Content-Length: 109960 | pFad | http://pl.wikipedia.org/wiki/George_Adams

George Adams – Wikipedia, wolna encyklopedia Przejdź do zawartości

George Adams

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
George Rufus Adams
Ilustracja
George Adams 6 lipca 1976 w Nowym Jorku
Imię i nazwisko

George Adams

Data i miejsce urodzenia

29 kwietnia 1940
Covington

Data i miejsce śmierci

14 listopada 1992
Nowy Jork

Instrumenty

saksofon tenorowy, flet, klarnet basowy

Gatunki

jazz

Zawód

muzyk, kompozytor

Aktywność

1960–1992

Wydawnictwo

Blue Note

Powiązania

Charlie Mingus, Don Pullen

Instrument
saksofon tenorowy

George Rufus Adams (ur. 29 kwietnia 1940 w Covington, zm. 14 listopada 1992 w Nowym Jorku) – amerykański muzyk, kompozytor i wokalista. Grał na saksofonie tenorowym, flecie i klarnecie basowym.

Najbardziej znany ze współpracy z Charlesem Mingusem, Gilem Evansem, Royem Haynesem i z gry w kwartecie, który prowadził wspólnie z pianistą Donem Pullenem (w skład tego zespołu wchodzili jeszcze perkusista Dannie Richmond i basista Cameron Brown).

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Naukę gry na fortepianie George Adams rozpoczął mając siedem lat, a kilka lat później akompaniował już kościelnemu chórowi. W szkolnym zespole grał już jednak na saksofonie, występując nie tylko na szkolnych imprezach, ale także w jednym z nocnych klubów, gdzie grał rhythm and bluesa i muzykę funk (a klub gościł takich muzyków jak Howlin’ Wolf, Little Walter czy Lightnin’ Hopkins). Ukończył studium muzyczne jako stypendysta Clark College w Atlancie. Tam też, pod kierunkiem Waymana Carvera – pierwszego jazzmana grającego na flecie i byłego członka orkiestry Chicka Webba – nauczył się gry na flecie. W 1961 wziął udział w trasie koncertowej wokalisty bluesowego Sama Cooke’a.

W 1963 wyjechał do Cleveland w Ohio, gdzie doskonalił swoje umiejętności grając jazz i rhythm’n’bluesa w zespole organisty i pianisty Billa Doggetta. W 1966 był członkiem zespołu organisty Hanka Marra, a razem z gitarzystą Jamesem „Bloodem” Ulmerem koncertował podczas jego tourneé w Europie.

W 1968 podjął decyzję o przenosinach do Nowego Jorku, gdzie pracował z różnymi zespołami i m.in. z takimi muzykami jak Roy Haynes (grał z nim do 1973), Gil Evans (nagrał z nim album „There Comes a Time”) czy Art Blakey.

W latach 1973–1976 był członkiem kwintetu Charlesa Mingusa (wraz z trębaczem Ronaldem Hamptonem, perkusistą Dannie Richmondem i pianistą Donem Pullenem nagrał album MIngus Moves, a potem Mingus at Carnegie Hall i podwójny album Changes One / Changes Two). W 1975, w trakcie tourneè kwintetu po Europie Adams, Pullen, Richmond i grający na kontrabasie David Williams dokonali, najpewniej we Włoszech, nagrań bez udziału Mingusa. Była to pierwsza płyta Adamsa wydana pod własnym nazwiskiem.

W latach następnych grał w grupach: Gila Evansa (w 1975 uczestniczył w nagraniu albumu The Gil Evans Orchestra Plays the Music of Jimi Hendrix, a potem There Comes a Time), McCoya Tynera (z którym – z różnymi przerwami – występował od 1976 do 1979; w 1978 album The Greeeting), trębacza Hannibala Marvina Petersona (z którym w 1977 brał udział we francuskim festiwalu Antibes Jazz Festival) i Archiego Sheppa (w 1978).

W 1978 brał udział w niemieckim festiwalu Frankfurter Jazzfestival (niemiecka rozgłośnia radiowa zarejestrował wtedy nagrania Adamsa razem z Archiem Sheppem i Heinzem Sauerem, które ukazały się potem na płytach Tenor Saxes. Frankfurt Workshop '78 i na płycie Sheppa Devil Blues).

Od 1979, po śmierci Charlesa Mingusa, Adams był członkiem kwartetu założonego wraz z pianistą Donem Pullenem (grał z nim wcześniej w zespole Mingusa). Pozostałymi muzykami byli perkusista Dannie Richmond i basista Cameron Brown. W tym składzie występowali na wielu festiwalach w Europie i Stanach Zjednoczonych. Obaj liderzy mieli podobny pogląd na muzykę, a ich kwartet mógł równie dobrze grać rhythm’n’bluesa, jak i muzykę awangardową. Nazwa zespołu nie była rygorystycznie ustalona. Występowali jako „George Adams-Don Pullen Quartet” lub jako „Don Pullen-George Adams Quartet” (po śmierci Adamsa, Pullen zadedykował jego pamięci album Ode To Life, nagrany z prowadzonym przez siebie zespołem African-Brazilian Connection, a specjalnie poświęcił mu balladę „Ah George, We Hardly Knew Ya”).

W grudniu 1979 kwintet pod nazwą George Adams Quintet (z perkusistą Alem Fosterem, kontrabasistą Donem Pate, pianistą Ronem Burtonem i perkusjonistą Azzedinem Westonem) nagrał album Paradise Space Shuttle.

W lutym 1980 powstał album Hand to Hand, nagrany przez Adamsa i Danniego Richmonda dla wytwórni Soul Note (przy współudziale kontrabasisty Mike’a Richmonda, puzonisty Jimmy’ego Kneppera i pianisty Hugh Lawsona).

W sierpniu 1980 powstaje album Earth Beams, będący dziełem Adamsa i Pullena. Pięć lat później – w 1985 – zarejestrowano nagrania tworzące album Live at Montmartre (wydany dopiero w 2000). Na płycie tej wystąpił gościnie gitarzysta John Scofield.

W 1983 Adams występował gościnnie podczas nagrywania albumu Black Bone puzonisty Craiga Harrisa oraz jako członek zespołu Mingus Dynasty w klubie Village Vanguard. W 1983 ponownie współpracuje z Hannibalem Marvinem Petersonem, nagrywając z nim album More Sightings (Enja).

W 1985 Adams zostaje też członkiem free funkowego zespołu Phalanx, który współprowadził z gitarzystą Jamesem „Bloodem” Ulmerem (członkami grupy byli też Rashied Ali – perkusja i Sirone – jako basista). Ukazały się trzy albumy tej grupy.

W 1987 powstaje album Where Were You? nagrany przez zespół Orange Then Blue (z George’em Adamsem jako jednym z głównych solistów).

W 1988 w wyniku ataku serca zmarł perkusista Dannie Richmond. Adams i Pullen początkowo chcieli by jego miejsce w zespole zajął Lewis Nash, ale ta próba nie trwała długo i zespół został rozwiązany. Adams założył nowy kwartet z Cameronem Brownem, Hughiem Lawsonem i perkusistą Gregorym Hutchinsonem. W 1988 skład: Adams, Lawson, Sirone i Victor Lewis na perkusji zarejestrował nagrania na album Nightingale, który tworzyły popularne ballady i spirituals („Bridge Over Troubled Water”, „What a Wonderful World”, „Moon River”).

W 1989 Adams występował w duecie z McCoyem Tynerem na jego albumie Things Ain’t What They Used to Be (Blue Note Records). W 1989 i na początku lat 90. Adams był jednym z ważniejszych solistów wieloosobowej orkiestry, która podczas tourneè wykonywała w różnych krajach świata blisko 3. godzinną symfonię Mingusa „Epitaph”.

Jednym z ostatnich nagrań Adamsa była America (1989) dla wytwórni Blue Note. Album ten zawierał klasyczne amerykańskie utwory („Tennessee Waltz”, „You Are My Sunshine” czy „Take Me Out to the Ballgame”) i kilka kompozycji Adamsa, w których dawał on wyraz swej akceptacji dla Ameryki i wszystkiego, co jej zawdzięczał. Na albumie tym nagrał np. „The Star Spangled Banner” i „America the Beautiful”.

W 1991 Adams nagrał Old Feeling – ostatni album, na którym występował w roli lidera zespołu. Razem z nim grali Lewis Nash, Hannibal Marvin Peterson, Jean-Paul Bourelly, Santi DeBriano jako basista i pianista – Ray Gallon. W lipcu 1991 brał udział w Montreux Jazz Festival (wraz z Milesem Davisem i Quincy Jonesem), grając w składzie The Gil Evans Orchestra oraz The George Gruntz Concert Jazz Band. Koncert został zarejestrowany i wydany jako Miles and Quincy Live at Montreux.

Od 1991 stan zdrowia George’a Adamsa bardzo się pogorszył (chorował na raka i miał problemy z oddychaniem), ale nie zrezygnował z koncertowania występując i z kwartetem i z Mingus Dynasty (ostatni jego występ z Mingus Dynasty odbył się na miesiąc przed śmiercią).

George Adams zmarł podczas operacji w Nowym Jorku 14 listopada 1992.

Styl gry George’a Adamsa wywodził się z bluesa i afroamerykańskiej muzyki popularnej. Największy wpływ na niego, jako saksofonistę, miała muzyka Rahsaana Rolanda Kirka, z którym czasami grywał w zespole Charlesa Mingusa. Gra Adamsa mogła być subtelna i nasycona liryzmem, jak też pełna siły i ekspresji (czasem grając odchylał się z instrumentem do tyłu, niemal kładąc się na plecach). Różne nastroje potrafił również przekazać swoim głosem, śpiewając zarówno delikatne ballady, jak i surowego, zawodzącego bluesa.

Dyskografia

[edytuj | edytuj kod]
Nagrany Wydany Album Wykonawca – lider Wytwórnia
1973 1973 Mingus Moves Charles Mingus (i George Adams) Atlantic
1974 1974 Mingus at Carnegie Hall Charles Mingus (i George Adams) Atlantic
1974 1974 Changes One Charles Mingus (i George Adams) Atlantic
1974 1975 Changes Two Charles Mingus (i George Adams) Atlantic
1975 1975 George Adams. Jazz a Confronto 22 George Adams (i Don Pullen) Horo
1974 1975 Gil Evans Plays the Music of Jimi Hendrix Gil Evans (i George Adams) RCA Victor
1975 1976 There Comes a Time Gil Evans (i George Adams) RCA Victor
1975 1975 Don Pullen. Jazz a Confronto 21 Don Pullen (i George Adams) Horo
1975 1976 Dannie Richmond. Jazz a Confronto 25 Dannie Richmond (i George Adams i Don Pullen) Horo
1975 1997 Mingus in Åhus 1975 Charles Mingus Quintet (w składzie: George Adams) Jazz på Rällen 9
1976 1976 Suite for Swingers George Adams Horo
1976 1976 Keystone Korner (bootleg) Charles Mingus (i George Adams) Jazz Door
1976 1977 Hannibal in Berlin Hannibal Marvin Peterson (i George Adams) MPS
1977 1978 Cumbia & Jazz Fusion Charles Mingus (i George Adams) Atlantic
1977 1983 Priestess Gil Evans (i George Adams) Antilles
1977 1978 Hannibal in Antibes Hannibal Marvin Peterson (i George Adams) Enja
1977 1977 Tomorrow Promises Don Pullen i George Adams Atlantic
1977 1990 Revealing James Blood Ulmer (i George Adams) In + Out
1978 1978 A Tribute to Monk and Bird Thad Jones, George Adams, George Lewis i in. Tomato
1978 1985 Tenor Saxes. Frankfurt Workshop '78 George Adams, Archie Shepp i Heinz Sauer Circle
1978 1986 Devil Blues Archie Shepp i George Adams Circle
1978 1978 The Greeting McCoy Tyner (i George Adams) Milestone
1978 1979 Gil Evans Live at The Royal Festival Hall Gil Evans (i George Adams) RCA
1978 1981 The Rest of Gil Evans Live at The Royal Festival Hall London 1978 Gil Evans (i George Adams) Mole
1979 1980 Don’t Lose Control George Adams – Don Pullen Quartet Soul Note
1979 1980 All That Funk George Adams – Don Pullen Quartet Palcoscenico
1979 1980 More Funk George Adams – Don Pullen Quartet Palcoscenico
1979 1979 Paradise Space Shuttle George Adams Quintet Timeless
1979 1979 Sound Suggestions George Adams ECM
1979 1980 Horizon McCoy Tyner (i George Adams) Milestone
1980 1980 Hand to Hand George Adams i Dannie Richmond Soul Note
1980 1980 Earth Beams George Adams – Don Pullen Quartet Timeless
1981 1981 The Angels of Atlanta Hannibal Marvin Peterson (i George Adams) Enja
1981 1981 Life Line George Adams – Don Pullen Quartet Timeless
1981 1992 Lunar Eclypse (live in Europe 1981) Gil Evans (i George Adams)
1982 1982 Melodic Excursions George Adams i Don Pullen Timeless
1983 1985 Live at the Village Vanguard George Adams – Don Pullen Quartet Soul Note
1983 1986 Live at the Village Vanguard Vol. 2 George Adams – Don Pullen Quartet Soul Note
1983 1983 City Gates George Adams – Don Pullen Quartet Timeless
1983 1983 Gentlemen’s Agreement George Adams i Dannie Richmond Soul Note
1984 1984 More Sightings George Adams i Hannibal Marvin Peterson Enja
1983 1983 Black Bone Craig Harris i George Adams Soul Note
1984 1984 Decisions George Adams – Don Pullen Quartet Timeless
1984 1985 Live at Sweet Basil Volume 1 Gil Evans (i George Adams) King Records
1984 1987 Live at Sweet Basil Volume 2 Gil Evans (i George Adams) King Records
1985 1985 Live at Montmartre George Adams – Don Pullen Quartet i John Scofield Timeless
1985 1990 Jaabuehne Berlin '85 George Adams / James „Blood” Ulmer Quartet Repertoire
1985 1986 Got Something Good For You Phalanx (w składzie George Adams) Moers Music
1986 1986 Breakthrough George Adams – Don Pullen Quartet Blue Note
1987 1987 Song Everlasting George Adams – Don Pullen Quartet Blue Note
1987 2000 Live at Umbria Jazz Volume 1 and 2 Gil Evans (i George Adams) Egea Edizioni
1987-88 1990 Where Were You? Orange Then Blue i George Adams GM Recordings
1987 1987 Original Phalanx Phalanx (w składzie George Adams) DIW
1988 1989 Nightingale George Adams Blue Note
1988 1988 In Touch Phalanx (w składzie George Adams) DIW
1989 1990 America George Adams Blue Note
1989 1989 Things Ain’t What They Used to Be McCoy Tyner i George Adams Blue Note
1991 1992 Old Feeling George Adams Somethin’else
1991 1993 Cool Affairs Blue Brass Connection i George Adams Amadeo
1991 1992 Miles & Quincy Live at Montreaux Miles Davis & Quincy Jones i George Adams Warner Bros.
1991 1992 Next Generation Performs Charles Mingus Brand New Compositions Mingus Dynasty i George Adams Columbia

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]








ApplySandwichStrip

pFad - (p)hone/(F)rame/(a)nonymizer/(d)eclutterfier!      Saves Data!


--- a PPN by Garber Painting Akron. With Image Size Reduction included!

Fetched URL: http://pl.wikipedia.org/wiki/George_Adams

Alternative Proxies:

Alternative Proxy

pFad Proxy

pFad v3 Proxy

pFad v4 Proxy