K-219
| |
| Klasa | |
|---|---|
| Projekt | |
| Oznaczenie NATO |
Yankee I |
| Historia | |
| Początek budowy |
28 maja 1970 |
| Wodowanie |
8 października 1971 |
 Marynarka Wojenna ZSRR
| |
| Wejście do służby |
31 grudnia 1971 |
| Dane taktyczno-techniczne | |
| Wyporność • na powierzchni • w zanurzeniu |
|
| Długość |
132 metry |
| Szerokość |
11,6 metra |
| Zanurzenie |
8 metrów |
| Zanurzenie testowe |
400 metrów |
| Napęd | |
| 2 reaktory PWR, 2 turbiny, 2 śruby | |
| Prędkość • na powierzchni • w zanurzeniu |
|
| Zasięg |
70 dni |
| Uzbrojenie | |
| D-5U: 16 x R-27U SLBM | |
| Wyrzutnie torpedowe | |
| Załoga |
120 osób |
K-219 – radziecki okręt podwodny z napędem jądrowym projektu 667AU (NATO: Yankee I) Floty Północnej, zwodowany w 1971 roku. W skład uzbrojenia okrętu wchodził system rakietowy D-5U z 16 pociskami SLBM średniego zasięgu R-27U (NATO: SS-N-6 SERB). 3 października 1986 roku podczas patrolu 970 km na wschód od Bermudów, doszło do wywołanej dekompresją wyrzutni eksplozji pocisku co wywołało pożar okrętu. Po wynurzeniu awaryjnym jednostki, 6 października 1986 roku okręt SSBN zatonął w trakcie holowania, na głębokości 5 500 metrów.
Historia
[edytuj | edytuj kod]3 października 1986 roku na okręcie, dowodzonym przez Igora Britanowa, patrolującym u wybrzeży Stanów Zjednoczonych, doszło do zalania szóstego silosu rakietowego i eksplozji paliwa pocisku balistycznego. W efekcie fatalnych dla okrętu zdarzeń (zalanie, eksplozja, emisja trujących gazów, skażenie radioaktywne, pożar) nastąpiła utrata kontroli nad jednym z dwóch reaktorów. Pręty hamujące reakcję łańcuchową opuścił ręcznie marynarz Siergiej Preminin (który zmarł z braku tlenu, nie mogąc się wydostać z przedziału reaktora), nie dopuszczając do zniszczenia reaktora i skażenia środowiska. W wyniku uszkodzeń okręt zatonął 6 października 1986 roku. Ze 119 członków załogi uratowano 115.
Według oświadczenia Związku Radzieckiego, wypadek był efektem kolizji K-219 z amerykańskim okrętem podwodnym USS „Augusta” (SSN-710). Marynarka wojenna Stanów Zjednoczonych oficjalnie zaprzeczyła jednak, aby „Augusta” uczestniczyła w kolizji z radzieckim okrętem, także dowodzący radziecką jednostką kpt. II rangi Igor A. Britanow oświadczył, iż żadna kolizja nie miała miejsca[1]
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Igor Kurdin, Wayne Grasdock USN: Loss of a Yankee SSBN. UnderseaWarfare, The Official Magazine of the U.S. Submarine Force. [dostęp 2010-01-05]. (ang.).
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Frank von Hippel, Oleg Bukharin, Timur Kadyshev, Eugene Miasnikov, Pavel Podvig: Russian Strategic Nuclear Forces. The MIT Press, 2004. ISBN 0-2626-6181-0.