Eleonora Duse

Eleonora Duse
	;
Biografía
Nacemento	(it) Eleonora Giulia Amalia Duse ; 3 de outubro de 1858 ; Vigevano (Reino de Sardeña)
Morte	21 de abril de 1924 (65 anos); Pittsburgh (Estados Unidos de América)
Causa da morte	pneumonía
Lugar de sepultura	Central Cemetery of Asolo (en)
Residencia	Asolo (pt)
Actividade
Ocupación	actriz, actriz de teatro, guionista, actriz de cinema
Obra
Arquivos en	Archivi dell'Istituto per il Teatro e il Melodramma (en) ;
Familia
Parella	Gabriele d'Annunzio
	Sinatura
Descrito pola fonte	Grande Enciclopedia Soviética 1969-1978, (sec:Дузе Элеонора); Obálky knih, ; Dicionario Enciclopédico Brockhaus e Efron

Eleonora Giulia Amalia Duse, máis coñecida como Eleonora Duse, nada en Vigevano o 3 de outubro de 1858 e finada en Pittsburgh o 21 de abril de 1924, foi a máis soada actriz de teatro italiana de finais do século XIX e principios do século XX.

Alcanzou gran fama por interpretar os papeis do escritor noruegués Henrik Ibsen, ademais dos clásicos. Foi contemporánea das divas británicas Patrick Campbell e Ellen Terry e tamén da diva francesa Sarah Bernhardt, coa que sostivo unha longa rivalidade profesional e persoal.

Traxectoria

Inicios

Cóntase que naceu nun vagón de tren e que o seu primeiro papel o interpretou aos catro anos, xa que a súa familia era de actores teatrais. Os seus pais foron os actores Alessandro Vincenzo Duse e Angelica Cappelletto. O seu primeiro papel protagonista realizouno aos 14 anos cando encarnou a Xulieta de Shakespeare.

Tivo rivalidade coa famosa actriz francesa Sarah Bernhardt, quen era contemporánea súa; con todo, posuían estilos moi diferentes, xa que Eleonora buscaba comprender a mentalidade da personaxe e Sarah imprimíalle o seu selo persoal ás personaxes que interpretaba. A pesar destas diferenzas de estilo, ambas as actrices sostiveron unha longa rivalidade para lograr ser consideradas "a mellor actriz do mundo" por parte do público. No persoal, a relación que Gabriele d'Annunzio sostivo coas dúas divas fomentou aínda máis a rivalidade.

Matrimonio

En 1881 casou con Tebaldo Checchi, unión da que naceu a súa filla Enrichetta. En 1885 aceptou un contrato para unha xira por América do Sur, e entón a súa fama, xa excepcional en Italia, excedeu as fronteiras. Nesta época coñeceu o libretista e compositor Arrigo Boito, de quen aprendeu o valor do estudo e da elevación espiritual e cultural.

No transcurso dunha xira triunfal por Europa (1891-1892) iniciou, en Viena, a batalla en favor de Ibsen, impondo ao público a discutida Casa de bonecas. En 1893 obtivo un grande éxito en América do Norte e noutros países estranxeiros. En 1899 tivo compañía teatral co gran actor Ermete Zacconi.

D'Annunzio

En 1894 produciuse o seu primeiro encontro con D'Annunzio, que estaba entón na cúspide da súa fama. O triunfo obtido en París con Il sogno di un mattino di primavera (1897), obra deste autor, convenceuna de que atopara o creador da traxedia moderna. Dende entón o seu repertorio estivo formado case exclusivamente por obras deste autor. Esta relación terminou en 1910, cando o polémico escritor se involucrou en asuntos políticos (o escritor foi precursor do fascismo italiano) e se despreocupou totalmente de Eleonora.

A ruptura deses amores e unha crise espiritual levárona, despois do seu éxito con La locandiera de Goldoni, en 1909, a abandonar inesperadamente o teatro; este retiro durou doce anos.

Última época

Durante a guerra de 1914-18 a actriz prodigou a súa asistencia aos feridos e deu recitais nas frontes.

En 1916 filmou Cenere de Febo Mari, o seu único testemuño cinematográfico cando tiña case sesenta anos.

Reapareceu ante o público en Turín en 1921 con Fruen fra havet, de Ibsen, negándose a ser maquillada e preocupándose tan só de ofrecer ao público non unha ficción, senón o froito dunha ansiosa procura da verdade interior. Tras engadir ao seu repertorio outras obras, reemprendeu unha nova etapa da súa vida artística, iniciando outra xira por Norteamérica, onde a sorprendeu a morte en Pittsburgh.

Véxase tamén

Bibliografía

Jeanne, Bordeux (1925) [1924]. Eleonora Duse: the story of her life. Londres: Hutchinson & Co. OCLC 7912238. Also OCLC 213823532, OCLC 59787344 Publicado nos Estados Unidos como Jeanne, Bordeux (1925) [1924]. Eleonora Duse: the story of her life. Nova York: G.H. Doran. OCLC 77302304. Publicado posteriormente como Jeanne, Bordeux (2005) [1924]. Eleonora Duse: the story of her life. Whitefish, MT: Kessinger Publishing. ISBN 978-1-4179-5746-0.
Winwar, Frances (1956). Wingless Victory. Nova York: Harper. OCLC 11057365.
Le Gallienne, Eva (1966). The mystic in the theatre: Eleonora Duse. New York City: Farrar, Straus and Giroux. OCLC 331204.
Weaver, William (1984). Duse: a biography. Londres: Thames & Hudson. ISBN 978-0-500-01341-0. OCLC 11063020. Publicado nos Estados Unidos como Weaver, William (1984). Duse: a biography (1st. American ed.). San Diego: Harcourt Brace Jovanovich. ISBN 978-0-15-126690-6. OCLC 10558161.
Sheehy, Helen (2003). Eleonora Duse: a biography (1st. ed.). Nova York: Alfred A. Knopf. ISBN 978-0-375-40017-9. OCLC 50495500.
Rodriguez, Antonio Orlando (2005). The Last Masquerade: a novel. Mestre-Reed, Ernesto (trans) (1st. ed.). Rayo. ISBN 978-0-06-058632-4. OCLC 55208203.

Ligazóns externas