Fiodor Pietrow (konstruktor)

Fiodor Pietrow
Фёдор Фёдорович Петров
Data i miejsce urodzenia	16 marca 1902 ; Doktorowo
Data i miejsce śmierci	19 sierpnia 1978 ; Moskwa
Zawód, zajęcie	inżynier, konstruktor broni artyleryjskiej
	Odznaczenia
	;

Fiodor Fiodorowicz Pietrow (ros. Фёдор Фёдорович Петров, ur. 3 marca^?/16 marca 1902 w Doktorowie, zm. 19 sierpnia 1978 w Moskwie) – sowiecki konstruktor broni artyleryjskiej^[1].

Życiorys

Fiodor F. Pietrow urodził się we wsi Doktorowo w obwodzie tulskim^[2]. Od 1919 pracował jako robotnik na kolei, w 1920 wrócił do rodzinnej wsi, gdzie był sekretarzem sielsowietu. W maju 1924 został powołany do służby wojskowej, służył w 1 pułku łączności Moskiewskiego Okręgu Wojskowego, w 1927 ukończył wieczorowo rabfak (fakultet robotniczy)^[3]. W 1927 roku rozpoczął studia na wydziale mechanicznym MWTU im. N. E. Baumana, a od roku 1930 kontynuował studia specjalistyczne na nowo otwartym wydziale wojskowo - mechanicznym Leningradzkiego Instytutu Politechnicznego w zakresie konstrukcji uzbrojenia^[1].

W roku 1931 po ukończeniu studiów i otrzymaniu dyplomu inżyniera - mechanika w specjalności działa-łoża, rozpoczął praktykę na Uralu w jednym z tamtejszych zakładów artyleryjskich. Zaczął pracować jako kierownik biura technicznego wydziału, a w 1932 roku został kierownikiem odcinka montażu dział artyleryjskich^[1]. Na wiosnę 1934 roku przeszedł do biura konstrukcyjnego którego kierownikiem był N. G. Komarow i otrzymał stanowisko starszego konstruktora. Zajmował się tam unifikacją części do sprzętu artyleryjskiego. W roku 1936 podjął pracę nad konstrukcją nowej 152 mm haubicoarmaty wz. 1937 (MŁ-20) i 122 mm haubicy wz. 1938 (M-30)^[1].

Stanowisko kierownika doświadczalnego biura konstrukcyjnego objął w roku 1938, a następnie został głównym konstruktorem zakładu. W przeddzień napaści Niemiec na ZSRR opracował 107 mm armatę M-60^[1].

Do najbardziej znanych rozwiązań opracowanych w latach wojny w dziedzinie broni artyleryjskiej przez zespół którym kierował Pietrow należały^[1]:

152 mm haubica wz. 1943 (D-1)
85 mm armata wz. 1943 (D-5S) średniego działa samobieżnego SU-85
100 mm armata wz. 1944 (D-10S) średniego działa samobieżnego SU-100
152 mm armatohaubica wz. 1937/43 MŁ-2S ciężkiego działa samobieżnego SU-152
122 mm armata wz. 1931/1937 ciężkiego działa samobieżnego ISU-122
122 mm armata wz. 1944 (D-25S) ciężkiego działa samobieżnego ISU-122S
122 mm armata wz. 1943 D-25T ciężkiego czołgu IS-2 i IS-3

W 1944 wstąpił do Armii Czerwonej i w tym samym roku został uhonorowany tytułem Bohatera Pracy Socjalistycznej, a po trzech latach uzyskał stopień doktora nauk technicznych. W 1946 został członkiem rzeczywistym Akademii Nauk Artyleryjskich ZSRR. Po wojnie do 1974 roku pozostawał naczelnikiem Specjalnego Biura Konstrukcyjnego (OKB) nr 9^[2]. Pod jego kierownictwem w okresie powojennym powstało szereg dział, w tym D-44, D-48, D-74, D-20 i D-30 oraz 2A31 działa samobieżnego 2S1 Goździk i 2A33 działa samobieżnego 2S3 Akacja, oraz działa radzieckich czołgów^[2]. Od 1942 należał do Komunistycznej Partii Związku Radzieckiego, był deputowanym do Rady Najwyższej ZSRR 2 i 4 kadencji. 3 marca 1966 mianowany został generałem lejtnantem^[1]. Od 1974 roku pracował w Ministerstwie Przemysłu Obronnego w Moskwie^[2]. W 1975 przeszedł na emeryturę^[1]. Został pochowany na Cmentarzu Nowodziewiczym^[4].

Odznaczenia i nagrody

Medal „Sierp i Młot” Bohatera Pracy Socjalistycznej (5 stycznia 1944)^[5]
Order Lenina (trzykrotnie, 7 lutego 1939, 5 stycznia 1944 i 28 lipca 1966)
Order Rewolucji Październikowej (21 marca 1972)
Order Kutuzowa I klasy (16 września 1945)
Order Suworowa II klasy (18 listopada 1944)
Order Wojny Ojczyźnianej I klasy (21 czerwca 1945)
Order Czerwonego Sztandaru Pracy (27 marca 1952)
Medal „Za pracowniczą wybitność” (3 czerwca 1942)
Nagroda Stalinowska (czterokrotnie, 1942, 1943 i dwukrotnie w 1946)
Nagroda Leninowska (1967)

I inne.

Przypisy

↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h Ciepliński i Woźniak 1994 ↓, s. 173.
↑ ^a ^b ^c ^d Nasiedkin 2002 ↓, s. 8.
↑ Герой Социалистического Труда Петров Фёдор Фёдорович :: Герои страны [online], ru/hero/hero.asp?Hero_id=9097 [dostęp 2021-08-23] .
↑ Фёдор Фёдорович Петров
↑ Указ Президиума Верховного Совета СССР «О присвоении звания Героя Социалистического Труда главному конструктору завода № 9 НКВ Петрову Фёдору Фёдоровичу» от 5 января 1944 года // Ведомости Верховного Совета Союза Советских Социалистических Республик : газета. — 1944. — 13 января (№ 2 (262)). — С. 1

Bibliografia

Andrzej Ciepliński, Ryszard Woźniak: Encyklopedia współczesnej broni palnej (od połowy XIX wieku). Warszawa: Wydawnictwo „WIS”, 1994, s. 173. ISBN 83-86028-01-7.
W. Nasiedkin. Fiodor Fiodorowicz Pietrow 1902-1978. „Tiechnika i Woorużenije”. Nr 3/2002, s. 8, marzec 2002. (ros.).

[CITEREFCieplińskiWoźniak1994173-1] ↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h Ciepliński i Woźniak 1994 ↓, s. 173.

[CITEREFNasiedkin20028-2] Nasiedkin 2002 ↓, s. 8.

[3] Герой Социалистического Труда Петров Фёдор Фёдорович :: Герои страны [online], ru/hero/hero.asp?Hero_id=9097 [dostęp 2021-08-23] .

[4] Фёдор Фёдорович Петров

[5] Указ Президиума Верховного Совета СССР «О присвоении звания Героя Социалистического Труда главному конструктору завода № 9 НКВ Петрову Фёдору Фёдоровичу» от 5 января 1944 года // Ведомости Верховного Совета Союза Советских Социалистических Республик : газета. — 1944. — 13 января (№ 2 (262)). — С. 1

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

Życiorys

Odznaczenia i nagrody

Przypisy

Bibliografia

pFad - (p)hone/(F)rame/(a)nonymizer/(d)eclutterfier! Saves Data!