Kalendarium powstania warszawskiego – 5 października
| Kalendarium powstania warszawskiego | ||||||
| ||||||
| lipiec | ||||||
| 30 | ||||||
| 31 | ||||||
| sierpień | ||||||
| 1 | 2 | 3 | 4 | 5 | 6 | |
| 7 | 8 | 9 | 10 | 11 | 12 | 13 |
| 14 | 15 | 16 | 17 | 18 | 19 | 20 |
| 21 | 22 | 23 | 24 | 25 | 26 | 27 |
| 28 | 29 | 30 | 31 | |||
| wrzesień | ||||||
| 1 | 2 | 3 | ||||
| 4 | 5 | 6 | 7 | 8 | 9 | 10 |
| 11 | 12 | 13 | 14 | 15 | 16 | 17 |
| 18 | 19 | 20 | 21 | 22 | 23 | 24 |
| 25 | 26 | 27 | 28 | 29 | 30 | |
| październik | ||||||
| 1 | ||||||
| 2 | 3 | 4 | 5 | 6 | 7 | 8 |
5 października, czwartek
[edytuj | edytuj kod]
Ostatnie oddziały powstańców zebrane na placu Politechniki oraz na rogu ulic Grzybowskiej i Żelaznej[1] wyszły z Warszawy.
Odmaszerowanie do niewoli oddziałów 28 dywizji piechoty AK, ze Śródmieścia jest to ok. 11 700 żołnierzy, sztabu Komendy Głównej i Korpusu AK, 6 generałów: Tadeusz Komorowski, Tadeusz Pełczyński, Antoni Chruściel, Tadeusz Kossakowski, Kazimierz Sawicki, Albin Skroczyński. Ogółem zgodnie z raportem dowodzącego wzięto do niewoli 17 tysięcy 443 powstańców w tym 2028 oficerów. Kilka tysięcy powstańców wyszło z Warszawy wraz z ludnością cywilną.
Erich von dem Bach-Zelewski w raporcie dla Himmlera wstępnie podał także straty swoich sił: 73 zabitych oficerów, 1453 podoficerów i żołnierzy, 44 obcokrajowców w służbie niemieckiej – razem 1570 zabitych. Rannych: 242 oficerów, 7054 podoficerów i żołnierzy, 178 obcokrajowców – razem 7474 rannych. Zabitych i rannych ogółem – 9044 osoby. Nie znał jednak strat niemieckich w pierwszych dniach powstania, gdyż dowodzenie objął wieczorem 5 sierpnia. Straty w pierwszym dniu powstania dowódca garnizonu generał Stahel w raporcie z 28 sierpnia określił na około 500 zabitych i rannych. Raport dowództwa 9. armii z 18 września określił straty niemieckie od 1 sierpnia na 8951 zabitych lub rannych hitlerowców. Od 25 września nie wszystkie oddziały zwalczające powstanie podlegały von dem Bachowi gdyż do zwalczania powstańców włączyły się znaczne siły 9 armii, a część sił von dem Bacha przeszła pod rozkazy dowództwa XXXXVI Korpusu Pancernego.
Ostatni Komendant Armii Krajowej gen. Leopold Okulicki, po wyjściu z Warszawy razem z ludnością cywilną, przedostał się do Częstochowy, która staje się stolicą Polskiego Państwa Podziemnego.
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Piotr Rozwadowski (red. nauk.): Wielka Ilustrowana Encyklopedia Powstania Warszawskiego. Tom 1. Warszawa: Dom Wydawniczy Bellona i Fundacja „Warszawa Walczy 1939–1945”, 2005, s. 98. ISBN 83-11-09261-3.