Peggy Parnass
 Peggy Parnas, 2009 | |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Narodowość | |
| Język | |
| Dziedzina sztuki | |
| Odznaczenia | |
| |
Ruth Peggy Sophie Parnass (ur. 11 października 1927[1] w Hamburgu) – niemiecka i szwedzka aktorka, pisarka, felietonistka, reporterka sądowa, autorka opowiadań non-fiction. Odznaczona Orderem Zasługi Republiki Federalnej Niemiec.
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]Peggy urodziła się w 1927 roku w Hamburgu. Jest córką Portugalki Herty Emanuel (1906–1942) i Szymona Parnassa (1878–1942), polskiego Żyda urodzonego w Tarnopolu. Oboje zostali wysłani przez nazistów do getta warszawskiego, a następnie do obozu zagłady w Treblince, gdzie zginęli w 1942 r.[1][2][3] W 1939 roku została wysłana w transporcie dziecięcym do Szwecji wraz z czteroletnim młodszym bratem Gadym[1][2][4]. W separacji od brata mieszkała w 12 różnych rodzinach. Krótko przez zakończeniem II wojny światowej zamieszkała z bratem w Londynie u wujka, jedynego ocalałego członka rodziny[2]. Po trzech latach wróciła do Sztokholmu, gdzie została obywatelką Szwecji i ukończyła studia w Hamburgu. W 1951 roku urodziła syna Kima Parnassa[2]. Studiowała także w Paryżu, Londynie i Hamburgu. Jej brat wyjechał do Izraela[1]. Peggy zamieszkała w Hamburgu, gdzie przebywa do dnia dzisiejszego[1][4].
Peggy od wczesnych lat utrzymywała się z umiejętności językowych jako nauczycielka języka, krytyk filmowy, publicysta i tłumacz dla policji kryminalnej. Pracowała jako aktorka w filmie i telewizji oraz tłumaczyła bajki. Pisała reportaże sądowe dla miesięcznika konkret. Jest aktywna politycznie, pracuje dla radia i telewizji[1][4].
Nagrody
[edytuj | edytuj kod]- 1979: Joseph-Drexel-Preis[1]
- 1980: Fritz-Bauer-Preis[1]
- 1998: Biermann-Ratjen-Medaille[1]
- 2008: Order Zasługi Republiki Federalnej Niemiec
- 2019: Hamburgische Ehrendenkmünze[5]
Wybrana twórczość
[edytuj | edytuj kod]- Unter die Haut, 1983[6]
- Kleine radikale Minderheit, 1985[7]
- Süchtig nach Leben, 1990[8]
- Prozesse, 1992[9]
- Mut und Leidenschaft, 1993[10]
- Kindheit – Wie unsere Mutter uns vor den Nazis rettete, 2014[11]
Wybrane role
[edytuj | edytuj kod]- 1965: Zwei
- 1967: Das Kriminalmuseum
- 1968: Stahlnetz
- 1975: Hauptlehrer Hofer
- 1980: Panische Zeiten
- 1984: Der Beginn aller Schrecken ist Liebe
- 1985: King Kongs Faust
- 1994: Nikt mnie nie kocha, tyt. oryg. Keiner liebt mich
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b c d e f g h i Petra Renneke: Ruth Peggy Sophie Parnass. The Encyclopedia of Jewish Women. [dostęp 2020-03-14]. (ang.).
- ↑ a b c d Geburtstag von Peggy Parnass. ZeitZeichen. [dostęp 2020-03-14]. (niem.).
- ↑ Olaf Wunder: Das hier ist Graffiti gegen das Vergessen. Morgenpost Verlag GmbH. [dostęp 2020-03-14]. (niem.).
- ↑ a b c Peggy Parnass: „Wir waren staatenlos geboren”. haGalil. [dostęp 2020-03-14]. (niem.).
- ↑ Senat ehrt Esther Bejarano und Peggy Parnass. Süddeutsche Zeitung. [dostęp 2020-03-14]. (niem.).
- ↑ Unter die Haut / Peggy Parnass. Deutsche Nationalbibliothek. [dostęp 2020-03-14]. (niem.).
- ↑ Kleine radikale Minderheit / Peggy Parnass. Deutsche Nationalbibliothek. [dostęp 2020-03-14]. (niem.).
- ↑ Süchtig nach Leben / Peggy Parnass. Deutsche Nationalbibliothek. [dostęp 2020-03-14]. (niem.).
- ↑ Prozesse / Peggy Parnass. Deutsche Nationalbibliothek. [dostęp 2020-03-14]. (niem.).
- ↑ Mut und Leidenschaft / Peggy Parnass. Deutsche Nationalbibliothek. [dostęp 2020-03-14]. (niem.).
- ↑ Kindheit – Wie unsere Mutter uns vor den Nazis rettete / Peggy Parnass. Deutsche Nationalbibliothek. [dostęp 2020-03-14]. (niem.).
Linki zewnętrzne
[edytuj | edytuj kod]- Peggy Parnass w bazie IMDb (ang.)
- Peggy Parnass w bazie Filmweb