تاسمانی
تاسمانی
Tasmania | |
|---|---|
 مهر | |
 | |
| کشور |  استرالیا |
| مرکز | هوبارت |
| بلندترین نقطه | کوه اوسا |
| حکومت | |
| • فرماندار | باربارا بیکر |
| مساحت | |
| • کل | ۹۰۷۵۸ کیلومتر مربع (۳۵۰۴۲ مایل مربع) |
| • خشکی | ۶۸۴۰۱ کیلومتر مربع (۲۶۴۱۰ مایل مربع) |
| • آب | ۲۲۳۵۷ کیلومتر مربع (۸۶۳۲ مایل مربع) |
| ارتفاع | ۵۲۹۵ متر (۱۷۳۷۲ فوت) |
| جمعیت | |
| • کل | ۵۰۷۶۲۶ |
| • تراکم | ۵٫۶/کیلومتر مربع (۱۴/مایل مربع) |
| منطقهٔ زمانی | یوتی‌سی ۱۰+ (ACST) |
| • تابستانی (DST) | یوتی‌سی ۱۱+ (AEDT) |
| کد پستی | TAS |
| کد ایزو ۳۱۶۶ | AU-TAS |
| وبگاه | www |
تاسمانی نام جزیره و ایالتی در جنوب شرق استرالیا است.
تاسمانی در ۲۰۰ کیلومتری جنوب شرقی قارهٔ اقیانوسیه جای گرفته‌است و تنگهٔ باس این دو خشکسار را از هم جدا می‌کند. مرکز آن شهر هوبارت است.
جمعیت
[ویرایش]شمار مردمانش ۵۰۹٬۹۶۵ نفر و گستره‌اش ۶۸٫۳۳۲ کیلومتر مربع (۲۶٫۳۸۳ مایل مساحت) می‌باشد.
تاریخ
[ویرایش]طی بخش عمده‌ای از صد هزار سال گذشته تاسمانی به خاک اصلی استرالیا چسبیده بود، به همین خاطر احتمالاً پس از رسیدن انسان‌ها به استرالیا دیری نگذشته‌است که آدمیان به تاسمانی نیز رسیده‌اند. در پی بالا رفتن سطح دریاها، تاسمانی حدود ۱۰ هزار سال پیش از خاک اصلی جدا شده‌است. نخستین ساکنان بومی استرالیا در حدود ۶۰ هزار سال پیش به استرالیا رسیدند. بومیان تاسمانی بزرگ جثه بودند و از نظر ظاهری به سیاه‌پوستان آفریقا می‌ماندند. قد مردان بین ۱٬۶۳ تا ۱٬۷۰ متر بود و گاه تا دو متر نیز می‌رسید. باستانی‌ترین نقاط باستان‌شناختی تاسمانی عبارتند از غار وارین (Warreen) با ۳۴٫۷۹۰ قدمت و غار پارمرپار میتانیر (Parmerpar Meethaneer) که بین ۴۴٫۲۰۰ و ۳۴ هزار سال دیرینگی دارد.[۱] با ورود اروپائیان به این سرزمین، جنگی طولانی و خونین میان آن‌ها درگرفت و همگی نابود شدند. مهاجران اروپائی نه تنها با ساکنان بومی منطقه با زبان داغ اسلحه سخن گفتند، بلکه میان آن‌ها بیماری‌هایی شیوع دادند تا به‌طور کامل ۲۰۰ بومی باقیمانده در منطقه را نیز نابود نمایند.[۲]
طبیعت
[ویرایش]تاسمانی را ایالت طبیعی (Natural State) و جزیره بازیابی جوانی (Island of Rejuvenation) می‌خوانند که به محیط طبیعی فراوان و تقریباً دست‌نخورده‌اش بازمی‌گردد.
۴۰٪ از زمین‌های تاسمانی رسماً حفاظت‌شده، پارک ملی و میراث جهانی است.
نگارخانه
[ویرایش]
جستارهای وابسته
[ویرایش]منابع
[ویرایش]- ↑ Robson, L. L. (1983). A History of Tasmania. Volume I. Van Diemen's Land From the Earliest Times to 1855. Melbourne: Oxford University Press. ISBN 0-19-554364-5.
- ↑ http://listverse.com/2015/03/10/10-people-who-were-the-last-of-their-kind/
پیوند به بیرون
[ویرایش]
- کشف جزیره تاسمانی جام‌جم آنلاین
| ناحیه‌ها |  | |
|---|---|---|
| تاریخ و مردم | ||
| محیط زیست | ||
| خاک اصلی |  | |
|---|---|---|
| بیرون از خاک اصلی | ||
| ناحیه‌های پیشین | ||