bihan-bihan

Brezhoneg

Etimologiezh

Ger kevrennek savet diwar an anv-gwan bihan.

Anv-gwan

bihan-bihan /bi(h)ãnˈbi(h)ːãn/

1. Bihan-kenañ
   • — Kaout a garfen eul leorig bihan-bihan a zo er maner-ze, e bruched an aotrou, nemet en noz ne ve easa e gaout ac'hano, mar gellit. — (G. MILIN, Gwechall-goz e oa..., Kemper, 1924, p. 78.)
   • — « [...], rak marteze e vezo mat dit ivez bezañ bihan-bihan, diouzh a c'hellfe c'hoarvezout ganit. [...]. » — (Troude ha Milin, Labous ar Wirionez ha Marvailhoù all, Skridoù Breizh, 1950, p. 134.)
   • Bihan-bihan e oa e gwirionez, ur dornadig krev-rous. — (Ernest ar Barzhig, Minna ha danevelloù all..., Mouladurioù Hor Yezh, 1988, p. 138.)
   • Un ti bihan-bihan — (Jules Gros, Le trésor du breton parlé Troisième Partie, 1974, p. 42.)

Gerioù heñvelster

• bihan-bihanik
• bihan-meurbet

Gerioù enepster

• bras-bras

Troidigezhioù

• galleg : très petit ^(fr)