Discretiva
|
parente dictio est in variis linguis:
|
Proprietates grammaticales
[+/-]
| Forma
|
Modus flexurae
|
origenis
|
| parente
|
casus ablativus singularis
|
substantivi parēns
|
Appellatio pronuntiatusque
[+/-]
- Syllabificatio phonetica: pa·ren·te — morphologica: parent-e
Proprietates grammaticales
[+/-]
| Forma
|
Modus flexurae
|
origenis
|
| pārente
|
casus ablativus singularis
|
participii pārēns
|
Appellatio pronuntiatusque
[+/-]
- Syllabificatio phonetica: pā·ren·te — morphologica: parent-e
Proprietates grammaticales
[+/-]
| Forma
|
Modus flexurae
|
origenis
|
| parente
|
forma singularis · genus femininum
|
adiectivi parent
|
| Forma
|
Persona
|
Tempus
|
Vox
|
Modus
|
Verbum
|
| parente
|
prima singularis
|
praesens
|
activa
|
indicativus
|
parenter
|
| parente
|
tertia singularis
|
praesens
|
activa
|
indicativus
|
parenter
|
| parente
|
prima singularis
|
praesens
|
activa
|
coniunctivus
|
parenter
|
| parente
|
tertia singularis
|
praesens
|
activa
|
coniunctivus
|
parenter
|
| parente
|
secunda singularis
|
praesens
|
activa
|
imperativus
|
parenter
|
Appellatio pronuntiatusque
[+/-]
- Syllabificatio phonetica: pa·rente — morphologica: parent-e
|
|
|
|
Apuleius
ca. 125-170
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
| antiq.
|
class.
|
I
|
II
|
III
|
IV
|
V
|
VI
|
VII
|
VIII
|
IX
|
X
|
XI
|
XII
|
XIII
|
XIV
|
XV
|
XVI
|
XVII
|
XVIII
|
XIX
|
XX
|
XXI
|
Latinitas postclassica
saec. II. (ca. 170 p.C.n.)
- En orba et saeva et iniqua Fortuna! Hocine tibi complacuit, ut utroque parente prognatae germanae diversam sortem sustineremus? Et nos quidem quae natu maiores sumus maritis advenis ancillae deditae extorres et lare et ipsa patria degamus longe parentum velut exulantes, haec autem novissima, quam fetu satiante postremus partus effudit, tantis opibus et deo marito potita sit, quae nec uti recte tanta bonorum copia novit? —Metamorphoseon libri XI Apulei [1][2]
Fontes
