Harem
Harem (z arab. ulga, zakaz); od arab. حريم harim („miejsce zakazane lub święte”) inaczej perski: sarāy, zenana – prywatna strefa w tradycyjnym muzułmańskim domu. Część tradycyjnego domu muzułmańskiego zamieszkana przez kobiety, żony i nałożnice muzułmanina oraz ich dzieci tam mieszkające. Do części domu określonej jako harem nie mają wstępu obcy mężczyźni. Termin odnosi się również do kobiet przebywających w haremie[1].
Zwyczaj izolowania kobiet Arabowie przejęli w VII wieku od bizantyjczyków[1]. W starożytnych Chinach, Turcji i Egipcie haremu pilnowali eunuchowie. W Chinach w haremie mógł przebywać jedynie cesarz ze swoimi kobietami – opieka eunucha nad kobietami sprawiała, że nie istniały wątpliwości w kwestii ojcostwa dzieci[2].
Zobacz też
[edytuj | edytuj kod]
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b Encyklopedia Powszechna PWN. T. 2. G–M. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1974, s. 171.
- ↑ Agnieszka Krzemińska. Długie życie kastrata. „Wiedza i Życie”. 11/2012, 2012.