James Soong
| |||||||||
| Nazwisko chińskie | |||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| |||||||||
James Soong (ur. 16 marca 1942) – tajwański polityk, lider Partii Najpierw Naród.
Pochodzi z prowincji Hunan, jego rodzina uciekła na Tajwan po przejęciu władzy w Chinach przez komunistów w 1949 roku. Ukończył studia w zakresie nauk politycznych na University of California w Berkeley, doktoryzował się na Georgetown University[1].
Długoletni działacz Kuomintangu, był m.in. sekretarzem prezydenta Chiang Ching-kuo[1] i sekretarzem generalnym partii w latach 1988-1993. W latach 1994–1998 był gubernatorem prowincji Tajwan. Początkowo bliski współpracownik prezydenta Lee Teng-huia, w połowie lat 90. popadł z nim ostry konflikt. Choć cieszył się dużą popularnością, nie został wbrew przewidywaniom mianowany przez Lee premierem w 1997 roku, a następnie wyznaczony jako kandydat Kuomintangu w wyborach prezydenckich w 2000 roku (został nim Lien Chan). Ostatecznie wystartował jako kandydat niezależny, zdobywając 36% głosów[2]. Rozdział głosów konserwatywnych wyborców między Soonga i Liena umożliwił wygraną kandydatowi opozycyjnej DPP Chen Shui-bianowi.
Po przegranych wyborach, korzystając z popularności, założył własną Partię Najpierw Naród, która po niedługim czasie weszła w sojusz z Kuomintangiem w ramach koalicji „Niebieskich”. W wyborach prezydenckich w 2004 roku startował w sojuszu z Lien Chanem jako kandydat na wiceprezydenta. Tandem Lien-Soong przegrał z urzędującym prezydentem Chen Shui-bianem o zaledwie 0,22% głosów[3].
W 2005 roku odwiedził Chińską Republikę Ludową. Podczas tej wizyty spotkał się z przewodniczącym ChRL Hu Jintao i wyraził poparcie dla zjednoczenia Tajwanu z Chinami kontynentalnymi, stanowczo opowiadając się przeciw niepodległości wyspy[4].
W późniejszych latach bezskutecznie ubiegał się o urząd burmistrza Tajpej w 2006 roku i prezydenta Republiki Chińskiej w 2012 roku (zdobywając wówczas 2,8% głosów[5]). W wyborach prezydenckich 16 stycznia 2016 roku zajął trzecie miejsce z wynikiem 13%[6], w kolejnych wyborach 11 stycznia 2020 roku ponownie uplasował się na trzecim miejscu z wynikiem 4,26%[7].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b Profile: James Soong. bbc.co.uk, 2012-01-12. [dostęp 2013-04-19]. (ang.).
- ↑ By the Numbers. taiwantoday.tw, 2000-01-05. [dostęp 2013-04-19]. (ang.).
- ↑ Chen Shui-bian wins election by narrow margin, Lien Chan appeals results. taiwanembassy.org, 2004-03-20. [dostęp 2013-04-19]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-04)]. (ang.).
- ↑ No "Taiwan independence", no military conflicts: communique. xinhuanet.com, 2005-05-12. [dostęp 2013-04-19]. (ang.).
- ↑ Andrew Jacobs: President of Taiwan Is Re-elected, a Result That Is Likely to Please China. The New York Times, 2012-01-14. [dostęp 2013-04-19]. (ang.).
- ↑ DPP makes history in presidential and legislative win. english.rti.org.tw, 2016-01-17. [dostęp 2016-01-17]. (ang.).
- ↑ 2020 Elections: Tsai wins by a landslide. taipeitimes.com, 2020-01-12. [dostęp 2020-02-12]. (ang.).
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- John F. Copper, The A to Z of Taiwan (Republic of China), Scarecrow Press, Lanham 2007.