Canturium
CanturiumRes apud Vicidata repertae:
Civitas: Italia
Locus: 45°44′0″N 9°8′0″E
Numerus incolarum: 39 715
Zona horaria: UTC+1, UTC+2
Situs interretialis
Canturium: situs
Locus: 45°44′0″N 9°8′0″E
Numerus incolarum: 39 715
Zona horaria: UTC+1, UTC+2
Situs interretialis
Gestio
Procuratio superior: Provincia Comensis
Geographia
Superficies: 23.25 chiliometrum quadratum
Territoria finitima: Algiatum, Brena, Anthemianum, Canimalum, Cermenatium, Cutiacum, Figinus Serentia, Marianum Comense, Orsenigum, Alsenatum, Vertematum cum Minovrio
Territoria finitima: Algiatum, Brena, Anthemianum, Canimalum, Cermenatium, Cutiacum, Figinus Serentia, Marianum Comense, Orsenigum, Alsenatum, Vertematum cum Minovrio
Coniunctiones urbium
Urbes gemellae: Villefranche-sur-Saône, Jamestown
Tabula aut despectus
Canturium[1][2][3] (-ii, n.) (alia nomina: Canturum[1]; olim fortasse: Canis Turris ac Cantores) (Italiane: Cantù) est oppidum Italiae et municipium, circiter 39 900 incolarum, in Regione Langobardia et in Provincia Novocomensi situm. Incolae Canturienses appellantur.
Insigne
[recensere | fontem recensere]
Geographia
[recensere | fontem recensere]Municipium patet 23.18 km² et altitudo urbis est 370 m; in Brigantia historica terra situm.
Clari cives
[recensere | fontem recensere]- Ioannes Saldarini, archiepiscopus emeritus Taurini ac cardinalis Ecclesiae Catholicae.
Fractiones, vici et loci in municipio
[recensere | fontem recensere]Municipia finitima
[recensere | fontem recensere]Nexus interni
- Langobardia (regio),
- Provincia Novocomensis,
- Brigantia (terra),
- Novum Comum (urbs),
- Municipium Italiae.
Nexus externi
[recensere | fontem recensere]
|
Vicimedia Communia plura habent quae ad Canturium spectant. |
Pinacotheca
[recensere | fontem recensere]-
Collocatio finium municipii in Provincia Novocomensi.
Notae
[recensere | fontem recensere]- ↑ 1.0 1.1 J. G. Th. Graesse, Orbis Latinus (Dresdae: Schönfeld, 1861; 1909. Brunsvici, 1972, 3 voll.) 1 2 3}
- ↑ Memorie spettanti alla storia, al governo ed alla descrizione della città, e della campagna di Milano, ne' secoli bassi, Volume 9 (Google eBook) conte Giorgio Giulini, Stamperia di G. Bianchi, 1760
- ↑ Nomi d'Italia - AAVV, De Agostini
 |