Łukasz Górnicki (kanonik warmiński)

Łukasz Górnicki herbu Ogończyk (ur. 1585, zm. 15 lipca 1651^[1]) – prepozyt warmiński 1651 roku, dziekan warmiński w 1638 roku, prepozyt warmiński w 1651 roku, kanonik warmiński w 1624 roku, kanonik koadiutor w 1618, kanonik kapituły katedralnej wileńskiej w 1619^[2] (zrezygnował w 1651 roku), sekretarz królewski.

Był synem wybitnego pisarza Łukasza Górnickego autora Dworzanina polskiego i Barbary Broniewskiej, bratankiem kanonika Pawła Górnickiego.

Studiował w Marburgu (1610) i Heidelbergu (1611). W 1615 roku w Rzymie przyjął święcenia diakonatu^[3].

W 1624 otrzymał kanonię katedralną we Fromborku, będąc wówczas kanonikiem wileńskim. W 1632 przebywał w Lidzbarku Warmińskim i wraz z kanonikiem Wojciechem Rudnickim sporządził inwentaryzację biskupstwa. W 1638 został dziekanem kapituły warmińskiej a 15 czerwca 1651 otrzymał godność prepozyta, w imieniu kapituły posłował do Warszawy. W latach 1635–1636 był administratorem komornictwa olsztyńskiego i otrzymał probostwo parafii w Świętej Lipce kierował także fundacją Stefana Sadorskiego, osadzał jezuitów, którzy dokumentem kapituły z 18 sierpnia 1639 roku otrzymali prawo użytkowania Świętej Lipki. Ufundował srebrny kielich katedrze fromborskiej oraz swemu stryjowi w wykonany w marmurze portret epitafijny.

Bibliografia

Jan Chłosta, Słownik Warmii, Wydawnictwo Littera, Olsztyn 2002
Andrzej Kopiczko, Duchowieństwo Katolickie Diecezji Warmińskiej w latach 1525-1821, cz. 2 Słownik, Olsztyn 2000

↑ dane biograficzne na stronie Sejmu Wielkiego
↑ Tadeusz Kasabuła, Kanonicy koadiutorzy w kapitule katedralnej wileńskiej w okresie przedrozbiorowym, w: Rocznik Teologii Katolickiej, T. 4, 2005, s. 123.
↑ Klerycy z ziem polskich, litewskich i pruskich święceni w Rzymie (XVI – pocz. XX w.), opracował Stanisław Jujeczka, Wrocław 2018, s. 68.