaniwala niya ako sa mga
bagay na hindi naman pala totoo, binaboy niya pa ako. Dignidad na lang amg meron
ako, pati iyon ninakaw niya pa sa akin.
I sobbed hard, hindi na ako makahinga.

"Lexy ang sakit-sakit, ayoko na. Gusto ko nang mawala na parang bula." Sabi ko
habang sumisinghap-singhap, nakita kong naluluha na rin si Lexy.

"Iiwan mo kami ni Nanay dahil doon?" She gasped. I cried even harder. "Apollo maski
ano pang nangyari sa'yo at sa kanya, tatanggapin ka naming kasi kapatid kita, mahal
kita, mahal ka ni Nanay."

I kept quiet. Naisip ko rin na tama siya. Oo nasasaktan ako pero kung iisipin, mas
masasaktan si Nanay kung naririnig niya ako.

"Nadapa ka ngayon. Apollo, kailan ka babangon?" Tanong niya sa akin. I thought

about what she had said. Hindi ganoon kabilis mawawala ang sakit, alam ko iyon pero
tama si Alexis, hindi ibig sabihin na dahil masakit, magpapakalunod na lang ako, na
dahil masakit titigil ang mundo ko. Pinahid ni Alexis ang mga luha ko.

"Halika na." Sabi niya sa akin. Nauna siyang tumayo, inalalayan niya ako, yumakap
ako sa kanya. Lexy took me under the shower, suot ko pa rin ang gown na iyon.
Pinatalikod niya ako para ibaba ang zipper noon.

"Simulan natin ang moving on sa paglilinis ng katawan, Apollo." Sabi ni Alexis.

Binuksan niya ang dutsa. Naramdaman ko ang pagtulo ng malamig na tubig sa katawan
ko. I was still crying, pero wala na, tanggap ko na, tama si Lexy, kailangan kong
gumalaw, hindi ko i-stuck ang sarili ko dahil lang kay Lukas.

I sighed. I just wished that the water could wash the pain away...

I just wish...

---------------------------------------

"Maghahanap na lang ako ng bagong trabaho." I sighed habang kaharap ko si Nanay.

"Balik private hospital po muna ako."

Tiningnan ako ni Nanay. Umaga noon ng Lunes at tahimik lang siya. Halos isang
linggo na rin ang nakalipas mula nang umuwi akong umiiyak kay Nanay, hindi naman
siya nagtanong kung anong nangyari sa akin, hindi ko rin alam kung sinabi ni Alexis
ang nangyari sa amin ni Lukas, wala akong ideya dahil hindi nagsasalita si Nanay sa
akin.

"Sigurado ka ba?" Tanong niya. Tumango ako. Nagpatuloy ako sa pagkain at nang
matapos ay kinuha ko na ang gamit ko at saka nagpaalam kay nanay. Kailangan ko nang
maghanap ng trabaho, kailangan ko nang gumalaw. Hindi ako pwedeng magkulong sa
bahay. Hindi ko alam kung talagang kumalat iyong letseng video naming ni Lukas,
kung kumalat man iyon at naging viral, wala akong magagawa, hihintayin ko na lang
mamatay ang issue, hihintayin ko na lang na makalimutan ng tao iyon, pasasaan ba at
magiging maayos din ang lahat.

Lumabas ako ng gate at saka nagsimulang maglakad. Iniisip ko kung paano ko makukuha
sa mansyon ang mga gamit ko. Halos lahat kasi ng damit ko ay naroon pa, damit nga
lang ni Lexy ang suot ko ngayon. Isinasara ko ang gate nang may narinig akong
sasakyang pumarada sa tapat ng bahay namin. Kunot noong humarap ako, ganoon na lang
ang pagtibok ng puso ko nang makita ko ang sasakyan ni Lukas.

I took a deep breath. Bumaba siya ng kotse. Parang gusto kong maiyak sa galit. Ang
kapal ng mukha niyang magpakita pa sa akin. Hindi ko siya pinansin. Tumalikod ako
at saka naglakad palayo.
"Apollo..." Tinawag niya ako. Bago ako makalayo ay bigla niyang hinawakan ang braso
ko. Agad ko siyang tinulak.

"Huwag mo akong hawakan! Nandidiri ako sa'yo!" Buong lakas na sigaw ko. My tears
started falling again.

"Apollo, magpapaliwanag ako, please. Makinig ka muna naman sa akin." Sabi niya na
parang nagmamakaawa.

"Para ano? Ano pa bang kasinungalingan ang nakalimutan mong sabihin, gago ka?!"
Hilam na hilam na ang mukha ko sa luha.

"Apollo, just give me a chance."

"Chance?! Putang ina lang, Lukas?! Sa tingin mo pagkatapos mo akong babuyin

bibigyan pa kita ng chance?!!!" Sigaw ko sa kanya. Pinagpapalo ko ang dibdib niya,
kinalmot ko siya, gusto ko lang siyang saktan, gusto kong maramdaman niya ang sakit
na nararamdaman ko.

"Apollo, Lukas, tama na iyan."

Tumigil lang ako nang marinig ko si Lola. Kasama pala siya ni Lukas at kabababa
niya lang sa sasakyan.

"Lukas, let me talk to her."

"But, Grandma..."

"Please..." Sabi ni Lola. Lumayo si Lukas sa akin, kasabay noon ay ang paglapit sa
akin ni Lola. She smiled. "How are you, Apollo?"

"Ayoko pong maging bastos pero wala po akong panahon makinig sa inyo lalo na kung
sasabihin ninyo lang sa akin na patawarin ko si Lukas dahil hindi ganoon kadali
iyon." Mariing sabi ko.

"Ako, ako ang hihingi ng tawad sa'yo, hija." Sabi niya sa akin. "Ako ang dahilan
kung bakit nandito ka sa sitwasyong ito. Kung hindi kita pinili, kung hindi kita
dinala sa bahay, hindi mangyayari ito - pero kahit ganoon, hindi ako nagsisisi
dahil ikaw ang dahilan kung bakit si Lukas ang Lukas ngayon." She smiled at
me.Umiling ako, ayokong makinig sa kanya, Mabait si Lola sa akin, pero ayoko na
talaga ng kahit anong may kinalaman sa kanya at sa pamilya niya, lalo naman si
Lukas. Ayoko na kay Lukas.

"Hija, Lukas was a bad man."

"Bad talaga siya, buhay pa siya sinusunog na ang kaluluwa niya sa impyerno."
Mariing wika ko. Lola sighed.

"Hindi ganoon iyon. He was a bad man, lahat naman tayo may bad sides, Lukas is
different now, he wants to be a better man because of you. Alam mo ba that he did
everything in his will para mawala ang video na ipinakalat ni Jane."

That caught my attention. Nakita ko si Lukas na nakatayo sa may kotse at hindi

mapakali, nakatingin siya sa akin. Galit pa rin ako sa kanya. Galit ako dahil
pinaglaruan niya lang ako.

"Sa tingin ninyo matapos kong marinig ang lahat ng sinabi ninyo nang gabing iyon,
maniniwala pa ako na mahal nga niya ako? Pinaglaruan lang po ako ni Lukas at lahat
iyon ay dahil sap era ng pamilya ninyo. Mawalang galang na po pero isaksak ninyo po
ang pera ninyo sa baga niya para mas masiyahan siya.,"

Akmang tatalikod ako nang hawakan ako ni Lola sa braso.

"Apollo, Lukas loves you. Maniwala ka."

"Sa ngayon po, wala na ako sa huwisyo para maniwala sa kanya. Pasenya na Lola,
mabait ka sa akin pero ayaw ko na po nang kahit anong meron patungkol sa pamilya
ninyo. Hindi po ako magpapasalamat dahil ginawa niya ang lahat para mawala iyon,
dapat lang niyang gawin iyon pero hindi ibig sabihin noon, napatawad ko na siya."

Alam kong naririnig ako ni Lukas, nakatingin lang siya sa akin, malungkot ang
mukha, para siyang batang naagawan ng lollipop.

"Salamat sa lahat, Lola." Sabi ko sabay talikod. Habang naglalakad palayo ay

naririnig ko pa si Lukas.

"Apollo! Apollo, mahal kita, Apollo, huwag mo akong iwan!" Sigaw niya. Napahikbi
naman ako. Mahal ko pa rin naman siya, pero mas nananig ang sakit. I sighed and I
continued walking away.

Sana ito na iyong huling beses na makita ko si Lukas.

Ayoko na kasi...

"Good Morning, Sir Lukas! It a new day, a new beginning, utang na loob po bumangon
na kayo!"

Halos mabingi ako sa lakas ng boses ni Sheena. Hindi pa siya natuwa, binuksan niya
pa ang mga kurtina sa loob ng kwarto ko. Nasilaw ako sa liwanag. Muli akong pumikit
at saka umusog, bigla akong nahulog sa sofa, nakalimutan ko na sa sofa nga pala ako
natutulog at hindi sa king sized bed ko. I sighed. Umupo ako at saka tumingin sa
kanya. Nakaksilaw ang ngiti ng bago kong assistant.

Mula nang makulong si Jane ay si Sheena na ang pumalit sa kanya. I needed an

assistant now dahil nagtatrabaho na ako sa Consunji ngayon binga Vice President of
Finance. I never thought that I'll be working in the company, si Lola pa rin ang
CEO habang si Sancho ang General Manager. Ayos na ang buhay naming pamilya, isa na
lang ang wala sa akin, ang Apollo ko.

I sighed. Dalawang buwan ang mabilis na lumipas pero kahit anong gawin ko, wala pa
ring pagbabago sa sitwasyon namin. She still hates me. Kagabi ay galing ako sa
kanila, pagkatapo ko sa kompanya ay umuwi ako sa kanya, hindi pa man ako
nakakalapit ay sinigawan na niya ako na lumayas daw ako sa harapan niya dahil kapag
nakikita niya ako naaalala niya ang pinakalamaking pagkakamali sa buhay niya. Ang
sakit noon para sa akin, one time, sinabi niya nang harapan na pagkakamali ang
minahal niya ako, gusto kong mamatay sa harapan niya noon.

I had never felt this to any woman before, kahit pa kay Olivia. Si Apollo na talag
ang greatest love ko, pero mukhang ayaw na talaga niya sa akin.

"Sir!"

"Sheena pwede bang tumahimik ka! Ang ingay-ingay mo!" Sigaw ko sa kanya. She just
made a face. Nakakinis talaga ang babaeng ito kahit kailan. Kahit anong sindak ko
sa kanya hindi siya natatakot. Siguro dahil iyon sa katotohanan na mula pagkabata
ay nandito na siya sa mansion, alam na niya ang ugali ko.
"Sir, sabi ni Lola Adel, magbihis na daw kayo, may board meeting kayo ngayon."

"Ayokong pumunta, maiinip ako doon." Sabi ko sa kanya.

"Sir, kung ayaw ninyong pumunta sana hindi na lang kayo nagtrabaho." Sabi niya sa
akin. Tiningnan ko siya. "Just saying, anyways sir, nakita ko na ang mga
pinapahanap ninyo. At mali ang hinala ninyo, hindi nakikipag-date si Apollo kay
Gene Sanders, however, inaaligidan siya ng isang doctor sa bagong ospital na
pinagtatrabahuhan niya."

Bigla akong tumayo at inabot ang mga papeles na hawak ni Sheena.

"Wow sir, sana nagpaalam ka. Uso iyon."

"Heh!" Sabi ko sa kanya.

"Babae ako, kaya She." Bulong niya. I looked at the papers, pictures iyon ni Apollo
habang nasa ospital siya. I sighed, ang ganda ng Apollo ko, she's driving me crazy,
I missed her so much, alam kong hindi ganoon kadali para sa kanya ang patawarin ako
pero gab-gabi kong hinihiling na sana mapatawad niya na ako dahil hindi ko na alam
ang gagawin ko sa mga darating pang araw na wala siya sa akin.

"Saan siya nagtatrabaho?" Tanong ko kay Sheena.

"Sa Varres Medical City." Sabi niya sa akin. "It's a private hospital owned by the
late Elizalde Varres, pero ngayon, si Doctor Edward Varres na ang namamahala doon."
Pagbibigay alam niya sa akin. Tiningnan ko siya.

"Tumawag ka sa ospital na iyon." Sabi ko.

"Bakit sir? Nasisiraan ka na ng bait? Ay ibig kong sabihin pala para saan ang
tawag?" I made a face. Kahit kailan talaga yata ay hindi ko matatakot si Sheena.

"Bibili ako ng shares sa ospital na iyon para mapatalsik sa trabaho iyang doktor na
umaaligid sa Apollo ko." Sabi ko kay Sheena. Tinalikuran ko siya at saka lumabas
ako ng silid ko. Alam kong nasunod siya sa akin. Umakyat ako sa third floor para
puntahan si Lola, pumasok ako sa silid niya at nakita ko na nag-uusap sila ni
Sancho.

"Morning bro," Nakabihis na si Sanchoi. He was wearing an all black three piece
suit. "Ganyan ba ang suot mo sa board meeting?" Tiningnan niya ako. Naka-boxers
shorts lang ako. Hindi ko siya pinansin.

"Lola, may sakit ako, papa-confine ako sa Varres Medical City." Mariing sabi ko.
Napatingin sa akin si Lola. Maya-maya naman ay narinig kong pumasok si Sheena.

"Good Morning, Lola, good morning Sir Sancho. Sir, nakausap ko na po ang mental
institute - este ang hospital, pwede na daw po kayong magpa-confine ngayong araw."
Sabi niya sa akin.

"Good. I-empake mo ang gamit ko." I said sabay talikod. "Pang-isang buwan at
siguruhin mo na makakabili ng shares sa ospital na iyon, kundi lagot ka sa akin,
Sheena."

"As if naman, Sir."

"What?" I asked.

"Sabi ko, okay po, Sir."

Tumalikod akong muli. I am getting Apollo back, kahit na anong mangyari...

-----------------------------

"Apollo, pakidala daw kay Doctor Almares iyong chart ni Mrs. Angelo."

Tinanguan ko ang head nurse ko at saka kinuha ang chart na pinadadala niya. I
sighed. Hindi ko namalayan na halos dalawang buwan nap ala ang lumipas matapos ang
araw na nakausap ko si Lukas. Mula noon ay idinistasya kong maigi ang sarili ko sa
kanya at sa pamilya nila. Ni hindi ko na nakuha ang gamit ko sa kanila.

I'm slowly picking up the pieces of my heart which he broke two months ago.

Akala ko matapos ang araw na iyon ay hindi na siya magpapakita sa akin pero hindi,
palagi pa rin siyang nagpupunta sa bahay, minsan, gusto ko na siyang ipa-salvage
kayJacinto pero hindi ko naman magawa, naaawa pa rin ako sa kanya kahit paano,
kahit kasi galit na galit ako sa kanya ay mahal na mahal ko pa rin siya. Hindi ko
alam kung saan ko huhugutin ang lakas para kalimutan siya, sa totoo lang ay miss na
miss ko na siya.

Nakarating ako sa clicni ni Doctor Almares, kunot noong tiningnan ko siya,

naglalagay kasi siya ng gamit sa mga kahon. Kumatok ako sa pinto.

"Doc?" Tawag ko sa kanya. He looked at me. Doctor Juan Almares - isa siyang EENT -
at kahit hindi niya sabihin nang diretsahan alam kong nagpapalipad hangin siya sa
akin. Wala naman akong panahon para pakinggan siya kasi nga hindi siya si Lukas.

"Hi, Apollo." Sabi niya sa akin. Malungkot ang boses niya.

"Ano pong nangyari? Why are you packing?" Tanong ko nang makapasok ako sa loob ng
clinic niya, ibinaba ko ang chart na hawa ko.

"They fired me." Sabi niya. "I guees maghahanap na lang ako ng ibang hospital."
Nakadama ako ng lungkot. Hindi ko na tinanong kung bakit siya sinesante, pero
nagtataka ako, mabait naman kasi si Doc, siguo nagka-problema sa management kaya
siya natanggal sa trabaho. Tinanong ko siya kung may kailangan pa siya sa akin o
kung kailangan niya ng tulong, tumanggi siya, itinanong ko na lang sa kanya kung
kaninong doktor ipo-forward ang mga pasenyte niya.

Umalis ako sa clinic niya at saka bumalik sa pwesto ko. Naka-duty ako ngayon sa
third floor nurse's station. Tahimik naman ang buhay ko, wala naman nang gulo, pero
kahit ganoon ay gusto ko pa ring makita si Lukas pero pinipigilan ko ang sarili ko.
Mahal ko siya pero sa tuwing nakikita ko siya naaalala ko ang kababuyang ginawa
niya sa akin. I sighed.

"Hello, Apollo!" Nabitiwan ko ang hawak kong ballpen nang marinig ko ang pamilyar
na boses na iyon. I looked up and I saw Sheena standing in front of me. She was
smiling at me so wide, her hair pulled back, she was wearing a corporate dress.
Alam kong sa mga Consunji pa rin siya nagtatrabaho pero anong ginagawa niya dito?
Una kong naisip si Lola.

"Anong ginagawa mo dito? May nangyari ba kay Lola?" Tanong ko sa kanya.Umiling si

Sheena.
"Wala, healthy si Lola. Si Nay Lydia na ang nag-aalaga sa kanya at nag-aasikaso ng
mga gamot niya ngayon." Sabi niya sa akin. Tumaas ang kilay ko.

"So, anong ginagawa mo dito? Huwag mong sabihing na-ospital si Baby Boy?!" I
exclaimed. Umiling siya.

"Iyong isa pa." Sabi niya habang nakangiti. I made a face, si Lukas ang tinutukoy
niya. Hindi ako nagtanong.

"Nagkakasakit pala ang masamang damo." Sabi ko. "Hindi pa iyon mamatay, masamang
damo iyon."

"Ang mean mo naman." Sabi niya sa akin. "Alam mo ba na nakakulong na si Jane?" Sabi
niya. "Alam mo ba kung anong ginawa sa kanya nI Sir Luke noong nag-uusap sila ng
pamilya? Sa sobrang galit ni Sir, nasampal niya si Jane. Akala ko nga mababali
iyong leeg ni Jane sa sobrang lakas."

Napasinghap ako sa narinig ko. Nagawang saktan ni Lukas si Jane? Dahil ba iyon sa
ginawa nito sa akin? Sa aming dalawa. Naikuyom ko ang mga palad ko.

"Kaya ako nandito kasi in need ng nurse iyong patient sa 305, kailangan ma-check ng
temperature niya."

Kumuha ako ng thermometer at saka ibinigay kay Sheena.

"Ayan, ikaw ang mag-check ng temperature niya." Sabi ko sa kanya. Umiling si

Sheena.

"Maganda lang ako pero hindi ako marunong gumamit niyan. Lika na kasi!" Sabi niya
sa akin sabay hatak. Napabuntong hininga ako. Maya-maya lang ay nakarating kami sa
silid ni Lukas. Binuksan ni Sheena ang pinto. Ang gunggong, naka-presedential suite
pa.

Lumingon siya sa amin. Tiningnan ko siya. Mukha naman siyang walang sakit, anong
ginagawa niya dito.

"He-hello..." Bati niya. Hindi ko siya pinansin. Nilapitan ko lang siya.

"Taas ang kili-kili." Sabi ko sa kanya. Ginawa naman niya iyon. Inipit ko iyong
thermometer sa kanya. "Baba." Sabi ko. Sumunod siya. Tumayo ako sa harap niya
habang naghihintay ng isang minuto. Nakatingin lang ako sa relo ko at hindi sa
kanya, alam kong sa akin siya nakatingin. Maya-maya ay nagsalita siya.

"I miss you." Sabi niya.

"Wala akong pakialam." Sagot ko. Hindi siya umimik. "Taas ang kili-kili." Sabi ko
muli. Kinuha ko ang thermometer at saka tiningnan iyon. "Wala ka lagnat,
imagination mo lang iyon." Sabi ko sabay talikod. Lumabas ako ng silid at saka
sumadal sa pinto matapos kong mailapat iyon. Ganoon pa rin ang epekto ni Lukas sa
akin. Bumibilis pa rin ang tibok ng puso ko kapag malapit siya. I sighed, kailan
kaya ako haharap sa kanya na hindi ko na nararamdaman ito?

---------------------------------

"Stop laughing!"
Sinigawan ko si Sheena habang tawa siya nang tawa sa harapan ko. Pulang-pula na ang
mukha niya kakatawa sa akin. I made a face.

"Sorry, Sir, pero imagination ninyo lang daw kasi ang lagnat ninyo!" Muli siyang
tumawa. I sighed. Nakita ko pa rin sa mga mata ni Apollo ang galit niya sa akin.
Nasasaktan pa rin siya kapag nakikita ako, hanggang kailan ba siya magagalit?
Ginawa ko naman ang lahat para hindi na makita ng kung sinuman ang video na iyon, I
did everything in my will just to make her safe, pero hindi pa iyon sapat sa kanya.
Hanggang kailan niya kaya ako titiisin. Habang nag-iisip ay nauligan kong bumukas
ang pinto. Iniluwa noon si Sancho, si Sheena naman ay nagkanda-ubo-ubo sa kakapigil
ng tawa nia.

"Sheena, are you okay?" Tinanong siya ni Sancho.

"O-okay lang, Sir!" Tumalikod siya at naupo sa sofa sa mini living room sa loob ng
suite ko.

"Kamusta? Wow ha, kompleto iyong props mo, pero bakit walang swero?" Tanong ni
Sancho sa akin.

"Nagkita kayo ni Apollo sa labas?" Tanong ko sa kanya. Sancho nodded.

"She smiled at me. I guess sa'yo lang siya galit."

"Sige ipamukha mo pa para mag-away ulit tayo!" I hissed at him. Natawa lang si
Sancho. Tinapik niya ang balikat ko at saka nagbuntong hininga. He seemed to be
lost again. Siguro ay naaalala na naman niya ang mga ginawa sa kanya ng grupo ni
Jane at ni Robert. Minsan ay gusto ko siyang tanungin pero natatakot ako sa maari
niyang isagot sa akin. I just sighed.

"Ano bang gagawin ko para mapatawad niya ako?" Tanong ko kasy Sancho. Somehow,
naniniwala ako na alam ni Sancho ang sagot dahil okay ang relasyon nito at ni
Madeline. Kasal na nga lang ang kulang sa mga ito.

"I don't know. How should I know?"

"Paano mo ba nabakuran si Madeline?" Tanong ko. "Niligawan mo ba siya?"

"I took her to dinner then we had great sex and years later we're still doing
that." Proud na sabi ni Sancho. Sabay kaming napatingin kay Sheena nang umubo na
naman ito.

"Si Sheena yata ang kailangan i-confine." Natatawang sabi ni Sancho. I shook my
head.

"Hawaan mo ako ng virus, baka maawa sa akin si Apoll, patawarin na niya ako." Sabi
ko pa kay Sheena.

"Naku, Sir, bakit pa kasi kayo ganyan? Imbes na daanin ninyo si Apollo sa gulat at
dahas, bakit ba hindi ninyo na lang siya ligawan?" Tanong ni Sheena.

"Ligaw?" Halos makasabay na sambit namin ni Sancho. "Totoo ba iyon?

"I mean, does that work?" Tanong ni Sancho.

"Oo naman po no! Kasi dinadaan mo sa dahas lahat ng babae mo eh." Bulong ni Sheena.

"How did you know that?" Kunot noong tano ng ng kapatid ko. Mukhang nagulat naman
si Sheena.

"Lucky guess sir! Saka joke lang iyon, umamin ka naman."

"Can we focus on me, for a while?!" I hissed.

"Iyon nga, Sir Luke, ligawan mo si Apollo, baka bumigay siya may kasama pang pa-
shake-shake." Natatwang sabi ni Sheena.

"Surprisingly, hindi ako marunong manligaw." Sabi ko. "Lahat ng babae ko, dinadaan
ko lang sa dahas."

"High five!" Sigaw ni Sancho. Nakipag-high five ako sa kanya. Kung tutuusin pareho
lang naman kami ni Sancho, mas mabait lang siya sa babae niya, harsh kasi ako.

"Para magbibigay ka lang ng flowers tapos papakita mo na thoughtful ka, papakiligin

mo siya, papangitiin, iyong moment na aalamin mo lahat ng gusto niya, iyon lang
enough na iyon para makita niya na seryoso ka."

Natahimik ko. Seryoso ako kay Apollo. Ngayon lang ako nagmahal ng ganito at hindi
ko hahayaan na mawala siya sa akin dahil siya ang buhay at kamatayan ko. I will
never let Apollo go, I will fight for her, even if this means that I'll start over
again. I will take her back.

--------------------------------

Naglalakad ako paakyat sa third floor nang hapong iyon, kakatapos lang ng break ko
at pabalik na ako sa pwesto ko nang maulinigan ko ang mga kasama ko na
nagbubulungan. I looked at them, nakangiti sila sa akin so I smiled back. Nang
makalapit ako sa nurses' station ay nakakita ako ng isang bouquet ng white roses sa
mesa at may malaking lettering ng pangalan ko. I took the card and read it.

White roses for you to see how clean my intentions. I love you, Luke.

I made a face. Clean intentions pero binaboy niya iyong first night namin! Ang
kapal ng mukha niya. Sa inis ko ay itinapon ko sa trash bin ang mga roses na bigay
niya. Nakita iyon ng kasama ko at saka pinulot iyon.

"Hoy, Apollo bakit mo naman tinapon ito, ang ganda eh." Sabi niya.

"Sige sa'yo na lang." Sabi ko. Umupo na ako sa pwesto ko at saka nag-ayos ng
charts. Busy ako sa pagsusulat nang may marinig akong music, maya-maya ay nasundan
iyong ng pagkanta. Agad akong nag-angat ng ulo nang makilala ko ang boses na iyon.

So if you're feeling lonely, don't

You're the only one I'll ever want
I only want to make it good
So if I love you, a little more than I should

Tumayo ako at lumabas ng station, nakita ko si Lukas na suot pa rin ang hospital
gown niya, may hawak na wireless mic at kumakanta. He was looking at me, he was
walking towards me, naglabasan ang mga pasenyte sa silid nila, habang ang mga co-
nurses ko naman ay nakakatayo sa gilid ng hallway at nakangangang nakatitig kay
Lukas.
Please forgive me, I know not what I do
Please forgive me, I can't stop loving you
Don't deny me, this pain I'm going through
Please forgive me, if I need you like I do
Please believe me, every word I say is true
Please forgive me, I can't stop loving you...

Tinapos niya ang kanta niya at saka ngumiti sa akin, pumalya ang tibok ng puso ko.
Dammit! Galit ako kay Lukas pero mahal ko siya, posible ba iyon?

"Hi," He greeted me. I crossed my arms tapos ay tinaasan ko siya ng kilay.

"Anong ginagawa mo?" Malamig na tanong ko.

"Nanliligaw ako." Walang abog na wika niya. Pinigilan kong magpikita ng emosyon. I
just looked at him poker faced. "Liligawan kita hanggang sa mapatawad mo ako,
hanggang sa kaya mo na ulit akong tawagin sa pangalan ko, hanggang sa kaya mo na
ulit sagutin ng I love you too ang I love you ko, kasi mahal na mahal kita at sa
bawat araw na hindi kita kasama, unti-unti akong namamatay, Apollo."

Nag-init ang mga mata ko. Tinalikuran ko siya kasi naiiyak na ako. I can't believe
how much love I have for him sa kabila ng katarantaduhang ginawa niya sa akin.
Lumakad ako palayo. Pilit kong pinahid ang mga luha kong sunod-sunod na tumutulo.

"I love you, Apollo!" Narinig kong sigaw niya. "Hihintayin ko ang araw na kaya mo
na ulit akong tingnan nang nakangiti ka. Mahal kita." Sabi niya. Lumiko ako sa
hallway, kahit umiiyak ako, kahit may sakit pa rin akong nararamdaman, nagawa kong
ngumiti, siguro nga totoong mahal ako ni Lukas, pero sa ngayon, hindi ko pa rin
siya kayang balikan.
"Uy, may hinahanap si Apollo."

Ngiti lang ang isinagot ko nang marinig kong tinudyo ako ng kasamahan ko. Marahil
ay napansin niya na kanina pa ako lingon nang lingon. Tama naman kasi siya,
nagtataka ako kung bakit wala akong roses ngayon. Nasanay na yata ako na sa tuwing
aakyat ako sa nurse's station ay may sasalubong sa aking mga rosas. Pinanindigan
kasi ni Lukas iyong sinabi niyang liligawan niya ako hanggang sa kayak o na ulit
siyang mahalin.

Napabuntong-hininga ako, mahal ko naman kasi siya. Hindi naman ako impokrita, hindi
madaling mawala ang pagmamahal na nararamdaman ko para sa kanya, gusto ko pa rin
siyang makasama at nami-miss ko siya pero hindi ko pa rin kasi basta kayang
tanggapin ang ginawa niya sa akin noon. Gusto ko siyang makitang nahihirapan,
masama na kung masama pero iyon ang gusto kong mangyari. Isa pa, sa tingin ko,
masyadong mabilis ang nangyari sa amin noon ni Lukas, moment ko na ito ngayon.

"Wala yata iyong boyfriend mo diyan." Sabi pa ng kasama ko. Tiningnan ko siya.

"W-wala? Discharged na?" Tanong ko. Nakadama ako ng lungkot. Hindi man lang siya
nagpaalam sa akin.

"Hindi na siguro nagpaalam kasi dinededma mo lang naman." Sabi pa ng lalaking

intern na kasama naming. Hindi ako kumibo. Tahimik akong naupo sa silya at
inasikaso ang chart. Inilabas ko rin ang cellphone ko, panaka-naka kong tinitingnan
iyon, dati kasi kahit hindi ko naman siya pinapansin, nagte-text siya. Pero lumipas
ang isang buong araw, walang paramdam si Lukas, nakadama ako ng pag-aalala, inis,
takot at lungkot. Dahil sa biglaan niyang pagkawala, buong araw akong wala sa
sarili, muntik ko pa nang ma-injection-an ng pampatulog iyong kapwa ko nurse.

Gusto kong maiyak, pero hindi ko ginagawa, baka may makakita pa sa akin, isipin na
nababaliw na ako. Nainis tuloy lalo ako kay Lukas, ni hindi pa siya nakakaranas ng
sobrang hirap, sumuko na agad siya, ni wala pa nga sa kalingkingan ng naramdaman ko
iyong nararamdaman niya, ayaw na niya. Siguro hindi talaga niya ako mahal!

"Apollo, butas na iyang chart mo." Bati sa akin ni Ate Medy - iyong head Nurse
namin. Nginitian ko siya at saka inayos ang hawak ko. Pumasok sa loob ng counter at
saka nanguha ng bagong chart na bubutasin at ballpen na sasayangin.

"Anong oras ang out mo?" Tanong niya sa akin. Tumingin ako sa relo ko.

"Ten pm po. Medyo maaga ako this week." Nginitian ko siya. Thrity minutes na lang
ay out ko na. Uuwi ako sa bahay at tahimik na isusumpa si Lukas Consunji.

Dumating ang oras ng out ko. Pilit ang ngiting ibinigay ko sa mga kasamahan ko
habang papalabas ako ng ospital. Inis na inis pa rin ako. Naiinis ako kay Lukas,
ang bilis niyang sumuko, ang kapal-kapal ng mukha niyang magbitaw ng mga salitang
hindi naman pala niya kayang panindigan. Nagngingitngit ang kalooban ko, naiinis na
naiiyak na nagagalit na naaawa ako sa sarili ko. Umasa na naman ako sa wala, nabigo
na naman ako.

"I hate that man!" I cursed beneath my breath. Nagpatuloy ako sa paglakad, saglit
akong napahinto nang makita ko ang isang itim na van na huminto sa harapan ko. May
dalawang lalaking may bonet na lumabas mula roon. Malalaki ang katawan nila.
Napalunok ako, sa akin sila papunta. I started walking away pero bago pa man ako
makalayo ay hinabol na nila ako at naabutan. Dinala nila ako na parang saka ng
bigas, hindi na ako nakasigaw dahil may itinakip sila sa bibig ko. Pinasok nila ako
sa van. Tatlo sila. Iyon sia driver. Naka-bonet din siya. Tiningnan ko ang dalawa
sa tabi ko.

"Sino kayo? Pakawalan ninyo ako!" Sigaw ko. Hindi sila kumibo. "Kidnap for ransom
ba ito? Wala akong pera, mahirap lang ako, walang bubong ang bahay namin!" Bahala
na kung anong lumabas sa bibig ko, kailangan kong makatakas dito, pero paano ko
gagawin iyon? Umaandar ang sasakyan, tinali nila ang kamay at paa ko at dahil na
rin siguro sa kadaldalan ko ay binusalan nila ang bibig ko. Hindi pa rin ako
tumigil, palag ako nang palag, bigl ay may ipinaamoy sa akin ang isang lalaki at
iyon ang naging dahilan ng pagkahilo ko, ayaw kong ipikit ang mga mata ko, pero
kusang bumabagsak ang mga iyon. Kusang pumipikit, pero ayoko pa rin, naiinis ako sa
sarili ko, pilit kong nilalabanan ang kung anumang ipinaamoy nila sa akin. Sa huli,
hindi ko rin kinaya, kusang pumikit ang mga mata ko at bago ako tuluyang makatulog
ay parang narinig ko ang isang lalaking may kausap sa telepono...

----------------------------------

Dahan-dahan akong nagmulat ng mga mata. Nagising akong nakahiga na, may piring ang
mga mata ko, sinubukan kong gumalaw pero naramdaman kong nakatali ang mga kamay at
paa ko sa pole ng kama. Hindi ko man gusto ay napaiyak ako. Gusto kong sumigaw pero
hindi ko makagawa, iniisip ko kung may makakarinig sa akin, pero sa tingin ko kahit
meron may ay hindi nila ako tutulungan. Hinayaan kong lumabas ang mga luha ko.
Hindi ko man alam kung may nakakakita sa akin o wala, wala na akong pakialam, basta
natatakot na ako.

Maya-maya ay narinig ko ang pagbukas ng pinto. Nakarinig ako ng mga yabag. Lalo
akong nakadama ng takot, sino kaya iyon? Sasaktan niya ba ako? Papatayin?
Gagahasain? Napahikbi ko. Nakikiramdam lang ako. Bumilis ang kilos niya, naramdaman
kong kinalagan niya ako at saka iniupo sa kama, tinanggal niya ang piring ko.

"Shhh, don't cry, babe, ako lang ito." Malumanay ang boses niya habang kinakalag
niya ang piring ko sa mata.
"L-lukas?" Hindi ko alam kung matatakot ako o magagalit, nang matanggal niya ang
piring ko ay tumambad sa akin ang mukha niya, his expression was soft, he was just
looking at me. Bigla ay sinampal ko siya ng malakas.

"Ang kapal ng mukha mo!" Sabi ko sa kanya. "Hanggang kailan mo ba ako

gaganituhin?!" Iyak ako nang iyak. Hindi ko alam kung bakit hanggang ngayon ay
naroon pa rin ang takot. "Alam mo ba kung gaano ako natakot? Akala ko mamatay na
ako, gago ka, putang ina!" Sigaw ako nang sigaw sa kanya, tulad nang nangyari noon
ay pinagkakalmot ko siya sa mukha, hindi siya kumikibo, nakaupo lang siya sa harap
ko, nakatingin sa akin at hinayaang saktan ako.

"Tapos ka na ba?" He asked me nang yakapin ko ang mga tuhod ko. Hindi ako kumibo.
"Ako naman." There was darkness in his tone. Anong ibig niyang sabihin na siya
naman? Bigla ay kinabig niya ako at saka hinagkan sa labi. I tried pushing him
away, ayoko pa. Ayoko pang mapalapit sa kanya, ayoko pang mahagkan niya dahil alam
ko na sa oras na mangyari iyon ay unti-unting matutunaw ang yelong ibinalot ko sa
aking puso para lang sa kanya, pero kahit anong gawin ko ay hindi ko maitulak
palayo si Lukas, he was too fast, he was too rough, I could feel the fire in his
every move. I kept on fighting him. I was pushing him away. Bigla akong
napahagulgol nang malakas, noon lang siya lumayo sa akin.

"Apollo..." Tawag niya sa akin. Itinulak ko siya ng ubod ng lakas. "Putang ina,
Apollo! Hanggang kailan mo ba ako papatayin?!"

"Hanggang sa maramdaman mo kung gaano kasakit lahat ng ginawa mo sa akin!" Balik-

sigaw ko sa kanya. Napatitig sa akin si Lukas. Humihikbi ako. Yakap ko nang muli
ang mga tuhod ko, iyak lang ako nang iyak. Hindi ko siya tinitingnan, naramdaman ko
na lang na umalis siya sa loob ng silid, nang wala na siya ay saka ako nahiga at
saka umiyak pa.

I love him, it's just that I couldn't forgive him that easy. Grabeng sakit ang
ibinigay niya sa akin. Kahit kailan naman ay hindi ako nag-isip nang masama sa
kanya, I was true to him, I never lied to him pero siya, sa kabila ng lahat,
nagsisinungaling siya sa akin. Paano ko siya pagkakatiwalaan ulit?

Nakarinig ako ng mahinang pagkatok sa pinto, bumukas iyon at saka pumasok si B1 -

ang body guard ni Lukas na malaki ang katawan. I should've known.

"Good evening, Miss Apollo." Bati niya sa akin. May dala siyang tray ng pagkain.
Inirapan ko siya. "Kumain na daw po kayo, sabi ni Sir Luke.

"Ayoko, kung gusto mo ikaw ang kumain niyan," Umismid ako. "Pakawalan mo ako dito,
kakainin ko iyan."

"Pasensya na po miss, pero mahal ko ang buhay ko at hindi po ako susuway kay Sir."
Sabi niya at saka iniwan ang pagkain sa kama ko. I watched him as he leaves ganoon
siya katakot kay Lukas? Bakit? Ano bang sinabi ni Lukas dito at ganoon na lang ang
takot nila?

Bigla kong naalala nang minsang sabihin niyang ipapa-salvage niya si Gene. Ganoon
ba talaga siya ka-cruel? Hindi ito titigil hangga't hindi niya nakukuha ang gusto
niya? I looked at the food B1 gave me, ginalaw ko iyon, kahit paano ay kumain ako,
kung sakali man na magpa-plano akong tumakas mula sa kanya, kailangan ko ng lakas
ng katawan. Nang matapos akong kumain ay pumasok muli si B1, may dala naman siyang
damit ngayon, kilala ko ang damit na iyon, akin talaga iyon.

"Magbihis na daw po kayo, saka magpahinga. Saka sana daw, bigyan ninyo na siya ng
pagkakataon para makapagpaliwanag sa inyo." Sabi pa ni B1 bago umalis muli.
Napatulala ako. Sinabi niya ba talaga iyon? I sighed, dapat wala na akong pakialam,
pero mahal na mahal ko si Lukas at kahit na galit na galit ako sa kanya, namumutawi
pa rin sa akin at sa puso ko ang pagmamahal na iyon para sa kanya.

Naglinis ako ng katawan. Pumasok ako sa bathroom, may tuwalya doon, naligo ako,
nagsepilyo. I was only wearing the towel, which I wrapped around my body, nang
makalabas ako ng bathroom ay muntik na akong mapatalon nang makita ko si Lukas na
nakaupo sa kama at nakatitig sa akin. Bigla ay niyakap ko ang sarili ko.

I could see the hunger in his eyes.

"Anong ginagawa mo dito?!" I yelled at him. He cleared his throat tapos ay tumayo
siya, he looked at away habang inaabot niya sa akin ang cellphone ko.

"K-kanina pa nagte-text si Nanay. Baka gusto mo siyang tawagan." Sabi niya sa akin.
Padaskol na kinuha ko ang telepono ko at saka tinitigan siya.

"Binibigay mo sa akin ito, alam mo bang pwede kitang isuplong sa pulis? Kakasuhan
kita ng kidnapping."

Hindi siya kumibo.

"Tawagan mo na lang si Nanay tapos akin na ulit iyan." Sabi niya sa akin. Hindi ko
siya sinunod. Nagtext na lang ako sa bahay at sinabi kong hindi ako makakauwi. Nang
matapos ay kusa kong ibinalik sa kanya ang cellphone ko which I found silly because
that phone belongs to me.

"Magpahinga ka na." Sabi niya. Lumabas siya ng silid, bago niya isarado iyon ay
tiningnan niya ako.

"Damn," I heard him say. "I'll have a hard time sleeping tonight."

Bigla akong napangiti.

"Anong sabi mo?" I asked.

"Sabi ko, I love you. Goodnight." That was when he closed the door.

-------------------------------------------

It's been two days since I kidnapped Apollo pero hanggang ngayon ay ayaw pa rin
niya akong kausapin. Hindi ko naman siya itinuturing na preso, she can go out of
the house if she wants too, iyon nga lang kasama niya palagi si B1 at si B2. I took
Apollo to the mini island my family owns. Nag-helicopter pa kami, madala ko lang
siya dito. Naisip ko kasi na kung nasa city kami, mas maliit ang chance na makipag-
usap siya sa akin dahil sa dami ng asungot.

Kaya ko naman panindigan ang operation: ligaw na ginagawa ko sa kanya, ang hindi ko
lang talaga masikmura ay kung paano siya makipagngitian sa mga lalaki sa ospital,
one time habang naglalakad ako sa third floor ay nakita ko siya na kausap ang
lalaking intern na madalas niyang kasabay sa duty, they were laughing, okay lang
sana iyon, ang hindi okay sa akin ay iyong hinawakan ng lalaking iyon si Apollo at
hinayaan naman siya ni Apollo. Hindi ko kinaya iyon, nang mismong araw na iyon ay
tumawag ako sa management para ipatanggal sa internship ang lalaking iyon. Sa
tatlong linggong nanatili ako sa ospital ay halos dalawampung tao ang napatalsik
dahil sa kagagawan ko. Hindi ako nakakaramdam ng guilt dahil ang akin ay akin at
walang pwedeng umagaw noon.
"Nasaan si Apollo?" Tanong ko nang makita kong papasok sa bahay si B2.

"Sir nasa may dagat." Sabi niya sa akin. Tumayo ako at saka nagpunta sa may
bintana. Tinanaw ko siya. She was wearing my shirt and it looked so good on her,
nakatingin siya sa dagat, nililipad ng hangin ang buhok niya, she looked so
beautiful and I couldn't wait until the day she would want me again. Napabuntong
hininga na lang ako.

"Sir, okay lang po ba kayo? Ang pula-pula ng mukha ninyo." Bati sa akin ni B2.
Tumango na lang ako at saka muling nahiga sa sofa. Sa totoo lang ay masama ang
pakiramdam ko, noong isang gabi pa sumasakit ang mga katawan ko, ngayon naman ay
nahihilo ako. Pumikit ako.

"Sir, sigurado kayo?"

"Oo, B2, huwag kang maingay." Sabi ko na lang sa kanya. Muli akong pumikit, gusto
ko sanang matulog pero hindi ko magawa. Nae-excite ako sa kaalamang nasa labas lang
ang mahal ko. I stood up.

"Sir, bakit hindi na lang kayo magpahinga?" Sabi pa ni B2.

"Shut up!" I told him. Lumabas ako ng bahay para puntahan si Apollo. Naupo ako sa
tabi niya, siguro naman ay hindi siya magagalit kung sasamahan ko siya. Tiningnan
niya ako.

"Ano na naman?" Tanong niya sa akin. I smiled at her.

"Nami-miss na kita." Sabi ko sa kanya. "Alam kong wala kang pakialam, pero gusto ko
lang sabihin." I sighed. It kills me to be this close to her and yet I couldn't
even touch her. Tahimik kami pareho, maya-maya ay nagsalita siya.

"Bakit?" Sabi niya. Nanginig na naman ang boses niya. Alam kong naiiyak na naman
siya. She looked at me, sinuntok niya ako sa braso. "Bakit mo ba ginawa sa akin
iyon? Binaboy mo ako, Lukas eh."

She was crying now. I sighed.

"Hindi ko alam."

"Iyong sagot mong hindi ko alam, iyan ang mas nakakasakit." She said in between
sobs. "Bakit nga? Nagsinungaling ka sa akin."

"Siguro noong una, oo." Sabi ko. Wala naman na akong dapat itago. Kung gusto kong
maayos ito, kailangan kong magpakatotoo kay Apollo.

"Kailan ka ba nagsabi ng totoo at hindi totoo?" Tanong niya, pinapahid niya ang
luha niya.

"Hindi totoo, the day we made out in the theater. Hindi totoo, the day we first
made out in the garden, totoo, that day we were in the bathroom, totoo, the day we
went out after the stair incident, totoo, the day I got jealous of Gene, I told you
I was in love with you, totoo, the day we were in the resort, I was talking to your
mom and everything she asked me, I answered truthfully. I maybe the biggest jerk on
earth but when I told you I love you that day we were together, I was being
truthful."

I was looking at her, her tears were non-stop.

"Iyong, iyong sinabi mo sa video tape, sa resort iyon diba."

Nagkibit-balikat ako.

"I guess I didn't really know what I was doing back then, I didn't realize that you
have such an effect on me, mahal na kita noon pero denial ako kasi I thought you
were after my family's money." Sinabi ko na ang totoo. "Look at what happened to my
family just because of money, muntik nang mawala ang kapatid ko, iyong mga taong
pinagkatiwalaan namin turned out to be traitors."

"Ang sama mo naman kasi kay Jane." Komento pa niya.

"Iyon ako, Apollo." Sabi ko sa kanya. "I am a twisted fuck, sinasadista ko ang mga
babaeng nakakasama ko, Jane was one of them."

"Hi-hindi k-ka naman g-ganoon sa akin, minsan lang..." Sabi niya, nagyuko siya ng
ulo.

"Mahal kita eh. I wasn't like that with Olivia too, I loved her so I treasured her,
I was only rough with her kung gusto niya." Apollo gasped.

"You know how I get." Paalala ko sa kanya.

"Bakit?" Tanong niya. I shook my head.

"I just don't know. But like what I told you before, I wanted to be a better man
because of you."

I don't know why but I started to get really dizzy. Pakiramdam ko ay umiikot ang
paligid ko, it was as if things started moving the other way. Bigla kong nasapo ang
ulo ko.

"Luke?" I heard Apollo. I just couldn't look at her because I'm feeling
differently. "Luke? Lukas." I felt her hand cupped my face. "Lukas, nilalagnat ka!"
Sigaw niya. I didn't move. I smiled because finally I was able to feel her touch
again. "Lukas!"

"Hmnn?" Iminulat ko ang mga mata ko. "Bati na ba tayo?"

Alam kong may sinabi si Apollo, pero hindi ko na masyadong maintindihan kasi parang
hinahatak ako ng antok, ang alam ko lang, niyakap ko siya and that was the last
thing I could ever remember...
"Uhh..."

Tumayo ako agad nang marinig kong umungol si Lukas. Tinabihan ko siya sa kama at
saka hinaplos ang buhok niya. Pawis na pawis siya, kanina binalot ko siya ng kumot
kasi ang taas-taas ng lagnat niya, Tinanong ko si B1 at B2 ang sabi ng mga ito,
naulanan daw si Lukas noong isang gabi, tanda ko iyong gabing iyon, iyon iyong araw
na dinedma ko siya, pauwi na ako at ang sabi niya ihahatid niya ako kasi nga
malakas ang ulan pero hindi ko siya pinansin, hindi ko naman alam na hinintay niya
pa pala akong makasakay ng taxi bago siya pumasok sa ospital. Wala pa naman siyang
dalang payong noon.

"Luke? Luke?" Bahagya kong inalog ang balikat niya. He opened his eyes. Nakatitig
siya sa akin. "Luke, nagugutom ka ba?" I asked him. Hindi siya nagsalita. Bigla
siyang bumangon, iba ang mga tingin niya ngayon. I suddenly felt scared.

"Ayoko na." Sabi niya bigla. Kumunot ang noo ko. "Ayoko nang maging mabait." He
said.
"Lukas, ano bang sinasabi mo? Nagdedeliryo ka, mahiga ka ulit, magpahinga ka."
Akmang kukumutan ko siya nang bigla niya akong hawakan sa palapulsuhan. He
literally dragged me to lie on the bed. Napasinghap ako. Tumama ang ulo ko sa
headboard ng kama.

"Lukas!" I exclaimed. He pinned my arms over my head. He was on top of me. "Luke
ano ba?!" Sigaw ko sa kanya.

"Ubos na ang pasensya ko, Apollo. Kung hindi kita madadaan sa maayos na usapan,
dadaanin kita sa gulatan." Nanlaki ang mga mata ko. He ripped my clothes apart -
kasama pati underwear. He was moving with so much urgency, feeling ko may sunog sa
paligid. He bent his head down and attacked my lips, I tried pushing him away, with
all of my strength, I pushed him away but he was too strong. Ang alam ko, iyong may
mga lagnat, nanghihina, pero iba si Lukas, it was as if he had found another source
of energy.

His hand started roaming around my body, I moaned when he pinched both mounds of my
breast. Bigla ko siyang nasampal.

"Dammit!" He exclaimed. Tumayo siya at saka tumalikod. Binuksan niya ang drawer at
may kinuha doon. I knew that I had to stand up pero bago pa man ako makatayo ay
katabi ko na naman siya. He took both my hands and tied it with his tie.

"Lukas! Lukas ano ba?!" Sigaw ko. He looked at me.

"I told you I can be gentle pero hindi effective iyon sa'yo!" Tumaas ang boses
niya. Nang maitali niya ang kamay ko ay inilagay na naman niya ang mga iyon sa may
ulunan ko. He kissed my lips again, before I could kiss him back, his lips started
going down my neck, he bit that sensitive part, I closed my eyes, I bit my lower
lip. His hand found my left breast and massaged it while his mouth sucked on the
other. I was feeling that familiar sensation again, siya lang talaga ang nakakagawa
sa akin noon. Lukas' skin was warm, hindi ko alam kung dahil sa lagnat iyon o dahil
mainit na talaga siya.

"Lukas, Lukas, ahhhhh!" I couldn't help but moan. I guess my body couldn't deny it
anymore, I miss him, I miss his touch, his kisses, his warmth, I miss this - the
real Luke, the rough one. I felt him opening my legs with his knee. I braced
myself, I knew what was going to happen next and when it happened, I screamed so
loud, I actually didn't care if B1 and B2 hear us, wala na akong pakialam, ang alam
ko lang, Lukas was doing wonderful thing to my body again and it felt so good, so
delicious. I was feeling so hot, hindi na ako mapakali. His mouth was doing wonders
to that sacred part of me.

"Lukas!" I screamed his name again. "Shit! Lukas! Oh fuck! Fuck!"

Suddenly he stopped. He looked at me.

"You have such a dirty mouth, babe." Sabi niya sa akin. I felt myself blushed.

"Sipain kita diyan eh!" Sabi ko. Hindi ako masyadong makagalaw kasi nakatali iyong
kamay ko. Humihingal ako, I was catching my breath. I don't know how many times I
had convulsed because of his beautiful lips, but I had and that makes me feel so
weak.

He lay beside me. He was still dressed. Ngumuso ako, Parang nadadaya ako sa
sitwasyon.

"Dehado ata ako." Sabi ko sa kanya. "May damit ka pa."

"Ang excited mo naman, hindi pa nga tayo bati diba?" He grinned at me. My eyes
widened. Hindi pa ba kami bati?

"Luke..."

"Mag-usap muna tayo." He said. Bigla niyang kinalas ang tali sa kamay ko. He faced
me after that.

"Naniniwala ka bang mahal kita?" Tanong niya sa akin. Hindi ako sumagot. Naniniwala
naman ako sa kanya pero hindi ko pa rin kayang sabihin sa kanya na naniniwala ako
sa kanya dahil may doubt pa rin ako. Matagal akong nag-isip. I gasped hard when I
felt his finger touching my slit.

"L-luke..." Napapapikit ako. Was he torturing me?

"I wonder why," He was stroking me. Napahawak ako sa balikat niya. "although you
were naked, you were biting your lip, you were looking at me like that, Apollo, I
wonder why you still look innocent?" His voice was sensual.

"L-luke please...." I begged him. My beating was hard and irregular.

"I asked you a question, naniniwala ka na bang mahal kita?" Tanong niya. Hindi pa
rin ako sumagot, I felt him insert another finger. My mouth parted. His strokes
were becoming faster and meaning.

"Luke! Oh gosh! O-oo na!" Sigaw ko. "I believe you! Dammit!" I closed my eyes, I
felt like I'm on heaven. When I opened my eyes I saw him looking at me, he was
still stroking that part of me, he claimed my lips for a fiery kiss.

"I love you, Apollo." He said between his kisses. Hindi ako sumagot, I just kissed
him back, I felt him insert another finger. I smirked, I felt a bit of pain.

"Oo na! I love you too! Please stop!" I cried out. He took out his magical fingers,
he was still looking at me, my eyes widened when I saw him licked his fingers
clean, he was giving me a seductive look, I didn't found it disgusting at all, I
found it hot. He winked before claiming my lips for another kiss.

Hindi na ako mapakali. Ito ba iyong sinasabi ni Lukas na gulatan? Kasi gulat na
gulat nga ako, he was making me feel things I never thought I'll feel, he was
awakening feelings I never thought existed inside of me.

Not a moment later, our bodies become one. I sighed as he fills me up. He started
moving gently at first, then the rhythm will become rough, then gently again, then
he will become rough again, I didn't know how many times my body shook that night,
all I know was the amazing feeling inside me, the overwhelming feeling of him
stretching me, filling me, it was as if I had gone to heaven and back, paulit-ulit
na ganoon ang nararamdaman ko.

Finally, he stopped. He rolled down and embraced me so tight. Paulit-ulit niyang

sinasabi sa tainga ko kung gaano niya ako kamahal, at sa pagkakataong iyon ay
naniniwala ako sa kanya. Luke may had done bad things to me, he may had said bad
things, he may had took the video - pero sa kabila ng lahat ng iyon ay mahal na
mahal ko siya.

Lukas Consunji is my greatest love at kung palalagpasin ko pa siya ngayon, alam

kong matatagalan pa bago ako makahanap ng kapalit - and I'm sure wala na siyang
kapalit because my Lukas is a limited edition item, nasa kanya na ang lahat, may
hahanapin man ako alam kong kaya niya iyong ibigay.
Humarap ako sa kanya. Hinaplos ko ang noo niya.

"Hindi ka na nilalagnat." Sabi ko. He grinned.

"Do you wanna know why?" Pilyong tanong niya. I sighed. Kakaiba talaga si Lukas sa
lahat. Imbes na manghina kasi may sakit siya, nagawa niya pa rin ang pinakapaborito
niyang activity sa lahat.

"Sleep babe." Sabi niya sa akin. "I love you, and tomorrow we'll begin anew." He
kissed my forehead. I wrapped my arms around him and let sleep lull me to
dreamland. Tomorrow, ang sarap isipin ng tomorrow.

---------------------

I woke up the next morning feeling sore. Binalingan ko ang other side of the bed
pero wala si Lukas doon. Isang note lang ang nakalagay, it said: Open the box, I
love you. Napangiti ako, agad kong binuksan ang box na nasa ilalim ng note na iyon.
I saw a beautiful lacey blue dress. Hindi ko alam kung para saan iyon, pero
natutuwa ako. I love surprises at sa tingin ko, may surprise sa akin si Lukas.

I stood up,, took a bath, fixed myself and wore that beautiful dress. Inayos ko ang
buhok ko, hindi ko alam kung anong mangyayari ngayong umaga, pero gusto ko maayos
ako sa paningin ni Lukas.

Kinakabahang binuksan ko ang pinto ng silid. I was about to walk when I notice the
arrows glued on the floor. I guess that will lead me to the direction I have to
walk on. Natatawang naglakad ako. Sinundan ko ang mga arrows na iyon. Hanggang sa
makarating ako sa ibaba ay may ganoon pa rin. Natanaw ko ang pinakahuli sa may
pinto, halos takbuhin ko ang direksyong iyon , nanginginig ang kamay na binuksan ko
iyon. May arrows pa rin sa labas. Nang makarating ako sa dulo ng hallway palabas ng
bahay ay may napansin akong maliit na bouquet ng white and yellow roses, may
nakalagay na note doon, it says: Pick me up. And I did.

Tumingin ako sa paligid, I saw another batch of arrows, sinundan ko iyon. Habang
tumatagal ay bumibilis ang tibok ng puso ko, kinakabahan ako, hindi ko kasi talaga
maisip kung anong mangyayari sa dulo nito.

Habang naglalakad ay parang may namataan akong taong naghihintay sa dulo ng isang
araw, nakatalikod siya pero kilalang-kilala ko ang taong iyon.

"Alexis?" Tawag ko sa kanya. She faced me. Nakangiti siya, she was wearing a pink
lacey dress, halos kamukha rin ng suot ko pero mas simple ang sa kanya. Inabot niya
ang kamay ko nang makalapit siya sa akin.

"Anong ginagawa mo dito?" Tanong ko sa kanya.

"Siyempre, hindi ko papalagpasin ito." Sabi niya sa akin. She kissed my cheeks,
naiiyak ba siya? "I'm so happy for you." Sabi niya. Agad niyang pinahid ang mga
luha niya at saka kinuha ang kamay ko. Muli kaming naglakad, wala nang mga arrows,
hawak lang ni Alexis ang braso ko. Sa dulo ng tinatahak naming daan ay nakita ko
naman si Nanay. Binitiwan ko si Alexis at saka tumakbo ako kay Nanay. Niyakap ko
siya.

"Nay nandito ka din?" I asked her. She just smiled. Hinaplos niya ang mukha ko.
"Masaya ako kasi masaya ka." Nanginginig ang boses niya. I smiled. Nagtataka na
talaga ako kung anong nangyayari. Si Nanay, nakabihis din siya, hinawakan niya ang
kaliwang kamay ko, si Alexis naman ay tumayo sa kabilang side ko. Niyakag na nila
akong bumaba sa hagdan patungo sa may dagat.

Ang lakas-lakas ng kabog ng dibdib ko.

"Nay, anong meron?" I asked her. She just smiled.

"Malalaman mo rin." Makahulugang wika niya. Nang malapit na kami sa dagat ay may
napansin ko na may mga tao pa roon. Nakakaupo sila sa monoblock chairs at nang tila
mapansin nila ako ay saka sila tumayo. Nagpatuloy kami sa paglakad. Takang-taka
ako. What is happening?

I saw Nanay Lydia at the other side of the pew, she was crying, I saw Sheena too,
she was with her kids, kinawayan niya ako saka tinuro ang harapan. Hindi ko
masyadong makita kasi malayo pa pero, nakita ko si Lukas - sigurado akong si Lukas
iyon na nakatayo sa dulo, katabi niya si Sancho.

Sancho was smiling, si Lukas naman ay seryoso, he was wearing a semi-barong and a
pair of slacks, bigla akong napaluha. Parang alam ko na kung anong nangyayari. I
also saw Lola Adelina, nasa harapan siya at tulad ni Nanay Lydia at ng nanay ko ay
umiiyak rin siya. Napatingin ako kay Alexis.

"Lexy?"

"Kasal mo ngayon, gaga!" She hissed while wiping her tears away.

"Nay?" Binalingan ko si Nanay.

"Namanhikan na si Lukas noong isang linggo. Hindi ko nga alam kung paano, pero
parang sigurado na siya noon na papayag ka. Nakausap ko na rin ang Lola niya, anak,
mahal na mahal ka ni Lukas."

Napaiyak ako. Ang loko, hindi man lang pinaalam sa akin!

Nakarating kami sa dulo. Sinalubong ako ni Lukas. He reached for my hand na si nana
yang nagbigay. I was still crying, pero kahit umiiyak ako, alam kong masaya ako.

"Ito ba iyong gulatan?" Tanong ko sa kanya nang hawakan niya ang kamay ko. He wiped
my tears away. Umiiyak ako pero maluwag ang paghinga ko. I guess this is what they
call tears of joy.

"Hindi na kasi ako papayag na lumipas pa ang isang araw na hindi ka nagiging
officially na akin." Wika niya habang ngiting-ngiti. Dinala niya ako sa may altar.
Naroon ang pari, aktong magsasalita na ito nang pigilan ni Lukas. He faced me
again. Mula sa bulsa niya ay may inilabas siyang pulang kahita.

"Naitanong ko na ito sa Nanay mo, pati kay Alexis at kay Jacinto - lahat sila
tinanong ko kasi alam kong mahalaga sila sa buhay mo. Ikaw na lang ang hindi." Sabi
niya. He got down on his one knee, he opened the velvet box and there I saw a
beautiful diamond ring.

"Apollo Yvangeline Cai, will you marry the different versions of me?"

Lalo akong napahagulgol. Maski hindi niya ako tanungin, baka nga kahit hindi niya
ako tanungin.

"Oo naman yes!" Noon siya tumayo at saka isinuot ang singsing sa daliri ko. Mabilis
niya akong hinarap sa pari.

"Game na father, para makapag-honeymoon na ulit!" Excited na sabi niya. The people
around us burst out of laughter. Nagsimula ang ceremony, all along, Lukas was just
holding my hand as if assuring me that this is really the start of our new
beginning. No secrets, no doubts, no dark pasts anymore, just him and me and this
infatuation turned love that we feel for each other.

"I love you, Apollo Yvangeline Cai - Consunji." He smiled before claiming my lips.
I kissed him back. Ito na talaga ito. Na-Lukas Consunji ako!

**********************************
CONVERTED BY WATTPAD2ANY VERSION 1
----------------------------------

ALL RIGHTS RESERVED TO THE OWNER

OF WATTPAD.COM AND ALSO
ALL RIGHTS RESERVED TO THE AUTHOR
OF THIS BOOK

BY CONVERTING THE BOOK, YOU HAVE

ACCEPTED TO THE TOS OF WATTPAD
AND ALSO
WOULDN'T POST ANY OF THE CONTENTS
CONTAINED IN THIS FILE BY ANY MEANS
ELECTRONIC OR PRINTED, WITHOUT
THE CONSENT OF THE AUTHOR.

COPYRIGHT 2013
**********************************